Delja e humbur
(Mt 18.12-14)1 Të gjithë tagrambledhësit dhe mëkatarët po i afroheshin Jezuit për ta dëgjuar. 2 Farisenjtë dhe shkruesit murmurisnin e thoshin: «Ky pranuaka mëkatarët e ha me ta». 3 Atëherë Jezui u tregoi këtë shëmbëlltyrë: 4 «Cili nga ju, nëse ka njëqind dele e njëra prej tyre i humb, nuk i lë të nëntëdhjetenëntat në shkretëtirë për të kërkuar atë që ka humbur, derisa ta gjejë? 5 Dhe, kur e gjen, e ngarkon mbi shpatulla i gëzuar. 6 Pasi kthehet në shtëpi, mbledh miqtë e vet e të afërmit e u thotë: “Gëzohuni me mua, se e gjeta delen që më kishte humbur”. 7 Unë po ju them se kështu ndodh edhe në qiell. Aty ka më shumë gëzim për një mëkatar që pendohet sesa për nëntëdhjetë e nëntë të drejtë që nuk kanë nevojë të pendohen».
Monedha e humbur
8 «Ose, përsëri, nëse një grua ka dhjetë monedha argjendi dhe njëra i humb, a nuk shkon e ndez një kandil për të ndriçuar shtëpinë, që të kërkojë me kujdes derisa ta gjejë? 9 E pasi e ka gjetur, thërret shoqet e saj e fqinjat e u thotë: “Gëzohuni me mua, se e gjeta monedhën që më kishte humbur”. 10 Unë po ju them: kështu gëzohen edhe engjëjt e Perëndisë për një mëkatar që pendohet».
Djali plëngprishës
11 Pastaj Jezui tha: «Një njeri kishte dy djem. 12 Më i vogli i tha të atit: “Atë, ma jep pjesën e pasurisë që më takon”. Kështu i ati ua ndau pasurinë djemve.
13 Pas pak ditësh më vonë djali i vogël mblodhi gjithçka kishte e shkoi në një vend të largët. Atje e çoi dëm pasurinë duke jetuar pa kokëçarje. 14 Dhe si shpenzoi gjithçka, në atë vend ra një zi e madhe buke dhe ai filloi të mbetej pa gjë. 15 Atëherë shkoi e gjeti punë te njëri nga qytetarët e atij vendi dhe ky e dërgoi në ara që të ruante derrat. 16 Atje do të kishte dashur shumë të ushqehej me lendet që hanin derrat, por askush nuk ia jepte. 17 Si erdhi në vete, tha: “Shumë nga punëtorët e tim eti kanë bukë e u tepron, ndërsa unë këtu po vdes urie. 18 Do të çohem, do të shkoj tek im atë e do t'i them: atë, kam mëkatuar kundër qiellit e para teje. 19 Nuk jam më i denjë të quhem biri yt. Më mbaj si një nga punëtorët e tu”.
20 Kështu u nis e shkoi tek i ati. Por ndërsa ishte ende larg, i ati e pa dhe ndjeu dhembshuri për të. Vrapoi, e mbështolli në krahët e tij dhe e puthi. 21 Atëherë i biri i tha: “Atë, kam mëkatuar kundër qiellit e para teje. Nuk jam më i denjë të quhem biri yt”. 22 Por i ati u tha shërbëtorëve: “Sillni shpejt rrobën më të mirë e vishjani. Vërjani unazën në gisht e sandalet në këmbë. 23 Merrni viçin e majmë e thereni. Le të hamë e të bëjmë festë, 24 se ky biri im kishte vdekur e u ngjall, kishte humbur e u gjet!”. Dhe filluan të festonin.
25 Djali i tij më i madh gjendej në arë. Kur erdhi e iu afrua shtëpisë, dëgjoi muzikë e valle. 26 Atëherë thirri njërin nga shërbëtorët dhe e pyeti se çfarë po ndodhte. 27 Ai iu përgjigj: “Vëllai yt është këtu dhe yt atë theri viçin e majmë, se ai është kthyer shëndoshë e mirë”. 28 Atëherë ai u zemërua e nuk pranoi të hynte. I ati doli përjashta për t'iu lutur, 29 por ai iu përgjigj: “Unë kam punuar si një shërbëtor gjatë gjithë këtyre viteve për ty e nuk të kam thyer asnjë urdhër, megjithatë ti nuk më ke dhënë as edhe një kec që të bëj festë me miqtë e mi. 30 Ndërsa kur u kthye yt bir, ai që e prishi pasurinë tënde me lavire, ti there për të viçin e majmë”. 31 Por i ati i tha: “Bir, ti je gjithmonë me mua e gjithçka që kam unë është edhe jotja. 32 Por ne duhet të festojmë e të gëzohemi, se vëllai yt kishte vdekur e u kthye në jetë, kishte humbur e u gjet”».
1 Erant autem adpropinquantes ei publicani et peccatores
ut audirent illum
2 et murmurabant Pharisaei et scribae dicentes
quia hic peccatores recipit et manducat cum illis
3 Et ait ad illos parabolam istam dicens
4 quis ex vobis homo qui habet centum oves
et si perdiderit unam ex illis
nonne dimittit nonaginta novem in deserto
et vadit ad illam quae perierat donec inveniat illam
5 et cum invenerit eam
inponit in umeros suos gaudens
6 et veniens domum convocat amicos et vicinos dicens illis
congratulamini mihi quia inveni ovem meam quae perierat
7 dico vobis quod ita gaudium erit in caelo
super uno peccatore paenitentiam habente
quam super nonaginta novem iustis
qui non indigent paenitentia
8 Aut quae mulier habens dragmas decem
si perdiderit dragmam unam
nonne accendit lucernam et everrit domum
et quaerit diligenter donec inveniat
9 et cum invenerit convocat amicas et vicinas dicens
congratulamini mihi quia inveni dragmam quam perdideram
10 Ita dico vobis
gaudium erit coram angelis Dei
super uno peccatore paenitentiam agente
11 Ait autem homo quidam habuit duos filios
12 et dixit adulescentior ex illis patri
pater da mihi portionem substantiae quae me contingit
et divisit illis substantiam
13 et non post multos dies congregatis omnibus
adulescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam
et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose
14 et postquam omnia consummasset
facta est fames valida in regione illa et ipse coepit egere
15 et abiit et adhesit uni civium regionis illius
et misit illum in villam suam ut pasceret porcos
16 et cupiebat implere ventrem suum de siliquis
quas porci manducabant
et nemo illi dabat
17 in se autem reversus dixit
quanti mercennarii patris mei abundant panibus
ego autem hic fame pereo
18 surgam et ibo ad patrem meum et dicam illi
pater peccavi in caelum et coram te
19 et iam non sum dignus vocari filius tuus
fac me sicut unum de mercennariis tuis
20 et surgens venit ad patrem suum
cum autem adhuc longe esset
vidit illum pater ipsius et misericordia motus est
et adcurrens cecidit supra collum eius
et osculatus est illum
21 dixitque ei filius pater peccavi in caelum et coram te
iam non sum dignus vocari filius tuus
22 dixit autem pater ad servos suos
cito proferte stolam primam et induite illum
et date anulum in manum eius
et calciamenta in pedes
23 et adducite vitulum saginatum et occidite
et manducemus et epulemur
24 quia hic filius meus mortuus erat et revixit
perierat et inventus est
et coeperunt epulari
25 erat autem filius eius senior in agro
et cum veniret et adpropinquaret domui
audivit symphoniam et chorum
26 et vocavit unum de servis
et interrogavit quae haec essent
27 isque dixit illi
frater tuus venit et occidit pater tuus vitulum saginatum
quia salvum illum recepit
28 indignatus est autem et nolebat introire
pater ergo illius egressus coepit rogare illum
29 at ille respondens dixit patri suo ecce tot annis servio tibi
et numquam mandatum tuum praeterii
et numquam dedisti mihi hedum ut cum amicis meis epularer
30 sed postquam filius tuus hic
qui devoravit substantiam suam cum meretricibus venit
occidisti illi vitulum saginatum
31 at ipse dixit illi
fili tu semper mecum es et omnia mea tua sunt
32 epulari autem et gaudere oportebat
quia frater tuus hic mortuus erat et revixit
perierat et inventus est