Solomoni kërkon urti
1 Solomoni, biri i Davidit, e forcoi mbretërimin e tij. Zoti, Perëndia i tij, ishte me të dhe e bëri të madhërishëm.
2 Solomoni foli me mbarë Izraelin, me kryemijësat e me kryeqindësit ushtarakë, me gjyqtarët, me të gjithë prijësit e mbarë Izraelit dhe me krerët e familjeve. 3 Ai dhe gjithë kuvendi që ishte me të, shkuan në faltoren në vend të lartë, që ndodhej në Gibeon, sepse atje ishte tenda e takimit të Perëndisë, që e kishte punuar Moisiu, shërbëtori i Zotit, në shkretëtirë. 4 Por Arkën e Perëndisë Davidi e kishte sjellë nga Kirjat Jearimi në vendin që kishte përgatitur për të, në tendën që kishte ngritur në Jerusalem. 5 Altarin prej bronzi që kishte punuar Becaleli, biri i Uriut, të birit të Hurit, e kishte vendosur para tendës së Zotit në Gibeon. Atje kishte shkuar të këshillohej Solomoni me tërë kuvendin e Izraelit. 6 Solomoni shkoi, pra, para Zotit, tek altari prej bronzi, që ndodhej te tenda e takimit, dhe mbi të kushtoi një mijë fli shkrumbimi.
7 Atë natë, Perëndia iu shfaq Solomonit e i tha: «Kërko ç'të duash e unë do të ta jap». 8 Solomoni i tha: «Ti ke treguar mirësi të madhe me atin tim, Davidin dhe më ke bërë mbret në vend të tij. 9 E tani, o Zot, Perëndi, le të përmbushet premtimi që i bëre Davidit, atit tim. Më ke vënë të mbretëroj mbi një popull të madh sa rëra e tokës. 10 Më jep, pra, urtinë dhe dijen për ta udhëhequr këtë popull, sepse kush mund ta udhëheqë popullin tënd kaq të madh?». 11 Perëndia i tha Solomonit: «Fole me gjithë zemër dhe nuk më kërkove as pasuri, as prona, as lavdi, as vdekjen e armiqve e as jetë të gjatë për veten tënde, por më kërkove urti e dije për të udhëhequr popullin tim, mbi të cilin të vura të mbretërosh. 12 Prandaj po të jap urti e dije, dhe madje, edhe pasuri, prona e nder që nuk i ka pasur asnjë prej mbretërve para teje e nuk do t'i ketë askush pas teje». 13 Atëherë Solomoni u largua nga vendi i lartë në Gibeon, ku ndodhej tenda e takimit, dhe u kthye në Jerusalem për të mbretëruar mbi Izraelin.
Pasuritë e Solomonit
14 Solomoni mblodhi edhe qerre e kalorës. Ai kishte një mijë e katërqind qerre lufte dhe dymbëdhjetë mijë kalorës. Disa qerre e kalorës ai i mbajti pranë vetes në Jerusalem, ndërsa të tjerat i shpërndau nëpër qytetet ku rrinin qerret. 15 Mbreti ia kishte dalë t'i bënte argjendin e arin në Jerusalem të begatë sa gurin. Druri i cedrit, po ashtu, ishte me shumicë sa fiku që rritej në Shefelah. 16 Kuajt Solomonit ia sillnin nga Egjipti dhe Keveja. Vetë tregtarët e mbretit i blinin kuajt në Keve. 17 Qerret e luftës i sillnin nga Egjipti dhe një qerre kushtonte gjashtëqind sikla argjendi, ndërsa një kalë njëqind e pesëdhjetë. Tregtarët e mbretit u shisnin nga këto qerre e kuaj edhe të gjithë mbretërve të hititëve dhe mbretërve të Aramit.
Përgatitjet për ndërtimin e tempullit
18 Solomoni vendosi të ndërtojë një tempull për nder të emrit të Zotit dhe një pallat mbretëror.
1 Confortatus est ergo Salomon filius David in regno suo
et Dominus erat cum eo
et magnificavit eum in excelsum
2 praecepitque Salomon universo Israheli
tribunis et centurionibus et ducibus et iudicibus omnis Israhel
et principibus familiarum
3 et abiit cum universa multitudine in excelsum Gabaon
ubi erat tabernaculum foederis Dei
quod fecit Moses famulus Dei in solitudine
4 arcam autem Dei adduxerat David de Cariathiarim
in locum quem paraverat ei
et ubi fixerat illi tabernaculum hoc est in Hierusalem
5 altare quoque aeneum
quod fabricatus fuerat Beselehel filius Uri filii Ur
ibi erat coram tabernaculo Domini
quod et requisivit Salomon et omnis ecclesia
6 ascenditque Salomon ad altare aeneum
coram tabernaculo foederis Domini
et obtulit in eo mille hostias
7 ecce autem in ipsa nocte apparuit ei Deus dicens
postula quod vis ut dem tibi
8 dixitque Salomon Deo
tu fecisti cum David patre meo misericordiam magnam
et constituisti me regem pro eo
9 nunc igitur Domine Deus
impleatur sermo tuus quem pollicitus es David patri meo
tu enim fecisti me regem super populum tuum multum
qui tam innumerabilis est quam pulvis terrae
10 da mihi sapientiam et intellegentiam
ut egrediar coram populo tuo et ingrediar
quis enim potest hunc populum tuum digne qui tam grandis est iudicare
11 dixit autem Deus ad Salomonem
quia hoc magis placuit cordi tuo
et non postulasti divitias et substantiam et gloriam
neque animas eorum qui te oderunt
sed nec dies vitae plurimos
petisti autem sapientiam et scientiam
ut iudicare possis populum meum super quem constitui te regem
12 sapientia et scientia data sunt tibi
divitias autem et substantiam et gloriam dabo tibi
ita ut nullus in regibus nec ante te nec post te fuerit similis tui
13 venit ergo Salomon ab excelso Gabaon in Hierusalem
coram tabernaculo foederis
et regnavit super Israhel
14 congregavitque sibi currus et equites
et facti sunt ei mille quadringenti currus et duodecim milia equitum
et fecit eos esse in urbibus quadrigarum et cum rege in Hierusalem
15 praebuitque rex argentum et aurum in Hierusalem quasi lapides
et cedros quasi sycomoros quae nascuntur in campestribus multitudine
magna
16 adducebantur autem ei et equi de Aegypto et de Coa a
negotiatoribus regis
qui ibant et coemebant pretio
17 quadrigam equorum sescentis argenteis
et equum centum quinquaginta
similiter de universis regnis Cettheorum
et a regibus Syriae emptio celebrabatur