1 Fjalët e urta të Solomonit, birit të Davidit, mbretit të Izraelit:
2 për të njohur urtinë e rregullin,
për të nxënë fjalët e mençura,
3 për të pranuar qortimet e mprehta,
drejtësinë, gjykimin e çiltërsinë,
4 për t'u dhënë thjeshtakëve zgjuarsinë,
të rinjve njohjen e shestimin.
5 Le të dëgjojë i urti e t'i shtohet dija,
ndërsa i kuptueshmi le të marrë udhëzime,
6 për të kuptuar fjalët e urta dhe enigmat,
thëniet e të diturve e gjëegjëzat e tyre.
7 Droja e Zotit është fillimi i njohjes,
por të marrët e përçmojnë dijen e rregullin.
I urti ikën nga shoqëria e keqe
8 Dëgjo, biri im, qortimin e atit tënd
e mos lër pas dore udhëzimet e nënës sate,
9 se si kurorë e hijshme mbi kokë do të të rrinë
e porsi varëse rreth qafës tënde.
10 Biri im, nëse mëkatarët të ngucin,
mos u vër vesh.
11 Po të thonë: «Eja me ne!
Të zëmë pritë për gjak,
t'i ngremë kurth të pafajshmit, më kot;
12 t'i përpijmë të gjallë, si skëterra,
njëcopësh, si ata që zbresin në varr,
13 të përlajmë çdo gjë të çmueshme
e t'i mbushim shtëpitë me plaçkë;
14 hidh short me ne
e do të mbajmë një qese për ne të gjithë»,
15 ti, biri im, mos shko udhës së tyre,
të mos shkelë këmba jote në atë shteg,
16 se këmbët e tyre turren drejt së keqes
e nxitojnë për të derdhur gjak.
17 Para syve të shpendëve
më kot hidhet rrjeta,
18 por këta zënë pritë kundër gjakut të vet,
ngrenë kurth kundër vetes.
19 I tillë është fati i zhvatësit:
i merr jetën të zotit të vet.
Thirrja e urtisë
20 Urtia thërret udhëve,
ngre zërin shesheve,
21 njofton në krye të rrugëve të zhurmshme
e në dyert e qyteteve jep kumte:
22 «Deri kur, o thjeshtakë, do ta doni papjekurinë?
Deri kur tallësit do të kënaqen së talluri
e të marrët do të urrejnë njohjen?
23 Kthehuni e vëruni vesh qortimeve të mia!
Ja, po hap zemrën para jush
e po ju bëj të ditura fjalët e mia:
24 ju thirra e ju më përzutë,
ju shtriva dorën e askush s'më vuri re.
25 I shpërfillët tërë këshillat e mia
e nuk i deshët qortimet e mia.
26 Edhe unë do të qeshem me kobet tuaja,
do të tallem kur t'ju zërë frika,
27 kur tmerri të përplaset mbi ju si stuhi
e kobi si thëllim,
kur të jeni në ngushticë e në ankth.
28 Atëherë ata do të më thërrasin, por unë nuk do të përgjigjem,
do të më kërkojnë me ngulm, por nuk do të më gjejnë.
29 Ngaqë ata e urryen njohjen
e nuk zgjodhën drojën e Zotit,
30 nuk ndoqën as këshillën time
dhe i përçmuan të gjitha qortimet e mia,
31 ata do të hanë frytet e sjelljes së tyre
e do të ngopen me këshillat e veta.
32 Bjerrja e thjeshtakëve do t'i rrënojë
e mendjelehtësia e të marrëve do t'i shkatërrojë,
33 por kush më dëgjon mua do të jetojë i qetë
e do të prehet pa frikë nga e keqja».
1 Parabolae Salomonis filii David regis Israhel
2 ad sciendam sapientiam et disciplinam
3 ad intellegenda verba prudentiae
et suscipiendam eruditionem doctrinae
iustitiam et iudicium et aequitatem
4 ut detur parvulis astutia adulescenti scientia et intellectus
5 audiens sapiens sapientior erit
et intellegens gubernacula possidebit
6 animadvertet parabolam et interpretationem
verba sapientium et enigmata eorum
7 timor Domini principium scientiae
sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt
8 audi fili mi disciplinam patris tui et ne dimittas legem matris tuae
9 ut addatur gratia capiti tuo et torques collo tuo
10 fili mi si te lactaverint peccatores ne adquiescas
11 si dixerint veni nobiscum insidiemur sanguini
abscondamus tendiculas contra insontem frustra
12 degluttiamus eum sicut infernus viventem
et integrum quasi descendentem in lacum
13 omnem pretiosam substantiam repperiemus
implebimus domos nostras spoliis
14 sortem mitte nobiscum marsuppium unum sit omnium nostrum
15 fili mi ne ambules cum eis prohibe pedem tuum a semitis eorum
16 pedes enim illorum ad malum currunt
et festinant ut effundant sanguinem
17 frustra autem iacitur rete ante oculos pinnatorum
18 ipsique contra sanguinem suum insidiantur
et moliuntur fraudes contra animas suas
19 sic semitae omnis avari animas possidentium rapiunt
20 sapientia foris praedicat in plateis dat vocem suam
21 in capite turbarum clamitat
in foribus portarum urbis profert verba sua dicens
22 usquequo parvuli diligitis infantiam
et stulti ea quae sibi sunt noxia cupiunt
et inprudentes odibunt scientiam
23 convertimini ad correptionem meam
en proferam vobis spiritum meum et ostendam verba mea
24 quia vocavi et rennuistis
extendi manum meam et non fuit qui aspiceret
25 despexistis omne consilium meum et increpationes meas neglexistis
26 ego quoque in interitu vestro ridebo
et subsannabo cum vobis quod timebatis advenerit
27 cum inruerit repentina calamitas
et interitus quasi tempestas ingruerit
quando venerit super vos tribulatio et angustia
28 tunc invocabunt me et non exaudiam
mane consurgent et non invenient me
29 eo quod exosam habuerint disciplinam
et timorem Domini non susceperint
30 nec adquieverint consilio meo
et detraxerint universae correptioni meae
31 comedent igitur fructus viae suae suisque consiliis saturabuntur
32 aversio parvulorum interficiet eos
et prosperitas stultorum perdet illos
33 qui autem me audierit absque terrore requiescet
et abundantia perfruetur malorum timore sublato