Rebelimi i bashkësisë
1 Atëherë tërë bashkësia vuri kujën e vajtoi gjatë gjithë asaj nate. 2 Të gjithë izraelitët murmuritën kundër Moisiut e Aronit e u thanë: «Më mirë të kishim vdekur në Egjipt ose këtu në shkretëtirë. 3 Pse po na çon Zoti në këtë tokë? Që të vdesim prej shpate e që gratë e fëmijët të na zihen rob? A nuk është më mirë të kthehemi në Egjipt?». 4 Ata i thoshin njëri-tjetrit: «Të caktojmë një prijës tjetër e të kthehemi në Egjipt».
5 Atëherë Moisiu e Aroni ranë me fytyrë përdhe përpara tërë bashkësisë së izraelitëve. 6 Jozuehu, biri i Nunit, dhe Kalebi, biri i Jefunehut, dy nga vëzhguesit, i shqyen rrobat 7 e i thanë bashkësisë së izraelitëve: «Toka që përshkuam e hetuam është tej mase e mirë. 8 Nëse Zoti na përkrah, do të na çojë në këtë vend e do të na e japë tokën ku rrjedh qumësht e mjaltë. 9 Mos ngrini krye kundër Zotit! Mos e kini frikë popullin e vendit, se është kafshatë e vogël për ne. Ata s'ka kush t'i ndihmojë, ndërsa me ne është Zoti. Mos i kini frikë!». 10 Mirëpo tërë bashkësia e izraelitëve donte t'i vriste me gurë. Atëherë lavdia e Zotit iu dëftua të gjithë izraelitëve në tendën e takimit 11 dhe Zoti i tha Moisiut: «Edhe për sa kohë do të më përbuzë ky popull? Edhe për sa kohë nuk do të më zërë besë, pas gjithë atyre shenjave që bëra mes tyre? 12 Do t'i godas me murtajë e do t'i dëboj, ndërsa prej teje do të bëj një komb më të madh e më të fuqishëm se ata».
Lutja e Moisiut
13 Por Moisiu i tha Zotit: «Do të dëgjojnë egjiptianët, prej nga e nxore me forcë këtë popull, 14 e do t'u tregojnë banorëve të këtij vendi. Ata kanë dëgjuar se ti, o Zot, je mes këtij populli, sepse ti, o Zot, shfaqesh ballë për ballë, reja jote qëndron mbi ta, dhe ditën u shkon para në shtyllën e resë, ndërsa natën në shtyllën e zjarrit. 15 Nëse e vret një herë e mirë këtë popull, popujt që kanë dëgjuar të flitet për ty do të thonë: 16 “Zoti i theri në shkretëtirë, se nuk ishte në gjendje ta çonte këtë popull në tokën që u premtoi”. 17 Prandaj, të lutem, tregoje madhështinë e fuqisë tënde, o Zot, ashtu siç the:
18 “Zoti është i ngadaltë në zemërim e plot mirësi,
e fal paudhësinë e shkeljen,
por nuk lë pa dënuar.
Paudhësinë e etërve e ndëshkon,
deri te fëmijët,
deri te breznia e tretë dhe e katërt”.
19 Fale paudhësinë e këtij populli në saje të mirësisë sate të madhe, ashtu siç ke bërë që kur i nxore nga Egjipti e deri tani».
20 Atëherë Zoti i tha: «Po i fal siç the, 21 por pasha jetën e lavdinë e Zotit që mbush tërë tokën, 22 asnjë nga njerëzit që pa lavdinë time e shenjat që bëra në Egjipt e në shkretëtirë dhe më vuri në provë dhjetë herë pa më dëgjuar, 23 s'ka për ta parë tokën që u premtova etërve të tyre. Asnjë nga ata që më përbuzën nuk do ta shohë. 24 Por me Kalebin, shërbëtori tim, ishte një frymë tjetër dhe ai më qëndroi besnik, prandaj do ta çoj në tokën që shkeli dhe që pasardhësit e tij do ta zotërojnë.
25 Amalekitët e kananitët banojnë në luginë, prandaj nesër kthehuni e nisuni drejt shkretëtirës, rrugës për te deti i Kuq».
Ndëshkimi i bashkësisë
26 Zoti i tha Moisiut e Aronit: 27 «Për sa kohë do të murmuritë kundër meje kjo bashkësi e mbrapshtë? Mjaft i dëgjova duke murmuritur kundër meje. 28 Prandaj thuaju: “Pasha jetën, kumton Zoti, unë do të bëj me ju siç dëgjova se thatë. 29 Në këtë shkretëtirë do të bien kufomat tuaja, të gjithë të regjistruarit nga njëzet vjeç e lart që murmuritën kundër meje. 30 Asnjë prej jush nuk do të hyjë në tokën ku u betova se do t'ju vendos, përveç Kalebit, birit të Jefunehut dhe Jozuehut, birit të Nunit. 31 Fëmijët tuaj, për të cilët thatë se do të zihen rob, do t'i fus. Ata do ta shijojnë tokën që ju përbuzët, 32 ndërsa kufomat tuaja do të bien në këtë shkretëtirë. 33 Bijtë tuaj do të bredhin si barinj nëpër shkretëtirë për dyzet vjet. Ata do të paguajnë për pabesinë tuaj gjersa çdo kufomë juaja të marrë fund në shkretëtirë. 34 Paudhësitë tuaja do t'i vuani për dyzet vjet, një vit për çdo ditë që hetuat tokën. Kështu do ta dini se ç'do të thotë të më kundërshtoni . 35 Unë Zoti fola: kështu do të sillem me tërë këtë bashkësi të mbrapshtë që bëhet bashkë kundër meje. Në këtë shkretëtirë do të vdesin, këtu do të marrin fund!”».
36 Burrat që Moisiu dërgoi për të hetuar tokën dhe që në kthim nxitën tërë bashkësinë të murmuriste kundër tij, duke folur keq për tokën, 37 vdiqën nga një plagë para Zotit. 38 Nga burrat që shkuan për të hetuar tokën, mbetën gjallë vetëm Jozuehu, biri i Nunit, dhe Kalebi, biri i Jefunehut.
39 Kur Moisiu u tha tërë këto fjalë, izraelitët vajtuan me të madhe. 40 U ngritën herët në mëngjes, u ngjitën në majë të malit e thanë: «Le të shkojmë te vendi, për të cilin Zoti tha se mëkatuam». 41 Moisiu u tha: «Përse po shkelni fjalën e Zotit? Nuk keni për t'ia dalë mbanë. 42 Mos shkoni, se nuk do ta keni Zotin mes jush dhe armiqtë do t'ju mundin. 43 Përballë keni amalekitët e kananitët. Do të vdisni prej shpatës së tyre, se i kthyet shpinën Zotit e ai nuk do të jetë me ju». 44 Por ata ngulën këmbë dhe u ngjitën në majë të malit, edhe pse arka e besëlidhjes së Zotit dhe Moisiu nuk lëvizën nga mesi i fushimit. 45 Atëherë amalekitët e kananitët, malësorët e vendit, i sulmuan e i goditën dhe i ndoqën deri në Hormah.
1 igitur vociferans omnis turba flevit nocte illa
2 et murmurati sunt contra Mosen et Aaron cuncti filii
Israhel dicentes
3 utinam mortui essemus in Aegypto et non in hac vasta
solitudine
utinam pereamus et non inducat nos Dominus in terram istam
ne cadamus gladio et uxores ac liberi nostri ducantur captivi
nonne melius est reverti in Aegyptum
4 dixeruntque alter ad alterum
constituamus nobis ducem et revertamur in Aegyptum
5 quo audito Moses et Aaron ceciderunt proni in terram
coram omni multitudine filiorum Israhel
6 at vero Iosue filius Nun et Chaleb filius Iepphonne
qui et ipsi lustraverant terram
sciderunt vestimenta sua
7 et ad omnem multitudinem filiorum Israhel locuti sunt
terram quam circuivimus valde bona est
8 si propitius fuerit Dominus inducet nos in eam
et tradet humum lacte et melle manantem
9 nolite rebelles esse contra Dominum
neque timeatis populum terrae huius
quia sicut panem ita eos possumus devorare
recessit ab illis omne praesidium
Dominus nobiscum est nolite metuere
10 cumque clamaret omnis multitudo
et lapidibus eos vellet opprimere
apparuit gloria Domini super tectum foederis cunctis filiis Israhel
11 et dixit Dominus ad Mosen usquequo detrahet mihi populus iste
quousque non credent mihi in omnibus signis quae feci coram eis
12 feriam igitur eos pestilentia atque consumam
te autem faciam principem super gentem magnam et fortiorem quam haec est
13 et ait Moses ad Dominum
ut audiant Aegyptii de quorum medio eduxisti populum istum
14 et habitatores terrae huius
qui audierunt quod tu Domine in populo isto sis
et facie videaris ad faciem et nubes tua protegat illos
et in columna nubis praecedas eos per diem
et in columna ignis per noctem
15 quod occideris tantam multitudinem quasi unum hominem
et dicant
16 non poterat introducere populum in terram pro qua
iuraverat
idcirco occidit eos in solitudine
17 magnificetur ergo fortitudo Domini sicut iurasti dicens
18 Dominus patiens et multae misericordiae
auferens iniquitatem et scelera nullumque innoxium derelinquens
qui visitas peccata patrum in filios
in tertiam et quartam generationem
19 dimitte obsecro peccatum populi tui huius
secundum magnitudinem misericordiae tuae
sicut propitius fuisti egredientibus de Aegypto usque ad locum istum
20 dixitque Dominus dimisi iuxta verbum tuum
21 vivo ego et implebitur gloria Domini universa terra
22 attamen omnes homines qui viderunt maiestatem meam
et signa quae feci in Aegypto et in solitudine
et temptaverunt me iam per decem vices nec oboedierunt voci meae
23 non videbunt terram pro qua iuravi patribus eorum
nec quisquam ex illis qui detraxit mihi intuebitur eam
24 servum meum Chaleb qui plenus alio spiritu secutus est me
inducam in terram hanc quam circuivit
et semen eius possidebit eam
25 quoniam Amalechites et Chananeus habitant in vallibus
cras movete castra
et revertimini in solitudinem per viam maris Rubri
26 locutusque est Dominus ad Mosen et Aaron dicens
27 usquequo multitudo haec pessima murmurat contra me
querellas filiorum Israhel audivi
28 dic ergo eis vivo ego ait Dominus
sicut locuti estis audiente me sic faciam vobis
29 in solitudine hac iacebunt cadavera vestra
omnes qui numerati estis a viginti annis et supra
et murmurastis contra me
30 non intrabitis terram super quam levavi manum meam
ut habitare vos facerem
praeter Chaleb filium Iepphonne et Iosue filium Nun
31 parvulos autem vestros
de quibus dixistis quod praedae hostibus forent
introducam ut videant terram quae vobis displicuit
32 vestra cadavera iacebunt in solitudine
33 filii vestri erunt vagi in deserto annis quadraginta
et portabunt fornicationem vestram
donec consumantur cadavera patrum in deserto
34 iuxta numerum quadraginta dierum quibus considerastis terram
annus pro die inputabitur
et quadraginta annis recipietis iniquitates vestras
et scietis ultionem meam
35 quoniam sicut locutus sum
ita faciam omni multitudini huic pessimae
quae consurrexit adversum me
in solitudine hac deficiet et morietur
36 igitur omnes viri quos miserat Moses ad contemplandam terram
et qui reversi murmurare fecerant contra eum omnem multitudinem
detrahentes terrae quod esset mala
37 mortui sunt atque percussi in conspectu Domini
38 Iosue autem filius Nun et Chaleb filius Iepphonne
vixerunt ex omnibus qui perrexerant ad considerandam terram
39 locutusque est Moses universa verba haec ad omnes filios Israhel
et luxit populus nimis
40 et ecce mane primo surgentes
ascenderunt verticem montis atque dixerunt
parati sumus ascendere ad locum de quo Dominus locutus est quia
peccavimus
41 quibus Moses cur inquit transgredimini verbum Domini
quod vobis non cedet in prosperum
42 nolite ascendere non enim est Dominus vobiscum
ne corruatis coram inimicis vestris
43 Amalechites et Chananeus ante vos sunt quorum gladio corruetis
eo quod nolueritis adquiescere Domino
nec erit Dominus vobiscum
44 at illi contenebrati ascenderunt in verticem montis
arca autem testamenti Domini et Moses non recesserunt de castris
45 descenditque Amalechites et Chananeus qui habitabant
in monte
et percutiens eos atque concidens
persecutus est usque Horma