1 Jezui shkoi në malin e Ullinjve. 2 Në të gdhirë, u kthye përsëri në tempull dhe i gjithë populli shkonte pranë tij. Ai u ul e mësonte njerëzit.
3 Atëherë shkruesit dhe farisenjtë i çuan një grua që ishte kapur duke bërë tradhti bashkëshortore dhe, pasi e vunë në mes, 4 i thanë: «Mësues, kjo grua u kap duke bërë tradhti bashkëshortore. 5 Në ligj Moisiu na ka urdhëruar t'i vrasim me gurë gra të tilla. Po ti, ç'thua?». 6 Këtë e thanë për ta zënë në kurth, që të kishin për çfarë ta padisnin, por Jezui u ul e filloi të shkruante me gisht në tokë. 7 Meqenëse ata po vazhdonin ta pyesnin, ai u ngrit e tha: «Kush është pa mëkat ndër ju le të hedhë i pari gurin mbi të!». 8 Pastaj u ul përsëri e shkruante në tokë.
9 Kur e dëgjuan këtë, ata u larguan njëri pas tjetrit duke filluar nga më të moshuarit. Mbeti vetëm Jezui me gruan që qëndronte në mes. 10 Jezui u ngrit e i tha: «Grua, ku janë paditësit e tu? Askush nuk të dënoi?». 11 Ajo u përgjigj: «Askush, zotëri». Jezui i tha: «Atëherë as unë nuk po të dënoj. Shko e mos mëkato më që tani e tutje!».
Drita e botës
12 Atëherë Jezui foli përsëri me ta e u tha: «Unë jam drita e botës. Kush vjen pas meje nuk do të ecë kurrë në errësirë, por do të ketë dritën e jetës». 13 Farisenjtë i thanë: «Ti po dëshmon për veten. Dëshmia jote nuk është e vërtetë». 14 Jezui u përgjigj: «Edhe nëse unë dëshmoj për veten time, dëshmia ime është e vërtetë, sepse unë e di nga kam ardhur e ku po shkoj, ndërsa ju nuk e dini as nga vij e as ku po shkoj. 15 Ju gjykoni sipas dobësisë njerëzore, ndërsa unë nuk gjykoj askënd. 16 Po edhe kur unë gjykoj, gjykimi im është i drejtë, sepse nuk jam vetëm, por jemi unë dhe Ati që më dërgoi. 17 Në ligj shkruhet se dëshmia e dy njerëzve është e vërtetë. 18 Unë dëshmoj për veten time dhe Ati që më dërgoi dëshmon për mua». 19 Ata i thanë: «Ku është Ati yt?». Jezui u përgjigj: «Ju nuk më njihni as mua, as Atin tim. Po të më njihnit mua, do të njihnit edhe Atin tim».
20 Ai i tha këto fjalë te vendi i thesarit, teksa mësonte njerëzit në tempull dhe askush nuk e kapi, sepse nuk i kishte ardhur ende koha.
Udha e Jezuit drejt lartësimit
21 Jezui u tha përsëri farisenjve: «Unë po shkoj e ju do të më kërkoni, por do të vdisni në mëkatin tuaj. Ju nuk mund të vini atje ku po shkoj unë». 22 Judenjtë thoshin: «Mos do të vrasë veten kur thotë “ju nuk mund të vini ku po shkoj unë”?». 23 Ai u tha: «Ju jeni prej këtu poshtë, unë jam prej së larti. Ju jeni nga kjo botë, unë nuk jam nga kjo botë. 24 Prandaj ju thashë se do të vdisni në mëkatet tuaja. Nëse nuk besoni se unë jam, do të vdisni në mëkatet tuaja». 25 Ata i thanë: «Kush je ti?». Jezui u përgjigj: «Që në fillim jua kam thënë se kush jam. 26 Kam shumë për të thënë e për të gjykuar lidhur me ju, por ai që më dërgoi është i vërtetë dhe unë i them botës ato që dëgjova prej tij». 27 Ata nuk e kuptuan se po u fliste për Atin.
28 Atëherë Jezui u tha: «Kur ta keni lartësuar Birin e njeriut, atëherë do ta kuptoni se unë jam dhe se nuk bëj asgjë nga vetja, por flas si më mësoi Ati. 29 Ai që më dërgoi është me mua e nuk më ka lënë vetëm, sepse unë bëj gjithnjë çfarë i pëlqen atij».
30 Shumë njerëz besuan në Jezuin kur e dëgjuan të fliste kështu.
E vërteta të bën të lirë
31 Jezui u tha judenjve që besuan në të: «Nëse qëndroni në fjalën time, do të jeni me të vërtetë dishepujt e mi, 32 do të njihni të vërtetën dhe e vërteta do t'ju bëjë të lirë». 33 Ata iu përgjigjën: «Ne jemi pasardhës të Abrahamit dhe nuk kemi qenë kurrë skllevër të askujt. Si mund të thuash: “Do të bëheni të lirë”?». 34 Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po ju them se kushdo që mëkaton është skllav i mëkatit. 35 Skllavi nuk rri përgjithmonë në shtëpi, ndërsa biri rri gjithmonë. 36 Nëse Biri do t'ju bëjë të lirë, do të jeni me të vërtetë të lirë.
37 E di se jeni pasardhës të Abrahamit, por kërkoni të më vrisni, sepse fjala ime nuk gjen vend në ju. 38 Unë them ato që kam parë pranë Atit tim, ndërsa ju bëni ato që keni dëgjuar nga ati juaj».
Bij të Abrahamit apo të djallit?
39 Ata i thanë: «Ati ynë është Abrahami». Jezui u tha: «Po të ishit bij të Abrahamit, do të bënit veprat e tij. 40 Tani kërkoni të më vrisni mua, njeriun që ju kam thënë të vërtetën që dëgjova nga Perëndia. Abrahami nuk e bëri këtë. 41 Ju bëni veprat e atit tuaj».
Atëherë judenjtë i thanë: «Ne nuk kemi lindur nga kurvëria. Ne kemi një Atë të vetëm, Perëndinë». 42 Jezui u tha: «Po të ishte Perëndia Ati juaj, do të më donit edhe mua, sepse unë dola nga Perëndia dhe kam ardhur prej tij. Nuk kam ardhur nga vetja ime, por ai më dërgoi. 43 Përse nuk i kuptoni këto që ju them? Sepse nuk mund ta dëgjoni fjalën time. 44 Ati juaj është djalli e ju doni të bëni vullnetin e atit tuaj. Ai ishte njeri-vrasës që nga fillimi e nuk qëndroi tek e vërteta, sepse në të nuk ka të vërtetë. Kur thotë gënjeshtra, flet nga vetja, sepse është gënjeshtar dhe ati i gënjeshtrës. 45 Ndërsa mua që them të vërtetën, nuk më besoni.
46 Kush nga ju mund ta vërtetojë se kam mëkatuar? Nëse them të vërtetën, përse nuk më besoni? 47 Kush është prej Perëndisë, dëgjon fjalët e Perëndisë. Ju prandaj nuk dëgjoni, se nuk jeni prej Perëndisë».
Jezui dhe Abrahami
48 Judenjtë i thanë Jezuit: «A nuk e kemi mirë kur themi se je samaritan e ke djallin?». 49 Jezui u përgjigj: «Unë nuk kam djallin, por nderoj Atin tim, ndërsa ju më poshtëroni. 50 Unë nuk kërkoj lavdinë time. Ka se kush e kërkon e se kush gjykon. 51 Me të vërtetë po ju them se kush do të zbatojë fjalët e mia, nuk do ta shohë vdekjen kurrë».
52 Atëherë judenjtë i thanë: «Tani e dimë se ke djallin. Abrahami vdiq. Po ashtu edhe profetët, ndërsa ti thua: “Kush do të zbatojë fjalët e mia, nuk do ta shijojë vdekjen kurrë”. 53 A mos je ti më i madh se ati ynë, Abrahami, që ka vdekur? Edhe profetët kanë vdekur. Për kë e mban veten?». 54 Jezui u përgjigj: «Nëse unë përlëvdoj veten time, lavdia ime nuk është asgjë. Ati im, për të cilin ju thoni se është Perëndia juaj, është ai që më përlëvdon. 55 Ju nuk e keni njohur, ndërsa unë e njoh. Po të them se nuk e njoh, do të jem gënjeshtar si ju. Por unë e njoh dhe e zbatoj fjalën e tij. 56 Ati juaj, Abrahami, u ngazëllua që do të shikonte ditën time. E pa dhe u gëzua». 57 Atëherë judenjtë i thanë: «Nuk je as pesëdhjetë vjeç dhe e paske parë Abrahamin?». 58 Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them se, para se të kishte lindur Abrahami, Unë Jam». 59 Ata morën gurë për t'i gjuajtur, por Jezui u fsheh e doli nga tempulli .
1 Iesus autem perrexit in montem Oliveti
2 et diluculo iterum venit in templum
et omnis populus venit ad eum et sedens docebat eos
3 adducunt autem scribae et Pharisaei mulierem in adulterio deprehensam
et statuerunt eam in medio
4 et dixerunt ei
magister haec mulier modo deprehensa est in adulterio
5 in lege autem Moses mandavit nobis huiusmodi lapidare
tu ergo quid dicis
6 haec autem dicebant temptantes eum
ut possent accusare eum
Iesus autem inclinans se deorsum digito scribebat in terra
7 cum autem perseverarent interrogantes eum
erexit se et dixit eis
qui sine peccato est vestrum primus in illam lapidem mittat
8 et iterum se inclinans scribebat in terra
9 audientes autem unus post unum exiebant
incipientes a senioribus
et remansit solus et mulier in medio stans
10 erigens autem se Iesus dixit ei
mulier ubi sunt
nemo te condemnavit
11 quae dixit nemo Domine
dixit autem Iesus nec ego te condemnabo
vade et amplius iam noli peccare
12 iterum ergo locutus est eis Iesus dicens ego sum lux mundi
qui sequitur me non ambulabit in tenebris
sed habebit lucem vitae
13 dixerunt ergo ei Pharisaei tu de te ipso testimonium perhibes
testimonium tuum non est verum
14 respondit Iesus et dixit eis
et si ego testimonium perhibeo de me ipso
verum est testimonium meum quia scio unde veni et quo vado
vos autem nescitis unde venio aut quo vado
15 vos secundum carnem iudicatis ego non iudico quemquam
16 et si iudico ego iudicium meum verum est
quia solus non sum sed ego et qui me misit Pater
17 et in lege vestra scriptum est
quia duorum hominum testimonium verum est
18 ego sum qui testimonium perhibeo de me ipso
et testimonium perhibet de me qui misit me Pater
19 dicebant ergo ei ubi est Pater tuus
Respondit Iesus neque me scitis neque Patrem meum
si me sciretis forsitan et Patrem meum sciretis
20 Haec verba locutus est in gazofilacio docens in templo
et nemo adprehendit eum quia necdum venerat hora eius
21 Dixit ergo iterum eis Iesus
ego vado et quaeretis me
et in peccato vestro moriemini
quo ego vado vos non potestis venire
22 dicebant ergo Iudaei numquid interficiet semet ipsum
quia dicit quo ego vado vos non potestis venire
23 et dicebat eis vos de deorsum estis ego de supernis sum
vos de mundo hoc estis ego non sum de hoc mundo
24 dixi ergo vobis quia moriemini in peccatis vestris
si enim non credideritis quia ego sum
moriemini in peccato vestro
25 dicebant ergo ei tu quis es
dixit eis Iesus principium quia et loquor vobis
26 multa habeo de vobis loqui et iudicare
sed qui misit me verax est
et ego quae audivi ab eo haec loquor in mundo
27 et non cognoverunt quia Patrem eis
dicebat
28 dixit ergo eis Iesus
cum exaltaveritis Filium hominis tunc cognoscetis quia ego sum
et a me ipso facio nihil sed sicut docuit me Pater haec loquor
29 et qui me misit mecum est
non reliquit me solum
quia ego quae placita sunt ei facio semper
30 haec illo loquente multi crediderunt in eum
31 dicebat ergo Iesus ad eos qui crediderunt ei Iudaeos
si vos manseritis in sermone meo vere discipuli mei eritis
32 et cognoscetis veritatem et veritas liberabit vos
33 responderunt ei semen Abrahae sumus
et nemini servivimus umquam
quomodo tu dicis liberi eritis
34 respondit eis Iesus amen amen dico vobis
quia omnis qui facit peccatum servus est peccati
35 servus autem non manet in domo in aeternum
filius manet in aeternum
36 si ergo Filius vos liberaverit vere liberi
eritis
37 scio quia filii Abrahae estis sed quaeritis me interficere
quia sermo meus non capit in vobis
38 ego quod vidi apud Patrem loquor
et vos quae vidistis apud patrem vestrum facitis
39 responderunt et dixerunt ei pater noster Abraham est
dicit eis Iesus si filii Abrahae estis opera Abrahae facite
40 nunc autem quaeritis me interficere
hominem qui veritatem vobis locutus sum quam audivi a Deo
hoc Abraham non fecit
41 vos facitis opera patris vestri
dixerunt itaque ei nos ex fornicatione non sumus nati
unum patrem habemus Deum
42 dixit ergo eis Iesus
si Deus pater vester esset diligeretis utique me
ego enim ex Deo processi et veni
neque enim a me ipso veni sed ille me misit
43 quare loquellam meam non cognoscitis
quia non potestis audire sermonem meum
44 vos ex patre diabolo estis et desideria patris vestri vultis facere
ille homicida erat ab initio et in veritate non stetit
quia non est veritas in eo
cum loquitur mendacium ex propriis loquitur
quia mendax est et pater eius
45 ego autem quia veritatem dico non creditis mihi
46 quis ex vobis arguit me de peccato
si veritatem dico quare vos non creditis mihi
47 qui est ex Deo verba Dei audit
propterea vos non auditis quia ex Deo non estis
48 responderunt igitur Iudaei et dixerunt ei
nonne bene dicimus nos
quia Samaritanus es tu et daemonium habes
49 respondit Iesus ego daemonium non habeo
sed honorifico Patrem meum et vos inhonoratis me
50 ego autem non quaero gloriam meam
est qui quaerit et iudicat
51 amen amen dico vobis
si quis sermonem meum servaverit mortem non videbit in aeternum
52 dixerunt ergo Iudaei nunc cognovimus quia daemonium habes
Abraham mortuus est et prophetae et tu dicis
si quis sermonem meum servaverit non gustabit mortem in aeternum
53 numquid tu maior es patre nostro Abraham qui mortuus est
et prophetae mortui sunt
quem te ipsum facis
54 respondit Iesus si ego glorifico me ipsum gloria mea nihil est
est Pater meus qui glorificat me
quem vos dicitis quia Deus noster est
55 et non cognovistis eum ego autem novi eum
et si dixero quia non scio eum ero similis vobis mendax
sed scio eum et sermonem eius servo
56 Abraham pater vester exultavit ut videret diem meum
et vidit et gavisus est
57 dixerunt ergo Iudaei ad eum
quinquaginta annos nondum habes et Abraham vidisti
58 dixit eis Iesus amen amen dico vobis
antequam Abraham fieret ego sum
59 tulerunt ergo lapides ut iacerent in eum
Iesus autem abscondit se et exivit de templo