Portat e Gazës dhe Dalila
1 Mandej Samsoni shkoi në Gazë. Atje pa një lavire dhe shkoi me të. 2 Kur u thanë banorëve të Gazës se Samsoni ishte atje, ata rrethuan qytetin dhe i zunë pusi. Pritën gjithë natën te portat e qytetit, që ta vrisnin kur të agonte. 3 Samsoni fjeti deri në mesnatë. Pastaj u ngrit nga mesi i natës, mbërtheu portën e qytetit dhe e shkuli bashkë me dy shtalkat e me shulin. Pastaj e hodhi mbi shpatulla dhe e çoi në majë të malit përballë Hebronit.
4 Pas kësaj, Samsoni ra në dashuri me një grua që jetonte në Sorek. Ajo quhej Dalila. 5 Prijësit e filistinëve shkuan tek ajo e i thanë: «Mbushja mendjen të të tregojë nga i vjen tërë ajo fuqi. Na trego si mund ta mposhtim, ta lidhim e ta vëmë poshtë dhe do të të japim nga një mijë e njëqind monedha argjendi secili». 6 Kështu, Dalila i tha Samsonit: «Të lutem, më trego nga të vjen tërë kjo fuqi dhe si mund të lidhesh e të mposhtesh?». 7 Samsoni i tha: «Nëse më lidhin me shtatë tela të freskët harku, të patharë ende, më humbet fuqia e bëhem si njerëzit e tjerë». 8 Prijësit e filistinëve i sollën Dalilës shtatë tela të freskët harku, të patharë ende, dhe ajo e lidhi Samsonin me to. 9 Disa filistinë zunë pritë në një nga dhomat e shtëpisë dhe Dalila i thirri Samsonit: «Samson, po të sulmojnë filistinët». Atëherë Samsoni i këputi telat e harkut, si fije liri pranë zjarrit. Kështu, e fshehta e fuqisë së tij mbeti e panjohur.
10 Dalila i tha Samsonit: «U talle me mua e më the gënjeshtra. Më thuaj, pra, me çfarë mund të lidhesh?». 11 Ai iu përgjigj: «Nëse më lidhin me litarë të rinj, që nuk janë përdorur kurrë, më humbet fuqia e bëhem si njerëzit e tjerë». 12 Atëherë Dalila mori litarë të rinj, e lidhi me to dhe bërtiti: «Samson, po të sulmojnë filistinët». Ndërkohë që disa filistinë kishin zënë pritë në një nga dhomat e shtëpisë. Samsoni i këputi litarët si të ishin fije peri.
13 Atëherë Dalila i tha Samsonit: «Deri tani je tallur me mua e më ke thënë gënjeshtra. Tregomë me çfarë mund të lidhesh?». Ai iu përgjigj: «Duke thurur me kunjin e tezgjahut shtatë gërsheta në kokën time». 14 Dalila ia thuri gërshetat dhe ia lidhi me kunjin e tezgjahut. Pastaj bërtiti: «Samson, po të sulmojnë filistinët». Samsoni u ngrit nga gjumi dhe e shkuli kunjin e tezgjahut me gjithë tezgjah.
15 Dalila i tha Samsonit: «Si mund të thuash se më do, kur zemra jote nuk është me mua? Më gënjeve tri herë dhe nuk ma tregove se ku qëndron fuqia jote e madhe». 16 Ajo e mërziste çdo ditë me fjalë dhe e ngacmonte pa pushim, aq sa Samsoni u pikëllua për vdekje, 17 i hapi zemrën e i tha: «Kokën time nuk e ka prekur kurrë brisku, sepse i jam kushtuar Perëndisë si nazireas, që në bark të nënës. Nëse rruhem, më ikën fuqia dhe bëhem i dobët si njerëzit e tjerë».
18 Dalila pa se Samsoni i kishte folur me zemër të hapur dhe u çoi fjalë prijësve të filistinëve që të vinin, sepse Samsoni i kishte folur me zemër të hapur. Ata shkuan tek Dalila me monedhat e argjendit në dorë. 19 Dalila e vuri Samsonin në gjumë mbi prehrin e saj dhe thirri dikë që i rroi të shtatë gërshetat e flokëve. Atëherë ajo filloi ta nënshtrojë Samsonin, sepse atë e lanë fuqitë. 20 Pastaj bërtiti: «Samson, po të sulmojnë filistinët». Samsoni u ngrit nga gjumi, duke menduar se do të dilte e do të shpëtonte si herët e tjera, por nuk e dinte se Zoti ishte larguar prej tij. 21 Kështu. filistinët e kapën, i nxorën sytë dhe e çuan në Gazë. E ndrynë në burg, e lidhën me vargonj bronzi dhe e vunë të rrotullojë mokrën. 22 Ndërkohë, flokët e rruar filluan t'i rriteshin sërish.
Vdekja e Samsonit
23 Prijësit filistinë u mblodhën për t'i kushtuar një fli të madhe Dagonit, perëndisë së tyre, dhe për të festuar, sepse thoshin se perëndia i tyre ua kishte dorëzuar Samsonin, armikun e tyre. 24 Kur e pa, populli përlëvdonte perëndinë e vet, duke thënë: «Perëndia ynë na e dorëzoi armikun, atë që shkatërronte arat tona, atë që vrau shumë nga njerëzit tanë». 25 Shumë të gëzuar, ata thanë: «Silleni Samsonin të na argëtojë». E sollën Samsonin nga burgu, që t'i argëtonte, dhe e lidhën te shtyllat e tempullit. 26 Atëherë Samsoni i tha djaloshit që e mbante për dore: «Lërmë të prek shtyllat e tempullit, që të mbështetem pak». 27 Tempulli ishte i mbushur plot me burra e gra. Aty ishin edhe të gjithë prijësit e filistinëve dhe mbi çati gjendeshin rreth tre mijë vetë, burra e gra, që shikonin Samsonin tek i argëtonte.
28 Atëherë Samsoni i thirri Zotit e i tha: «O Zot, Zoti im, të lutem kujtohu për mua. Më jep edhe një herë fuqi, o Perëndia im, që të marr hak ndaj filistinëve për veten time dhe për dy sytë e mi». 29 Samsoni mbërtheu dy shtyllat e mesit që mbanin tempullin, njërën me krahun e djathtë e tjetrën me krahun e majtë, 30 e tha: «Le të vdes bashkë me filistinët!». I shtyu shtyllat me sa fuqi pati dhe tempulli u shemb mbi prijësit e filistinëve e mbi gjithë popullin që ishte në të. Samsoni vrau me vdekjen e vet më shumë sesa vrau gjatë gjithë jetës së tij. 31 Vëllezërit dhe familja e tij shkuan, e morën trupin e tij dhe e varrosën mes Corahut dhe Eshtaolit, në varrin e Manoahut, atit të tij. Samsoni qe gjyqtar në Izrael për njëzet vjet.
1 abiit quoque in Gazam
et vidit ibi meretricem mulierem ingressusque est ad
eam
2 quod cum audissent Philisthim
et percrebruisset apud eos intrasse urbem Samson
circumdederunt eum positis in porta civitatis custodibus
et ibi tota nocte cum silentio praestolantes
ut facto mane exeuntem occiderent
3 dormivit autem Samson usque ad noctis medium
et inde consurgens
adprehendit ambas portae fores cum postibus suis et sera
inpositasque umeris portavit ad verticem montis
qui respicit Hebron
4 post haec amavit mulierem
quae habitabat in valle Sorech et vocabatur Dalila
5 veneruntque ad eam principes Philisthinorum atque dixerunt
decipe eum et disce ab illo in quo tantam habeat
fortitudinem
et quomodo eum superare valeamus et vinctum adfligere
quod si feceris dabimus tibi singuli mille centum argenteos
6 locuta est ergo Dalila ad Samson
dic mihi obsecro in quo sit tua maxima fortitudo
et quid sit quo ligatus erumpere nequeas
7 cui respondit Samson
si septem nervicis funibus necdum siccis et adhuc humentibus ligatus
fuero
infirmus ero ut ceteri homines
8 adtuleruntque ad eam satrapae Philisthinorum septem funes ut dixerat
quibus vinxit eum
9 latentibus apud se insidiis et in cubiculo finem rei expectantibus
clamavitque ad eum Philisthim super te Samson
qui rupit vincula
quomodo si rumpat quis filum de stuppae tortum
putamine
cum odorem ignis acceperit
et non est cognitum in quo esset fortitudo eius
10 dixitque ad eum Dalila
ecce inlusisti mihi et falsum locutus es
saltim nunc indica quo ligari debeas
11 cui ille respondit
si ligatus fuero novis funibus qui numquam fuerunt in opere
infirmus ero et aliorum hominum similis
12 quibus rursum Dalila vinxit eum et clamavit
Philisthim super te Samson
in cubiculo insidiis praeparatis
qui ita rupit vincula quasi fila telarum
13 dixitque Dalila rursum ad eum
usquequo decipis me et falsum loqueris
ostende quo vinciri debeas
si inquit septem crines capitis mei cum licio plexueris
et clavum his circumligatum terrae fixeris infirmus ero
14 quod cum fecisset Dalila dixit ad eum Philisthim super te Samson
qui consurgens de somno extraxit clavum cum crinibus et licio
15 dixitque ad eum Dalila
quomodo dicis quod ames me
cum animus tuus non sit mecum
per tres vices mentitus es mihi
et noluisti dicere in quo sit tua maxima fortitudo
16 cumque molesta ei esset et per multos dies iugiter
adhereret
spatium ad quietem non tribuens
defecit anima eius et ad mortem usque lassata est
17 tunc aperiens veritatem rei dixit ad eam
ferrum numquam ascendit super caput meum
quia nazareus id est consecratus Deo sum de utero matris
meae
si rasum fuerit caput meum recedet a me fortitudo mea et deficiam
eroque ut ceteri homines
18 videns illa quod confessus ei esset omnem animum suum
misit ad principes Philisthinorum atque mandavit
ascendite adhuc semel quia nunc mihi aperuit cor suum
qui ascenderunt adsumpta pecunia quam promiserant
19 at illa dormire eum fecit super genua sua
et in sinu suo reclinare caput
vocavitque tonsorem et rasit septem crines eius
et coepit abicere eum et a se repellere
statim enim ab eo fortitudo discessit
20 dixitque Philisthim super te Samson
qui de somno consurgens dixit in animo suo
egrediar sicut ante feci et me excutiam
nesciens quod Dominus recessisset ab eo
21 quem cum adprehendissent Philisthim statim eruerunt oculos eius
et duxerunt Gazam vinctum catenis
et clausum in carcere molere fecerunt
22 iamque capilli eius renasci coeperant
23 et principes Philisthinorum convenerunt in unum
ut immolarent hostias magnificas Dagon deo suo
et epularentur dicentes
tradidit deus noster inimicum nostrum Samson in manus nostras
24 quod etiam populus videns laudabat deum suum eademque dicebat
tradidit deus noster in manus nostras adversarium
qui delevit terram nostram et occidit plurimos
25 laetantesque per convivia sumptis iam epulis
praeceperunt ut vocaretur Samson et ante eos luderet
qui adductus de carcere ludebat ante eos
feceruntque eum stare inter duas columnas
26 qui dixit puero regenti gressus suos
dimitte me ut tangam columnas quibus omnis inminet domus
ut recliner super eas et paululum requiescam
27 domus autem plena erat virorum ac mulierum
et erant ibi omnes principes Philisthinorum
ac de tecto et solario circiter tria milia utriusque sexus
spectabant ludentem Samson
28 at ille invocato Domino ait Domine Deus memento mei
et redde nunc mihi pristinam fortitudinem Deus meus
ut ulciscar me de hostibus meis
et pro amissione duorum luminum unam ultionem recipiam
29 et adprehendens ambas columnas quibus innitebatur domus
alteramque earum dextera et alteram leva tenens
30 ait
moriatur anima mea cum Philisthim
concussisque fortiter columnis cecidit domus
super omnes principes et ceteram multitudinem quae ibi erat
multoque plures interfecit moriens quam ante vivus occiderat
31 descendentes autem fratres eius et universa cognatio
tulerunt corpus eius et sepelierunt
inter Saraa et Esthaol in sepulchro patris Manue
iudicavitque Israhel viginti annis