Vreshti i Nabotit
1 Pas këtyre ngjarjeve ndodhi kështu: Nabot Izreliti kishte një vresht në Izrel, pranë pallatit mbretëror të Ahabit, mbretit të Samarisë. 2 Ahabi i tha Nabotit: «Ma jep mua vreshtin për pronë, që ta bëj kopsht perimesh, sepse e kam pranë shtëpisë. Në këmbim të jap një vresht më të mirë, ose, po të duash, të jap aq para sa vlen». 3 Naboti i tha Ahabit: «Mos e dhëntë Zoti të të jap trashëgiminë e të parëve të mi!». 4 Ahabi u kthye në shtëpi i pikëlluar e i zemëruar nga fjalët e Nabot Izrelitit, që i kishte thënë se nuk do t'ia jepte trashëgiminë e të parëve. Ahabi ra në shtrat, u kthye nga muri dhe nuk hëngri as bukë.
5 Atëherë Izebela, e shoqja, shkoi tek ai dhe e pyeti: «Përse je kaq i pikëlluar e nuk ha bukë?». 6 Ahabi i tha: «Fola me Nabot Izrelitin dhe i kërkova vreshtin për t'ia blerë me para, ose t'ia këmbeja me një vresht tjetër, po të donte, por ai më tha se nuk donte të ma jepte vreshtin». 7 Izebela, e shoqja, i tha: «Ç'bën kështu? A nuk je mbreti i Izraelit? Ngrihu e ha dhe mos të të pikëllohet zemra. Vreshtin e Nabot Izrelitit do të ta jap unë».
8 Izebela shkroi disa letra në emër të Ahabit, i vulosi me vulën e tij dhe ia nisi pleqësisë dhe fisnikëve të qytetit ku banonte Naboti. 9 Ajo shkroi: «Shpallni një agjërim dhe caktoni Nabotin t'i prijë popullit. 10 I vini përballë dy njerëz të poshtër të dëshmojnë kundër tij e të thonë se Naboti ka mallkuar Perëndinë dhe mbretin. Mandej nxirreni jashtë qytetit dhe vriteni me gurë». 11 Pleqësia, fisnikët dhe banorët e qytetit, ku banonte Naboti, bënë siç i kishte urdhëruar Izebela dhe siç ishte shkruar në letrat që kishte dërguar ajo. 12 Shpallën agjërimin dhe caktuan Nabotin në krye të popullit. 13 Dy njerëz të poshtër erdhën dhe u ulën përballë tij. Ata dëshmuan kundër tij para popullit e thanë: «Naboti ka mallkuar Perëndinë dhe mbretin». Atëherë e nxorën Nabotin nga qyteti dhe e vranë me gurë. 14 Mandej i dërguan fjalë Izebelës dhe i thanë se Naboti ishte vrarë me gurë dhe kishte vdekur.
15 Kur Izebela mori lajmin e vrasjes me gurë të Nabotit, i tha Ahabit: «Shko e merre për pronë vreshtin e Nabot Izrelitit, i cili nuk donte të ta shiste. Naboti nuk është më gjallë, vdiq». 16 Kur Ahabi dëgjoi se Naboti kishte vdekur, u ngrit, shkoi te vreshti i Nabot Izrelitit dhe e mori në pronësi.
Elia dënon Ahabin
17 Ndërkohë fjala e Zotit iu drejtua Eli Tishbitit e i tha: 18 «Ngrihu e shko në Samari të takosh Ahabin, mbretin e Izraelit. Ja, do ta gjesh te vreshti i Nabotit, që Ahabi ka shkuar ta marrë në pronësi. 19 Do të flasësh me të e do t'i thuash: “Kështu thotë Zoti: vrave e tani po plaçkit?”. Mandej thuaji: “Kështu thotë Zoti: në vendin ku qentë lëpinë gjakun e Nabotit, do të lëpijnë edhe gjakun tënd”».
20 Ahabi i tha Elisë: «Më gjete, o armiku im?». Elia i tha: «Të gjeta, sepse shite shpirtin për të bërë ligësi në sytë e Zotit. 21 Do të sjell fatkeqësi mbi ty dhe do t'i zhduk e do t'i shfaros të gjithë meshkujt e shtëpisë së Ahabit në Izrael, skllevër apo të lirë. 22 Do ta bëj shtëpinë tënde si shtëpinë e Jeroboamit, birit të Nebatit, dhe si shtëpinë e Bashait, birit të Ahijahut, sepse ke shkaktuar zemërim e ke shtyrë në mëkat Izraelin. 23 Sa për Izebelën, qentë do ta hanë trupin e saj në fushat e Izrelit, thotë Zoti. 24 Qentë do t'i hanë ata të shtëpisë së Ahabit, që do të vdesin në qytet, dhe grabitqarët e qiellit ata që do të vdesin nëpër ara».
Pendimi i Ahabit
25 Në të vërtetë, para Ahabit askush nuk e kishte shitur shpirtin si ai, për të bërë çka është keq në sytë e Zotit, por e nxiti Izebela, gruaja e tij. 26 Ahabi bëri gjëra shumë të pështira dhe u dha pas idhujve, ashtu siç kishin bërë amoritët, që Zoti kishte dëbuar para syve të izraelitëve.
27 Kur dëgjoi fjalët e Elisë, Ahabi shqeu rrobat, u vesh me grathore dhe agjëroi. Flinte i veshur me grathore dhe ecte kokulur. 28 Atëherë fjala e Zotit iu drejtua Eli Tishbitit e i tha: 29 «A e ke parë sa është përulur Ahabi para meje? Për hir të përuljes së tij para meje, nuk do ta dërgoj fatkeqësinë mbi shtëpinë e tij sa të jetë ai gjallë, por do ta sjell gjatë mbretërimit të të birit».
1 post verba autem haec
vinea erat Naboth Hiezrahelitae qui erat in Hiezrahel
iuxta palatium Ahab regis Samariae
2 locutus est ergo Ahab ad Naboth dicens
da mihi vineam tuam ut faciam mihi hortum holerum
quia vicina est et prope domum meam
daboque tibi pro ea vineam meliorem
aut si tibi commodius putas argenti pretium quanto digna
est
3 cui respondit Naboth propitius mihi sit Dominus
ne dem hereditatem patrum meorum tibi
4 venit ergo Ahab in domum suam indignans et frendens
super verbo quod locutus fuerat ad eum Naboth Hiezrahelites dicens
non do tibi hereditatem patrum meorum
et proiciens se in lectulum suum
avertit faciem ad parietem et non comedit panem
5 ingressa est autem ad eum Hiezabel uxor sua dixitque ei
quid est hoc unde anima tua contristata est
et quare non comedis panem
6 qui respondit ei locutus sum Naboth Hiezrahelitae et dixi ei
da mihi vineam tuam accepta pecunia
aut si tibi placet dabo tibi vineam pro ea
et ille ait non do tibi vineam meam
7 dixit ergo ad eum Hiezabel uxor eius
grandis auctoritatis es et bene regis regnum
Israhel
surge et comede panem et aequo esto animo
ego dabo tibi vineam Naboth Hiezrahelitae
8 scripsit itaque litteras ex nomine Ahab et signavit eas anulo eius
et misit ad maiores natu et ad optimates
qui erant in civitate eius et habitabant cum Naboth
9 litterarum autem erat ista sententia
praedicate ieiunium et sedere facite Naboth inter primos populi
10 et submittite duos viros filios Belial contra eum
et falsum testimonium dicant benedixit Deum et regem
et educite eum et lapidate sicque moriatur
11 fecerunt ergo cives eius maiores natu et optimates
qui habitabant cum eo in urbe
sicut praeceperat eis Hiezabel
et sicut scriptum erat in litteris quas miserat ad eos
12 praedicaverunt ieiunium
et sedere fecerunt Naboth inter primos populi
13 et adductis duobus viris filiis diaboli
fecerunt eos sedere contra eum
at illi scilicet ut viri diabolici dixerunt contra eum testimonium
coram multitudine
benedixit Naboth Deo et regi
quam ob rem eduxerunt eum extra civitatem
et lapidibus interfecerunt
14 miseruntque ad Hiezabel dicentes
lapidatus est Naboth et mortuus est
15 factum est autem cum audisset Hiezabel lapidatum Naboth et mortuum
locuta est ad Ahab surge posside vineam Naboth
Hiezrahelitae
qui noluit tibi adquiescere et dare eam accepta pecunia
non enim vivit Naboth sed mortuus est
16 quod cum audisset Ahab mortuum videlicet Naboth
surrexit et descendebat in vineam Naboth Hiezrahelitae
ut possideret eam
17 factus est igitur sermo Domini ad Heliam Thesbiten dicens
18 surge et descende in occursum Ahab regis Israhel
qui est in Samaria
ecce ad vineam Naboth descendit ut possideat eam
19 et loqueris ad eum dicens haec dicit Dominus
occidisti insuper et possedisti
et post haec addes haec dicit Dominus
in loco hoc in quo linxerunt canes sanguinem Naboth
lambent tuum quoque sanguinem
20 et ait Ahab ad Heliam
num invenisti me inimice mee
qui dixit inveni
eo quod venundatus sis ut faceres malum in conspectu Domini
21 ecce ego inducam super te malum et demetam posteriora tua
et interficiam de Ahab mingentem ad parietem
et clausum et ultimum in Israhel
22 et dabo domum tuam sicut domum Hieroboam filii Nabath
et sicut domum Baasa filii Ahia
quia egisti ut me ad iracundiam provocares et peccare fecisti Israhel
23 sed et de Hiezabel locutus est Dominus dicens
canes comedent Hiezabel in agro Hiezrahel
24 si mortuus fuerit Ahab in civitate comedent eum canes
si autem mortuus fuerit in agro comedent eum volucres caeli
25 igitur non fuit alter talis ut Ahab
qui venundatus est ut faceret malum in conspectu Domini
concitavit enim eum Hiezabel uxor sua
26 et abominabilis effectus est
in tantum ut sequeretur idola quae fecerant Amorrei
quos consumpsit Dominus a facie filiorum Israhel
27 itaque cum audisset Ahab sermones istos
scidit vestem suam
et operuit cilicio carnem suam ieiunavitque et dormivit in sacco
et ambulabat dimisso capite
28 factus est autem sermo Domini ad Heliam Thesbiten dicens
29 nonne vidisti humiliatum Ahab coram me
quia igitur humiliatus est mei causa
non inducam malum in diebus eius
sed in diebus filii sui inferam malum domui eius