Eshtrat e thata
1 Dora e Zotit ishte mbi mua. Me anë të shpirtit të Zotit më shpuri e më vendosi në mes të luginës që ishte plot me eshtra. 2 Ai më solli rreth tyre dhe, ja, kishte aq shumë mbi sipërfaqen e luginës dhe ishin aq të thata. 3 Ai më tha: «Bir i njeriut, a mund të ngjallen këto eshtra?». Unë u përgjigja: «Zoti im, Zot, ti e di». 4 Atëherë më tha: «Profetizoju këtyre eshtrave e thuaju: o eshtra të thata, dëgjojeni zërin e Zotit. 5 Kështu u thotë Zoti im, Zoti, këtyre eshtrave: ja, unë do të shtie shpirtin në ju e ju do të ngjalleni. 6 Do të vë në ju deje, do të vë mbi ju mish, do t'ju mbuloj me lëkurë, do të fus në ju shpirtin e ju do të ngjalleni. Atëherë do ta merrni vesh se unë jam Zoti».
7 Unë profetizova siç më ishte urdhëruar. Teksa profetizoja, pati kërcëllitje. Dhe, ja, drithërima! Eshtrat u afruan asht me asht. 8 Unë pashë dhe, ja, dejet e mishi u vendosën mbi to dhe u mbuluan me lëkurë përsipër, por shpirt nuk kishin. 9 Pastaj më tha: «Profetizoji shpirtit! Profetizo, bir i njeriut, e thuaji shpirtit se kështu thotë Zoti im, Zoti: eja nga të katër erërat, o shpirt, e fryj mbi këta të vrarë, që të ngjallen». 10 Unë profetizova siç më kishte urdhëruar. Atëherë shpirti erdhi tek ato. U ngjallën e u ngritën më këmbë. Ishte një ushtri tejet, tejet e madhe.
11 Atëherë më tha: «Bir i njeriut, këto eshtra janë mbarë shtëpia e Izraelit. Ja, ata thonë: na janë tharë eshtrat, na u fishk shpresa e jemi këputur. 12 Prandaj profetizo e thuaju se kështu thotë Zoti im, Zoti: ja tek po i hap varret tuaja dhe do t'ju ngre nga varret, o populli im. Do t'ju çoj në tokën e Izraelit 13 e do ta merrni vesh se unë jam Zoti, pasi t'ju zhgropos e pasi t'ju ngre nga varret, o populli im. 14 Do të vë shpirtin tim në ju, ju do të ngjalleni e unë do t'ju vendos në tokën tuaj. Atëherë do ta merrni vesh se unë jam Zoti. Fola e kështu do të veproj, kumton Zoti».
Bashkimi i Izraelit
15 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 16 «Bir i njeriut, merr një copë dru e shkruaj në të: “Për Judën dhe për bijtë e Izraelit, ortakë me të”. Pastaj merr një tjetër copë druri e shkruaj në të: “Për Jozefin, pemën e Efraimit, dhe për tërë shtëpinë e Izraelit, ortake me të”. 17 Pastaj afroi me njëri-tjetrin, që të bëhen një dru i vetëm, një i vetëm në dorën tënde. 18 Kur të të pyesin bijtë e popullit tënd: a nuk do të na tregosh ç'kuptim kanë këto për ty? 19 Ti thuaju: kështu thotë Zoti im, Zoti: ja, po e marr drurin e Jozefit me fiset e Izraelit, ortakët e tij, që është në dorën e Efraimit, dhe do ta vë në drurin e Judës, për t'i bërë një dru të vetëm. Do të bëhen një gjë e vetme në dorën time. 20 Kur të kesh në dorë drurët mbi të cilët do të kesh shkruar, para syve të tyre, 21 thuaju: kështu thotë Zoti im, Zoti: ja, do t'i marr bijtë e Izraelit nga bijtë e kombeve ku kanë shkuar, do t'i mbledh anembanë e do t'i sjell në tokën e tyre. 22 Do t'i bëj një komb të vetëm në vend, nëpër malet e Izraelit. Një mbret i vetëm do të jetë mbret mbi të gjithë ata. Nuk do të jenë më dy kombe e nuk do të jenë më të ndarë në dy mbretëri. 23 Nuk do të përdhosen më me idhujt e me pështirësitë e tyre apo me çfarëdo shkelje të tyren. Unë do t'i shpëtoj nga të gjitha kryeneçësitë me të cilat kanë mëkatuar e do t'i pastroj. Ata do të jenë populli im e unë do të jem Perëndia i tyre.
24 Shërbëtori im, Davidi, do të jetë mbret mbi ta e do të kenë një bari të vetëm. Do të ecin sipas vendimeve të mia dhe do t'i dëgjojnë e do t'i zbatojnë rregullat e mia. 25 Do të banojnë në tokën që i dhashë shërbëtorit tim Jakobit, ku banuan etërit tuaj. 26 Do të bëj me ta besëlidhje paqeje. Do të jetë besëlidhje e amshuar. Do t'i vendos në tokën e tyre, do t'i shumoj e do ta vendos shenjtëroren time mes tyre përgjithmonë. 27 Tek ata do të jetë banesa ime. Unë do të jem Perëndia i tyre e ata do të jenë populli im. 28 Atëherë kombet do ta marrin vesh se unë jam Zoti, që e shenjtëron Izraelin, kur shenjtërorja ime të jetë mes tyre përgjithmonë».
1 facta est super me manus Domini
et eduxit me in spiritu Domini
et dimisit me in medio campi qui erat plenus ossibus
2 et circumduxit me per ea in gyro
erant autem multa valde super faciem campi siccaque vehementer
3 et dixit ad me fili hominis putasne vivent ossa ista
et dixi Domine Deus tu nosti
4 et dixit ad me vaticinare de ossibus istis et dices eis
ossa arida audite verbum Domini
5 haec dicit Dominus Deus ossibus his
ecce ego intromittam in vos spiritum et vivetis
6 et dabo super vos nervos
et succrescere faciam super vos carnes
et superextendam in vobis cutem
et dabo vobis spiritum et vivetis et scietis quia ego Dominus
7 et prophetavi sicut praeceperat mihi
factus est autem sonitus prophetante me
et ecce commotio et accesserunt ossa ad ossa
unumquodque ad iuncturam suam
8 et vidi et ecce super ea nervi et carnes ascenderunt
et extenta est in eis cutis desuper et spiritum non habebant
9 et dixit ad me vaticinare ad spiritum
vaticinare fili hominis et dices ad spiritum
haec dicit Dominus Deus a quattuor ventis veni spiritus
et insufla super interfectos istos et revivescant
10 et prophetavi sicut praeceperat mihi
et ingressus est in ea spiritus et vixerunt
steteruntque super pedes suos exercitus grandis nimis valde
11 et dixit ad me fili hominis ossa haec universa domus Israhel est
ipsi dicunt aruerunt ossa nostra
et periit spes nostra et abscisi sumus
12 propterea vaticinare et dices ad eos haec dicit Dominus Deus
ecce ego aperiam tumulos vestros
et educam vos de sepulchris vestris populus meus
et inducam vos in terram Israhel
13 et scietis quia ego Dominus
cum aperuero sepulchra vestra
et eduxero vos de tumulis vestris populus meus
14 et dedero spiritum meum in vobis et vixeritis
et requiescere vos faciam super humum vestram
et scietis quia ego Dominus locutus sum et feci
ait Dominus Deus
15 et factus est sermo Domini ad me dicens
16 et tu fili hominis sume tibi lignum unum
et scribe super illud Iudae
et filiorum Israhel sociis eius
et tolle lignum alterum et scribe super eum
Ioseph
lignum Ephraim et cunctae domui Israhel
sociorumque eius
17 et adiunge illa unum ad alterum tibi in lignum unum
et erunt in unionem in manu tua
18 cum autem dixerint ad te filii populi tui loquentes
nonne indicas nobis quid in his tibi velis
19 loqueris ad eos haec dicit Dominus Deus
ecce ego adsumam lignum Ioseph quod est in manu Ephraim
et tribus Israhel quae iunctae sunt ei
et dabo eas pariter cum ligno Iuda
et faciam eas in lignum unum et erunt unum in manu eius
20 erunt autem ligna super quae scripseris in manu tua in oculis eorum
21 et dices ad eos haec dicit Dominus Deus
ecce ego adsumam filios Israhel
de medio nationum ad quas abierunt
et congregabo eos undique et adducam eos ad humum suam
22 et faciam eos gentem unam in terra in montibus Israhel
et rex unus erit omnibus imperans
et non erunt ultra duae gentes nec dividentur amplius in duo regna
23 neque polluentur ultra in idolis suis et abominationibus
et in cunctis iniquitatibus suis
et salvos eos faciam
de universis sedibus suis in quibus peccaverunt
et mundabo eos et erunt mihi populus
et ego ero eis Deus
24 et servus meus David rex super eos
et pastor unus erit omnium eorum
in iudiciis meis ambulabunt
et mandata mea custodient et facient ea
25 et habitabunt super terram quam dedi servo meo Iacob
in qua habitaverunt patres vestri
et habitabunt super eam ipsi et filii eorum
et filii filiorum eorum usque in sempiternum
et David servus meus princeps eorum in perpetuum
26 et percutiam illis foedus pacis pactum sempiternum erit eis
et fundabo eos et multiplicabo
et dabo sanctificationem meam in medio eorum in perpetuum
27 et erit tabernaculum meum in eis
et ero eis Deus et ipsi erunt mihi populus
28 et scient gentes quia ego Dominus sanctificator Israhel
cum fuerit sanctificatio mea in medio eorum in perpetuum