Më i madhi në mbretërinë e qiejve
(Mk 9.33-37Lk 9.46-48)1 Atëherë dishepujt erdhën te Jezui dhe e pyetën: «Kush është më i madhi në mbretërinë e qiejve?». 2 Jezui thirri një fëmijë, e vuri mes tyre 3 e tha: «Me të vërtetë po ju them se, nëse nuk ktheheni e nuk bëheni si fëmijë, nuk do të hyni në mbretërinë e qiejve. 4 Kush përulet si ky fëmijë, ai është më i madhi në mbretërinë e qiejve. 5 Kush pranon në emrin tim një fëmijë si ky, më pranon mua».
Shkaktar për mëkat
(Mk 9.42-48Lk 17.1-2)6 «Nëse dikush i bëhet pengesë njërit prej këtyre të vegjëlve që besojnë në mua, për atë do të ishte më mirë të lidhte në qafë një mokër e të mbytej thellë në det. 7 Mjerë bota për gjërat që bëhen pengesë! Pengesat duhet të vijnë, por mjerë ai njeri që i shkakton ato! 8 Nëse dora apo këmba jote të bëhet pengesë, prije e hidhe tej. Është më mirë të hysh i gjymtuar ose i çalë në jetën e vërtetë, sesa t'i kesh të dyja duart dhe këmbët e të të hedhin në zjarrin e amshuar. 9 Dhe nëse syri yt të bëhet pengesë, nxirre e hidhe tej. Është më mirë të hysh me një sy në jetën e vërtetë, sesa t'i kesh të dy sytë e të të hedhin në Gehenën e zjarrit».
Delja e humbur
(Lk 15.3-7)10-11 «Kini kujdes se mos përçmoni ndonjërin prej këtyre të vegjëlve, sepse po ju them se engjëjt e tyre në qiej shikojnë gjithnjë fytyrën e Atit tim që është në qiej . 12 Si mendoni? Nëse një njeri ka njëqind dele e njëra prej tyre humb rrugën, a nuk do t'i lërë ai të nëntëdhjetenëntat në male për të kërkuar atë që humbi rrugën? 13 E nëse e gjen, me të vërtetë po ju them se ai gëzohet më shumë për të, sesa për të nëntëdhjetenëntat që nuk e kishin humbur rrugën. 14 Po kështu edhe vullneti i Atit tuaj në qiej nuk është që të humbasë ndonjë prej këtyre të vegjëlve».
Dy a tre në emrin tim
(Lk 17.3)15 «Nëse vëllai yt mëkaton kundër teje, shko e qortoje vetëm për vetëm. Po të dëgjoi, e ke fituar vëllanë tënd. 16 Por, nëse nuk të dëgjon, merr edhe një ose dy të tjerë me vete, që çdo fjalë të mund të mbështetet me dëshminë e dy ose tre dëshmitarëve. 17 Nëse nuk pranon t'i dëgjojë, tregoja kishës dhe, po nuk pranoi të dëgjojë as kishën, le të jetë për ty si një prej kombeve apo si një tagrambledhës». 18 «Me të vërtetë po ju them: çfarëdo që të lidhni në tokë, do të jetë e lidhur në qiell dhe çfarëdo të zgjidhni në tokë, do të jetë e zgjidhur në qiell. 19 Përsëri po ju them se nëse dy prej jush bien në një mendje për diçka që duan të kërkojnë, Ati im në qiell do t'ua japë. 20 Sepse atje ku janë të mbledhur dy a tre veta në emrin tim, unë jam aty, mes tyre».
Shërbëtori që s'fal
21 Atëherë Pjetri erdhi te Jezui e i tha: «Zot, sa herë duhet ta fal vëllanë që mëkaton kundër meje? Deri në shtatë herë?». 22 Jezui i tha: «Jo deri në shtatë herë, por deri në shtatëdhjetë herë shtatë. 23 Prandaj mbretëria e qiejve i ngjan mbretit që deshi të bënte llogaritë me shërbëtorët e vet. 24 Kur filloi, i sollën njërin që i detyrohej dhjetë mijë talenta 25 dhe meqenëse ky nuk kishte të paguante, i zoti urdhëroi që të shitej së bashku me gruan, fëmijët e gjithçka kishte, që të shlyhej detyrimi. 26 Atëherë shërbëtori i ra në gjunjë duke iu përgjëruar: “Ki durim me mua se do të paguaj gjithçka!”. 27 I zoti i këtij shërbëtori, i shtyrë nga dhembshuria e liroi dhe ia fali detyrimin. 28 Por, po ai shërbëtor, kur doli jashtë, takoi njërin prej shërbëtorëve të tjerë si ai, i cili i detyrohej njëqind denarë. E kapi për gryke e i tha: “Më kthe çka më detyrohesh!”. 29 Atëherë ky shërbëtor i ra në gjunjë duke iu përgjëruar: “Ki durim me mua se do të ta kthej detyrimin!”. 30 Ai nuk pranoi, por shkoi dhe e futi në burg derisa t'i paguante detyrimin. 31 Kur e panë çfarë ndodhi, shërbëtorët e tjerë u pikëlluan shumë dhe shkuan e i treguan të zotit gjithçka kishte ndodhur. 32 Atëherë i zoti e thirri shërbëtorin e i tha: “Shërbëtor i mbrapshtë! Unë ta fala tërë detyrimin, se ti m'u përgjërove. 33 A nuk duhej të kishe mëshirë edhe ti për shërbëtorin tjetër, siç pata unë mëshirë për ty?”. 34 I zoti ua dorëzoi me zemërim rojave të burgut, derisa të shlyente tërë detyrimin e tij. 35 Kështu do të veprojë me ju edhe Ati im qiellor nëse nuk i falni vëllezërit tuaj me gjithë zemër».
1 In illa hora accesserunt discipuli ad Iesum dicentes
quis putas maior est in regno caelorum
2 et advocans Iesus parvulum statuit eum in medio eorum
3 et dixit
amen dico vobis
nisi conversi fueritis et efficiamini sicut parvuli
non intrabitis in regnum caelorum
4 quicumque ergo humiliaverit se sicut parvulus iste
hic est maior in regno caelorum
5 et qui susceperit unum parvulum talem in nomine meo me suscipit
6 Qui autem scandalizaverit unum de pusillis istis qui in me credunt
expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collo eius
et demergatur in profundum maris
7 vae mundo ab scandalis
necesse est enim ut veniant scandala
verumtamen vae homini per quem scandalum venit
8 Si autem manus tua vel pes tuus scandalizat te
abscide eum et proice abs te
bonum tibi est ad vitam ingredi debilem vel clodum
quam duas manus vel duos pedes habentem mitti in ignem aeternum
9 et si oculus tuus scandalizat te erue eum et proice abs te
bonum tibi est unoculum in vitam
intrare
quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis
10 Videte ne contemnatis unum ex his pusillis
dico enim vobis
quia angeli eorum in caelis semper vident faciem Patris mei qui in
caelis est
11 venit enim Filius hominis salvare quod perierat
12 Quid vobis videtur
si fuerint alicui centum oves et erraverit una ex eis
nonne relinquet nonaginta novem in montibus
et vadit quaerere eam quae erravit
13 et si contigerit ut inveniat eam
amen dico vobis quia gaudebit super eam
magis quam super nonaginta novem quae non erraverunt
14 sic non est voluntas ante Patrem vestrum qui in caelis est
ut pereat unus de pusillis istis
15 Si autem peccaverit in te frater tuus
vade et corripe eum inter te et ipsum solum
si te audierit lucratus es fratrem tuum
16 Si autem non te audierit
adhibe tecum adhuc unum vel duos
ut in ore duorum testium vel trium stet omne verbum
17 quod si non audierit eos dic ecclesiae
si autem et ecclesiam non audierit
sit tibi sicut ethnicus et publicanus
18 Amen dico vobis
quaecumque alligaveritis super terram erunt ligata et in caelo
et quaecumque solveritis super terram erunt soluta et in caelo
19 Iterum dico vobis
quia si duo ex vobis consenserint super terram
de omni re quacumque
petierint
fiet illis a Patre meo qui in caelis est
20 ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo
ibi sum in medio eorum
21 Tunc accedens Petrus ad eum dixit
Domine quotiens peccabit in me frater meus et dimittam ei
usque septies
22 dicit illi Iesus
non dico tibi usque septies sed usque septuagies septies
23 Ideo adsimilatum est regnum caelorum homini regi
qui voluit rationem ponere cum servis suis
24 et cum coepisset rationem ponere
oblatus est ei unus qui debebat decem milia talenta
25 cum autem non haberet unde redderet
iussit eum dominus venundari
et uxorem eius et filios et omnia quae habebat et reddi
26 procidens autem servus ille orabat eum
dicens
patientiam habe in me et omnia reddam tibi
27 misertus autem dominus servi illius dimisit eum
et debitum dimisit ei
28 egressus autem servus ille
invenit unum de conservis suis qui debebat ei centum denarios
et tenens suffocabat eum dicens redde quod debes
29 et procidens conservus eius rogabat eum dicens
patientiam habe in me et omnia reddam tibi
30 ille autem noluit
sed abiit et misit eum in carcerem donec redderet debitum
31 videntes autem conservi eius quae fiebant contristati sunt valde
et venerunt et narraverunt domino suo omnia quae facta erant
32 tunc vocavit illum dominus suus et ait illi
serve nequam omne debitum dimisi tibi quoniam rogasti me
33 non ergo oportuit et te misereri conservi tui
sicut et ego tui misertus sum
34 et iratus dominus eius tradidit eum tortoribus
quoadusque redderet universum debitum
35 sic et Pater meus caelestis faciet vobis
si non remiseritis unusquisque fratri suo de cordibus vestris