1 Pali vështroi nga sinedri e tha: «Vëllezër, deri më sot kam jetuar me ndërgjegje të pastër para Perëndisë».
2 Atëherë kryeprifti Hananiah i urdhëroi ata që ishin pranë Palit ta godisnin Palin në gojë. 3 Por Pali i tha: «Ty do të godasë Perëndia, o mur i zbardhur! Je ulur për të më gjykuar sipas ligjit dhe, duke shkelur këtë ligj, urdhëron të më godasin». 4 Ata që ishin aty thanë: «Ti po shan kryepriftin e Perëndisë?». 5 Por Pali u përgjigj: «Vëllezër, nuk e dija se ishte kryeprift, sepse është shkruar: mos fol keq për krerët e popullit tënd! ».
6 Meqenëse Pali e dinte se disa ishin saducenj e të tjerët farisenj, tha me zë të lartë në sinedër: «Vëllezër, unë jam farise, bir farisenjsh. Unë po gjykohem, sepse shpresoj në ngjalljen e të vdekurve».
7 Sapo e tha këtë, farisenjtë e saducenjtë filluan të grinden mes tyre dhe sinedri u përça. 8 Në të vërtetë saducenjtë thonë se nuk ka as ngjallje, as engjëj e as shpirtra të tjerë, ndërsa farisenjtë i pranojnë të gjitha këto. 9 Atëherë u bë një zhurmë e madhe dhe disa shkrues nga ana e farisenjve u ngritën e kundërshtuan me forcë: «Nuk gjejmë asgjë të keqe te ky njeri. Po sikur t'i ketë folur një shpirt apo një engjëll ?».
10 Meqenëse ata po grindeshin gjithnjë e më shumë, kryemijësi pati frikë se mos e copëtonin Palin. Prandaj i urdhëroi ushtarët të shkonin e t'ua rrëmbenin Palin nga duart dhe ta sillnin në fortesë.
11 Një natë më pas Zoti iu shfaq Palit e i tha: «Ki guxim! Sikurse ke dëshmuar për mua në Jerusalem, kështu duhet të dëshmosh edhe në Romë».
Shestimi për vrasjen e Palit
12 Në mëngjes judenjtë përgatitën një kurth dhe u betuan se nuk do të hanin e nuk do të pinin derisa ta vrisnin Palin. 13 Ata që u bashkuan me këtë kurth ishin më shumë se dyzet veta. 14 Shkuan te kryepriftërinjtë e pleqtë e u thanë: «Ne jemi betuar me vendosmëri që të mos vëmë gjë në gojë derisa ta vrasim Palin. 15 Prandaj, tani, ju dhe sinedri duhet të njoftoni komandantin e kohortës që ta sjellë te ju, duke u hequr sikur doni ta hetoni më me imtësi. Ndërsa ne jemi të gatshëm ta vrasim para se të arrijë këtu».
16 Djali i motrës së Palit dëgjoi për këtë pritë. Ai shkoi te fortesa dhe e lajmëroi Palin. 17 Pali thirri njërin nga kryeqindësat e i tha: «Dërgoje këtë djalosh te kryemijësi, se ka diçka për t'i thënë». 18 Ai e mori, e çoi te kryemijësi e i tha: «Pali, i burgosuri, më thirri e më kërkoi ta sjell te ti këtë djalosh, se ka diçka për të të thënë». 19 Kryemijësi e mori për dore, shkoi mënjanë dhe e pyeti: «Çfarë ke për të më thënë?». 20 Ai iu përgjigj: «Judenjtë janë bërë në një mendje të të kërkojnë ta çosh Palin nesër në sinedër, gjoja për ta hetuar më imtësisht. 21 Ti mos i dëgjo, sepse më shumë se dyzet burra prej tyre i kanë zënë pritë. Ata janë betuar se nuk do të hanë e as nuk do të pinë pa e vrarë atë. Tani ata janë gati dhe po presin vendimin tënd». 22 Atëherë kryemijësi e nisi djaloshin e i tha: «Mos i trego askujt se më ke njoftuar!».
Pali dërgohet te Feliksi
23 Atëherë ai thirri dy nga kryeqindësat e u tha: «Përgatituni për t'u nisur rreth orës nëntë për në Cezare me dyqind ushtarë, shtatëdhjetë kalorës dhe dyqind shigjetarë. 24 Bëni gati një kalë edhe për Palin, që të shkojë shëndoshë e mirë te qeveritari Feliks!».
25 Pastaj shkroi këtë letër: 26 «Klaud Lisia për madhërinë e tij qeveritarin Feliks: përshëndetje!
27 Ky njeri është kapur nga judenjtë që donin ta vrisnin, por pasi mësova se është qytetar romak, e shpëtova nga duart e tyre me anë të ushtarëve. 28 Unë doja të dija shkakun për të cilin e kishin paditur dhe prandaj e çova para sinedrit të tyre. 29 Aty mora vesh se e kishin paditur për disa çështje lidhur me ligjin e tyre, por nuk kishte bërë asgjë që të meritonte vdekjen ose prangat. 30 Kur më njoftuan se judenjtë i kishin ngritur një kurth, e dërgova menjëherë te ti dhe i urdhërova paditësit e tij që të flasin me ty për të ».
31 Atëherë ushtarët e morën Palin dhe, sipas urdhrit, e çuan gjatë natës në Antipatridë. 32 Të nesërmen i lanë kalorësit të shkonin me të, ndërsa ata vetë u kthyen në fortesë. 33 Kalorësit arritën në Cezare, i dhanë letrën qeveritarit dhe i dorëzuan Palin.
34 Qeveritari e lexoi letrën, e pyeti Palin se cilës provincë i përkiste dhe, kur mori vesh se ishte nga Kilikia, 35 i tha: «Do të të dëgjoj kur të vijnë ata që të kanë paditur». Pastaj urdhëroi ta mbanin nën mbikëqyrje në pretoriumin e Herodit.
1 intendens autem concilium Paulus ait viri fratres
ego omni conscientia bona conversatus sum ante Deum
usque in hodiernum diem
2 princeps autem sacerdotum Ananias praecepit adstantibus sibi
percutere os eius
3 tunc Paulus ad eum dixit
percutiet te Deus paries dealbate
et tu sedens iudicas me secundum legem
et contra legem iubes me percuti
4 et qui adstabant dixerunt summum sacerdotem Dei maledicis
5 dixit autem Paulus nesciebam fratres quia princeps est sacerdotum
scriptum est enim principem populi tui non maledices
6 sciens autem Paulus
quia una pars esset Sadducaeorum et altera Pharisaeorum
exclamavit in concilio viri fratres
ego Pharisaeus sum filius Pharisaeorum
de spe et resurrectione mortuorum ego iudicor
7 et cum haec dixisset
facta est dissensio inter Pharisaeos et Sadducaeos
et soluta est multitudo
8 Sadducaei enim dicunt
non esse resurrectionem neque angelum neque spiritum
Pharisaei autem utrumque confitentur
9 factus est autem clamor magnus
et surgentes quidam Pharisaeorum pugnabant
dicentes
nihil mali invenimus in homine isto
quod si spiritus locutus est ei aut angelus
10 et cum magna dissensio facta esset
timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis
iussit milites descendere et rapere eum de medio eorum
ac deducere eum in castra
11 sequenti autem nocte adsistens ei Dominus ait constans esto
sicut enim testificatus es de me Hierusalem
sic te oportet et Romae testificari
12 facta autem die collegerunt se quidam ex Iudaeis
et devoverunt se dicentes
neque manducaturos neque bibituros donec occiderent Paulum
13 erant autem plus quam quadraginta
qui hanc coniurationem fecerant
14 qui accesserunt ad principes sacerdotum et seniores et dixerunt
devotione devovimus nos nihil gustaturos
donec occidamus Paulum
15 nunc ergo vos notum facite tribuno cum concilio
ut producat illum ad vos
tamquam aliquid certius cognituri de eo
nos vero priusquam adpropiet parati sumus interficere illum
16 quod cum audisset filius sororis Pauli insidias
venit et intravit in castra nuntiavitque Paulo
17 vocans autem Paulus ad se unum ex centurionibus ait
adulescentem hunc perduc ad tribunum
habet enim aliquid indicare illi
18 et ille quidem adsumens eum duxit ad tribunum et ait
vinctus Paulus vocans rogavit me
hunc adulescentem perducere ad te habentem aliquid loqui tibi
19 adprehendens autem tribunus manum illius
secessit cum eo seorsum et interrogavit illum
quid est quod habes indicare mihi
20 ille autem dixit
Iudaeis convenit rogare te
ut crastina die Paulum producas in concilium
quasi aliquid certius inquisituri sint de illo
21 tu vero ne credideris illis
insidiantur enim ei ex eis viri amplius
quadraginta
qui se devoverunt non manducare neque bibere
donec interficiant eum
et nunc parati sunt expectantes promissum tuum
22 tribunus igitur dimisit adulescentem
praecipiens ne cui loqueretur quoniam haec nota sibi fecisset
23 et vocatis duobus centurionibus dixit illis
parate milites ducentos ut eant usque Caesaream
et equites septuaginta et lancearios ducentos
a tertia hora noctis
24 et iumenta praeparate ut inponentes Paulum
salvum perducerent ad Felicem praesidem
26 scribens epistulam continentem haec
Claudius Lysias optimo praesidi Felici salutem
27 virum hunc conprehensum a Iudaeis et incipientem interfici ab eis
superveniens cum exercitu eripui cognito quia Romanus est
28 volensque scire causam quam obiciebant illi
deduxi eum in concilium eorum
29 quem inveni accusari de quaestionibus legis ipsorum
nihil vero dignum morte aut vinculis habentem crimen
30 et cum mihi perlatum esset de insidiis
quas paraverunt ei
misi ad te
denuntians et accusatoribus ut dicant apud te
31 milites ergo secundum praeceptum sibi
adsumentes Paulum duxerunt per noctem in Antipatridem
32 et postera die dimissis equitibus ut irent cum eo
reversi sunt ad castra
33 qui cum venissent Caesaream et tradidissent epistulam praesidi
statuerunt ante illum et Paulum
34 cum legisset autem et interrogasset de qua provincia esset
et cognoscens quia de Cilicia
35 audiam te inquit cum et accusatores tui venerint
iussitque in praetorio Herodis custodiri eum