Perëndia dërgon Moisiun
1 Moisiu iu përgjigj Perëndisë e i tha: «Po sikur të mos më besojnë, të mos ma dëgjojnë fjalën e të më thonë: “Nuk të është shfaqur Zoti”?». 2 Atëherë Zoti i tha: «Çfarë ke në dorë?». Ai u përgjigj: «Një shkop». 3 Ai i tha: «Hidhe në tokë!» dhe Moisiu e hodhi në tokë. Shkopi u kthye në gjarpër dhe Moisiu u step para tij. 4 Por Zoti i tha Moisiut: «Zgjate dorën dhe kape prej bishti!». Ai zgjati dorën dhe e kapi. Atëherë gjarpri iu kthye në shkop. 5 Perëndia i tha: «Kështu do të besojnë se t'u shfaq Zoti, Perëndia i etërve të tyre, Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut e Perëndia i Jakobit».
6 Zoti i tha përsëri: «Fute dorën në kraharor!». Moisiu futi dorën në kraharor dhe, kur e nxori, lëkura e dorës iu sëmur e iu bë e bardhë si bora. 7 Perëndia i tha: «Fute prapë dorën në kraharor!». Ai e futi dhe, kur e nxori, dora iu kthye si më parë, si gjithë pjesa tjetër e trupit. 8 Pastaj Perëndia i tha: «Nëse nuk të besojnë dhe nuk e pranojnë shenjën e parë, do t'i besojnë të dytës. 9 Dhe nëse nuk u besojnë as këtyre dy shenjave e nuk ta dëgjojnë fjalën, merr ujë nga lumi Nil dhe derdhe në tokë. Atëherë uji që do të marrësh nga Nili do të kthehet në gjak mbi tokë».
10 Por Moisiu i tha Zotit: «Të lutem, Imzot, unë kurrë nuk kam qenë njeri i gojës, as dje, as më përpara dhe as tani që i fole shërbëtorit tënd, sepse jam i ngathët në fjalë e në të folur». 11 Zoti i tha: «Kush ia dha gojën njeriut? Kush e bën memec apo të shurdhër? Kush e bën të shohë apo të verbër? A nuk jam unë, Zoti? 12 Tani, pra, shko! Unë do të jem me ty kur të flasësh dhe do të të mësoj çfarë të thuash». 13 Por Moisiu i tha: «Të lutem, Imzot, dërgo dikë tjetër». 14 Atëherë Zoti u zemërua me Moisiun e i tha: «A nuk është Aron Leviti vëllai yt? Ai flet mirë. Ja, po del të të takojë dhe do të gëzohet kur të të shohë. 15 Fol me të dhe tregoji çfarë të thotë. Unë do të jem me ju të dy kur të flisni e do t'ju mësoj çfarë të bëni. 16 Lëre Aronin t'i flasë popullit në vendin tënd. Ai do të jetë goja jote dhe ti do të jesh perëndi për të. 17 Merre edhe këtë shkop në dorë. Me të do t'i bësh shenjat».
Moisiu kthehet në Egjipt
18 Atëherë Moisiu shkoi, u kthye te vjehrri i tij, Jetri, e i tha: «Lërmë të kthehem te vëllezërit e mi në Egjipt, që të shoh në janë ende gjallë». Jetri i tha Moisiut: «Shko në paqe!». 19 Zoti i tha Moisiut në Midian: «Kthehu në Egjipt, sepse të gjithë njerëzit që donin të të vrisnin kanë vdekur». 20 Moisiu mori me vete gruan dhe bijtë e tij, i ngarkoi mbi gomarë e u nis për në tokën e Egjiptit. Ai mori në dorë edhe shkopin e Perëndisë. 21 Zoti i tha Moisiut: «Kur të kthehesh në Egjipt bëji para faraonit të gjitha mrekullitë që të lashë në dorë t'i bësh. Por unë do t'ia ngurtësoj zemrën dhe ai nuk do ta lërë popullin të shkojë. 22 Pastaj do t'i thuash faraonit: “Kështu thotë Zoti: Izraeli është biri im i parëlindur. 23 Prandaj po të them: lëre birin tim të shkojë, që të më shërbejë. Nëse nuk e lë të shkojë, unë do të vras birin tënd të parëlindur”».
24 Rrugës, në një vend ku kaluan natën, Zoti i doli përpara dhe deshi ta vriste. 25 Atëherë Sefora mori një gur të mprehtë, ia preu lafshën të birit dhe duke i prekur gjymtyrën , tha: «Të kam dhëndër gjaku!». 26 Perëndia u tërhoq prej tij e ajo tha: «Dhëndër gjaku nga rrethprerja».
27 Zoti i tha Aronit: «Shko të takosh Moisiun në shkretëtirë». Ai shkoi, i doli Moisiut përpara në malin e Perëndisë dhe e puthi. 28 Moisiu i tregoi Aronit të gjitha fjalët që Zoti i kishte porositur të thoshte dhe të gjitha shenjat që i kishte urdhëruar të bënte. 29 Pastaj Moisiu e Aroni shkuan e mblodhën gjithë pleqtë e Izraelit. 30 Aroni u tha tërë fjalët që Zoti i kishte thënë Moisiut dhe i bëri shenjat para popullit. 31 Populli u besoi dhe, kur dëgjuan se Zoti e kishte kujtuar Izraelin dhe e kishte parë mjerimin e tyre, u përkulën dhe e adhuruan.
1 respondens Moses ait
non credent mihi neque audient vocem meam
sed dicent non apparuit tibi Dominus
2 dixit ergo ad eum quid est hoc quod tenes in manu tua
respondit virga
3 ait proice eam in terram
proiecit et versa est in colubrum ita ut fugeret Moses
4 dixitque Dominus extende manum tuam et adprehende caudam eius
extendit et tenuit versaque est in virgam
5 ut credant inquit quod apparuerit tibi Dominus Deus patrum tuorum
Deus Abraham Deus Isaac Deus Iacob
6 dixitque Dominus rursum mitte manum in sinum tuum
quam cum misisset in sinum protulit leprosam instar nivis
7 retrahe ait manum in sinum tuum
retraxit et protulit iterum et erat similis carni reliquae
8 si non crediderint inquit tibi neque audierint sermonem signi prioris
credent verbo signi sequentis
9 quod si nec duobus quidem his signis crediderint
neque audierint vocem tuam
sume aquam fluminis et effunde eam super aridam
et quicquid hauseris de fluvio vertetur in sanguinem
10 ait Moses obsecro Domine non sum eloquens
ab heri et nudius tertius et ex quo locutus es ad servum tuum
inpeditioris et tardioris linguae sum
11 dixit Dominus ad eum
quis fecit os hominis
aut quis fabricatus est mutum et surdum videntem et caecum
nonne ego
12 perge igitur et ego ero in ore tuo doceboque te quid loquaris
13 at ille obsecro inquit Domine mitte quem missurus es
14 iratus Dominus in Mosen ait
Aaron frater tuus Levites scio quod eloquens sit
ecce ipse egreditur in occursum tuum
vidensque te laetabitur corde
15 loquere ad eum et pone verba mea in ore eius
ego ero in ore tuo et in ore illius
et ostendam vobis quid agere debeatis
16 ipse loquetur pro te ad populum et erit os tuum
tu autem eris ei in his quae ad Deum pertinent
17 virgam quoque hanc sume in manu tua
in qua facturus es signa
18 abiit Moses et reversus est ad Iethro cognatum suum
dixitque ei vadam et revertar ad fratres meos in Aegyptum
ut videam si adhuc vivunt
cui ait Iethro vade in pace
19 dixit ergo Dominus ad Mosen in Madian
vade revertere in Aegyptum
mortui sunt omnes qui quaerebant animam
tuam
20 tulit Moses uxorem et filios suos
et inposuit eos super asinum
reversusque est in Aegyptum portans virgam Dei in manu sua
21 dixitque ei Dominus revertenti in Aegyptum
vide ut omnia ostenta quae posui in manu tua facias coram Pharaone
ego indurabo cor eius et non dimittet populum
22 dicesque ad eum haec dicit Dominus
filius meus primogenitus meus Israhel
23 dixi tibi dimitte filium meum ut serviat mihi
et noluisti dimittere eum
ecce ego interficiam filium tuum primogenitum
24 cumque esset in itinere in diversorio
occurrit ei Dominus et volebat occidere eum
25 tulit ilico Seffora acutissimam petram
et circumcidit praeputium filii sui
tetigitque pedes eius et ait sponsus sanguinum tu mihi es
26 et dimisit eum postquam dixerat sponsus sanguinum ob circumcisionem
27 dixit autem Dominus ad Aaron
vade in occursum Mosi in deserto
qui perrexit ei obviam in montem Dei
et osculatus est eum
28 narravitque Moses Aaron omnia verba Domini
quibus miserat eum
et signa quae mandaverat
29 veneruntque simul
et congregaverunt cunctos seniores filiorum Israhel
30 locutusque est Aaron omnia verba quae dixerat Dominus ad Mosen
et fecit signa coram populo
31 et credidit populus
audieruntque quod visitasset Dominus filios Israhel
et quod respexisset adflictionem eorum
et proni adoraverunt