Thatësira e madhe
1 Elia, tishbiti, njëri nga banorët e Tishbesë së Gileadit, i tha Ahabit: «Pasha Zotin, Perëndinë e Izraelit, të cilit i shërbej, gjatë këtyre viteve nuk do të bjerë as vesë, as shi, përveçse po të them unë». 2 Atëherë fjala e Zotit iu drejtua Elisë e i tha: 3 «Largohu prej këndej, shko drejt lindjes dhe fshihu te përroi i Keritit që ndodhet kundruall Jordanit. 4 Do të pish ujë nga përroi, ndërsa ushqimin kam dhënë urdhër të ta sjellin korbat». 5 Elia bëri sipas urdhrit të Zotit dhe shkoi e u vendos pranë përroit të Keritit, kundruall Jordanit. 6 Korbat i sillnin bukë e mish në mëngjes e në mbrëmje, ndërsa ujin e pinte nga përroi. 7 Pas njëfarë kohe, përroi shteroi, se në vend nuk kishte rënë shi.
Elia në Sareptë
8 Atëherë fjala e Zoti iu drejtua sërish Elisë e i tha: 9 «Ngrihu e shko në Sareptë të Sidonit dhe qëndro atje. Aty i kam dhënë urdhër një gruaje të ve të kujdeset për ushqimin tënd». 10 Elia u ngrit e shkoi në Sareptë. Kur mbërriti te portat e qytetit, pa një vejushë tek mblidhte dru. Elia e thirri e i tha: «Më sill pak ujë në një katruve, që të pi». 11 Kur ajo u nis për të marrë ujin, ai i thirri e i tha: «Të lutem, më sill edhe një copë bukë». 12 Ajo i tha: «Pasha Zotin, Perëndinë tënd, në më ka mbetur më ushqim, përveç një grushti miell në tinar dhe pak vaji në qyp. Ja, tani po mbledh nja dy copa dru dhe pastaj do të shkoj në shtëpi për ta gatuar për vete dhe për djalin. Do të hamë e pastaj do të vdesim». 13 Elia i tha: «Mos ki frikë, por shko e bëj siç the. Më parë, veçse, më piq mua një kulaç të vogël me miellin që ka mbetur dhe ma sill. Pastaj gatuaj për vete dhe për djalin, 14 sepse kështu thotë Zoti, Perëndia i Izraelit: “Mielli në tinar nuk do të mbarojë dhe vaji në qyp nuk do të pakësohet, deri ditën që Zoti do të dërgojë shiun mbi faqen e tokës”». 15 Vejusha shkoi e bëri siç i tha Elia dhe për shumë ditë patën për të ngrënë ai, ajo dhe shtëpia e saj. 16 Tinari i miellit nuk u zbraz dhe qypi i vajit nuk u shter, ashtu siç kishte thënë Zoti përmes Elisë.
Ngjallja e djalit të vejushës
17 Pas këtyre ndodhive, djali i vejushës u sëmur. Sëmundja qe aq e rëndë, sa nuk merrte më frymë e vdiq. 18 Atëherë vejusha i tha Elisë: «Ç'të kam bërë, o njeri i Perëndisë? Erdhe tek unë, që të më kujtosh paudhësitë e të më marrësh djalin?». 19 Elia i tha: «Ma jep mua djalin». Ia mori djalin nga prehri, e çoi në dhomën e sipërme ku rrinte dhe e vuri mbi shtratin e vet. 20 Atëherë i thirri Zotit: «O Zot, Perëndia im, si ia solle këtë fatkeqësi edhe kësaj vejushe, tek e cila kam bujtur, dhe e le djalin e saj të vdesë?». 21 Pastaj Elia u shtri tri herë mbi djalin dhe i thirri Zotit: «O Zot, Perëndia im, të lutem, ktheja jetën djaloshit». 22 Zoti ia dëgjoi lutjen Elisë dhe djaloshi u ngjall e u kthye në jetë. 23 Atëherë Elia e mori djaloshin, e zbriti nga dhoma e sipërme e shtëpisë, ia dha së ëmës e i tha: «Ja, djali yt jeton». 24 Vejusha i tha Elisë: «Tani e di se ti je njeri i Perëndisë dhe se goja jote thotë me të vërtetë fjalën e Zotit».
1 et dixit Helias Thesbites de habitatoribus Galaad ad Ahab
vivit Dominus Deus Israhel in cuius conspectu sto
si erit annis his ros et pluvia nisi iuxta oris mei verba
2 et factum est verbum Domini ad eum dicens
3 recede hinc et vade contra orientem
et abscondere in torrente Charith qui est contra Iordanem
4 et ibi de torrente bibes corvisque praecepi ut pascant te ibi
5 abiit ergo et fecit iuxta verbum Domini
cumque abisset sedit in torrente Charith qui est contra
Iordanem
6 corvi quoque deferebant panem et carnes mane
similiter panem et carnes vesperi et bibebat de torrente
7 post dies autem siccatus est torrens non enim pluerat super terram
8 factus est igitur sermo Domini ad eum dicens
9 surge et vade in Sareptha Sidoniorum et manebis ibi
praecepi enim ibi mulieri viduae ut pascat te
10 surrexit et abiit Sareptham
cumque venisset ad portam civitatis
apparuit ei mulier vidua colligens ligna
et vocavit eam dixitque
da mihi paululum aquae in vase ut bibam
11 cumque illa pergeret ut adferret clamavit post tergum eius dicens
adfer mihi obsecro et buccellam panis in manu tua
12 quae respondit vivit Dominus Deus tuus quia non habeo panem
nisi quantum pugillus capere potest farinae in hydria
et paululum olei in lecytho
en colligo duo ligna
ut ingrediar et faciam illud mihi et filio meo
ut comedamus et moriamur
13 ad quam Helias ait noli timere sed vade et fac sicut dixisti
verumtamen mihi primum fac de ipsa farinula subcinericium panem parvulum
et adfer ad me
tibi autem et filio tuo facies postea
14 haec autem dicit Dominus Deus Israhel
hydria farinae non deficiet nec lecythus olei minuetur
usque ad diem in qua daturus est Dominus pluviam super
faciem terrae
15 quae abiit et fecit iuxta verbum Heliae
et comedit ipse et illa et domus eius
et ex illa die
16 hydria farinae non defecit
et lecythus olei non est inminutus
iuxta verbum Domini quod locutus fuerat in manu Heliae
17 factum est autem post verba haec
aegrotavit filius mulieris matris familiae
et erat languor fortis nimis
ita ut non remaneret in eo halitus
18 dixit ergo ad Heliam quid mihi et tibi vir Dei
ingressus es ad me ut rememorarentur iniquitates meae
et interficeres filium meum
19 et ait ad eam da mihi filium tuum
tulitque eum de sinu illius
et portavit in cenaculum ubi ipse manebat
et posuit super lectulum suum
20 et clamavit ad Dominum et dixit Domine Deus meus
etiamne viduam apud quam ego utcumque sustentor adflixisti
ut interficeres filium eius
21 et expandit se atque mensus est super puerum tribus vicibus
clamavitque ad Dominum et ait Domine Deus meus
revertatur oro anima pueri huius in viscera eius
22 exaudivit Dominus vocem Heliae
et reversa est anima pueri intra eum et revixit
23 tulitque Helias puerum
et deposuit eum de cenaculo in inferiorem domum
et tradidit matri suae et ait illi en vivit filius tuus
24 dixitque mulier ad Heliam
nunc in isto cognovi quoniam vir Dei es tu
et verbum Domini in ore tuo verum est