Për gratë dhe dashurinë
1 Biri im, vërja mendjen urtisë sime
vëri vesh arsyetimit tim,
2 që të ruash gjykimin
e buzët e tua t'i përmbahen njohjes.
3 Buzët e së huajës pikojnë mjaltë,
më e butë se vaji është gojë e saj,
4 porse në fund e hidhur si pelini,
e mprehtë si shpata me dy tehe është.
5 Këmbët e saj zbresin drejt vdekjes,
hapat e saj çojnë drejt e në skëterrë,
6 shpërfillshëm për udhën e jetës
enden pa ditur në ç'shteg.
7 Ndaj dëgjomëni, o bij,
e mos ikni nga fjalët e gojës sime:
8 larg saj mbaje udhën tënde
e mos iu avit pragut të shtëpisë së saj,
9 që të mos ua dorëzosh të tjerëve nderin tënd
e ndonjë të pashpirti vitet e tua;
10 të mos i shërbejë forca jote të huajit,
e mundi yt shtëpisë së ardhacakut;
11 që të mos vajtosh mbi fatin tënd,
e, ndërsa merr fund mishi e trupi yt,
12 të thuash: «Si e urreva rregullin,
si e përbuzi zemra ime qortimin?
13 Si s'e dëgjova zërin e udhërrëfyesit tim?
Si s'u vura vesh mësuesve të mi?
14 Për pak u gjeta në të keqen e madhe
përpara bashkësisë e kuvendit».
15 Pi ujë prej sternës sate,
atë që gurron nga pusi yt,
16 që të mos rrjedhin përjashta burimet e tua
e rrëketë e ujit nëpër sheshe,
17 por të jenë për ty, vetëm për ty
e jo për të huajt bashkë me ty.
18 Qoftë bekuar gurra jote!
Gëzohu me gruan e rinisë sate:
19 drenushë e dashur, sorkadhe e hijshme.
Ndër gjinjtë e saj gjetsh kënaqësi
e dashuri' e saj të dehtë përherë.
20 Përse, o biri im, joshesh nga e panjohura
e bie në krahët e së huajës?
21 Udhët e njeriut janë para syve të Zotit,
ai i shqyrton të gjitha shtigjet e tij.
22 Të prapin e zë prapësia e vet,
e zë laku i mëkateve të veta.
23 Ai do të vdesë nga mosbindja e vet,
do të humbasë nga marrëzia e vet.
1 fili mi adtende sapientiam meam
et prudentiae meae inclina aurem tuam
2 ut custodias cogitationes et disciplinam labia tua conservent
3 favus enim stillans labia meretricis
et nitidius oleo guttur eius
4 novissima autem illius amara quasi absinthium
et acuta quasi gladius biceps
5 pedes eius descendunt in mortem
et ad inferos gressus illius penetrant
6 per semitam vitae non ambulat
vagi sunt gressus eius et investigabiles
7 nunc ergo fili audi me et ne recedas a verbis oris mei
8 longe fac ab ea viam tuam
et ne adpropinques foribus domus eius
9 ne des alienis honorem tuum et annos tuos crudeli
10 ne forte impleantur extranei viribus tuis
et labores tui sint in domo aliena
11 et gemas in novissimis
quando consumpseris carnes et corpus tuum
et dicas
12 cur detestatus sum disciplinam
et increpationibus non adquievit cor meum
13 nec audivi vocem docentium me
et magistris non inclinavi aurem meam
14 paene fui in omni malo in medio ecclesiae et synagogae
15 bibe aquam de cisterna tua et fluenta putei tui
16 deriventur fontes tui foras et in plateis aquas tuas divide
17 habeto eas solus nec sint alieni participes tui
18 sit vena tua benedicta et laetare cum muliere adulescentiae tuae
19 cerva carissima et gratissimus hinulus
ubera eius inebrient te omni tempore
in amore illius delectare iugiter
20 quare seduceris fili mi ab aliena et foveris sinu alterius
21 respicit Dominus vias hominis
et omnes gressus illius considerat
22 iniquitates suae capiunt impium
et funibus peccatorum suorum constringitur
23 ipse morietur quia non habuit disciplinam
et multitudine stultitiae suae decipietur