Pjetri e Gjoni para Sinedrit
1 Kur Pjetri e Gjoni po i flisnin popullit, priftërinjtë, kryeroja i tempullit e saducenjtë, iu afruan 2 të zemëruar që ata po mësonin popullin e po shpallnin se të vdekurit do të ngjallen përmes Jezuit. 3 Atëherë i kapën e i mbajtën në burg deri të nesërmen, meqë tashmë ishte mbrëmje. 4 Shumë prej atyre që e kishin dëgjuar fjalën e Pjetrit, besuan dhe numri i burrave që besuan arriti në rreth pesë mijë.
5 Të nesërmen krerët e judenjve, pleqtë e shkruesit, u mblodhën në Jerusalem 6 me kryepriftin Hanah, me Kajafën, Gjonin, Aleksandrin e të gjithë ata të familjes kryepriftërore. 7 Ndërsa Pjetri e Gjoni qëndronin në këmbë në mes tyre, ata i pyetën: «Me ç'fuqi apo në emër të kujt e bëtë këtë gjë?». 8 Atëherë Pjetri, i mbushur me Shpirtin e shenjtë, u tha: «Krerë të popullit e pleq të Izraelit, 9 ju po na merrni në pyetje sot për një vepër të mirë që i kemi bërë një të sëmuri dhe doni të dini sesi u shërua ky njeri. 10 Dijeni, pra, të gjithë ju e mbarë populli i Izraelit se ky njeri që po qëndron para jush, është shëruar në emrin e Jezu Krishtit të Nazaretit, të cilin ju e kryqëzuat e Perëndia e ngjalli prej të vdekurve. 11 Jezui është
guri që ju ndërtuesit e hodhët tej
e që u bë guri i qoshes.
12 Shpëtimi nuk vjen nga askush tjetër dhe njerëzve nuk u është dhënë asnjë emër tjetër nën qiell, përmes të cilit do të mund të shpëtoheshim».
13 Kur panë guximin e Pjetrit e të Gjonit dhe kur u kujtuan se këta ishin njerëz pa shkollë e të thjeshtë, ata u habitën, sepse i njihnin dhe e dinin se kishin qenë me Jezuin. 14 Pastaj panë se njeriu që ishte shëruar po rrinte me ta, por nuk kishin çfarë të thoshin. 15 Megjithatë, i urdhëruan të dilnin nga sinedri e filluan të këshilloheshin me njëri-tjetrin 16 e të thoshin: «Ç'të bëjmë me këta njerëz? Të gjithë banorët e Jerusalemit e dinë mirë se përmes tyre është bërë një shenjë që duket qartë dhe ne nuk mund ta mohojmë. 17 Por, që kjo gjë të mos përhapet më shumë në popull, t'i kërcënojmë që të mos u flasin më njerëzve në emër të Jezuit». 18 Atëherë i thirrën dhe i urdhëruan që të mos flisnin e të mos mësonin kurrsesi njerëzit në emër të Jezuit. 19 Por Pjetri e Gjoni u përgjigjën: «Gjykojeni vetë nëse është e drejtë para Perëndisë t'ju dëgjojmë ju apo Perëndinë? 20 Ne nuk mund të rrimë pa folur për ato që kemi parë e dëgjuar».
21 Ata, pasi nuk gjetën arsye për t'i dënuar, i kërcënuan dhe i lanë të lirë për shkak të popullit, sepse të gjithë e përlëvdonin Perëndinë për atë që kishte ndodhur. 22 Njeriu që ishte shëruar përmes kësaj shenje ishte mbi dyzet vjeç.
Lutja e kishës
23 Pasi u lanë të lirë, Pjetri e Gjoni shkuan te të tjerët e u treguan gjithçka që u kishin thënë kryepriftërinjtë e pleqtë. 24 Kur dëgjuan këtë gjë, ata iu lutën Perëndisë të gjithë bashkë e thanë: «O Zot , ti që ke bërë qiellin, tokën, detin e të gjitha gjërat që janë në to, 25 ti i ke thënë paraardhësit tonë Davidit, shërbëtorit tënd, përmes Shpirtit të shenjtë:
përse u zemëruan kombet
e popujt thurin shestime të kota?
26 Mbretërit e tokës janë përgatitur
e princat janë mbledhur së bashku
kundër Zotit e kundër Krishtit të tij.
27 Në këtë qytet, në të vërtetë, janë mbledhur së bashku Herodi e Ponc Pilati bashkë me kombet dhe popullin e Izraelit kundër Jezuit, shërbëtorit tënd të shenjtë, të cilin ti e vajose si Krisht, 28 që të bënte ato që dora jote e vullneti yt kishte paracaktuar të ndodhnin. 29 E tani, o Zot, shikoji kërcënimet e tyre dhe bëj që shërbëtorët e tu ta flasin fjalën tënde me plot guxim. 30 Shtrije dorën tënde për të shëruar e bëj që të ndodhin shenja e mrekulli përmes emrit të Jezuit, shërbëtorit tënd të shenjtë».
31 Kur u lutën ata, vendi ku ishin mbledhur së bashku u trand. Atëherë u mbushën me Shpirtin e shenjtë dhe shpallën me guxim fjalën e Perëndisë.
Besimtarët ndajnë të mirat
32 Të gjithë ata që kishin besuar, ishin në një zemër e në një shpirt dhe askush nuk i quante të vetat gjërat që kishte, por gjithçka e kishin të përbashkët. 33 Apostujt dëshmonin me shumë fuqi për ngjalljen e Zotit Jezu dhe Perëndia u jepte shumë hir të gjithëve. 34 Mes tyre nuk kishte asnjë nevojtar, sepse ata që kishin toka apo shtëpi, i shisnin dhe fitimin e sillnin 35 e ua dorëzonin apostujve. Pastaj apostujt i jepnin secilit sipas nevojës.
36 Edhe Jozefi, një levit i lindur në Qipro, të cilit apostujt i kishin vënë emrin Barnabë, që do të thotë «Bir i ngushëllimit», 37 shiti një arë të vetën dhe paratë i solli e ua dorëzoi apostujve.
1 loquentibus autem illis ad populum
supervenerunt sacerdotes et magistratus templi et Sadducaei
2 dolentes quod docerent populum
et adnuntiarent in Iesu resurrectionem ex mortuis
3 et iniecerunt in eis manus
et posuerunt eos in custodiam in crastinum
erat enim iam vespera
4 multi autem eorum qui audierant verbum crediderunt
et factus est numerus virorum quinque milia
5 factum est autem in crastinum
ut congregarentur principes eorum et seniores et scribae in Hierusalem
6 et Annas princeps sacerdotum et Caiphas et Iohannes et Alexander
et quotquot erant de genere sacerdotali
7 et statuentes eos in medio interrogabant
in qua virtute aut in quo nomine fecistis hoc vos
8 tunc Petrus repletus Spiritu Sancto dixit ad eos
principes populi et seniores
9 si nos hodie diiudicamur in benefacto
hominis infirmi
in quo iste salvus factus est
10 notum sit omnibus vobis et omni plebi Israhel
quia in nomine Iesu Christi
Nazareni
quem vos crucifixistis quem Deus suscitavit a mortuis
in hoc iste adstat coram vobis sanus
11 hic est lapis qui reprobatus est a vobis aedificantibus
qui factus est in caput anguli
12 et non est in alio aliquo salus
nec enim nomen aliud est sub caelo datum
hominibus
in quo oportet nos salvos fieri
13 videntes autem Petri constantiam et Iohannis
conperto quod homines essent sine litteris et idiotae admirabantur
et cognoscebant eos
quoniam cum Iesu fuerant
14 hominem quoque videntes stantem cum eis qui curatus fuerat
nihil poterant contradicere
15 iusserunt autem eos foras extra concilium secedere
et conferebant ad invicem
16 dicentes
quid faciemus hominibus istis
quoniam quidem notum signum factum est per eos
omnibus habitantibus in Hierusalem manifestum
et non possumus negare
17 sed ne amplius divulgetur in populum
comminemur eis ne ultra loquantur in nomine hoc ulli hominum
18 et vocantes eos denuntiaverunt
ne omnino loquerentur neque docerent in nomine Iesu
19 Petrus vero et Iohannes respondentes dixerunt ad eos
si iustum est in conspectu Dei
vos potius audire quam Deum iudicate
20 non enim possumus quae vidimus et audivimus non loqui
21 at illi comminantes dimiserunt eos
non invenientes quomodo punirent eos propter populum
quia omnes clarificabant Deum
in eo quod
acciderat
22 annorum enim erat amplius quadraginta homo
in quo factum erat signum istud sanitatis
23 dimissi autem venerunt ad suos et adnuntiaverunt eis
quanta ad eos principes sacerdotum et seniores dixissent
24 qui cum audissent
unianimiter levaverunt vocem ad Deum et dixerunt
Domine tu qui fecisti caelum et terram
et mare et omnia quae in eis sunt
25 qui Spiritu Sancto per os patris nostri David pueri tui dixisti
quare fremuerunt gentes et populi meditati sunt inania
26 adstiterunt reges terrae et principes convenerunt in unum
adversus Dominum et adversus Christum eius
27 convenerunt enim vere in civitate ista
adversus sanctum puerum tuum Iesum quem unxisti
Herodes et Pontius Pilatus cum gentibus et populis Israhel
28 facere quae manus tua et consilium decreverunt fieri
29 et nunc Domine respice in minas eorum
et da servis tuis cum omni fiducia loqui verbum tuum
30 in eo cum manum tuam extendas
sanitates et signa et prodigia fieri per nomen sancti
Filii tui Iesu
31 et cum orassent motus est locus in quo erant congregati
et repleti sunt omnes Spiritu Sancto
et loquebantur verbum Dei cum fiducia
32 multitudinis autem credentium erat cor et anima una
nec quisquam eorum quae possidebant aliquid suum esse
dicebat
sed erant illis omnia communia
33 et virtute magna reddebant apostoli
testimonium resurrectionis Iesu Christi Domini
et gratia magna erat in omnibus illis
34 neque enim quisquam egens erat inter illos
quotquot enim possessores agrorum aut domorum erant
vendentes adferebant pretia eorum quae vendebant
35 et ponebant ante pedes apostolorum
dividebantur autem singulis prout cuique opus erat
36 Ioseph autem qui cognominatus est Barnabas ab apostolis
quod est interpretatum Filius consolationis
Levites Cyprius genere
37 cum haberet agrum vendidit illum
et adtulit pretium et posuit ante pedes apostolorum