Jonatani ndihmon Davidin
1 Davidi u largua prej Najotit, në Ramah. Ai shkoi te Jonatani e i tha: «Çfarë kam bërë? Ç'faj kam? Ç'të keqe i bëra tyt eti që kërkon të më marrë jetën?». 2 Ai iu përgjigj: «Larg qoftë të vdesësh! Im atë nuk bën as gjënë më të vogël pa më treguar. Pse do të ma fshihte këtë gjë? Nuk është kështu!». 3 Davidi iu zotua e tha: «Yt atë e di mirë se ti më përkrah dhe mendon: “Mos ta dijë Jonatani, që të mos hidhërohet!”. Por, pasha Zotin e pasha jetën tënde, vetëm një hap më ndan nga vdekja!». 4 Jonatani i tha: «Do të veproj si të duash ti!». 5 Davidi i tha: «Ja, është hënë e re dhe mua më duhet të ulem e të ha me mbretin. Më lër të fshihem në fushë për tri net. 6 Nëse yt atë më kërkon me ngulm, thuaji se m'u desh të të kërkoja ndjesë për të shkuar me të shpejtë në Betlehem që të kushtoja flinë e përvitshme me mbarë fisin. 7 Nëse thotë: “Mirë”, atëherë nuk ka rrezik për shërbëtorin tënd. Nëse zemërohet, dije se ka vendosur të më vrasë. 8 Tregohu besnik me shërbëtorin tënd, se lidhëm besën me njëri-tjetrin para Zotit. Nëse kam faj më vrit vetë, por mos më ço tek yt atë». 9 Jonatani i tha: «Larg qoftë! Po ta kisha ditur se im atë kishte vendosur të të vriste, a nuk do të ta tregoja?». 10 Atëherë Davidi i tha: «Kush do të më njoftojë nëse yt atë të përgjigjet ashpër?». 11 Jonatani iu përgjigj: «Eja të dalim në fushë». Atëherë dolën të dy në fushë.
12 Jonatani i tha: «Pasha Zotin, Perëndinë e Izraelit, nesër apo pasnesër, si në këtë kohë, do ta zbuloj se ç'mendon im atë. Nëse ta do të mirën do të të çoj fjalë. 13 Nëse të do të ligën, keq e më keq ma bëftë Zoti po nuk të çova fjalë e nuk të lashë të ikësh në paqe. Zoti qoftë me ty siç ka qenë me atin tim. 14 Sa të jem gjallë, sillu me mua sipas mirësisë së Zotit. Po të vdes, 15 mos ia moho kurrë shtëpisë sime mirësinë tënde, as kur Zoti t'i ketë shuar nga faqja e dheut të gjithë armiqtë e Davidit». 16 Jonatani lidhi besën me shtëpinë e Davidit e tha: «Zoti ua ktheftë armiqve të Davidit!». 17 Jonatani e vuri në be Davidin për dashurinë që kishte për të, se e donte si veten.
18 Pastaj Jonatani i tha: «Nesër është hënë e re dhe mungesa jote në tryezë do të vihet re. 19 Pasnesër zbrit e shko te vendi ku u fshehe më parë e ndalu te pirgu i gurëve. 20 Unë do të gjuaj tri shigjeta anash gjoja se po qëlloj në shenjë. 21 Do ta çoj djaloshin për të gjetur shigjetat e kur t'i them: “I ke shigjetat nga ana jote. Shko e merri!”, ti eja se, pasha Zotin, je i sigurt e nuk ka rrezik. 22 Po t'i them djaloshit: “I ke shigjetat përtej”, ik se Zoti po të largon. 23 Për këtë që folëm kemi Zotin dëshmitar».
24 Atëherë Davidi u fsheh në fushë. Kur doli hëna e re, mbreti u ul të hante. 25 U ul te vendi pranë murit, siç ulej përherë. Jonatani u ul përballë, Abneri përbri, ndërsa vendi i Davidit ishte bosh.
26 Atë ditë Sauli nuk tha gjë, se mendoi që Davidi mund të kishte qenë i papastër për ndonjë arsye dhe se nuk ia kishte dalë dot të pastrohej. 27 Të nesërmen, ditën e dytë pas hënës së re, vendi i Davidit ishte përsëri bosh. Atëherë Sauli i tha Jonatanit, të birit: «Përse biri i Jeseut nuk ka ardhur të hajë as dje, as sot?». 28 Jonatani iu përgjigj: «Davidi m'u lut të shkonte në Betlehem. 29 Ai më tha: “Të lutem, më lër të shkoj në qytet për të kushtuar flinë me fisin. Më ka urdhëruar im vëlla, prandaj, nëse kam gjetur hir para teje, më lër të largohem, që të shoh vëllezërit”. Prandaj nuk ka ardhur në tryezën e mbretit».
30 Atëherë Sauli u zemërua fort me Jonatanin e i tha: «Bir i bushtrës së pabesë! Pse, nuk e di unë se ke zgjedhur birin e Jeseut? S'të vjen turp as për vete e as për lakuriqësinë e sat ëme! 31 Për sa kohë të jetojë mbi tokë biri i Jeseut, as ti dhe as mbretëria jote nuk do të jenë të sigurta, prandaj shko e ma sill, se ai ka për të vdekur!». 32 Jonatani iu përgjigj Saulit, të atit: «Pse të vdesë? Çfarë ka bërë?». 33 Por Sauli e gjuajti me heshtë. Atëherë Jonatani e kuptoi se i ati kishte vendosur ta vriste Davidin. 34 Jonatani u ngrit nga tryeza i zemëruar dhe ditën e dytë të hënës së re nuk hëngri, sepse u pikëllua për Davidin dhe se i ati e kishte përbuzur.
35 Në të gdhirë Jonatani shkoi në fushë për të takuar Davidin. Me të ishte edhe një djalosh i vogël. 36 Ai i tha djaloshit: «Vrap, m'i mblidh shigjetat që po gjuaj!». Djaloshi vrapoi e Jonatani i gjuajti shigjetat përtej tij. 37 Kur djaloshi mbërriti te vendi ku ishin shigjetat, që kishte gjuajtur Jonatani, ai i thirri djaloshit e i tha: «Nuk i ke shigjetat nga ana jote, janë përtej! 38 Nxito, mos u vono!». Djaloshi i Jonatanit i mblodhi shigjetat dhe erdhi tek i zoti. 39 Djaloshi nuk kuptoi asgjë. Vetëm Jonatani e Davidi e dinin për çfarë bëhej fjalë. 40 Atëherë Jonatani i dha djaloshit armët e veta e i tha: «Shko e m'i ço në qytet!». 41 Sapo iku djaloshi, Davidi doli nga mbrapa gurit e ra me fytyrë përdhe tri herë. U puthën e zunë të qanin. Davidi qau më shumë. 42 Pastaj Jonatani i tha Davidit: «Shko në paqe, se të dy u zotuam në emër të Zotit kur thamë: “Zoti qoftë dëshmitar përherë mes meje e teje, mes pasardhësve të mi e pasardhësve të tu!”».
1 fugit autem David de Nahioth quae erat in Rama
veniensque locutus est coram Ionathan
quid feci quae est iniquitas mea
et quod peccatum meum in patrem tuum
quia quaerit animam meam
2 qui dixit ei absit non morieris
neque enim faciet pater meus quicquam grande vel parvum
nisi prius indicaverit mihi
hunc ergo celavit me pater meus sermonem tantummodo
nequaquam erit istud
3 et iuravit rursum David
et ille ait scit profecto pater tuus quia inveni gratiam in oculis tuis
et dicet nesciat hoc Ionathan ne forte tristetur
quinimmo vivit Dominus et vivit anima tua
quia uno tantum ut ita dicam gradu ego morsque dividimur
4 et ait Ionathan ad David
quodcumque dixerit mihi anima tua faciam tibi
5 dixit autem David ad Ionathan
ecce kalendae sunt crastino
et ego ex more sedere soleo iuxta regem ad vescendum
dimitte ergo me ut abscondar in agro usque ad vesperam diei tertiae
6 si requisierit me pater tuus respondebis ei
rogavit me David ut iret celeriter in Bethleem civitatem suam
quia victimae sollemnes ibi sunt universis contribulibus eius
7 si dixerit bene pax erit servo tuo
si autem fuerit iratus scito quia conpleta est malitia eius
8 fac ergo misericordiam in servum tuum
quia foedus Domini me famulum tuum tecum inire fecisti
si autem est in me aliqua iniquitas
tu me interfice et ad patrem tuum ne introducas me
9 et ait Ionathan absit hoc a te
neque enim fieri potest
ut si certo cognovero
conpletam patris mei esse malitiam contra te
non adnuntiem tibi
10 responditque David ad Ionathan
quis nuntiabit mihi
si quid forte responderit tibi pater tuus dure
11 et ait Ionathan ad David
veni egrediamur in agrum
cumque exissent ambo in agrum
12 ait Ionathan ad David Domine Deus Israhel
si investigavero sententiam patris mei crastino vel perendie
et aliquid boni fuerit super David
et non statim misero ad te et notum tibi fecero
13 haec faciat Dominus Ionathan
et haec augeat
si autem perseveraverit patris mei malitia adversum te
revelabo aurem tuam et dimittam te ut vadas in pace
et sit Dominus tecum sicut fuit cum patre meo
14 et si vixero facies mihi misericordiam Domini
si vero mortuus fuero
15 non auferas misericordiam tuam a domo mea
usque in sempiternum
quando eradicaverit Dominus inimicos David
unumquemque de terra
16 pepigit ergo foedus Ionathan cum domo David
et requisivit Dominus de manu inimicorum David
17 et addidit Ionathan deierare David
eo quod diligeret illum
sicut animam enim suam ita diligebat eum
18 dixitque ad eum Ionathan cras kalendae sunt et requireris
19 requiretur enim sessio tua usque perendie
descendes ergo festinus et venies in locum
ubi celandus es in die qua operari licet
et sedebis iuxta lapidem cui est nomen Ezel
20 et ego tres sagittas mittam iuxta eum
et iaciam quasi exercens me ad signum
21 mittam quoque et puerum dicens ei vade et adfer mihi sagittas
22 si dixero puero ecce sagittae intra te sunt tolle eas
tu veni ad me quia pax tibi est
et nihil est mali vivit Dominus
si autem sic locutus fuero puero ecce sagittae ultra te sunt
vade quia dimisit te Dominus
23 de verbo autem quod locuti fuimus ego et tu
sit Dominus inter me et te usque in sempiternum
24 absconditus est ergo David in agro
et venerunt kalendae et sedit rex ad comedendum panem
25 cumque sedisset rex super cathedram suam
secundum consuetudinem quae erat iuxta parietem
surrexit Ionathan et sedit Abner ex latere Saul
vacuusque apparuit locus David
26 et non est locutus Saul quicquam in die illa
cogitabat enim quod forte evenisset ei ut non esset mundus
nec purificatus
27 cumque inluxisset dies secunda post kalendas
rursum vacuus apparuit locus David
dixitque Saul ad Ionathan filium suum
cur non venit filius Isai nec heri nec hodie ad vescendum
28 et respondit Ionathan Sauli
rogavit me obnixe ut iret in Bethleem
29 et ait dimitte me quoniam sacrificium sollemne est in civitate
unus de fratribus meis accersivit me
nunc ergo si inveni gratiam in oculis tuis
vadam cito et videbo fratres meos
ob hanc causam non venit ad mensam regis
30 iratus autem Saul adversus Ionathan dixit ei
fili mulieris virum ultro rapientis
numquid ignoro quia diligis filium Isai
in confusionem tuam et in confusionem ignominiosae matris tuae
31 omnibus enim diebus quibus filius Isai vixerit super terram
non stabilieris tu neque regnum tuum
itaque iam nunc mitte et adduc eum ad me quia filius mortis est
32 respondens autem Ionathan Sauli patri suo ait
quare moritur quid fecit
33 et arripuit Saul lanceam ut percuteret eum
et intellexit Ionathan quod definitum esset patri suo
ut interficeret David
34 surrexit ergo Ionathan a mensa in ira furoris
et non comedit in die kalendarum secunda panem
contristatus est enim super David
eo quod confudisset eum pater suus
35 cumque inluxisset mane
venit Ionathan in agrum iuxta placitum David
et puer parvulus cum eo
36 et ait ad puerum suum vade et adfer mihi sagittas quas ego iacio
cumque puer cucurrisset iecit aliam sagittam trans puerum
37 venit itaque puer ad locum iaculi quod miserat Ionathan
et clamavit Ionathan post tergum pueri et ait
ecce ibi est sagitta porro ultra te
38 clamavitque Ionathan post tergum pueri
festina velociter ne steteris
collegit autem puer Ionathae sagittas et adtulit ad dominum suum
39 et quid ageretur penitus ignorabat
tantummodo enim Ionathan et David rem noverant
40 dedit igitur Ionathan arma sua puero
et dixit ei vade defer in civitatem
41 cumque abisset puer
surrexit David de loco qui vergebat ad austrum
et cadens pronus in terram adoravit tertio
et osculantes alterutrum fleverunt pariter
David autem amplius
42 dixit ergo Ionathan ad David vade in pace
quaecumque iuravimus ambo in nomine Domini dicentes
Dominus sit inter me et te et inter semen meum et semen tuum
usque in sempiternum
43 et surrexit et abiit sed et Ionathan ingressus est
civitatem