Sëmundja dhe shërimi i Ezekisë
1 Asokohe Ezekia u sëmur për vdekje. Atëherë profeti Isai, biri i Amosit, shkoi tek ai e i tha: «Kështu thotë Zoti: ndreqi punët e shtëpisë sate, se nuk do të jetosh gjatë. Do të vdesësh». 2 Ezekia u kthye me fytyrë nga muri, iu lut Zotit 3 e tha: «Të lutem, o Zot, kujtohu se kam ecur në praninë tënde me besnikëri e me zemër të çiltër dhe kam bërë çka është mirë në sytë e ty». Dhe qau me ngashërim. 4 Atëherë fjala e Zotit iu drejtua Isaisë: 5 «Shko e thuaji Ezekisë: “Kështu thotë Zoti, Perëndia i Davidit, atit tënd: e dëgjova lutjen tënde e i pashë lotët e tu. Do të të jap edhe pesëmbëdhjetë vite jetë 6 e do të të shpëtoj nga dora e mbretit të Asirisë. Do ta shpëtoj edhe këtë qytet e do ta mbroj”. 7 Dhe kjo është shenja prej Zotit, se Zoti do ta përmbushë këtë fjalë që tha: 8 “Ja, hijen, që ka mbuluar shkallaren e Ahazit, e cila më përpara ishte në diell, do ta kthej pas dhjetë shkallare”». Atëherë dielli u tërhoq nga dhjetë shkallaret ku kishte zbritur.
Himni i Ezekisë
9 Krijim i Ezekisë, mbretit të Judës, kur u sëmur e u shërua prej sëmundjes së tij:
10 «Në gjysmën e ditëve të mia po shkoj, thosha,
dënuar për te portat e skëterrës,
për ato vite që më kanë mbetur.
11 Nuk do ta shoh më Zotin, thosha,
Zotin në tokën e të gjallëve.
Nuk do të shoh më asnjërin
prej banorëve të botës.
12 U shkul banesa ime, u hodh larg prej meje,
ashtu siç shkulet tenda e barinjve.
Ma mbështolli jetën si fije endësi,
nga vegja ma këputi.
Nga agimi deri në mbrëmje
ke për të më dhënë fund.
13 Klitha deri në mëngjes,
si luani po m'i shtyp kockat.
Nga agimi deri në mbrëmje
ke për të më dhënë fund.
14 Krakëllija si lejleku e dallëndyshja,
porsi pëllumbesha gugatja,
sytë m'u këputën duke parë lart.
O Zot, jam ngushtë, bëhu mbrojtja ime!
15 Çfarë të them, që të më përgjigjet?
Është ai që ka vepruar.
Do të jetoj gjithë jetën
me hidhërim në shpirt.
16 O Zot, prej këtyre gjërave jetojnë njerëzit,
prej tyre rron edhe shpirti im.
Prandaj më shëro
e jetën ma përtëri.
17 Ja, në shëndet m'u kthye hidhërimi,
shpirtin prej gropës së shkatërrimit ma shpëtove,
Pas shpine ti i hodhe
të gjitha mëkatet e mia.
18 Se skëterra nuk të lavdëron
e vdekja nuk të përlëvdon,
ata që zbresin në gropë
nuk shpresojnë më në besnikërinë tënde.
19 I gjalli, vetëm i gjalli të lavdëron,
si unë sot.
Ati u mëson bijve të vet
besnikërinë tënde.
20 Zoti deshi e më shpëtoi,
prandaj do t'i këndojmë me harpë,
gjithë ditët e jetës sonë,
në tempullin e Zotit».
21 Isaia tha: «Sillni një kulaç me fiq». Kulaçin ia vunë mbi plagë dhe Ezekia u shërua. 22 Atëherë Ezekia tha: «Cila është shenja se do të shërohem e se do të shkoj në tempullin e Zotit?».
1 in diebus illis aegrotavit Ezechias usque ad mortem
et introivit ad eum Isaias filius Amos propheta
et dixit ei haec dicit Dominus
dispone domui tuae quia morieris tu et non vives
2 et convertit Ezechias faciem suam ad parietem
et oravit ad Dominum
3 et dixit obsecro Domine
memento quaeso quomodo ambulaverim coram te in veritate et in
corde perfecto
et quod bonum est in oculis tuis fecerim
et flevit Ezechias fletu magno
4 et factum est verbum Domini ad
Isaiam dicens
5 vade et dic Ezechiae
haec dicit Dominus Deus David patris tui
audivi orationem tuam vidi lacrimam tuam
ecce ego adiciam super dies tuos quindecim annos
6 et de manu regis Assyriorum eruam te et civitatem istam
et protegam eam
7 hoc autem tibi erit signum a Domino
quia faciet Dominus verbum hoc quod locutus est
8 ecce ego reverti faciam umbram linearum
per quas descenderat in horologio Ahaz in sole retrorsum decem lineis
et reversus est sol decem lineis per gradus quos descenderat
9 scriptura Ezechiae regis Iuda cum aegrotasset
et convaluisset de infirmitate sua
10 ego dixi in dimidio dierum meorum vadam ad portas inferi
quaesivi residuum annorum meorum
11 dixi non videbo Dominum Dominum in terra viventium
non aspiciam hominem ultra et habitatorem
quievit
12 generatio mea ablata est et convoluta est a me
quasi tabernaculum pastorum
praecisa est velut a texente vita mea
dum adhuc ordirer succidit me
de mane usque ad vesperam finies me
13 sperabam usque ad mane
quasi leo sic contrivit omnia ossa mea
de mane usque ad vesperam finies me
14 sicut pullus hirundinis sic clamabo meditabor ut columba
adtenuati sunt oculi mei suspicientes in excelsum
Domine vim patior sponde pro me
15 quid dicam aut quid respondebit mihi cum ipse fecerit
recogitabo omnes annos meos in amaritudine animae meae
16 Domine sic vivitur et in talibus vita
spiritus mei
corripies me et vivificabis me
17 ecce in pace amaritudo mea amarissima
tu autem eruisti animam meam ut non periret
proiecisti post tergum tuum omnia peccata mea
18 quia non infernus confitebitur tibi neque mors laudabit te
non expectabunt qui descendunt in lacum veritatem tuam
19 vivens vivens ipse confitebitur tibi sicut et ego hodie
pater filiis notam faciet veritatem tuam
20 Domine salvum me fac
et psalmos nostros cantabimus cunctis diebus vitae nostrae in domo
Domini
21 et iussit Isaias ut tollerent massam de ficis
et cataplasmarent super vulnus et sanaretur
22 et dixit Ezechias quod erit signum
quia ascendam in domo Domini