Mana dhe shkurtat
1 Tërë bashkësia e Izraelit u nis nga Elimi dhe arriti në shkretëtirën e Sinit që është mes Sinait dhe Elimit. Kjo ndodhi në ditën e pesëmbëdhjetë të muajit të dytë pasi dolën nga toka e Egjiptit. 2 Kur ishin në shkretëtirë, tërë bashkësia e Izraelit zuri të murmuritë kundër Moisiut e Aronit 3 e thoshin: «Ah, sikur të kishim vdekur prej dorës së Zotit në tokën e Egjiptit, kur uleshim pranë sofrës me mish e ngiheshim me bukë! E ju e nxorët tërë këtë bashkësi në këtë shkretëtirë që të vdesë nga uria».
4 Atëherë Zoti i tha Moisiut: «Ja, do të bëj të bjerë bukë prej qiellit dhe populli do të dalë çdo ditë të mbledhë ushqimin e përditshëm. Kështu do ta vë në provë nëse do ta ndjekë ligjin tim apo jo. 5 Ditën e gjashtë mblidhni dyfishin e ushqimit të çdo dite tjetër». 6 Pastaj Moisiu e Aroni u thanë izraelitëve: «Në mbrëmje do të kuptoni se Zoti është ai që ju nxori nga toka e Egjiptit 7 dhe në mëngjes do të shihni lavdinë e Zotit, sepse ai i dëgjoi murmuritjet tuaja kundër tij. Sa për mua dhe Aronin, kush jemi ne që murmuritni kundër nesh?!». 8 Moisiu vijoi: «Zoti është ai që në mbrëmje do t'ju japë mish për të ngrënë dhe në mëngjes bukë që të ngiheni. Zoti i dëgjoi murmuritjet tuaja kundër tij. Kush qenkemi ne? Nuk po murmurtni kundër nesh, por kundër Zotit».
9 Atëherë Moisiu i tha Aronit: «Thuaji tërë bashkësisë së Izraelit: “Ejani para Zotit, sepse ai i dëgjoi murmuritjet tuaja!”». 10 Ndërsa Aroni po i fliste bashkësisë së Izraelit, ata u kthyen drejt shkretëtirës dhe ja, lavdia e Zotit u dëftua në re. 11 Zoti i tha Moisiut: 12 «I dëgjova murmuritjet e izraelitëve, prandaj thuaju: “Në mbrëmje do të hani mish, ndërsa në mëngjes do të ngiheni me bukë. Kështu do ta kuptoni se unë, Zoti, jam Perëndia juaj”».
13 Kështu, në mbrëmje ia behën shkurtat dhe mbuluan fushimin e izraelitëve. Në mëngjes ra një shtresë vese përreth tyre. 14 Kur vesa u zhduk, mbi sipërfaqen e shkretëtirës u duk një shtresë e hollë, e imët porsi bryma mbi tokë. 15 Kur e panë, izraelitët pyetën njëri-tjetrin: «Ç'është kjo?», sepse nuk e dinin çfarë ishte. Atëherë Moisiu u tha: «Kjo është buka që Zoti ju ka dhënë për të ngrënë. 16 Ja çfarë urdhëron Zoti: “Secili të mbledhë aq sa i duhet për të ngrënë. Mblidhni rreth një omer për frymë, sipas numrit të anëtarëve që secili ka në tendën e vet”». 17 Izraelitët mblodhën kush më shumë e kush më pak. 18 Por, kur e peshuan, as ata që kishin mbledhur shumë nuk patën më tepër, as atyre që kishin mbledhur pak nuk u mungoi gjë. Secili kishte mbledhur aq sa i duhej për të ngrënë. 19 Pastaj Moisiu u tha: «Askush të mos ruajë gjë për në mëngjes». 20 Ata nuk e dëgjuan dhe disa e ruajtën deri në mëngjes. Të nesërmen, ushqimi u krimb e u qelb. Atëherë Moisiu u zemërua me ta. 21 Kështu, secili mblidhte mëngjes për mëngjes aq sa i duhej për të ngrënë dhe, kur dielli shkëlqente fort, ajo shkrinte.
22 Ditën e gjashtë izraelitët mblodhën dyfishin e ushqimit, dy omerë për secilin. Kur prijësit e bashkësisë erdhën dhe i treguan Moisiut, 23 ai u tha: «Ja çfarë thotë Zoti: “Nesër është ditë pushimi. Është e shtuna e shenjtë në nder të Zotit. Çfarë keni për të pjekur e për të zier bëjeni që tani dhe gjithçka që ju tepron mbajeni e ruajeni për në mëngjes”». 24 Kështu, ata e ruajtën deri në mëngjes, siç i kishte urdhëruar Moisiu, dhe ushqimi as nuk u qelb e as nuk u krimb. 25 Pastaj Moisiu u tha: «Hajeni sot sepse është e shtunë, ditë në nder të Zotit. Sot nuk do të gjeni ushqim në fushë. 26 Për gjashtë ditë do ta mblidhni, por ditën e shtatë, të shtunën, nuk do të ketë më».
27 Megjithatë, disa dolën për të mbledhur në ditën e shtatë, por nuk gjetën gjë. 28 Atëherë Zoti i tha Moisiut: «Deri kur nuk do t'i zbatoni urdhërimet dhe ligjet e mia? 29 Shikoni! Zoti ju caktoi të shtunën si ditë pushimi, prandaj ditën e gjashtë ju dha dyfishin e ushqimit. Secili të rrijë ku është dhe askush të mos dalë nga vendi i tij ditën e shtatë». 30 Kështu, populli pushoi ditën e shtatë.
31 Populli i Izraelit e quajti ushqimin manë. Ajo ishte si fara e koriandrës, me ngjyrë të bardhë e me shije si kulaçi me mjaltë. 32 Moisiu u tha: «Ja çfarë urdhëron Zoti: “Mbani një omer manë e ruajeni për breznitë e ardhshme që ata të shohin ushqimin me të cilin ju ushqeva në shkretëtirë kur ju nxora nga toka e Egjiptit”». 33 Moisiu i tha Aronit: «Merr një enë, mbushe me një omer manë dhe vëre para Zotit, që të ruhet për breznitë e ardhshme».
34 Aroni e vendosi para dëshmisë që të ruhet siç Zoti e kishte urdhëruar Moisiun. 35 Izraelitët hëngrën manë për dyzet vjet derisa arritën në tokë të banueshme, derisa arritën në kufijtë e tokës së Kanaanit. 36 Një omer është rreth dy kilogramë.
1 profectique sunt de Helim
et venit omnis multitudo filiorum Israhel in desertum Sin
quod est inter Helim et Sinai
quintodecimo die mensis secundi
postquam egressi sunt de terra Aegypti
2 et murmuravit omnis congregatio filiorum Israhel
contra Mosen et contra Aaron in solitudine
3 dixeruntque ad eos filii Israhel
utinam mortui essemus per manum Domini in terra Aegypti
quando sedebamus super ollas carnium
et comedebamus panes in saturitate
cur eduxistis nos in
desertum istud
ut occideretis omnem multitudinem fame
4 dixit autem Dominus ad Mosen
ecce ego pluam vobis panes de caelo
egrediatur populus et colligat quae sufficiunt per
singulos dies
ut temptem eum utrum ambulet in lege mea an non
5 die autem sexta parent quod inferant
et sit duplum quam colligere solebant per singulos dies
6 dixeruntque Moses et Aaron ad omnes filios Israhel
vespere scietis quod Dominus eduxerit vos de terra Aegypti
7 et mane videbitis gloriam Domini
audivit enim murmur vestrum contra Dominum
nos vero quid sumus quia mussitatis contra nos
8 et ait Moses dabit Dominus vobis vespere carnes edere
et mane panes in saturitate
eo quod audierit murmurationes vestras
quibus murmurati estis contra eum
nos enim quid sumus
nec contra nos est murmur vestrum sed contra Dominum
9 dixitque Moses ad Aaron
dic universae congregationi filiorum Israhel
accedite coram Domino audivit enim murmur vestrum
10 cumque loqueretur Aaron ad omnem coetum filiorum Israhel
respexerunt ad solitudinem
et ecce gloria Domini apparuit in nube
11 locutus est autem Dominus ad Mosen dicens
12 audivi murmurationes filiorum Israhel
loquere ad eos
vespere comedetis carnes et mane saturabimini panibus
scietisque quod sim Dominus Deus vester
13 factum est ergo vespere
et ascendens coturnix operuit castra
mane quoque ros iacuit per circuitum castrorum
14 cumque operuisset superficiem terrae
apparuit in solitudine minutum et quasi pilo tunsum
in similitudinem pruinae super terram
15 quod cum vidissent filii Israhel
dixerunt ad invicem man hu quod significat quid est hoc
ignorabant enim quid esset
quibus ait Moses
iste est panis quem dedit Dominus vobis
ad vescendum
16 hic est sermo quem praecepit Dominus
colligat ex eo unusquisque
quantum sufficiat ad vescendum
gomor per singula capita
iuxta numerum animarum vestrarum quae habitant in tabernaculo sic
tolletis
17 feceruntque ita filii Israhel et collegerunt alius plus alius minus
18 et mensi sunt ad mensuram gomor
nec qui plus collegerat habuit amplius
nec qui minus paraverat repperit minus
sed singuli iuxta id quod edere poterant congregarunt
19 dixitque Moses ad eos nullus relinquat ex eo in mane
20 qui non audierunt eum
sed dimiserunt quidam ex eis usque mane
et scatere coepit vermibus atque conputruit
et iratus est contra eos Moses
21 colligebant autem mane singuli
quantum sufficere poterat ad vescendum
cumque incaluisset sol liquefiebat
22 in die vero sexta collegerunt cibos duplices
id est duo gomor per singulos homines
venerunt autem omnes principes multitudinis
et narraverunt Mosi
23 qui ait eis hoc est quod locutus est Dominus
requies sabbati sanctificata erit Domino
cras quodcumque operandum est facite
et quae coquenda sunt coquite
quicquid autem reliquum fuerit reponite usque in mane
24 feceruntque ita ut praeceperat Moses
et non conputruit neque vermis inventus est in eo
25 dixitque Moses comedite illud hodie quia sabbatum est Domino
non invenietur hodie in agro
26 sex diebus colligite
in die autem septimo sabbatum est Domino
idcirco non invenietur
27 venit septima dies
et egressi de populo ut colligerent non invenerunt
28 dixit autem Dominus ad Mosen
usquequo non vultis custodire mandata mea et legem meam
29 videte quod Dominus dederit vobis sabbatum
et propter hoc tribuerit vobis die sexto cibos
duplices
maneat unusquisque apud semet ipsum
nullus egrediatur de loco suo die septimo
30 et sabbatizavit populus die septimo
31 appellavitque domus Israhel nomen eius man
quod erat quasi semen coriandri album
gustusque eius quasi similae cum melle
32 dixit autem Moses iste est sermo quem praecepit Dominus
imple gomor ex eo
et custodiatur in futuras retro generationes
ut noverint panem quo alui vos in solitudine
quando educti estis de terra Aegypti
33 dixitque Moses ad Aaron
sume vas unum et mitte ibi man quantum potest capere gomor
et repone coram Domino ad servandum in generationes vestras
34 sicut praecepit Dominus Mosi
posuitque illud Aaron in tabernaculo reservandum
35 filii autem Israhel comederunt man quadraginta annis
donec venirent in terram habitabilem
hoc cibo aliti sunt usquequo tangerent fines terrae Chanaan
36 gomor autem decima pars est oephi