Thatësira
1 Fjala e Zotit drejtuar Jeremisë në lidhje me thatësirën.
2 Juda është në zi
e portat e tij lëngojnë,
vajtojnë përdhe
e gjëma e Jerusalemit ngrihet lart.
3 Fisnikët e tyre dërgojnë vegjëlinë për ujë,
vijnë te sternat, por ujë nuk gjejnë
e kthehen me enët zbrazur.
Mbeten të turpëruar e të poshtëruar,
ndaj kokën mbulojnë.
4 Dheu është plasaritur,
se nuk bie shi mbi tokë,
ndaj bujqit janë turpëruar
e kokën kanë mbuluar,
5 edhe drenusha në fushë
pjell dhe e braktis pjellën,
se nuk ka bar.
6 Gomarët e egër qëndrojnë mbi rrahe,
gulçojnë për frymë si çakej,
u perëndojnë sytë,
se nuk ka blerim.
7 «Ndonëse fajet tona dëshmojnë kundër nesh,
o Zot, vepro për hir të emrit tënd,
se të shumta janë pabesitë tona,
kundër teje kemi mëkatuar.
8 O shpresë e Izraelit,
shpëtimtari i tij në kohë ngushtice,
pse do të jesh si bujtës në tokë,
si kalimtar që kthehet për një natë?
9 Pse bën si njeri i hutuar,
si trimi që nuk mund të sjellë shpëtim?
Por, ti je mes nesh, o Zot,
e mbi ne thirret emri yt.
Mos na braktis!».
10 Kështu thotë Zoti për këtë popull:
«Ua ka ënda të enden,
nuk u zënë këmbët dhe,
prandaj nuk i pëlqejnë Zotit.
Ai do të kujtohet për fajet e tyre
dhe do t'i ndëshkojë mëkatet e tyre».
11 Zoti më tha: «Mos u lut për këtë popull, për mirëqenien e tij. 12 Edhe po të agjërojnë, nuk do t'ua dëgjoj britmën. Edhe po të kushtojnë fli shkrumbimi e fli drithi, nuk do t'i pranoj. Përkundrazi, me shpatë, me zi buke e me murtajë do t'i shfaros».
Profetët e rremë
13 Atëherë thashë: «Ah, Zot, Zoti im! Ja, profetët u thonë: nuk do të shihni shpatë, as do të ketë zi buke për ju, se ai do t'ju japë një paqe të vërtetë në këtë vend». 14 Pastaj Zoti më tha: «Profetët kanë profetizuar gënjeshtra në emrin tim. Unë nuk i kam dërguar, nuk u kam dhënë urdhra e nuk u kam folur. Ata ju profetizojnë vegime të rreme, parashikime të kota dhe mashtrimet e zemrave të veta. 15 Prandaj, kështu thotë Zoti për profetët që profetizojnë në emrin tim, megjithëse nuk i kam dërguar unë, dhe që thonë: “As shpata, as zia e bukës nuk do të bien mbi këtë tokë”. Prej shpatës e zisë së bukës do të marrin fund ata profetë. 16 Populli, të cilit ata do t'i profetizojnë, do të nxirret jashtë në rrugët e Jerusalemit, për shkak të zisë së bukës e të shpatës, pa pasur kush t'i varrosë as ata, as gratë, as bijtë e as bijat e tyre. Do të zbraz mbi ta ligësitë e tyre.
17 Ti thuaju këtë fjalë:
le të rrjedhin lot sytë e mi
natë e ditë pa pushim,
se e theu, e copëtoi virgjëreshën,
bijën e popullit tim,
plaga dhe sëmundja e rëndë.
18 Nëse dal në arë,
ja, të therurit me shpatë.
Nëse hyj në qytet,
ja, të vdekurit prej urisë.
Edhe profeti, edhe prifti,
sillen nëpër vend e s'dinë.
19 A e ke hedhur tej Judën?
A të neveritet Sioni?
Pse na ke goditur
e s'ka shërim për ne?
Prisnim paqen, por nuk ka mirësi,
kohën e shërimit, por, ja, tmerr.
20 E pranojmë, o Zot, paudhësinë tonë
e fajin e etërve tanë,
se kemi mëkatuar kundër teje.
21 Mos na përbuz, për hir të emrit tënd,
mos e përçmo fronin e lavdisë sate,
kujtohu e mos e thyej besëlidhjen me ne.
22 A ka ndër idhujt e kombeve
ndonjë që mund të sjellë shiun?
A e lëshojnë qiejt vetë shtrëngatën?
A nuk je ti ai, o Zot, Perëndia ynë?
Ne shpresojmë te ti,
se të gjitha këto ti i ke bërë».
1 quod factum est verbum Domini ad Hieremiam de sermonibus siccitatis
2 luxit Iudaea et portae eius
corruerunt et obscuratae sunt in terra
et clamor Hierusalem ascendit
3 maiores miserunt minores suos ad aquam
venerunt ad hauriendum non invenerunt aquam
reportaverunt vasa sua vacua
confusi sunt et adflicti et operuerunt capita sua
4 propter terrae vastitatem quia non venit pluvia in terra
confusi sunt agricolae operuerunt capita sua
5 nam et cerva in agro peperit et reliquit quia non erat herba
6 et onagri steterunt in rupibus traxerunt ventum quasi dracones
defecerunt oculi eorum quia non erat herba
7 si iniquitates nostrae responderunt nobis
Domine fac propter nomen tuum
quoniam multae sunt aversiones nostrae tibi peccavimus
8 expectatio Israhel salvator eius in tempore tribulationis
quare quasi colonus futurus es in terra
et quasi viator declinans ad manendum
9 quare futurus es velut vir vagus ut fortis qui non potest salvare
tu autem in nobis es Domine
et nomen tuum super nos invocatum est
ne derelinquas nos
10 haec dicit Dominus populo huic
qui dilexit movere pedes suos et non quievit
et Domino non placuit
nunc recordabitur iniquitatum eorum et visitabit peccata eorum
11 et dixit Dominus ad me noli orare pro populo isto in bonum
12 cum ieiunaverint non exaudiam preces eorum
et si obtulerint holocaustomata et victimas non suscipiam ea
quoniam gladio et fame et peste ego consumam eos
13 et dixi a a a Domine Deus
prophetae dicunt eis
non videbitis gladium et famis non erit in vobis
sed pacem veram dabit vobis in loco isto
14 et dixit Dominus ad me falso prophetae vaticinantur in nomine meo
non misi eos et non praecepi eis neque locutus sum ad eos
visionem mendacem et divinationem
et fraudulentiam et seductionem cordis sui prophetant vobis
15 ideo haec dicit Dominus de prophetis
qui prophetant in nomine meo quos ego non misi
dicentes gladius et famis non erit in terra hac
in gladio et fame consumentur prophetae illi
16 et populi quibus prophetant erunt proiecti in
viis Hierusalem
prae fame et gladio et non erit qui sepeliat eos
ipsi et uxores eorum filii et filiae eorum
et effundam super eos malum suum
17 et dices ad eos verbum istud
deducant oculi mei lacrimam per noctem et diem
et non taceant
quoniam contritione magna contrita est virgo filia populi mei
plaga pessima vehementer
18 si egressus fuero ad agros ecce occisi gladio
et si introiero in civitatem ecce adtenuati fame
propheta quoque et sacerdos abierunt in terram quam ignorabant
19 numquid proiciens abiecisti Iudam
aut Sion abominata est anima tua
quare ergo percussisti nos ita ut nulla sit sanitas
expectavimus pacem et non est bonum
et tempus curationis et ecce turbatio
20 cognovimus Domine impietates nostras
iniquitatem patrum nostrorum
quia peccavimus tibi
21 ne nos des in obprobrium propter nomen tuum
neque facias nobis contumeliam
solii gloriae tuae recordare
ne irritum facias foedus tuum nobiscum
22 numquid sunt in sculptilibus gentium qui pluant
aut caeli possunt dare imbres
nonne tu es Domine Deus noster quem expectavimus
tu enim fecisti omnia haec