Leviti dhe shemra e tij
1 Në atë kohë, kur nuk kishte ende mbret në Izrael, jetonte në një vend të largët në malësinë e Efraimit një levit. Ai kishte marrë një shemër nga Betlehemi i Judës. 2 Por ajo e la dhe u largua prej tij e u kthye në shtëpinë e të atit në Betlehem të Judës, ku qëndroi katër muaj. 3 Burri i saj mori me vete një shërbëtor e dy gomarë e shkoi tek ajo për ta bindur që të kthehej. Ajo e futi në shtëpi dhe i ati i saj u gëzua shumë kur pa djaloshin. 4 I vjehrri, i ati i vashës, e detyroi djaloshin të qëndronte tri ditë në shtëpinë e tij. Ata hëngrën, pinë dhe bujtën aty. 5 Ditën e katërt u ngritën herët në mëngjes dhe leviti po bëhej gati të nisej, por i ati i vashës i tha dhëndrit: «Ha një kafshatë bukë, që të marrësh fuqi, e pastaj nisu». 6 U ulën të dy dhe hëngrën e pinë. Atëherë i ati i vashës i tha dhëndrit: «Të lutem, rri edhe sonte, që të të kënaqet zemra». 7 Djaloshi donte të nisej, por i vjehrri ia mbushi mendjen të rrinte e të kalonte natën aty. 8 Ditën e pestë, djaloshi u ngrit herët për t'u nisur, por i ati i vashës i tha: «Ha që të marrësh fuqi e rri derisa të ngryset». U ulën të dy për të ngrënë. 9 Atëherë djaloshi u ngrit për t'u nisur bashkë me shemrën e me shërbëtorin, por vjehrri i tha përsëri: «Shiko, dita po mbaron e po bie nata. Rrini këtu sonte, kaloni natën, që t'ju kënaqet zemra dhe nesër në mëngjes herët nisuni për të shkuar në shtëpi».
10 Por dhëndri nuk donte ta kalonte natën atje, prandaj u nis për udhë dhe mbërriti kundruall Jebusit, domethënë Jerusalemit. Me vete kishte dy gomarë të ngarkuar dhe shemrën e tij. 11 Kur po kalonin pranë Jebusit, po binte muzgu. Atëherë shërbëtori i tha të zotit: «Eja të shkojmë në qytetin e jebusitëve, të lutem, dhe ta kalojmë natën aty». 12 Por zotëria i tha: «Jo, nuk do të kthehemi në një qytet të huaj, ku banorët nuk janë izraelitë. Do të vazhdojmë deri në Gibeah». 13 E pastaj i tha shërbëtorit: «Të shkojmë sa më afër njërit prej këtyre vendeve, që ta kalojmë natën në Gibeah ose në Ramah». 14 Kështu, e kaluan Jebusin dhe vazhduan udhën. Perëndimi i diellit i zuri pranë Gibeahut, që i përkiste fisit të Benjaminit. 15 Kthyen në Gibeah për të kaluar natën dhe shkuan e u ulën në sheshin e qytetit, por askush nuk ua hapi dyert e shtëpisë.
16 Aty nga mbrëmja po kthehej nga ara një plak. Plaku ishte i ardhur në Gibeah. Kishte ardhur nga malësia e Efraimit, ndërsa vendasit ishin pasardhës të fisit të Benjaminit. 17 Plaku ngriti sytë dhe pa kalimtarin ulur në sheshin e qytetit dhe e pyeti: «Ku po shkoni e nga vini?». 18 Ai iu përgjigj: «Po udhëtojmë nga Betlehemi për në vendin më të largët të malësisë së Efraimit, nga edhe vij. Isha në Betlehem të Judës e tani po kthehem në shtëpinë e Zotit, por askush nuk na i ka hapur dyert e shtëpisë. 19 Kemi me vete kashtë e tagji për gomarët tanë, si edhe bukë e verë për veten time, për shërbëtoren tënde dhe për djaloshin, që shoqëron shërbëtorin tënd. Nuk na mungon asgjë». 20 Plaku u tha: «Paqja qoftë me ty! Do të kujdesem unë për çdo nevojë që ke, veç mos e kalo natën në sheshin e qytetit». 21 Atëherë, i futi në shtëpi e u dha ushqim gomarëve. Pastaj lanë këmbët dhe hëngrën e pinë.
22 Teksa ata po kënaqeshin, mbërritën disa burra të atij qyteti, njerëz të poshtër, rrethuan shtëpinë e plakut dhe filluan t'i bien derës me dhunë. Pastaj i thirrën të zotit të shtëpisë e i thanë: «Nxirre jashtë atë burrin që ke futur në shtëpi, që ta përdhunojmë». 23 I zoti i shtëpisë doli jashtë e u tha: «Vëllezërit e mi, ju lutem mos bëni ligësi. Ky njeri ka bujtur tek unë si mik. Mos e bëni këtë poshtërsi. 24 Ja, vajza ime është e virgjër dhe ky njeri ka shemrën me vete. Po ju nxjerr ato. Poshtërojini e bëni ç'të doni me to, por mos ia bëni këtë poshtërsi këtij njeriu». 25 Ata nuk deshën ta dëgjonin. Atëherë leviti mori shemrën e vet dhe ua nxori jashtë. Ata e përdhunuan dhe e shfrytëzuan gjithë natën deri në mëngjes. E lanë të ikte kur po agonte. 26 Gruaja u kthye në agim dhe ra te pragu i shtëpisë, ku kishte bujtur zotëria i saj, e mbeti aty deri në agim.
27 Në mëngjes, kur i shoqi u ngrit dhe hapi dyert e shtëpisë për të vazhduar rrugën, pa para derës shemrën e tij, që dergjej me duart te pragu. 28 Atëherë ai i tha: «Ngrihu të ikim». Por ajo nuk përgjigjej më. Ai e ngarkoi mbi gomar dhe u kthye në shtëpi. 29 Kur mbërriti në shtëpi, mori një thikë, e ndau shemrën në dymbëdhjetë copa dhe ua dërgoi të gjithë fiseve të Izraelit. 30 Të gjithë ata që e panë këtë gjë, thanë: «Një gjë e tillë nuk ka ndodhur e nuk është parë kurrë në Izrael, që nga dita kur izraelitët dolën nga Egjipti e deri më sot. Mendohuni mirë, kuvendoni e vendosni».
1 fuit quidam vir Levites habitans in latere montis Ephraim
qui accepit uxorem de Bethleem Iuda
2 quae reliquit eum et reversa est in domum patris sui
Bethleem
mansitque apud eum quattuor mensibus
3 secutusque est eam vir suus
volens ei reconciliari atque blandiri et secum reducere
habens in comitatu puerum et duos asinos
quae suscepit eum et introduxit in domum patris sui
quod cum audisset socer eius eumque vidisset
occurrit ei laetus
4 et amplexatus est hominem
mansitque gener in domo soceri tribus diebus
comedens cum eo et bibens familiariter
5 die autem quarto de nocte consurgens proficisci voluit
quem tenuit socer et ait ad eum
gusta prius pauxillum panis
et conforta stomachum et sic proficisceris
6 sederuntque simul et comederunt ac biberunt
dixitque pater puellae ad generum suum
quaeso te ut hodie hic maneas pariterque laetemur
7 at ille consurgens coepit velle proficisci
et nihilominus obnixe eum socer tenuit et apud se fecit manere
8 mane facto parabat Levites iter
cui rursum socer oro te inquit ut paululum cibi capias
et adsumptis viribus donec increscat dies postea proficiscaris
comederunt ergo simul
9 surrexitque adulescens ut pergeret cum uxore sua et puero
cui rursum locutus est socer
considera quod dies ad occasum declivior sit
et propinquet ad vesperum
mane apud me etiam hodie et duc laetum diem
et cras proficisceris ut vadas in domum tuam
10 noluit gener adquiescere sermonibus eius
sed statim perrexit et venit contra Iebus
quae altero nomine vocabatur Hierusalem
ducens secum duos asinos onustos et concubinam
11 iamque aderant iuxta Iebus
et dies mutabatur in noctem
dixitque puer ad dominum suum
veni obsecro declinemus ad urbem Iebuseorum et maneamus in ea
12 cui respondit dominus
non ingrediar oppidum gentis alienae quae non est de filiis Israhel
sed transibo usque Gabaa
13 et cum illuc pervenero manebimus in ea
aut certe in urbe Rama
14 transierunt igitur Iebus et coeptum carpebant iter
occubuitque eis sol iuxta Gabaa quae est in tribu Beniamin
15 deverteruntque ad eam ut manerent ibi
quo cum intrassent sedebant in platea civitatis
et nullus eos recipere volebat hospitio
16 et ecce apparuit homo senex revertens de agro et de opere suo vespere
qui et ipse erat de monte Ephraim
et peregrinus habitabat in Gabaa
homines autem regionis illius erant filii Iemini
17 elevatisque oculis
vidit senex sedentem hominem cum sarcinulis suis in platea
civitatis
et dixit ad eum unde venis et quo vadis
18 qui respondit ei profecti sumus de Bethleem Iuda
et pergimus ad locum nostrum qui est in latere montis Ephraim
unde ieramus Bethleem
et nunc vadimus ad domum Dei
nullusque nos sub tectum suum vult recipere
19 habentes paleas et faenum in asinorum pabulum
et panem ac vinum
in meos et ancillae tuae usus et pueri qui mecum est
nulla re indigemus nisi hospitio
20 cui respondit senex
pax tecum sit ego praebebo omnia quae necessaria sunt
tantum quaeso ne in platea maneas
21 introduxitque eum in domum suam et pabulum asinis praebuit
ac postquam laverunt pedes suos recepit eos in convivium
22 illis epulantibus
et post laborem itineris cibo ac potu reficientibus corpora
venerunt viri civitatis illius filii Belial id est absque iugo
et circumdantes domum senis fores pulsare coeperunt
clamantes ad dominum domus atque dicentes
educ virum qui ingressus est domum tuam ut abutamur eo
23 egressusque est ad eos senex et ait
nolite fratres nolite facere malum hoc
quia ingressus est homo hospitium meum et cessate ab hac stultitia
24 habeo filiam virginem et hic homo habet concubinam
educam eas ad vos ut humilietis eas et vestram libidinem conpleatis
tantum obsecro ne scelus hoc contra naturam operemini in virum
25 nolebant adquiescere sermonibus eius
quod cernens homo eduxit ad eos concubinam suam
et eis tradidit inludendam
qua cum tota nocte abusi essent
dimiserunt eam mane
26 at mulier recedentibus tenebris venit ad ostium domus
ubi manebat dominus suus et ibi corruit
27 mane facto surrexit homo et aperuit ostium ut coeptam expleret viam
et ecce concubina eius iacebat ante ostium
sparsis in limine manibus
28 cui ille putans eam quiescere loquebatur surge ut ambulemus
qua nihil respondente intellegens quod erat
tulit eam et inposuit asino
reversusque est in domum suam
29 quam cum esset ingressus arripuit gladium
et cadaver uxoris cum ossibus suis in duodecim partes ac frusta
concidens
misit in omnes terminos Israhel
30 quod cum vidissent singuli conclamabant
numquam res talis facta est in Israhel
ex eo die quo ascenderunt patres nostri de Aegypto
usque in praesens tempus
ferte sententiam et in commune decernite quid facto opus sit