Besimi i kryeqindësit
(Mt 8.5-13Gjn 4.43-54)1 Kur mbaroi së thëni të gjitha fjalët për popullin që po e dëgjonte, Jezui shkoi në Kafarnaum. 2 Aty gjendej një kryeqindës që kishte një shërbëtor, të cilin e vlerësonte shumë, por që ishte shumë i sëmurë, gati duke vdekur. 3 Kur dëgjoi për Jezuin, kryeqindësi dërgoi tek ai disa pleq të judenjve, që t'i luteshin të vinte për t'i shëruar shërbëtorin. 4 Si arritën te Jezui, ata iu lutën me këmbëngulje e i thanë: «Ai e meriton ta ndihmosh, 5 sepse e do popullin tonë e na ka ndërtuar edhe sinagogën». 6 Atëherë Jezui shkoi me ta, por nuk ishin larg nga shtëpia kur kryeqindësi dërgoi disa miq për t'i thënë: «O Zot, mos u shqetëso! Unë nuk jam i denjë të hysh nën çatinë time. 7 Prandaj nuk m'u duk vetja i denjë të vija vetë, por thuaj një fjalë e shërbëtori im do të shërohet. 8 Sepse edhe unë jam nën urdhrat e eprorëve të mi e kam nën vete ushtarë. Kur i them njërit “shko”, ai shkon dhe kur i them tjetrit “eja”, ai vjen. Kur i them shërbëtorit tim “bëje këtë”, ai e bën». 9 Kur dëgjoi këto fjalë, Jezui u mrekullua me kryeqindësin. Atëherë u kthye e i tha turmës që po e ndiqte: «Po ju them se as në Izrael nuk e kam gjetur një besim kaq të madh».
10 Pastaj të dërguarit u kthyen në shtëpinë e kryeqindësit dhe e gjetën shërbëtorin të shëruar.
Ngjallja e djalit të vejushës
11 Jezui shkoi në një qytet që quhej Nain, i shoqëruar nga dishepujt e tij dhe nga një turmë e madhe. 12 Kur iu afruan portës së qytetit, pa se po çonin për të varrosur një të vdekur. Ai kishte qenë djalë i vetëm dhe e ëma ishte e ve. Një turmë e madhe nga qyteti po e shoqëronte. 13 Kur Zoti e pa, ndjeu dhembshuri për të e i tha: «Mos qaj!». 14 Pastaj u afrua dhe preku vigun. Ata që e mbanin, u ndalën. Jezui tha: «Djalosh, po të them: ngrihu!». 15 I vdekuri u ngrit e filloi të fliste. Jezui e çoi tek e ëma. 16 Të gjithë i zuri frika dhe përlëvdonin Perëndinë duke thënë: «Një profet i madh është shfaqur mes nesh» dhe: «Perëndia i ka kthyer sytë mbi popullin e vet».
17 Atëherë u përhap fjala për të në mbarë Judenë e në krahinat përreth.
Të dërguarit e Gjon Pagëzorit
(Mt 11.2-19)18 Dishepujt e Gjonit i treguan atij për gjithçka. Gjoni thirri dy prej tyre 19 e i dërgoi te Zoti për ta pyetur: «A je ti ai që duhet të vijë apo duhet të presim një tjetër?». 20 Kur arritën te Jezui i thanë: «Gjon Pagëzori na ka dërguar te ti për të të pyetur: “A je ti ai që duhet të vijë apo duhet të presim një tjetër?”». 21 Jezui sapo kishte shëruar shumë njerëz nga sëmundjet e nga mundimet, i kishte çliruar nga shpirtrat e këqij e u kishte kthyer shikimin shumë të verbërve. 22 Atëherë u përgjigj: «Shkoni e i tregoni Gjonit për ato që patë e dëgjuat. Të verbrit po shohin përsëri e të çalët po ecin, të lebrosurit po pastrohen e të shurdhrit po dëgjojnë, të vdekurit po ngjallen e të varfërve po u shpallet ungjilli. 23 Lum ai, të cilit unë nuk i bëhem pengesë».
24 Kur u larguan të dërguarit e Gjonit, Jezui filloi t'u fliste turmave për Gjonin e tha: «Çfarë shkuat të shihnit në shkretëtirë? Një kallam që e lëkund era? 25 Çfarë shkuat të shihnit, pra? Një njeri të veshur me rroba të buta? Ata që vishen me rroba të kushtueshme e që jetojnë në kënaqësi gjenden në pallatet mbretërore. 26 Çfarë shkuat të shihnit, atëherë? Një profet? Po, po ju them, madje më shumë se një profet. 27 Gjoni është ai për të cilin është shkruar:
ja, unë po dërgoj lajmëtarin tim
përpara teje,
që të përgatisë udhën tënde.
28 Me të vërtetë po ju them se asnjë grua nuk ka lindur njeri më të madh se Gjon Pagëzorin. Por më i vogli në mbretërinë e Perëndisë është më i madh se ai».
29 Të gjithë ata që e dëgjuan këtë gjë, përfshirë edhe tagrambledhësit, pranuan se Perëndia është i drejtë dhe u pagëzuan nga Gjoni. 30 Por farisenjtë dhe mësuesit e ligjit iu kundërvunë vullnetit të Perëndisë e nuk u pagëzuan nga Gjoni.
31 Pastaj Jezui tha: «Me kë t'i krahasoj njerëzit e kësaj breznie, me kë ngjajnë? 32 Ata u ngjajnë fëmijëve që ulen shesheve dhe i thërrasin njëri-tjetrit e i thonë:
“I ramë fyellit për ju
e nuk kërcyet,
vajtuam
e ju nuk qatë”.
33 Erdhi Gjon Pagëzori, që as ha bukë e as pi verë, e ju thoni: “Është i pushtuar nga djalli”. 34 Erdhi Biri i njeriut, që ha e pi, e ju thoni: “Ja grykësi e pijaneci, miku i tagrambledhësve e i mëkatarëve”. 35 Por urtia e Perëndisë del e drejtë nga të gjithë bijtë e saj».
Falja e gruas mëkatare
36 Një farise e ftoi Jezuin për të ngrënë me të. Jezui shkoi në shtëpinë e fariseut dhe u ul në tryezë. 37 Një grua nga ai qytet, që ishte mëkatare, kur mori vesh se Jezui ishte në shtëpinë e fariseut, solli një enë alabastri me mirrë. 38 Ajo rrinte prapa Jezuit te këmbët e tij duke qarë e filloi t'ia lagte këmbët me lot e t'ia thante me flokët e saj. Pastaj vazhdoi t'ia puthte këmbët e t'ia lyente me mirrë. 39 Kur fariseu që e kishte ftuar Jezuin e pa këtë gjë, tha me vete: «Po të ishte profet ky njeri, do ta dinte kush është e çfarë është kjo grua që po e prek: ajo është mëkatare». 40 Jezui i tha fariseut: «Simon, kam diçka për të të thënë». Simoni iu përgjigj: «Fol, mësues». 41 I tha: «Dy njerëz kishin detyrime ndaj një huadhënësi. Njëri detyrohej pesëqind denarë e tjetri pesëdhjetë. 42 Meqë as njëri e as tjetri nuk mund ta shlyenin detyrimin, ai ua fali atë të dyve. Cili prej të dyve do ta dojë më shumë?». 43 Simoni iu përgjigj: «Ma do mendja se ai të cilit i fali detyrimin më të madh». E Jezui i tha: «Ke gjykuar drejt». 44 Pastaj u kthye nga gruaja e i tha Simonit: «A e sheh këtë grua? Erdha në shtëpinë tënde e ti nuk më dhe as ujë për këmbët, ndërsa ajo m'i lau me lotët e saj e m'i thau me flokët e saj. 45 Ti nuk më përshëndete me puthje, ndërsa ajo nuk ka pushuar së puthuri këmbët e mia sapo hyra brenda. 46 Ti nuk ma leve kokën me mirrë, ndërsa ajo m'i leu këmbët me mirrë. 47 Po të them se dashuria e madhe që ajo shfaqi tregon se mëkatet e saj të shumta janë falur. Por ai të cilit i është falur pak, tregon pak dashuri». 48 Pastaj i tha asaj: «Të janë falur mëkatet». 49 Por ata që ishin me të në tryezë filluan të thoshin me njëri-tjetrin: «Kush është ky që falka edhe mëkatet?». 50 Ndërsa Jezui i tha gruas: «Besimi yt të shpëtoi, shko në paqe».
1 Cum autem implesset omnia verba sua in aures plebis
intravit Capharnaum
2 centurionis autem cuiusdam servus male habens erat moriturus
qui illi erat pretiosus
3 et cum audisset de Iesu misit ad eum seniores Iudaeorum
rogans eum ut veniret et salvaret servum eius
4 at illi cum venissent ad Iesum
rogabant eum sollicite dicentes ei
quia dignus est ut hoc illi praestes
5 diligit enim gentem nostram
et synagogam ipse aedificavit nobis
6 Iesus autem ibat cum illis
et cum iam non longe esset a domo
misit ad eum centurio amicos dicens Domine noli vexari
non enim dignus sum ut sub tectum meum intres
7 propter quod et me ipsum non sum dignum arbitratus
ut venirem ad te
sed dic verbo et sanabitur puer meus
8 nam et ego homo sum sub potestate constitutus
habens sub me milites
et dico huic vade et vadit et alio veni et venit
et servo meo fac hoc et facit
9 quo audito Iesus miratus est
et conversus sequentibus se turbis dixit
amen dico vobis nec in Israhel tantam fidem inveni
10 Et reversi qui missi fuerant domum
invenerunt servum qui languerat sanum
11 Et factum est deinceps ibat in civitatem quae vocatur Naim
et ibant cum illo discipuli eius et turba copiosa
12 cum autem adpropinquaret portae civitatis
et ecce defunctus efferebatur
filius unicus matri suae
et haec vidua erat et turba civitatis multa cum illa
13 quam cum vidisset Dominus
misericordia motus super ea dixit illi noli flere
14 et accessit et tetigit loculum
hii autem qui portabant steterunt
et ait adulescens tibi dico surge
15 et resedit qui erat mortuus et coepit loqui
et dedit illum matri suae
16 accepit autem omnes timor et magnificabant Deum dicentes
quia propheta magnus surrexit in nobis
et quia Deus visitavit plebem suam
17 Et exiit hic sermo in universam Iudaeam de eo
et omnem circa regionem
18 Et nuntiaverunt Iohanni discipuli eius de omnibus his
19 et convocavit duos de discipulis suis Iohannes
et misit ad Dominum dicens
tu es qui venturus es an alium expectamus
20 cum autem venissent ad eum viri dixerunt
Iohannes Baptista misit nos ad te dicens
tu es qui venturus es an alium expectamus
21 in ipsa autem hora curavit multos a languoribus et plagis
et spiritibus malis
et caecis multis donavit visum
22 et respondens dixit illis euntes nuntiate Iohanni
quae vidistis et audistis
quia caeci vident claudi ambulant leprosi mundantur
surdi audiunt mortui resurgunt pauperes evangelizantur
23 et beatus est quicumque non fuerit scandalizatus in me
24 et cum discessissent nuntii Iohannis
coepit dicere de Iohanne ad turbas
quid existis in desertum videre
harundinem vento moveri
25 sed quid existis videre
hominem mollibus vestimentis indutum
ecce qui in veste pretiosa sunt et deliciis
in domibus regum sunt
26 sed quid existis videre prophetam
utique dico vobis et plus quam prophetam
27 Hic est de quo scriptum est
ecce mitto angelum meum ante faciem tuam
qui praeparabit viam tuam ante te
28 Dico enim vobis
maior inter natos mulierum propheta Iohanne Baptista nemo est
qui autem minor est in regno Dei maior est illo
29 Et omnis populus audiens et publicani iustificaverunt Deum
baptizati baptismo Iohannis
30 Pharisaei autem et legis periti consilium Dei spreverunt in semet ipsos
non baptizati ab eo
31 Cui ergo similes dicam homines generationis huius
et cui similes sunt
32 similes sunt pueris sedentibus in foro
et loquentibus ad invicem et dicentibus
cantavimus vobis tibiis et non saltastis
lamentavimus et non plorastis
33 venit enim Iohannes Baptista
neque manducans panem neque bibens vinum
et dicitis daemonium habet
34 venit Filius hominis manducans et bibens
et dicitis ecce homo devorator et bibens vinum
amicus publicanorum et peccatorum
35 et iustificata est sapientia ab omnibus filiis suis
36 Rogabat autem illum quidam de Pharisaeis ut manducaret cum illo
et ingressus domum Pharisaei discubuit
37 et ecce mulier quae erat in civitate peccatrix
ut cognovit quod accubuit in domo Pharisaei
adtulit alabastrum unguenti
38 et stans retro secus pedes eius
lacrimis coepit rigare pedes eius et capillis capitis sui tergebat
et osculabatur pedes eius et unguento unguebat
39 videns autem Pharisaeus qui vocaverat eum ait intra se dicens
hic si esset propheta sciret utique
quae et qualis mulier quae tangit eum
quia peccatrix est
40 et respondens Iesus dixit ad illum Simon habeo tibi aliquid dicere
at ille ait magister dic
41 duo debitores erant cuidam feneratori
unus debebat denarios quingentos alius quinquaginta
42 non habentibus illis unde redderent donavit utrisque
quis ergo eum plus diliget
43 respondens Simon dixit aestimo quia is cui plus donavit
at ille dixit ei recte iudicasti
44 et conversus ad mulierem dixit Simoni vides hanc mulierem
intravi in domum tuam aquam pedibus meis non dedisti
haec autem lacrimis rigavit pedes meos et capillis suis tersit
45 osculum mihi non dedisti
haec autem ex quo intravit non cessavit osculari pedes meos
46 oleo caput meum non unxisti
haec autem unguento unxit pedes meos
47 propter quod dico tibi
remittentur ei peccata multa quoniam dilexit multum
cui autem minus dimittitur minus diligit
48 dixit autem ad illam remittuntur tibi peccata
49 et coeperunt qui simul accumbebant dicere intra se
quis est hic qui etiam peccata dimittit
50 dixit autem ad mulierem fides tua te salvam fecit vade in pace