Fjalimi i Bildadit
1 Atëherë Bildad Shuhiti u përgjigj e tha:
2 «Deri kur do të flasësh kështu
e do të fryjnë furishëm fjalët e gojës sate?
3 A e shtrembëron Perëndia të drejtën?
A e shtrembëron i gjithëpushtetshmi drejtësinë?
4 Nëse bijtë e tu mëkatuan kundër tij,
ai i la në dorë të paudhësisë së tyre.
5 Nëse ti e kërkon Perëndinë
e i përgjërohesh të gjithëpushtetshmit,
6 po të jesh i pastër e i drejtë,
ai menjëherë do të kujdeset për ty
e do ta paqëtojë banesën tënde të drejtë.
7 Çfarë pate në fillim ishte pak,
në fund do të kesh më shumë.
8 Shqyrto breznitë e dikurshme
e mendo arritjet e të parëve të tyre.
9 Sa për ne, ne i përkasim së djeshmes e nuk dimë gjë,
se ditët tona hije janë mbi dhe.
10 A nuk do të të mësojnë ata ty?
Për ty prej zemrës do të nxjerrin kumte.
11 A nuk rritet kallami në moçal?
A zgjatet kallami pa ujë?
12 Ende i gjelbër e pa u prerë
vyshket para çdo bime tjetër.
13 Kësisoj janë shtigjet e atij që harron Perëndinë
e shpresa e të pafeut do të shuhet.
14 Besimi i tij pe i hollë,
rrjetë merimange mbështetja e tij.
15 Nëse mbështetet në shtëpinë e vet, ajo s'do të mbajë,
nëse kapet pas saj, ajo shembet.
16 Ai është bimë e harlisur në diell
që i shtrin filizat në kopsht.
17 Në zall i enden rrënjët,
nëpër gurë depërton.
18 Nëse shkulet nga vendi i vet,
vendi do ta mohojë:
“Kurrë nuk të kam parë!”.
19 Ja, kaq zgjat gëzimi i tij
e prej pluhurit të tjerë do të mbijnë.
20 Shiko! Perëndia nuk e përbuz njeriun e përkryer,
as të mbrapshtëve dorën nuk ua shtrin.
21 Ai do të ta kthejë buzagazin e plotë
e do të ta mbushë gojën me britma hareje.
22 Atë që të urren do ta mbulojë turpi
e banesa e të mbrapshtëve nuk do të qëndrojë».
1 respondens autem Baldad Suites dixit
2 usquequo loqueris talia
et spiritus multiplex sermones oris tui
3 numquid Deus subplantat iudicium
et Omnipotens subvertit quod iustum est
4 etiam si filii tui peccaverunt ei
et dimisit eos in manu iniquitatis suae
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum
et Omnipotentem fueris deprecatus
6 si mundus et rectus incesseris statim evigilabit ad te
et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae
7 in tantum ut priora tua fuerint parva
et novissima tua multiplicentur nimis
8 interroga enim generationem pristinam
et diligenter investiga patrum memoriam
9 hesterni quippe sumus
et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram
10 et ipsi docebunt te loquentur tibi
et de corde suo proferent eloquia
11 numquid vivere potest scirpus absque
humore
aut crescet carectum sine aqua
12 cum adhuc sit in flore nec carpatur manu
ante omnes herbas arescit
13 sic viae omnium qui obliviscuntur Deum
et spes hypocritae peribit
14 non ei placebit vecordia sua et sicut tela aranearum fiducia eius
15 innitetur super domum suam et non stabit
fulciet eam et non consurget
16 humectus videtur antequam veniat sol
et in horto suo germen eius egreditur
17 super acervum petrarum radices eius densabuntur
et inter lapides commorabitur
18 si absorbuerit eum de loco suo negabit eum et dicet non novi te
19 haec est enim laetitia viae eius
ut rursum de terra alii germinentur
20 Deus non proiciet simplicem nec porriget manum malignis
21 donec impleatur risu os tuum et labia tua iubilo
22 qui oderunt te induentur confusione et tabernaculum impiorum non subsistet