Profeci kundër Damaskut e Samarisë
1 Profeci për Damaskun.
Damasku s'do të jetë më qytet,
grumbull rrënojash do të bëhet.
2 Qytezat e Aroerit do të braktisen,
do të kthehen në kullotë për bagëtitë,
aty do të shtrihen tufat
e askush s'do t'i trazojë.
3 Efraimi do të humbasë fortesat,
Damasku mbretërinë.
Teprica e Aramit
si lavdia e Izraelit do të jetë,
kumton Zoti i ushtrive.
4 Atë ditë lavdia e Jakobit do të mpaket,
dhjami i trupit do t'i tretet.
5 Do të ndodhë si me korrësin
që me një dorë korr grurin
e me tjetrën mbledh kallinjtë.
Do të ndodhë ashtu siç mblidhen kallëzat
në luginën e Refaimit.
6 Do të mbesë ndonjë kallëz në të,
sikurse shkundet pema e ullirit,
që mbesin dy a tre kokrra në majë,
katër a pesë në degët e saj,
kumton Zoti, Perëndia i Izraelit.
7 Atë ditë njeriu do të shikojë nga krijuesi i vet,
sytë e tij do të vështrojnë të shenjtin e Izraelit.
8 Nuk do t'i drejtojë më sytë nga altarët
që punoi me duart e me gishtat e vet,
nuk do të vështrojë më shtyllat e Asherave
apo altarët ku digjet temjani.
9 Atë ditë qytetet e tua të fortifikuara,
do të kthehen në vende të shkreta,
siç i braktisën hivitët e amoritët
për shkak të izraelitëve .
Do të mbetet veç shkretim!
10 Se e harrove Perëndinë, shpëtimtarin tënd,
shkëmbin e strehimit tënd nuk e kujtove.
Prandaj edhe ke mbjellë pemë të këndshme,
ke shartuar me fidanë të huaj.
11 Ditën që i mbjell, i sheh të rriten,
në mëngjes fara që hodhe lulëzon,
por korrja shuhet në ditë të ligë,
prej plagës së pashërueshme.
12 Mjerë! Ja, uturimë popujsh të shumtë;
ushtojnë siç ushtojnë detet.
Ja, ulërima e kombeve;
ulërijnë si oshtima e ujërave të shumtë.
13 Do të gjëmojnë kombet,
ashtu siç buçasin ujërat e shumtë,
por sapo t'i kërcënojë Zoti,
do të marrin arratinë, do të ikin larg,
të dëbuar si kashta kur e merr era maleve,
si pluhuri në vorbullën e stuhishme.
14 Aty nga mbrëmja, u ka hyrë tmerri!
Para agimit, nuk janë më!
Ky është fundi i atyre që na plaçkitën,
ky është fati i atyre që na bastisën.
1 onus Damasci
ecce Damascus desinet esse civitas
et erit sicut acervus lapidum in ruina
2 derelictae civitates Aroer gregibus erunt
et requiescent ibi et non erit qui exterreat
3 et cessabit adiutorium ab Ephraim et regnum a Damasco
et reliquiae Syriae sicut gloria filiorum Israhel erunt
dicit Dominus exercituum
4 et erit in die illa adtenuabitur gloria Iacob
et pingue carnis eius marcescet
5 et erit sicut congregans in messe quod restiterit
et brachium eius spicas leget
et erit sicut quaerens spicas in valle Rafaim
6 et relinquetur in eo sicut racemus et sicut excussio oleae
duarum aut trium olivarum in summitate rami
sive quattuor aut quinque
in cacuminibus eius fructus eius dicit Dominus Deus Israhel
7 in die illa inclinabitur homo ad factorem suum
et oculi eius ad Sanctum Israhel respicient
8 et non inclinabitur ad altaria quae fecerunt manus eius
et quae operati sunt digiti eius
non respiciet lucos et delubra
9 in die illa erunt civitates fortitudinis eius derelictae
sicut aratra et segetes quae derelictae sunt a facie filiorum Israhel
et erit deserta
10 quia oblita es Dei salvatoris tui
et Fortis adiutoris tui non es recordata
propterea plantabis plantationem fidelem
et germen alienum seminabis
11 in die plantationis tuae labrusca et mane semen tuum florebit
ablata est messis in die hereditatis et dolebit graviter
12 vae multitudo populorum multorum
ut multitudo maris sonantis
et tumultus turbarum sicut sonitus aquarum multarum
13 sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium
et increpabit eum et fugiet procul
et rapietur sicut pulvis montium a facie venti
et sicut turbo coram tempestate
14 in tempore vespere et ecce turbatio
in matutino et non subsistet
haec est pars eorum qui vastaverunt nos et sors diripientium nos