Tradhtia e Izraelit
1 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 2 «Shko e bërtiti në veshë Jerusalemit. Kështu thotë Zoti:
më kujtohet përkushtimi i rinisë sate,
dashuria jote vajzërore,
kur rendje pas meje në shkretëtirë,
në tokë të pambjellë.
3 I shenjtë ishte Izraeli për Zotin,
fryti i tij i parë.
Ata që e kafshonin binin në faj,
zezona i zinte, kumton Zoti.
4 Dëgjojeni fjalën e Zotit, o shtëpia e Jakobit dhe të gjitha fiset e shtëpisë së Izraelit. 5 Kështu thotë Zoti:
çfarë të mete gjetën tek unë etërit tuaj,
që u larguan prej meje,
rendën pas kotësisë
dhe u bënë të kotë?
6 A nuk thanë: “Ku është Zoti,
që na solli nga dheu i Egjiptit,
që na priu në shkretëtirë,
në tokë djerr e plot gropa,
në tokë të thatë e të errët,
në dheun ku nuk kalon njeri
e ku askush nuk banon?”.
7 Unë ju solla në tokë frutore,
që të hani frytet dhe begatitë e saj,
por ju hytë dhe e ndotët vendin tim,
e bëtë të neveritshme trashëgiminë time.
8 Priftërinjtë nuk pyetën: “Ku është Zoti?”.
Shtjelluesit e ligjit nuk më njohën,
barinjtë ngritën krye kundër meje,
profetët profetizuan sipas Baalit
e rendën pas kotësive.
9 Prandaj do të rragatem me ju, kumton Zoti,
edhe me bijtë e bijve tuaj do të rragatem.
10 Shkoni, pra, në brigjet e Kitimit e shikoni,
dërgoni për të vërejtur hollë në Kedar
e shihni a kanë ndodhur gjëra të tilla atje.
11 A i ka këmbyer ndonjë komb perënditë,
edhe pse ata s'janë perëndi?
Por populli im e ka këmbyer lavdinë e vet
me çfarë është e pavlerë.
12 Hutohuni nga kjo gjë, o qiej,
tranduni e trishtohuni thellë, kumton Zoti.
13 Se dy ligësi bëri populli im:
më braktisi mua,
gurrën e ujit të gjallë,
për të hapur për vete sterna,
sterna të shpuara,
që nuk mbajnë ujë.
14 Mos është skllav Izraeli, skllav i lindur në shtëpi?
Përse u bë pre?
15 Luanët ulërinë kundër tij
me zërin e tyre të lartë.
E shkretuan tokën e tij,
qytetet e tij u rrënuan e s'kanë më banorë.
16 Edhe bijtë e Memfisit e Tahpanhesit
ta kanë rruar kokën.
17 A nuk ia bëre vetes,
duke braktisur Zotin, Perëndinë tënd,
kur ai të priu udhës sate?
18 Ç'ke që rend drejt Egjiptit
për të pirë ujin e Nilit?
Ç'ke që rend drejt Asirisë
për të pirë ujin e Eufratit?
19 Ligësia jote do të të ndëshkojë,
pabesia jote do të të qortojë.
Merre vesh e shiko sa keq
e sa hidhur është për ty
të braktisësh Zotin, Perëndinë tënd.
Nuk dridhesh më para meje, kumton Zoti, Zoti i ushtrive.
20 Ja, qëmoti e kam copëtuar zgjedhën tënde
e i kam thyer vargonjtë e tu,
e ti the: “Nuk do të shërbej”,
prandaj mbi çdo kodër të lartë
e nën çdo pemë të harbuar
u shtrive porsi lavire.
21 Të pata mbjellë si hardhi e zgjedhur,
prej farës së pastër.
Si m'u tjetërsove
e u bëre hardhi e egër?
22 Edhe po të lahesh me finjë
e të fërkohesh me shumë sapun,
para syve e kam damkën e fajit tënd, kumton Zoti, Zoti im.
23 Si mund të thuash: “Nuk jam përlyer,
nuk renda pas Baalëve”?
Shiko gjurmët ku ke ecur nëpër luginë,
prano çfarë ke bërë,
o deve e shkathët endacake,
24 gomare e egër e mësuar me shkretëtirën,
që nuhat ajrin kur e kap afshi.
Kush mund ta ndalë epshin e saj?
Kushdo që e dëshiron, nuk mundohet,
por e gjen gjithmonë në muajin e vet.
25 Ruaje këmbën, mos të mbetet zbathur
e fytin mos të mbetet etur.
Por ti the: “Jo, është e kotë,
se të huajt dashurova
e pas tyre do të rend”.
26 Siç turpërohet vjedhësi kur kapet,
ashtu do të turpërohet shtëpia e Izraelit,
ata, mbretërit e tyre, prijësit,
priftërinjtë e profetët e tyre,
27 që i thonë drurit: “Ti je im atë”
e gurit: “Ti më ke lindur”.
Më kanë kthyer kurrizin
e jo fytyrën,
por, kur i zë zezona, thonë:
“Ngrihu e shpëtona!”.
28 Ku janë perënditë
që sajove për vete?
Le të ngrihen, nëse të shpëtojnë
në kohën e zezonës,
se, sa numri i qyteteve të tua
janë perënditë e tua, o Judë.
29 Pse grindeni me mua?
Ju të gjithë ngritët krye kundër meje, kumton Zoti.
30 Më kot i godita bijtë tuaj,
nuk e morën mësimin.
Profetët tuaj i përpiu shpata juaj,
si luani rrënimtar.
31 Ju, o brezni, vëreni fjalën e Zotit.
Mos vallë isha shkretëtirë për Izraelin,
apo tokë e terratisur?
Përse thotë populli im:
“Do të endemi të lirë,
te ti më nuk do të kthehemi”?
32 A i harron vashëza stolitë e veta,
apo nusja brezin nusëror?
Por populli im më ka harruar
prej shumë kohësh.
33 Sa mirë e gjen udhën
për të lypur dashuri!
Deri edhe të përdalave
ua mësove udhët e tua.
34 Në petkun tënd gjendet
gjaku i nevojtarëve të pafajshëm,
të cilët s'i kape duke thyer derën.
Me të gjitha këto,
35 thua: “Jam, e pafaj,
prandaj iku prej meje zemërimi i tij”.
Ja, do t'ju hap gjyq,
sepse thatë: “Unë s'kam mëkatuar”.
36 Sa shpërfillshëm ndërron udhë!
Edhe nga Egjipti do të mbulohesh me turp,
siç u mbulove me turp nga Asiria.
37 Edhe që andej do të dalësh
duke mbajtur kokën me duar,
se Zoti i ka përzënë besnikët e tu
e ti nuk do të begatohesh falë tyre».
1 et factum est verbum Domini ad me dicens
2 vade et clama in auribus Hierusalem dicens haec dicit Dominus
recordatus sum tui miserans adulescentiam tuam
et caritatem disponsationis tuae
quando secuta me es in deserto in terra quae non
seminatur
3 sanctus Israhel Domino primitiae frugum eius
omnes qui devorant eum delinquunt
mala venient super eos dicit Dominus
4 audite verbum Domini domus Iacob
et omnes cognationes domus Israhel
5 haec dicit Dominus
quid invenerunt patres vestri in me iniquitatis
quia elongaverunt a me
et ambulaverunt post vanitatem et vani facti sunt
6 et non dixerunt ubi est Dominus
qui ascendere nos fecit de terra Aegypti
qui transduxit nos per desertum
per terram inhabitabilem et inviam
per terram sitis et imaginem mortis
per terram in qua non ambulavit vir neque habitavit homo
7 et induxi vos in terram Carmeli
ut comederetis fructum eius et optima illius
et ingressi contaminastis terram meam
et hereditatem meam posuistis in abominationem
8 sacerdotes non dixerunt ubi est Dominus
et tenentes legem nescierunt me
et pastores praevaricati sunt in me
et prophetae prophetaverunt in Baal et idola secuti sunt
9 propterea adhuc iudicio contendam vobiscum ait Dominus
et cum filiis vestris disceptabo
10 transite ad insulas Cetthim et videte
et in Cedar mittite et considerate vehementer
et videte si factum est huiuscemodi
11 si mutavit gens deos et certe ipsi non sunt dii
populus vero meus mutavit Gloriam suam in idolum
12 obstupescite caeli super hoc
et portae eius desolamini vehementer dicit Dominus
13 duo enim mala fecit populus meus
me dereliquerunt fontem aquae vivae
ut foderent sibi cisternas
cisternas dissipatas quae continere non valent aquas
14 numquid servus est Israhel aut vernaculus
quare ergo est factus in praedam
15 super eum rugierunt leones et dederunt vocem suam
posuerunt terram eius in solitudinem
civitates eius exustae sunt et non est qui habitet in eis
16 filii quoque Memfeos et Tafnes constupraverunt te usque ad
verticem
17 numquid non istud factum est tibi
quia dereliquisti Dominum Deum tuum
eo tempore quo ducebat te per viam
18 et nunc quid tibi vis in via Aegypti ut bibas aquam turbidam
et quid tibi cum via Assyriorum ut bibas aquam Fluminis
19 arguet te malitia tua et aversio tua increpabit te
scito et vide quia malum et amarum est
reliquisse te Dominum Deum tuum
et non esse timorem mei apud te dicit Dominus Deus exercituum
20 a saeculo confregisti iugum meum rupisti vincula mea
et dixisti non serviam
in omni enim colle sublimi
et sub omni ligno frondoso tu prosternebaris meretrix
21 ego autem plantavi te vineam electam omne semen verum
quomodo ergo conversa es in pravum vinea aliena
22 si laveris te nitro et multiplicaveris tibi herbam borith
maculata es in iniquitate tua coram me dicit Dominus Deus
23 quomodo dicis non sum polluta post Baalim non ambulavi
vide vias tuas in convalle scito quid feceris
cursor levis explicans vias tuas
24 onager adsuetus in solitudine
in desiderio animae suae adtraxit ventum amoris sui
nullus avertet eam
omnes qui quaerunt eam non deficient
in menstruis eius invenient eam
25 prohibe pedem tuum a nuditate et guttur tuum a siti
et dixisti desperavi nequaquam faciam
adamavi quippe alienos et post eos ambulabo
26 quomodo confunditur fur quando deprehenditur
sic confusi sunt domus Israhel ipsi et reges eorum
principes et sacerdotes et prophetae eorum
27 dicentes ligno pater meus es tu et lapidi tu me genuisti
verterunt ad me tergum et non faciem
et in tempore adflictionis suae dicent surge et libera nos
28 ubi sunt dii tui quos fecisti tibi
surgant et liberent te in tempore adflictionis tuae
secundum numerum quippe civitatum tuarum erant dii tui Iuda
29 quid vultis mecum iudicio contendere
omnes dereliquistis me dicit Dominus
30 frustra percussi filios vestros disciplinam non receperunt
devoravit gladius vester prophetas vestros
quasi leo vastator
31 generatio vestra
videte verbum Domini
numquid solitudo factus sum Israheli aut terra serotina
quare ergo dixit populus meus
recessimus non veniemus ultra ad te
32 numquid obliviscitur virgo ornamenti sui
sponsa fasciae pectoralis suae
populus vero meus oblitus est mei diebus innumeris
33 quid niteris bonam ostendere viam tuam ad quaerendam dilectionem
quae insuper et malitias tuas docuisti vias tuas
34 et in alis tuis inventus est sanguis animarum pauperum et innocentium
non in fossis inveni eos sed in omnibus quae supra memoravi
35 et dixisti absque peccato et innocens ego sum
et propterea avertatur furor tuus a me
ecce ego iudicio contendam tecum eo quod dixeris non peccavi
36 quam vilis es facta nimis iterans vias tuas
et ab Aegypto confunderis sicut confusa es ab Assur
37 nam et ab ista egredieris et manus tuae erunt super caput tuum
quoniam obtrivit Dominus confidentiam tuam
et nihil habebis prosperum