Vajtimi për Samuelin
1 Pas vdekjes së Saulit, Davidi mundi Amalekun dhe u kthye e ndenji dy ditë në Ciklag. 2 Ditën e tretë erdhi një njeri prej aradheve të Saulit, me rroba të shqyera dhe kokën mbuluar me dhe. Kur mbërriti te Davidi, ra përdhe dhe e nderoi. 3 Davidi e pyeti: «Nga po vjen?». Ai i tha: «U arratisa prej fushimit të Izraelit». 4 Atëherë Davidi i tha: «Më trego çfarë ka ndodhur». Ai iu përgjigj: «Populli ia mbathi nga beteja dhe shumë mbetën të vrarë. U vra edhe Sauli me Jonatanin, birin e tij». 5 Davidi i tha djaloshit që i solli lajmin: «Nga e di se janë vrarë Sauli dhe biri i tij, Jonatani?». 6 Djaloshi, që solli lajmin, i tha: «Isha në malin Gilboa dhe Sauli ishte mbështetur mbi heshtën e vet, kur iu afruan karrocat dhe kalorësit. 7 Ai u kthye, më pa e më thirri. E unë i thashë: “Ja ku jam!”. 8 Ai më pyeti: “Prej nga je?”. Unë i thashë: “Jam amalekit”. 9 Pastaj ai më tha: “Sulu e më vrit, se jam në grahmat e fundit, por ende gjallë”. 10 Unë iu sula dhe e vrava. E dija se nuk do të jetonte më për shkak të plagëve. Ia mora kurorën që kishte mbi krye dhe mbimëngëzën që kishte në krah dhe ia solla timzoti».
11 Atëherë Davidi kapi rrobat e i shqeu. Kështu bënë edhe tërë burrat që ishin me të. 12 Qanë, vajtuan e agjëruan gjer në mbrëmje për Saulin, për Jonatanin, birin e tij, për popullin e Zotit dhe për shtëpinë e Izraelit, sepse kishin rënë prej shpatës. 13 Pastaj Davidi i tha djaloshit që kishte sjellë lajmin: «Prej nga je?». Ai i tha: «Jam i biri i një të ardhuri amalekit». 14 Davidi vijoi: «Si nuk pate frikë, por ngrite dorë dhe e vrave të vajosurin e Zotit?». 15 Davidi thirri një nga djelmoshat e i tha: «Shko e qëlloje!». Ai i ra dhe e vrau. 16 Davidi tha: «Gjaku yt rëntë mbi kokën tënde, se vetë goja jote dëshmoi kundër teje, kur the se vrave të vajosurin e Zotit».
17 Atëherë Davidi lëshoi këtë vajtim për Saulin dhe birin e tij, Jonatanin, 18 dhe urdhëroi ta mësonin bijtë e Judës. Kjo është Kënga e Harkut, shkruar në librin e të Drejtit:
19 «Lavdia jote, o Izrael,
ra theror në bjeshkë.
Si ranë kështu trimat!
20 Mos e tregoni në Gat,
mos e shpallni rrugëve të Ashkelonit,
se do të gëzohen bijat e filistinëve,
do të ngazëllejnë bijat e të parrethprerëve.
21 O malet e Gilboasë,
mos rëntë mbi ju as vesë, as shi,
mos paçi ara të begatshme.
Se aty u ndy mburoja e trimave,
mburoja e Saulit nuk u lye me vaj.
22 Prej gjakut të therorisë
e prej dhjamit të kreshnikëve
harku i Jonatanit nuk u zmbraps,
as kordha e Saulit nuk doli huq.
23 Sauli e Jonatani
ishin të dashur e të shtrenjtë,
as jeta e as vdekja nuk i ndau.
Më të shpejtë ishin se shqiponjat,
më të fortë se luanët.
24 O bijat e Izraelit,
vajtojeni Saulin.
Ai ju veshi me të kuqe të shkëlqyer,
rrobat jua stolisi me ar.
25 Si ranë trimat në mes të betejës?
Jonatani ra theror në bjeshkë!
26 U pikëllova për ty, o Jonatan, vëllai im.
Sa i shtrenjtë ishe për mua!
Dashuria jote për mua,
më e mrekullueshme se dashuria e gruas.
27 Si ranë kështu trimat
e armët u shkatërruan!».
1 Factum est autem postquam mortuus est Saul
ut David reverteretur a caede Amalech
et maneret in Siceleg dies duos
2 in die autem tertia apparuit homo veniens de castris Saul
veste conscissa et pulvere aspersus caput
et ut venit ad David cecidit super faciem suam et adoravit
3 dixitque ad eum David unde venis
qui ait ad eum de castris Israhel fugi
4 et dixit ad eum David
quod est verbum quod factum est indica mihi
qui ait fugit populus e proelio
et multi corruentes e populo mortui sunt
sed et Saul et Ionathan filius eius interierunt
5 dixitque David ad adulescentem qui nuntiabat
unde scis quia mortuus est Saul et Ionathan filius eius
6 ait adulescens qui narrabat ei
casu veni in montem Gelboe
et Saul incumbebat super hastam suam
porro currus et equites adpropinquabant ei
7 et conversus post tergum suum vidensque me vocavit
cui cum respondissem adsum
8 dixit mihi quisnam es tu
et aio ad eum Amalechites sum
9 et locutus est mihi
sta super me et interfice me quoniam tenent me angustiae
et adhuc tota anima in me est
10 stansque super eum occidi illum
sciebam enim quod vivere non poterat post ruinam
et tuli diadema quod erat in capite eius
et armillam de brachio illius
et adtuli ad te dominum meum huc
11 adprehendens autem David vestimenta sua scidit
omnesque viri qui erant cum eo
12 et planxerunt et fleverunt et ieiunaverunt usque ad vesperam
super Saul et super Ionathan filium eius
et super populum Domini et super domum Israhel
quod corruissent gladio
13 dixitque David ad iuvenem qui nuntiaverat ei unde es
qui respondit filius hominis advenae amalechitae ego sum
14 et ait ad eum David
quare non timuisti mittere manum tuam
ut occideres christum Domini
15 vocansque David unum de pueris ait
accedens inrue in eum
qui percussit illum et mortuus est
16 et ait ad eum David sanguis tuus super caput tuum
os enim tuum locutum est adversum te dicens
ego interfeci christum Domini
17 planxit autem David planctum huiuscemodi
super Saul et super Ionathan filium eius
18 et praecepit ut docerent filios Iuda arcum
sicut scriptum est in libro Iustorum
19 incliti Israhel super montes tuos interfecti sunt
quomodo ceciderunt fortes
20 nolite adnuntiare in Geth neque adnuntietis in conpetis Ascalonis
ne forte laetentur filiae Philisthim ne exultent filiae incircumcisorum
21 montes Gelboe nec ros nec pluviae veniant super vos
neque sint agri primitiarum
quia ibi abiectus est clypeus fortium clypeus Saul
quasi non esset unctus oleo
22 a sanguine interfectorum ab adipe fortium
sagitta Ionathan numquam rediit retrorsum
et gladius Saul non est reversus inanis
23 Saul et Ionathan amabiles et decori in vita sua
in morte quoque non sunt divisi
aquilis velociores leonibus fortiores
24 filiae Israhel super Saul flete qui vestiebat vos coccino in deliciis
qui praebebat ornamenta aurea cultui vestro
25 quomodo ceciderunt fortes in proelio
Ionathan in excelsis tuis occisus est
26 doleo super te frater mi Ionathan
decore nimis et amabilis super amorem mulierum
27 quomodo ceciderunt robusti et perierunt arma bellica