Shërbëtori i pandershëm
1 Pastaj Jezui u tha dishepujve të vet: «Një i kamur kishte për kujdestar të pasurisë një njeri, të cilin e paditi se i shpërdoronte pasurinë. 2 Atëherë ai e thirri e i tha: “Ç'është kjo që po dëgjoj për ty? Më jep llogari për punën tënde, se nuk mund të jesh më kujdestar i pasurisë”. 3 Kujdestari tha me vete: “Zotëria im do të ma heqë kujdestarinë. Ç'të bëj? Të gërmoj nuk kam fuqi, të lyp kam turp. 4 E di se çfarë do të bëj që kur të më heqin si kujdestar, njerëzit të më pranojnë në shtëpitë e tyre”. 5 Kështu i thirri një nga një huamarrësit e zotërisë së vet e i tha të parit: “Sa i detyrohesh zotërisë tim?”. 6 Ai i tha: “Njëqind masa vaj”. Kujdestari i tha: “Ja, merre shkresën, ulu menjëherë e shkruaj pesëdhjetë”. 7 Pastaj pyeti një tjetër: “Po ti, sa i detyrohesh?”. Ai u përgjigj: “Njëqind masa drithë”. Kujdestari i tha: “Ja, merre shkresën e shkruaj tetëdhjetë”. 8 Dhe zotëria i tij e lavdëroi kujdestarin e pandershëm, se kishte vepruar me zgjuarsi.
Bijtë e kësaj bote janë më të zgjuar se bijtë e dritës në marrëdhënie me njëri-tjetrin.
9 Dhe unë po ju them: bëni miq me anë të pasurive të padrejta, që pasi të mbarojë pasuria, t'ju pranojnë në banesat e tyre të amshuara. 10 Kush është besnik në pak, është besnik edhe në shumë e kush është i pandershëm në pak, është i pandershëm edhe në shumë. 11 Nëse nuk keni qenë besnikë në pasuritë e pandershme, kush do t'jua besojë pasuritë e vërteta? 12 Dhe nëse nuk keni qenë besnikë në atë që i përket dikujt tjetër, kush do t'jua japë atë që është juaja?
13 Asnjë shërbëtor nuk mund t'u shërbejë dy zotërinjve. Ai ose do të urrejë njërin e do të dojë tjetrin, ose do të jepet pas njërit e do të lërë pas dore tjetrin. Nuk mund t'i shërbeni edhe Perëndisë, edhe parasë».
Ligji dhe mbretëria
(Mt 11.12-13)14 Farisenjtë, që janë lakmitarë parash, dëgjonin gjithçka dhe e përqeshnin Jezuin. 15 Atëherë ai u tha: «Ju jeni ata që para njerëzve shfaqeni si të drejtë, por Perëndia i njeh zemrat tuaja. Megjithatë, ajo që është e madhërishme për njerëzit, për Perëndinë është fundërrinë.
16 Ligji e profetët ishin deri te Gjoni. Pastaj u shpall ungjilli i mbretërisë së Perëndisë dhe të gjithë mundohen ta fitojnë atë me përpjekje të mëdha . 17 Megjithatë, është më e lehtë që të kalojnë qielli e toka, sesa t'i hiqet ligjit qoftë edhe një pikë.
18 Kushdo që e ndan gruan e vet e martohet me një tjetër, bën tradhti bashkëshortore dhe kushdo që martohet me një grua të ndarë, bën tradhti bashkëshortore».
Lazari dhe pasaniku
19 «Ishte një njeri i pasur që vishej me rroba purpuri e liri të çmueshëm e jetonte çdo ditë në kamje. 20 Te dera e tij rrinte një i varfër me emrin Lazar. Ai ishte i mbuluar me plagë 21 dhe dëshironte të ngopej me thërrimet që binin nga tryeza e pasanikut. Edhe qentë vinin e i lëpinin plagët. 22 I varfri vdiq dhe engjëjt e çuan të rrinte me Abrahamin. Edhe pasaniku vdiq e u varros. 23 Në skëterrë, ku po vuante torturat, ngriti sytë e pa diku larg Abrahamin me Lazarin përbri. 24 Atëherë tha me zë të lartë: “Atë Abraham, ki mëshirë për mua e dërgoje Lazarin ta ngjyejë gishtin në ujë e të më freskojë gjuhën, se këto flakë po më mundojnë”. 25 Por Abrahami i tha: “Biri im, kujtohu se ti i more të mirat e tua gjatë jetës sate, ndërsa Lazari mori të këqijat. Tani ky gëzon këtu, ndërsa ti vuan. 26 Pastaj, midis jush e nesh është caktuar një hendek i madh, në mënyrë që ata që do të donin të kalonin që këndej te ju, të mos munden dhe askush nuk mund të kalojë që andej te ne”. 27 Pasaniku i tha: “Atëherë, o atë, po të lutem ta dërgosh te shtëpia e tim eti, 28 se kam pesë vëllezër. Le t'i paralajmërojë që të mos vijnë edhe ata në këtë vend mundimesh”. 29 Abrahami u përgjigj: “Kanë Moisiun e profetët. Ata duhet të dëgjojnë”. 30 Ai tha: “Jo, atë Abraham, por nëse shkon dikush nga të vdekurit, do të pendohen”. 31 Abrahami i tha: “Nëse nuk dëgjojnë Moisiun e profetët, atëherë nuk do të binden edhe sikur dikush të ngjallet prej të vdekurve”».
1 dicebat autem et ad discipulos suos
homo quidam erat dives qui habebat vilicum
et hic diffamatus est apud illum quasi dissipasset bona ipsius
2 et vocavit illum et ait illi quid hoc audio de te
redde rationem vilicationis tuae iam enim non poteris vilicare
3 ait autem vilicus intra se quid faciam
quia dominus meus aufert a me vilicationem
fodere non valeo mendicare erubesco
4 scio quid faciam
ut cum amotus fuero a vilicatione recipiant me in domos suas
5 convocatis itaque singulis debitoribus domini sui
dicebat primo quantum debes domino meo
6 at ille dixit centum cados olei
dixitque illi
accipe cautionem tuam et sede cito scribe quinquaginta
7 deinde alio dixit tu vero quantum debes
qui ait centum choros tritici
ait illi accipe litteras tuas et scribe octoginta
8 et laudavit dominus vilicum iniquitatis quia prudenter fecisset
quia filii huius saeculi prudentiores filiis lucis in generatione sua
sunt
9 et ego vobis dico
facite vobis amicos de mamona iniquitatis
ut cum defeceritis recipiant vos in aeterna tabernacula
10 qui fidelis est in minimo et in maiori fidelis est
et qui in modico iniquus est et in maiori iniquus est
11 si ergo in iniquo mamona fideles non fuistis
quod verum est quis credet vobis
12 et si in alieno fideles non fuistis
quod vestrum est quis dabit vobis
13 Nemo servus potest duobus dominis servire
aut enim unum odiet et alterum diliget
aut uni adherebit et alterum contemnet
non potestis Deo servire et mamonae
14 Audiebant autem omnia haec Pharisaei qui erant avari
et deridebant illum
15 et ait illis vos estis qui iustificatis vos coram hominibus
Deus autem novit corda vestra
quia quod hominibus altum est abominatio est ante Deum
16 Lex et prophetae usque ad Iohannem
ex eo regnum Dei evangelizatur et omnis in illud vim facit
17 Facilius est autem caelum et terram praeterire
quam de lege unum apicem cadere
18 Omnis qui dimittit uxorem suam et ducit alteram moechatur
et qui dimissam a viro ducit moechatur
19 Homo quidam erat dives et induebatur purpura et bysso
et epulabatur cotidie splendide
20 et erat quidam mendicus nomine Lazarus
qui iacebat ad ianuam eius ulceribus plenus
21 cupiens saturari de micis quae cadebant de mensa divitis
sed et canes veniebant et lingebant ulcera eius
22 factum est autem ut moreretur mendicus
et portaretur ab angelis in sinum Abrahae
mortuus est autem et dives et sepultus est in inferno
23 elevans oculos suos cum esset in tormentis
videbat Abraham a longe et Lazarum in sinu eius
24 et ipse clamans dixit
pater Abraham miserere mei et mitte Lazarum
ut intinguat extremum digiti sui in aqua
ut refrigeret linguam meam quia crucior in hac flamma
25 et dixit illi Abraham
fili recordare quia recepisti bona in vita tua
et Lazarus similiter mala
nunc autem hic consolatur tu vero cruciaris
26 et in his omnibus
inter nos et vos chasma
magnum firmatum est
ut hii qui volunt hinc transire ad vos non possint
neque inde huc transmeare
27 et ait rogo ergo te pater ut mittas eum in domum patris mei
28 habeo enim quinque fratres ut testetur illis
ne et ipsi veniant in locum hunc tormentorum
29 et ait illi Abraham habent Mosen et prophetas audiant illos
30 at ille dixit non pater Abraham
sed si quis ex mortuis ierit ad eos paenitentiam agent
31 ait autem illi
si Mosen et prophetas non audiunt
neque si quis ex mortuis resurrexerit credent