Robëria e Judës
1 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 2 «Bir i njeriut, ti banon në mes të një fisi kryeneç që kanë sy për të parë, e nuk shohin, kanë veshë për të dëgjuar, e nuk dëgjojnë, sepse janë fis kryeneç. 3 Ti, bir i njeriut, bëj një trastë mërgimtari për vete dhe mërgo ditën para syve të tyre. Mërgo nga një vend në një vend tjetër para syve të tyre. Ndoshta do të marrin vesh, ndonëse janë fis kryeneç. 4 Nxirre trastën tënde, trastën e mërgimtarit, ditën para syve të tyre, por ti nisu në mbrëmje para syve të tyre, siç nisen mërgimtarët. 5 Hap një vrimë në mur para syve të tyre e dil përmes saj. 6 Para syve të tyre ngarkoi supet e dil në errësirë. Mbuloje fytyrën, për të mos e parë tokën, se të kam caktuar si shenjë për shtëpinë e Izraelit».
7 Unë bëra siç m'u urdhërua. Trastën e nxora si trastë mërgimtari ditën dhe në mbrëmje hapa një vrimë në mur me duar. Pastaj dola duke e mbartur mbi supe para syve të tyre.
8 Në mëngjes m'u drejtua fjala e Zotit e më tha: 9 «Bir i njeriut, a nuk të ka pyetur shtëpia e Izraelit, ai fis kryeneç, se çfarë je duke bërë? 10 Ti përgjigju se kështu thotë Zoti im, Zoti: ky kumt është për prijësin e Jerusalemit dhe për mbarë shtëpinë e Izraelit që banon mes tij. 11 Do të thuash: “Unë jam shenjë për ju. Siç bëra unë, ashtu do t'u bëhet atyre. Do të shkojnë në mërgim e në robëri”. 12 Prijësi që është mes tyre do të ngarkojë supet në muzg e do të dalë. Do të shpojnë murin, për ta nxjerrë përmes tij. Do të mbulojë fytyrën, për të mos e parë tokën me sy. 13 Do të shtrij mbi të rrjetën time e do të bjerë në kurthin tim. Do ta çoj në Babiloni, në dheun e kaldenjve, por nuk do ta shohë dhe atje do të vdesë. 14 Do t'i shpërndaj në të katër erërat të gjithë ata që e rrethojnë, ndihmësit dhe mbarë truprojën. Shpatën do të zhvesh kundër tyre. 15 Atëherë do ta marrin vesh se unë jam Zoti, pasi t'i kem shpërndarë ndër kombe e përhapur nëpër vende. 16 Por disa prej tyre do t'i lë të shpëtojnë nga shpata, nga zia e bukës e nga murtaja, që t'ua tregojnë të gjitha pështirësitë e tyre kombeve te të cilat do të shkojnë. Atëherë do ta marrin vesh se unë jam Zoti».
17 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 18 «Bir i njeriut, ha bukë duke u dridhur dhe pi ujë i tronditur e me ankth. 19 Pastaj thuaji popullit të vendit se kështu thotë Zoti im, Zoti, për banorët e Jerusalemit, në tokën e Izraelit: do të hanë bukë me ankth e do të pinë ujë me tmerr, se toka e tyre do të shkretohet e do të mbesë pa begati, për shkak të dhunës së të gjithë banorëve të saj. 20 Qytetet e banuara do të shkretohen dhe toka do të kthehet në shkretëtirë. Atëherë do ta merrni vesh se unë jam Zoti».
21 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 22 «Bir i njeriut, çfarë është kjo fjalë e urtë e juaja në mbarë dheun e Izraelit, që thotë: “Ditët zgjatojnë e vegimet firojnë”? 23 Prandaj, thuaju se kështu thotë Zoti im, Zoti: “Do t'i jap fund kësaj fjale të urtë e nuk do ta tregojnë më në Izrael si fjalë të urtë”. Por thuaju edhe se po afrohen ditët dhe çdo vegim do të ndodhë, 24 se nuk do të ketë më asnjë vegim të kotë e asnjë parashikim miklues në shtëpinë e Izraelit, 25 se unë jam Zoti. Do të them çfarë do të them e ajo gjë do të ndodhë. Nuk do ta shtyj më, por në kohën tuaj, o fis kryeneç, do ta them fjalën e do ta zbatoj, kumton Zoti im, Zoti».
26 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 27 «Bir i njeriut, ja, ata të shtëpisë së Izraelit thonë: “Vegimi që ai sheh është për pas shumë ditësh dhe për pas shumë kohësh profetizon”. 28 Prandaj thuaju se kështu thotë Zoti im, Zoti: “Asnjë prej fjalëve të mia nuk do të shtyhet më, por fjala që do të flas, do të zbatohet, kumton Zoti im, Zoti”».
1 et factus est sermo Domini ad me dicens
2 fili hominis in medio domus exasperantis tu habitas
qui oculos habent ad videndum et non vident
et aures ad audiendum et non audiunt
quia domus exasperans est
3 tu ergo fili hominis fac tibi vasa transmigrationis
et transmigrabis per diem coram eis
transmigrabis autem de loco tuo ad locum alterum in conspectu
eorum
si forte aspiciant quia domus exasperans est
4 et efferes foras vasa tua quasi vasa transmigrantis
per diem in conspectu eorum
tu autem egredieris vespere coram eis sicut egreditur migrans
5 ante oculos eorum perfodi tibi parietem
et egredieris per eum
6 in conspectu eorum in umeris portaberis
in caligine effereris
faciem tuam velabis et non videbis terram
quia portentum dedi te domui Israhel
7 feci ergo sicut praeceperat mihi
vasa mea protuli quasi vasa transmigrantis per diem
et vespere perfodi mihi parietem manu
in caligine egressus sum
et in umeris portatus in conspectu eorum
8 et factus est sermo Domini ad me mane dicens
9 fili hominis numquid non dixerunt ad te domus Israhel domus exasperans
quid tu facis
10 dic ad eos haec dicit Dominus Deus
super ducem onus istud qui est in Hierusalem
et super omnem domum Israhel quae est in medio eorum
11 dic ego portentum vestrum
quomodo feci sic fiet illis
in transmigrationem et captivitatem ibunt
12 et dux qui est in medio eorum in umeris portabitur
in caligine egredietur parietem perfodient ut educant eum
facies eius operietur ut non videat oculo terram
13 et extendam rete meum super illum
et capietur in sagena mea
et adducam eum in Babylonem in terram Chaldeorum
et ipsam non videbit ibique morietur
14 et omnes qui circa eum sunt
praesidium eius et agmina eius dispergam in omnem ventum
et gladium evaginabo post eos
15 et scient quia ego Dominus
quando dispersero illos in gentibus
et disseminavero eos in terris
16 et relinquam ex eis viros paucos a gladio et fame et pestilentia
ut narrent omnia scelera eorum in gentibus
ad quas ingredientur
et scient quia ego Dominus
17 et factus est sermo Domini ad me dicens
18 fili hominis panem tuum in conturbatione comede
sed et aquam tuam in festinatione et maerore bibe
19 et dices ad populum terrae haec dicit Dominus Deus
ad eos qui habitant in Hierusalem in terra Israhel
panem suum in sollicitudine comedent
et aquam suam in desolatione bibent
ut desoletur terra a multitudine sua
propter iniquitatem omnium qui habitant in ea
20 et civitates quae nunc habitantur desolatae erunt terraque deserta
et scietis quia ego Dominus
21 et factus est sermo Domini ad me dicens
22 fili hominis quod est proverbium istud vobis in terra Israhel
dicentium
in longum differentur dies et peribit omnis visio
23 ideo dic ad eos haec dicit Dominus Deus
quiescere faciam proverbium istud
neque vulgo dicetur ultra in Israhel
et loquere ad eos
quod adpropinquaverint dies et sermo omnis visionis
24 non enim erit ultra omnis visio cassa
neque divinatio ambigua in medio filiorum Israhel
25 quia ego Dominus loquar quodcumque locutus fuero verbum et fiet
non prolongabitur amplius
sed in diebus vestris domus exasperans
loquar verbum et faciam illud dicit Dominus Deus
26 et factus est sermo Domini ad me dicens
27 fili hominis ecce domus Israhel dicentium
visio quam hic videt in dies multos
et in tempora longa iste prophetat
28 propterea dic ad eos haec dicit Dominus Deus
non prolongabitur ultra omnis sermo meus
verbum quod locutus fuero conplebitur dicit Dominus Deus