Jakobi bekon bijtë e Jozefit
1 Pas këtyre ngjarjeve Jozefin e njoftuan se i ati ishte sëmurë. Atëherë Jozefi mori me vete të dy bijtë, Manaseun dhe Efraimin. 2 Kur i treguan Jakobit se po vinte biri i tij, Jozefi, mblodhi forcat dhe u ul mbi shtrat. 3 Pastaj i tha Jozefit: «Perëndia i gjithëpushtetshëm m'u shfaq në Luz, në tokën e Kanaanit, e më bekoi. 4 Ai më tha: “Ja, unë do të të shtoj, do të të shumoj e do të të bëj një shumicë popujsh. Këtë tokë do t'ua jap pasardhësve të tu si pronë të përjetshme”. 5 Tani pra, të dy bijtë e tu, Efraimi dhe Manaseu, që të lindën në tokën e Egjiptit para se unë të vija këtu, do të jenë bijtë e mi ashtu siç janë Rubeni dhe Simeoni. 6 Ndërsa bijtë e lindur pas tyre do të jenë të tutë dhe, për nga trashëgimia, do të thirren sipas emrit të Efraimit e Manaseut , 7 sepse Rakela më vdiq rrugës kur po vija nga Padani. Ajo vdiq në tokën e Kanaanit, kur ishim ende larg Efratës, dhe unë e varrosa aty, rrugës për në Efratë, ku është Betlehemi».
8 Kur Izraeli i pa bijtë e Jozefit, tha: «Kush janë këta?». 9 Jozefi iu përgjigj të atit: «Janë bijtë e mi që Perëndia m'i dha në këtë vend». Atëherë Jakobi i tha: «M'i sill pranë që t'i bekoj». 10 Izraelin e kishin lënë sytë për shkak të pleqërisë e nuk mund të shikonte më. Jozefi i afroi të bijtë dhe Jakobi i puthi e i përqafoi. 11 Izraeli i tha Jozefit: «Kurrë nuk e prisja të të shihja, por ja, Perëndia më ka lejuar të shoh edhe pasardhësit e tu!». 12 Jozefi i mori të bijtë nga prehri i të atit e u përkul me nderim gjer në tokë. 13 Pastaj i mori të dy dhe ia afroi Jakobit. Efraimin e vuri në të djathtë të vetes, që ishte në të majtë të Izraelit, ndërsa Manaseun e vuri në të majtë të vetes, që ishte në të djathtë të Izraelit. 14 Por Izraeli shtriu dorën e djathtë dhe e vuri mbi kryet e Efraimit, më të voglit. Ndërsa dorën e majtë e vuri mbi kryet e Manaseut. Kështu, ai i kryqëzoi duart, ndonëse Manaseu ishte i parëlinduri. 15 Atëherë e bekoi Jozefin e tha:
«Perëndia, në praninë e të cilit jetuan etërit e mi,
Abrahami e Isaku,
Perëndia që ka qenë bariu im
gjatë tërë jetës sime deri më sot,
16 engjëlli që më shpengoi nga çdo e keqe,
ai i bekoftë djemtë.
Në ta u përmendtë emri im
dhe emri i etërve të mi,
Abrahamit e Isakut.
U shtofshin e u shumofshin mbi tokë!».
17 Kur Jozefi pa se i ati kishte vënë dorën e djathtë mbi kryet e Efraimit, nuk i erdhi mirë. Ia kapi dorën të atit për t'ia hequr nga kryet e Efraimit e për t'ia vënë mbi krye Manaseut. 18 I tha të atit: «Jo kështu, ati im! Ky është i parëlinduri. Vëre dorën e djathtë mbi kryet e tij!». 19 Por i ati e kundërshtoi e i tha: «E di biri im, e di! Edhe ai do të bëhet një popull i madh. Megjithatë vëllai i tij i vogël do të bëhet më i madh dhe pasardhësit e tij do të bëhen mori kombesh». 20 Atë ditë Jakobi i bekoi e u tha: «Në emrin tuaj Izraeli do të bekojë duke thënë: “Të bëftë Perëndia si Efraimi e Manaseu!”». Kështu, ai e vuri Efraimin para Manaseut. 21 Pastaj Izraeli i tha Jozefit: «Ja, unë po vdes, por Perëndia do të jetë me ju e do t'ju kthejë në tokën e etërve tuaj. 22 Unë po të jap një pjesë më tepër se vëllezërit e tu, pjesën që mora nga dora e amoritëve përmes shpatës dhe harkut tim».
1 his ita transactis
nuntiatum est Ioseph quod aegrotaret pater eius
qui adsumptis duobus filiis Manasse et Ephraim ire
perrexit
2 dictumque est seni ecce filius tuus Ioseph venit ad te
qui confortatus sedit in lectulo
3 et ingresso ad se ait
Deus omnipotens apparuit mihi in Luza quae est in terra Chanaan
benedixitque mihi
4 et ait
ego te augebo et multiplicabo
et faciam in turbas populorum
daboque tibi terram hanc
et semini tuo post te in possessionem sempiternam
5 duo igitur filii tui qui nati sunt tibi in terra Aegypti
antequam huc venirem ad te
mei erunt
Ephraim et Manasses sicut Ruben et Symeon reputabuntur mihi
6 reliquos autem quos genueris post eos tui erunt
et nomine fratrum suorum vocabuntur in possessionibus suis
7 mihi enim quando veniebam de Mesopotamiam
mortua est Rahel in terra Chanaan in ipso itinere
eratque vernum tempus
et ingrediebar Ephratam
et sepelivi eam iuxta viam Ephratae
quae alio nomine appellatur Bethleem
8 videns autem filios eius dixit ad eum qui sunt isti
9 respondit filii mei sunt
quos dedit mihi Deus in hoc loco
adduc inquit eos ad me ut benedicam illis
10 oculi enim Israhel caligabant prae nimia senectute
et clare videre non poterat
adplicitosque ad se deosculatus et circumplexus
11 dixit ad filium
non sum fraudatus aspectu tuo
insuper ostendit mihi Deus semen tuum
12 cumque tulisset eos Ioseph de gremio patris
adoravit pronus in terram
13 et posuit Ephraim ad dexteram suam id est ad sinistram Israhel
Manassen vero in sinistra sua ad dexteram scilicet patris
adplicuitque ambos ad eum
14 qui extendens manum dextram posuit super caput Ephraim iunioris
fratris
sinistram autem super caput Manasse qui maior natu erat
commutans manus
15 benedixitque Ioseph filio suo
et ait
Deus in cuius conspectu ambulaverunt patres mei Abraham et Isaac
Deus qui pascit me ab adulescentia mea usque in praesentem diem
16 angelus qui eruit me de cunctis malis
benedicat pueris et invocetur super eos
nomen meum
nomina quoque patrum meorum Abraham et Isaac
et crescant in multitudinem super terram
17 videns autem Ioseph
quod posuisset pater suus dexteram manum super caput Ephraim
graviter accepit
et adprehensam patris manum levare conatus est de capite
Ephraim
et transferre super caput Manasse
18 dixitque ad patrem
non ita convenit pater quia hic est primogenitus
pone dexteram tuam super caput eius
19 qui rennuens ait scio fili mi scio
et iste quidem erit in populos et multiplicabitur
sed frater eius iunior maior illo erit
et semen illius crescet in gentes
20 benedixitque eis in ipso tempore dicens
in te benedicetur Israhel atque dicetur
faciat tibi Deus sicut Ephraim et sicut Manasse
constituitque Ephraim ante Manassen
21 et ait ad Ioseph filium suum en ego morior et erit Deus vobiscum
reducetque vos ad terram patrum vestrorum
22 do tibi partem unam extra fratres tuos
quam tuli de manu Amorrei in gladio et arcu meo