Qortim idhujtarisë
1 Po merr fund i drejti
e askush nuk shqetësohet!
Njerëzit besnikë po shfarosen
e askush s'e vret mendjen!
Po, i drejti po degdiset
prej së keqes!
2 Por, paqja vjen,
kush ecën udhës së drejtë,
do të prehet në shtratin e vet.
3 Afrohuni këtu, o bij të shortares,
bij të të përdalit e të lavires.
4 Me kë talleni?
Kundër kujt hapni gojën e nxirrni gjuhën?
A s'jeni ju bij të paudhësisë
e pjellë e mashtrimit?
5 Ju ndizeni në epshe ndër lisa,
poshtë çdo peme të harlisur.
Fëmijët tuaj i flijoni nëpër lugina,
nëpër të çarat e shkëmbinjve.
6 Mes rrëpirave të luginës është pjesa jote,
ato, po, ato janë çka të takon.
Atyre u kushtove fli stërpikjeje,
fli drithi u blatove.
Mos vallë prej tyre
u dashka të zbutem?
7 Mbi mal të lartë e të thepisur u ngjite
e atje shtratin tënd e vure.
Atje lart u ngjite
fli për të kushtuar.
8 Pas derës e pas pragut
i vure përkujtimoret e tua.
Fshehtas meje u zhveshe,
mbi shtrat u ngjite
e shtratin e zgjerove.
Marrëveshje me ta ti bëre,
shtratin e tyre fort e dëshirove,
lakuriqësinë me ëndje ua vështrove.
9 Shkove te mbreti e lyer me vaj,
e lyer me shumë erëra të mira.
Deri larg i nise lajmëtarët e tu
dhe zbrite deri në skëterrë.
10 Prej udhës së gjatë u lodhe,
por nuk the: «Është e kotë!».
I mblodhe forcat sërish,
prandaj dhe nuk u këpute.
11 Prej kujt u tute e pate frikë, që të gënjeje,
të më harroje e të mos më kishe për zemër?
Kam heshtur për një kohë të gjatë,
prandaj dhe nuk ma ke frikën.
12 Ja, unë do ta shpall hapur drejtësinë tënde
bashkë me veprat e tua,
por kjo s'do të të sjellë dobi.
13 Kur të bërtasësh,
le të të shpëtojë moria e idhujve të tu.
Por ata do t'i marrë era,
do t'i përpijë puhiza.
Por, kush kërkon strehë tek unë,
do të trashëgojë tokën,
do të zotërojë malin tim të shenjtë.
14 «Sheshoni, sheshoni, shtrojeni udhën!», do të thuhet,
«Hiqini pengesat nga udha e popullit tim!».
15 Se kështu thotë i Larti e i Tejlarti,
ai që banon në amshim,
emri i të cilit është i shenjtë:
Në vend të lartë e të shenjtë banoj,
por edhe pranë atij që pendohet
e atij që ka përulësi në shpirt,
për t'ua përtërirë shpirtin të përulurve,
për t'ua përtërirë zemrën të penduarve.
16 Ja, unë nuk dua të grindem përherë
as dua të jem i zemëruar përgjithmonë,
se para meje do të këputej çdo shpirt
e çdo qenie që unë kam krijuar.
17 Prej paudhësisë së tij të pangopur u zemërova,
e godita e i zemëruar prej tij u fsheha.
E ai u end me kokëfortësi
udhës së zemrës së vet.
18 I njoh mirë udhët e tij,
por dua ta shëroj.
Do t'i prij, do ta ngushëlloj sërish
atë vetë dhe ata që vajtojnë me të.
19 Do të vë fjalë hareje në buzët e tij.
Paqe, paqe për atë që është larg e afër,
thotë Zoti, e do ta shëroj.
20 Të paudhët janë si deti i trazuar,
që nuk di të qetësohet,
ujërat e tij nxjerrin llucë e baltë.
21 Nuk ka paqe për të paudhët,
thotë Perëndia im.
1 iustus perit et nemo est qui recogitet in corde suo
et viri misericordiae colliguntur quia non est qui intellegat
a facie enim malitiae collectus est iustus
2 veniat pax requiescat in cubili suo
qui ambulavit in directione sua
3 vos autem accedite huc filii auguratricis
semen adulteri et fornicariae
4 super quem lusistis super quem dilatastis os et eiecistis linguam
numquid non vos filii scelesti semen mendax
5 qui consolamini in diis subter omne lignum frondosum
immolantes parvulos in torrentibus subter inminentes
petras
6 in partibus torrentis pars tua haec est sors tua
et ipsis effudisti libamen obtulisti sacrificium
numquid super his non indignabor
7 super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum
et illuc ascendisti ut immolares hostias
8 et post ostium et retro postem posuisti memoriale tuum
quia iuxta me discoperuisti et suscepisti adulterum
dilatasti cubile tuum et pepigisti cum eis
dilexisti stratum eorum manu aperta
9 et ornasti te regi unguento
et multiplicasti pigmenta tua
misisti legatos tuos procul et humiliata es usque ad inferos
10 in multitudine viae tuae laborasti non dixisti quiescam
vitam manus tuae invenisti propterea non rogasti
11 pro quo sollicita timuisti quia mentita es
et mei non es recordata neque cogitasti in corde tuo
quia ego tacens et quasi non videns et mei oblita es
12 ego adnuntiabo iustitiam tuam et opera tua non proderunt tibi
13 cum clamaveris liberent te congregati tui
et omnes eos auferet ventus tollet aura
qui autem fiduciam habet mei hereditabit terram
et possidebit montem sanctum meum
14 et dicam viam facite praebete iter declinate de semita
auferte offendicula de via populi mei
15 quia haec dicit Excelsus et Sublimis habitans
aeternitatem
et sanctum nomen eius in excelso et in sancto habitans
et cum contrito et humili spiritu
ut vivificet spiritum humilium et vivificet cor contritorum
16 non enim in sempiternum litigabo neque usque ad finem irascar
quia spiritus a facie mea egredietur et flatus ego faciam
17 propter iniquitatem avaritiae eius iratus sum et percussi eum
abscondi et indignatus
sum
et abiit vagus in via cordis sui
18 vias eius vidi et dimisi eum
et reduxi eum et reddidi consolationes ipsi et lugentibus eius
19 creavi fructum labiorum
pacem pacem ei qui longe est et qui prope
dixit Dominus et sanavi eum
20 impii autem quasi mare fervens quod quiescere non potest
et redundant fluctus eius in conculcationem et lutum
21 non est pax dixit Deus meus impiis