Thirrja e dishepujve të parë
(Mt 4.18-22Mk 1.16-20)1 Jezui gjendej pranë liqenit të Gjenesaretit dhe turma shtyhej drejt tij për të dëgjuar fjalën e Perëndisë. 2 Ai pa dy varka në breg të liqenit, por peshkatarët kishin dalë nga varkat e po lanin rrjetat. 3 Si hipi në njërën prej tyre, në atë të Simonit, i kërkoi ta largonte pak nga bregu. Pastaj u ul e mësonte turmën nga varka.
4 Kur mbaroi së foluri, i tha Simonit: «Shko tej në thellësi e hidhni rrjetat për peshkim». 5 Simoni iu përgjigj: «Mësues, jemi munduar gjithë natën e nuk kemi zënë asgjë, por për hir të fjalës sate do t'i hedh rrjetat». 6 Si bënë kështu, kapën aq shumë peshk, saqë po u griseshin rrjetat. 7 Atëherë u bënë shenjë atyre që ishin në varkën tjetër të vinin e t'i ndihmonin. Ata erdhën dhe të dyja varkat u mbushën aq shumë sa po fundoseshin. 8 Kur e pa këtë gjë, Simon Pjetri ra në gjunjë para Jezuit e tha: «O Zot, largohu prej meje, se jam njeri mëkatar». 9 Ai dhe të gjithë ata që ishin me të u çuditën nga sasia e madhe e peshkut që kishin zënë. 10 Aty ishin edhe Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, të afërm të Simonit. Atëherë Jezui i tha Simonit: «Mos ki frikë! Që tani do të jesh peshkatar njerëzish». 11 Si i nxorën varkat në breg, ata lanë gjithçka e shkuan pas Jezuit.
Pastrimi i të lebrosurit
(Mt 8.1-4Mk 1.40-45)12 Ndërsa Jezui gjendej në një qytet, erdhi një burrë që e kishte mbuluar lebra. Kur e pa Jezuin, ra përmbys e iu lut: «O Zot, po të duash, ti mund të më pastrosh». 13 Jezui shtriu dorën, e preku e i tha: «Dua. Pastrohu!». Dhe lebra e la menjëherë. 14 Jezui e urdhëroi të mos i tregonte askujt e i tha: «Shko e paraqitu te prifti e kushto një fli për pastrimin tënd, siç ka urdhëruar Moisiu. Kjo t'u shërbejë si dëshmi». 15 Megjithatë, fjala për Jezuin përhapej gjithnjë e më shumë dhe turma të mëdha mblidheshin për ta dëgjuar e për t'u shëruar nga sëmundjet e tyre. 16 Por ai u tërhoq në vende të shkreta e lutej.
Shërimi i të paralizuarit
(Mt 9.1-8Mk 2.1-12)17 Një ditë Jezui po mësonte njerëzit dhe aty gjendeshin disa farisenj e mësues të ligjit të Moisiut që kishin ardhur nga çdo fshat i Galilesë, nga Judeja e nga Jerusalemi. Fuqia e Zotit ishte me Jezuin që ai të shëronte.
18 Atëherë disa burra po sillnin në një vig një njeri të paralizuar. Ata po mundoheshin ta fusnin në shtëpinë ku ishte Jezui e ta vinin para tij, 19 por nuk dinin nga të hynin për shkak të turmës. Atëherë hipën mbi çati, hoqën tjegullat dhe e ulën në mes bashkë me vigun, para Jezuit. 20 Kur pa besimin e tyre, Jezui i tha të paralizuarit: «O njeri, të janë falur mëkatet». 21 Shkruesit dhe farisenjtë filluan të thonë me vete: «Kush është ky që fyen Perëndinë? E kush tjetër, përveç Perëndisë, mund t'i falë mëkatet?». 22 Jezui i kuptoi mendimet e tyre e u tha: «Përse mendoni kështu në zemrat tuaja? 23 Çfarë është më e lehtë, të thuash “të janë falur mëkatet” apo të thuash “ngrihu dhe ec”?. 24 Mirëpo, që ta dini se Biri i njeriut ka pushtetin të falë mëkatet mbi tokë, “i tha të paralizuarit”, po të them: ngrihu, merre vigun e shko në shtëpi!». 25 Ai u ngrit menjëherë para tyre, mori vigun dhe shkoi në shtëpi duke përlëvduar Perëndinë. 26 Të gjithë u mahnitën, përlëvduan Perëndinë e plot frikë thanë: «Sot kemi parë gjëra të çuditshme».
Thirrja e Levit
(Mt 9.9-13Mk 2.13-17)27 Pastaj Jezui doli, pa një tagrambledhës me emrin Levi që rrinte ulur në bankën e tagrave e i tha: «Më ndiq!». 28 Ai la gjithçka, u ngrit e i shkoi pas.
29 Levi shtroi për Jezuin një festë të madhe në shtëpinë e tij. Në tryezë me ta ishin ulur një turmë e madhe tagrambledhësish e njerëzish të tjerë. 30 Atëherë farisenjtë dhe shkruesit e tyre murmurisnin kundër dishepujve e thoshin: «Përse hani e pini me tagrambledhës e mëkatarë?». 31 Jezui iu përgjigj: «Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjekun, por të sëmurët. 32 Unë nuk kam ardhur të thërras të drejtët, por mëkatarët që të pendohen».
Çështja e agjërimit
(Mt 9.14-17Mk 2.18-22)33 Atëherë farisenjtë i thanë Jezuit: «Dishepujt e Gjonit agjërojnë shpesh e luten. Po kështu bëjnë edhe dishepujt e farisenjve, ndërsa të tutë hanë e pinë». 34 Jezui u tha: «A mund të agjërojnë dasmorët kur dhëndri është me ta? 35 Por do të vijnë ditët kur do t'ua rrëmbejnë dhëndrin dhe atëherë, në ato ditë, do të agjërojnë».
36 Pastaj u tregoi këtë shëmbëlltyrë: «Askush nuk pret një copë prej një rrobe të re për të arnuar me të një rrobë të vjetër, sepse copa nga rroba e re do të griset e nuk do t'i përshtatet së vjetrës.
37 Askush nuk hedh verë të re në kacekë të vjetër, se vera e re do t'i çajë kacekët e do të derdhet, ndërsa vetë kacekët do të shkojnë dëm. 38 Prandaj vera e re hidhet në kacekë të rinj .
39 Askush nuk dëshiron të pijë verë të re pasi ka pirë verë të vjetër, sepse thotë: “E vjetra është më e mirë”».
1 Factum est autem cum turbae inruerent in eum
ut audirent verbum Dei
et ipse stabat secus stagnum Gennesareth
2 et vidit duas naves stantes secus stagnum
piscatores autem descenderant et lavabant retia
3 ascendens autem in unam navem quae erat Simonis
rogavit eum a terra reducere
pusillum
et sedens docebat de navicula turbas
4 Ut cessavit autem loqui dixit ad Simonem
duc in altum et laxate retia vestra in capturam
5 et respondens Simon dixit illi
praeceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus
in verbo autem tuo laxabo rete
6 et cum hoc fecissent concluserunt piscium multitudinem copiosam
rumpebatur autem rete eorum
7 et annuerunt sociis qui erant in alia navi
ut venirent et adiuvarent eos
et venerunt et impleverunt ambas naviculas
ita ut mergerentur
8 Quod cum videret Simon Petrus procidit ad genua Iesu dicens
exi a me quia homo peccator sum Domine
9 stupor enim circumdederat eum et omnes qui cum illo erant
in captura piscium quam ceperant
10 similiter autem Iacobum et Iohannem filios Zebedaei
qui erant socii Simonis
Et ait ad Simonem Iesus noli timere
ex hoc iam homines eris capiens
11 et subductis ad terram navibus
relictis omnibus secuti sunt illum
12 Et factum est cum esset in una civitatum
et ecce vir plenus lepra
et videns Iesum et procidens in faciem
rogavit eum dicens Domine si vis potes me mundare
13 et extendens manum tetigit illum dicens volo
mundare
et confestim lepra discessit ab illo
14 et ipse praecepit illi ut nemini diceret
sed vade ostende te sacerdoti
et offer pro emundatione tua
sicut praecepit Moses in testimonium illis
15 Perambulabat autem magis sermo de illo
et conveniebant turbae multae ut audirent
et curarentur ab infirmitatibus suis
16 Ipse autem secedebat in deserto et orabat
17 Et factum est in una dierum et ipse sedebat docens
et erant Pharisaei sedentes et legis doctores
qui venerant ex omni castello Galilaeae et Iudaeae et Hierusalem
et virtus erat Domini ad sanandum eos
18 Et ecce viri portantes in lecto hominem qui erat paralyticus
et quaerebant eum inferre et ponere ante eum
19 et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba
ascenderunt supra tectum
per tegulas submiserunt illum cum
lecto
in medium ante Iesum
20 quorum fidem ut vidit dixit homo remittuntur tibi peccata tua
21 et coeperunt cogitare scribae et Pharisaei dicentes
quis est hic qui loquitur blasphemias
quis potest dimittere peccata nisi solus Deus
22 ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum
respondens dixit ad illos quid cogitatis in cordibus vestris
23 quid est facilius dicere dimittuntur tibi peccata
an dicere surge et ambula
24 ut autem sciatis quia Filius hominis potestatem habet in
terra dimittere peccata
ait paralytico
tibi dico surge tolle lectum tuum et vade in domum tuam
25 et confestim surgens coram illis tulit
in quo iacebat
et abiit in domum suam magnificans Deum
26 et stupor adprehendit omnes et magnificabant Deum
et repleti sunt timore dicentes quia vidimus mirabilia hodie
27 Et post haec exiit
et vidit publicanum nomine Levi sedentem ad teloneum
et ait illi sequere me
28 et relictis omnibus surgens secutus est eum
29 Et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua
et erat turba multa publicanorum et aliorum
qui cum illis erant discumbentes
30 et murmurabant Pharisaei et scribae eorum dicentes ad discipulos eius
quare cum publicanis et peccatoribus manducatis et bibitis
31 Et respondens Iesus dixit ad illos
non egent qui sani sunt medico sed qui male habent
32 non veni vocare iustos sed peccatores in paenitentiam
33 at illi dixerunt ad eum
quare discipuli Iohannis ieiunant frequenter et obsecrationes faciunt
similiter et Pharisaeorum
tui autem edunt et bibunt
34 quibus ipse ait
numquid potestis filios sponsi dum cum illis est
sponsus facere ieiunare
35 venient autem dies
et cum ablatus fuerit ab illis sponsus
tunc ieiunabunt in illis diebus
36 dicebat autem et similitudinem ad illos
quia nemo commissuram a vestimento novo inmittit in
vestimentum vetus
alioquin et novum rumpit
et veteri non convenit commissura a novo
37 et nemo mittit vinum novum in utres veteres
alioquin rumpet vinum novum utres
et ipsum effundetur et utres peribunt
38 sed vinum novum in utres novos mittendum est
et utraque conservantur
39 et nemo bibens vetus statim vult novum
dicit enim vetus melius est