Ndëshkimet e Perëndisë
Alef
1 Ah, Zoti e nxiu bijën e Sionit
me zemërimin e vet.
E plandosi nga qielli në tokë
bukurinë e Izraelit.
Nuk iu kujtua shtroja e këmbëve
në ditën e zemërimit të vet.
Bet
2 Banishtat e Jakobit i përpiu Zoti,
të tëra pa mëshirë.
I shkatërroi me zemërim
fortesat e bijës së Judës,
shembi përtokë e fëlliqi
mbretërinë e krerët e saj.
Gimel
3 Goditi me furinë e zemërimit të vet
fuqinë e Izraelit.
E rrudhi të djathtën e vet përballë armikut,
ndezi te Jakobi diçka si zjarr flakërues,
që përpin rreth e rrotull.
Dalet
4 Dora e djathtë e tij porsi ngucësi,
si armiku e ndehu harkun.
Ata që na i kënaqnin sytë, i vrau
në tendën e bijës së Sionit.
E zbrazi tërbimin porsi zjarr.
He
5 Hasëm u duk se u bë Zoti,
e përpiu Izraelin,
ia përpiu të gjitha ndërtesat,
ia rrënoi fortesat,
shtoi vajtimin e ankimin
te bija e Judës.
Vau
6 Vathën ia dhunoi, sikurse kopshtin,
ia rrënoi vendtakimin.
Zoti e fshiu në Sion festën e të shtunën,
poshtëroi mbretin e priftin
me zemërim të furishëm.
Zain
7 Zoti e braktisi altarin e vet,
hoqi dorë nga shenjtërorja e vet,
i la në dorë të armiqve
muret e godinave së saj.
Në tempullin e Zotit dhanë kushtrimin
si në ditën e festës.
Het
8 Hollësisht e mendoi Zoti
rrënimin e mureve të bijës së Sionit:
e mati me pe
e s'hoqi dorë nga rrënimi.
Bëri të vajtueshëm ledhin e murin,
njëherësh ata u shembën.
Tet
9 Toka i përpiu dyert e saj,
shulat ia shkatërroi e ia copëtoi.
Mbreti i saj dhe princat mbetën ndër kombe,
nuk kanë më udhëzime,
deri edhe profetët s'kanë ku të gjejnë
asnjë vegim prej Zotit.
Jod
10 Janë ulur përtokë të heshtur
pleqtë e bijës së Sionit.
Kanë mbuluar kokën me pluhur
e janë veshur me grathore.
Kanë ulur kryet përtokë
vashat e Jerusalemit.
Kaf
11 Kroi i lotëve m'i shteroi sytë,
m'u pështjelluan zorrët,
mëlçia m'u zbraz përtokë
prej thyerjes së bijës së popullit tim,
se u mekën foshnja e ferishtja
në sheshin e qytetit.
Lamed
12 Nënave të veta u thoshin:
«Ku është drithi? Po vera?»,
tek flashkeshin si të lënduar
nëpër sheshet e qytetit
e jepnin shpirt në prehrin e nënave.
Mem
13 Me çfarë të të krahasoj? Me çfarë përngjan,
o bijë e Jerusalemit?
Me çfarë të të përafroj për të të ngushëlluar,
o vashë, bijë e Sionit?
Se i madh sa deti është rrënimi yt,
prandaj kush mund të të shërojë?
Nun
14 Ngatërrueshëm e mashtrueshëm
veguan për ty profetët e tu.
Nuk e zbuluan fajësinë tënde,
që të ta kthenin begatinë,
por panë për ty kumte të rreme e mashtruese.
Samek
15 Sëra e kalimtarëve përplas duart për ty,
fërshëllejnë e tundin kokën
për bijën e Jerusalemit:
pse, ky është qyteti për të cilin thoshin:
«Bukuria e përsosur,
ngazëllimi i mbarë dheut!»?
Fe
16 Fërshëllejnë e kërcëllijnë dhëmbët,
hapin gojën kundër teje armiqtë e tu
e thonë: «E përlamë!
Këtë ditë prisnim,
ia arritëm dhe e pamë!».
Ain
17 Atë që e kishte vendosur,
e bëri Zoti,
e mbajti fjalën e vet
që e kishte dhënë si urdhër kaherë.
Rrënoi pa mëshirë,
e gëzoi armikun,
ngasësit i dha fuqi.
Cade
18 Curril le të derdhen lotët ditë e natë,
le ta thërrasë Zotin zemra jote,
o muri i bijës së Sionit.
Mos pusho e të mos prehet
bebja e syrit tënd.
Kof
19 Këndellu, klith natën,
natën kur fillon ndërresa,
zbraze zemrën si ujë
para fytyrës së Zotit.
Ngriji duart drejt tij
që të marrin frymë fëmijët e tu,
ata që i mundon uria
në krye të çdo rruge.
Resh
20 Ruajna, o Zot, e shiko!
Me kë u solle kështu?
A duhet të përpijnë gratë pjellën e vet,
fëmijët plot shëndet?
A duhet të vriten në shenjtëroren e Zotit
priftërinjtë e profetët?
Sin
21 Shtrihen përtokë rrugëve të rinj e pleq,
vashat e djelmoshat i këputi shpata.
Vrave ditën e zemërimit tënd,
there pa mëshirë.
Tau
22 Ti i mblodhe tmerruesit e mi përreth
si për festë.
Në ditën e zemërimit të Zotit
askush nuk mbeti gjallë.
Ata që kisha lindur e mëkuar
armiku i shfarosi.
1 aleph Quomodo obtexit caligine in furore suo Dominus filiam Sion
proiecit de caelo terram inclitam Israhel
et non recordatus est scabilli pedum
suorum
in die furoris sui
2 beth praecipitavit Dominus nec pepercit omnia speciosa Iacob
destruxit in furore suo munitiones virginis Iuda
deiecit in terram polluit regnum et principes eius
3 gimel confregit in ira furoris omne cornu Israhel
avertit retrorsum dexteram suam a facie inimici
et succendit in Iacob quasi ignem flammae devorantis in gyro
4 deleth tetendit arcum suum quasi inimicus
firmavit dexteram suam quasi hostis
et occidit omne quod pulchrum erat visu
in tabernaculo filiae Sion effudit quasi ignem indignationem suam
5 he factus est Dominus velut inimicus praecipitavit Israhel
praecipitavit omnia moenia eius dissipavit munitiones eius
et replevit in filia Iuda humiliatum et humiliatam
6 vav et dissipavit quasi hortum tentorium suum
demolitus est tabernaculum suum
oblivioni tradidit Dominus in Sion festivitatem et sabbatum
et obprobrio in indignatione furoris
sui regem et sacerdotem
7 zai reppulit Dominus altare suum maledixit sanctificationi suae
tradidit in manu inimici muros turrium eius
vocem dederunt in domo Domini sicut in die sollemni
8 heth cogitavit Dominus dissipare murum filiae Sion
tetendit funiculum suum et non avertit manum suam a perditione
luxitque antemurale et murus pariter dissipatus est
9 teth defixae sunt in terra portae eius
perdidit et contrivit vectes eius
regem eius et principes eius in gentibus
non est lex et prophetae eius non invenerunt visionem a Domino
10 ioth sederunt in terra conticuerunt senes filiae Sion
consperserunt cinere capita sua accincti sunt ciliciis
abiecerunt in terra capita sua virgines Hierusalem
11 caph defecerunt prae lacrimis oculi mei conturbata sunt viscera mea
effusum est in terra iecur meum
super contritione filiae populi mei
cum deficeret parvulus et lactans in plateis oppidi
12 lamed matribus suis dixerunt ubi est triticum et vinum
cum deficerent quasi vulnerati in plateis civitatis
cum exhalarent animas suas in sinu matrum suarum
13 mem cui conparabo te vel cui adsimilabo te filia Hierusalem
cui exaequabo te et consolabor te virgo filia Sion
magna enim velut mare contritio tua quis medebitur tui
14 nun prophetae tui viderunt tibi falsa et stulta
nec aperiebant iniquitatem tuam ut te ad paenitentiam provocarent
viderunt autem tibi adsumptiones falsas et eiectiones
15 samech plauserunt super te manibus omnes transeuntes per viam
sibilaverunt et moverunt caput suum super filiam Hierusalem
haecine est urbs dicentes perfecti decoris
gaudium universae terrae
16 fe aperuerunt super te os suum omnes inimici tui
sibilaverunt et fremuerunt dentibus
dixerunt devoravimus
en ista est dies quam expectabamus invenimus vidimus
17 ain fecit Dominus quae cogitavit
conplevit sermonem suum quem praeceperat a diebus antiquis
destruxit et non pepercit
et laetificavit super te inimicum et exaltavit cornu hostium tuorum
18 sade clamavit cor eorum ad Dominum super muros filiae Sion
deduc quasi torrentem lacrimas per diem et per noctem
non des requiem tibi neque taceat pupilla oculi tui
19 coph consurge lauda in nocte in principio vigiliarum
effunde sicut aqua cor tuum ante conspectum Domini
leva ad eum manus tuas pro anima parvulorum tuorum
qui defecerunt in fame in capite omnium conpetorum
20 res vide Domine et considera quem vindemiaveris ita
ergone comedent mulieres fructum suum
parvulos ad mensuram palmae
si occidetur in sanctuario Domini sacerdos et
propheta
21 sen iacuerunt in terra foris puer et senex
virgines meae et iuvenes mei ceciderunt in gladio
interfecisti in die furoris tui percussisti nec misertus es
22 thav vocasti quasi ad diem sollemnem qui terrerent me de circuitu
et non fuit in die furoris Domini qui effugeret et relinqueretur
quos educavi et enutrivi inimicus meus consumpsit eos