Viçi i artë
1 Kur populli pa se Moisiu po vonohej të zbriste nga mali, u mblodh rreth Aronit e i tha: «Ngrihu e na bëj ca perëndi, që të na prijnë. Sa për këtë Moisiun që na nxori nga dheu i Egjiptit, nuk dimë ç'u bë me të!». 2 Aroni iu përgjigj: «Hiquani vathët e artë grave, bijve dhe bijave dhe m'i sillni mua». 3 Atëherë tërë populli hoqi vathët e artë dhe ia solli Aronit. 4 Ky ua mori dhe i punoi me daltë. Bëri një viç të metaltë e u tha: «Këta janë perënditë e tu, o Izrael, që të nxorën nga dheu i Egjiptit». 5 Aroni e pa, i ndërtoi një altar dhe thirri: «Nesër do të kremtojmë për nder të Zotit». 6 Të nesërmen, u ngritën herët dhe kushtuan fli shkrumbimi e paqtimi. Populli u ul për të ngrënë e për të pirë dhe pastaj u ngrit për t'u dëfryer.
7 Atëherë Zoti i tha Moisiut: «Zbrit poshtë, se populli yt, që e nxore nga dheu i Egjiptit, u shthur. 8 Shpejt e lanë udhën që i urdhërova të ndiqnin. Bënë për vete një viç të metaltë. E adhurojnë, i flijojnë fli e thonë: “Këta janë perënditë e tu, o Izrael, që të nxorën nga dheu i Egjiptit”». 9 Zoti vijoi: «E kam parë që ky është një popull kokëfortë. 10 Tani më lër! Do të ndizem me zemërim e do t'i shuaj. Ty do të të bëj një komb të madh».
11 Por Moisiu ia zbuti zemërimin Zotit, Perëndisë së tij, duke i thënë: «Përse, o Zot, ndizet zemërimi yt kundër popullit tënd që e nxore nga dheu i Egjiptit me forcë të madhe e me dorë të fuqishme? 12 Përse të thonë egjiptianët: “I nxori me dredhi për t'i vrarë nëpër male e për t'i shuar nga faqja e dheut”? Zmbrapse zemërimin e hiq dorë nga e keqja që do t'i bësh popullit tënd. 13 Kujto Abrahamin, Isakun e Izraelin, shërbëtorët e tu, të cilëve iu betove për veten tënde e u the: “Do t'i shumoj pasardhësit tuaj si yjet e qiellit dhe tërë këtë tokë për të cilën ju fola, do t'ua jap pasardhësve tuaj. Ajo do të jetë përgjithmonë e tyrja”». 14 Atëherë Zoti hoqi dorë nga e keqja që kishte thënë se do t'i bënte popullit të tij.
15 Pastaj Moisiu u kthye e zbriti nga mali dhe mbante në dorë dy rrasat e dëshmisë të shkruara nga të dyja anët. 16 Rrasat ishin vepër e Perëndisë. Edhe shkrimi i gdhendur në rrasa ishte i tiji. 17 Kur dëgjoi zhurmën e popullit që bërtiste, Jozuehu i tha Moisiut: «Britma lufte po dëgjohen në fushim». 18 Por Moisiu i tha:
«Nuk është këngë kreshnikësh,
as këngë vaji nuk është.
Por këngë feste po dëgjoj».
19 Kur iu afrua fushimit dhe pa viçin e vallet, Moisiu u zemërua, i hodhi rrasat nga duart dhe i copëtoi rrëzë malit. 20 E mori viçin që kishin bërë dhe e dogji në zjarr. E theu, e bëri pluhur dhe ua hodhi në ujë izraelitëve që ta pinin.
21 Atëherë i tha Aronit: «Ç'faj të ka ky popull që e ngarkove me një mëkat kaq të madh?». 22 Aroni i tha: «Mos u zemëro imzot. Ti vetë e di sa popull i keq është ky. 23 Ata më thanë: “Na bëj ca perëndi, që të na prijnë. Sa për këtë Moisiun që na nxori nga dheu i Egjiptit nuk dimë ç'u bë me të!”. 24 Unë u thashë: “Kush ka ar, ta heqë”. Ata ma sollën, unë e hodha në zjarr e pastaj doli ky viç».
25 Moisiu pa se populli ishte shfrenuar, sepse Aroni ua kishte lëshuar frerin aq sa ishin bërë gazi i botës. 26 Pastaj Moisiu qëndroi në të hyrë të fushimit e tha: «Kush është me Zotin, të vijë tek unë!». Atëherë tërë levitët u mblodhën pranë Moisiut. 27 Ai u tha: «Kështu thotë Zoti, Perëndia i Izraelit: “Secili të rrokë shpatën e vet. Përshkojeni fushimin derë më derë e secili të vrasë vëllanë, mikun dhe fqinjin e vet”». 28 Levitët bënë siç u tha Moisiu. Atë ditë u vranë tre mijë burra. 29 Pastaj Moisiu u tha: «Sot u shuguruat në shërbim të Zotit, u bekuat, sepse secili doli kundër birit e vëllait të vet».
30 Të nesërmen Moisiu i tha popullit: «Keni mëkatuar rëndë. Do të shkoj para Zotit e ndoshta do ta shlyej mëkatin tuaj». 31 Kështu, Moisiu u kthye te Zoti e tha: «Të lutem, ky popull ka mëkatuar rëndë, se ka bërë për vete perëndi të arta. 32 Falua mëkatin. Nëse nuk ua fal, atëherë më fshij nga libri yt që ke shkruar». 33 Zoti i tha Moisiut: «Do të fshij nga libri im këdo që mëkatoi kundër meje. 34 Tani, shko, çoje popullin atje ku të thashë, dhe engjëlli im do të të paraprijë. Por do të vijë një ditë kur do ta ndëshkoj mëkatin e tyre». 35 Kështu, Zoti e ndëshkoi popullin për viçin që kishin bërë, për viçin që Aroni kishte bërë.
1 videns autem populus
quod moram faceret descendendi de monte Moses
congregatus adversus Aaron ait
surge fac nobis deos qui nos praecedant
Mosi enim huic viro qui nos eduxit de terra Aegypti
ignoramus quid acciderit
2 dixitque ad eos Aaron
tollite inaures aureas
de uxorum filiorumque et filiarum vestrarum auribus
et adferte ad me
3 fecit populus quae iusserat deferens inaures ad Aaron
4 quas cum ille accepisset formavit opere fusorio
et fecit ex eis vitulum conflatilem
dixeruntque hii sunt dii tui Israhel qui te eduxerunt de terra Aegypti
5 quod cum vidisset Aaron aedificavit altare coram eo
et praeconis voce clamavit dicens cras sollemnitas Domini est
6 surgentesque mane obtulerunt holocausta et hostias pacificas
et sedit populus comedere ac bibere
et surrexerunt ludere
7 locutus est autem Dominus ad Mosen
vade descende peccavit populus tuus quem eduxisti de terra Aegypti
8 recesserunt cito de via quam ostendisti eis
feceruntque sibi vitulum conflatilem et adoraverunt
atque immolantes ei hostias dixerunt
isti sunt dii tui Israhel qui te eduxerunt de terra Aegypti
9 rursumque ait Dominus ad Mosen
cerno quod populus iste durae cervicis sit
10 dimitte me ut irascatur furor meus contra eos et deleam eos
faciamque te in gentem magnam
11 Moses autem orabat Dominum Deum suum dicens
cur Domine irascitur furor tuus contra populum tuum
quem eduxisti de terra Aegypti
in fortitudine magna et in manu robusta
12 ne quaeso dicant Aegyptii
callide eduxit eos ut interficeret in montibus et deleret e terra
quiescat ira tua et esto placabilis super nequitia populi tui
13 recordare Abraham Isaac et Israhel servorum tuorum
quibus iurasti per temet ipsum dicens
multiplicabo semen vestrum sicut stellas caeli
et universam terram hanc de qua locutus sum dabo semini vestro
et possidebitis eam semper
14 placatusque est Dominus ne faceret malum
quod locutus fuerat adversus populum suum
15 et reversus est Moses de monte
portans duas tabulas testimonii manu
scriptas ex utraque parte
16 et factas opere Dei
scriptura quoque Dei erat sculpta in tabulis
17 audiens autem Iosue tumultum populi vociferantis dixit ad Mosen
ululatus pugnae auditur in castris
18 qui respondit non est clamor adhortantium ad pugnam
neque vociferatio conpellentium ad fugam
sed vocem cantantium ego audio
19 cumque adpropinquasset ad castra vidit vitulum et choros
iratusque valde proiecit de manu tabulas
et confregit eas ad radices montis
20 arripiensque vitulum quem fecerant
conbusit et contrivit usque ad pulverem
quem sparsit in aqua et dedit ex eo potum filiis
Israhel
21 dixitque ad Aaron quid tibi fecit hic populus
ut induceres super eum peccatum maximum
22 cui ille respondit ne indignetur dominus meus
tu enim nosti populum istum quod pronus sit ad malum
23 dixerunt mihi fac nobis deos qui praecedant nos
huic enim Mosi qui nos eduxit de terra Aegypti
nescimus quid acciderit
24 quibus ego dixi quis vestrum habet aurum
tulerunt et dederunt mihi et proieci illud in ignem
egressusque est hic vitulus
25 videns ergo Moses populum quod esset nudatus
spoliaverat enim eum Aaron propter ignominiam sordis
et inter hostes nudum constituerat
26 et stans in porta castrorum ait si quis est Domini iungatur mihi
congregatique sunt ad eum omnes filii Levi
27 quibus ait haec dicit Dominus Deus Israhel
ponat vir gladium super femur suum
ite et redite de porta usque ad portam per medium castrorum
et occidat unusquisque fratrem et amicum et proximum suum
28 fecerunt filii Levi iuxta sermonem Mosi
cecideruntque in die illo quasi tria milia
hominum
29 et ait Moses consecrastis manus vestras hodie Domino
unusquisque in filio et fratre suo ut detur vobis benedictio
30 facto autem die altero
locutus est Moses ad populum peccastis peccatum maximum
ascendam ad Dominum
si quo modo eum quivero deprecari pro scelere vestro
31 reversusque ad Dominum ait
obsecro peccavit populus iste peccatum magnum
feceruntque sibi deos aureos
aut dimitte eis hanc noxam
32 aut si non facis dele me de libro tuo quem scripsisti
33 cui respondit Dominus
qui peccaverit mihi delebo eum de libro meo
34 tu autem vade et duc populum istum quo locutus sum tibi
angelus meus praecedet te
ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum
35 percussit ergo Dominus populum
pro reatu vituli quem fecit Aaron