Jeftahu prijës i Izraelit
1 Jeftahu nga Gileadi ishte trim i fuqishëm. Ai ishte biri i Gileadit që kishte lindur nga një lavire. 2 Por gruaja e Gileadit i kishte lindur atij edhe bij të tjerë. Kur u rritën, ata e dëbuan Jeftahun e i thanë: «Ti nuk ke për të pasur pjesë në trashëgiminë e atit tonë, sepse je biri i një gruaje tjetër». 3 Atëherë Jeftahu u largua nga vëllezërit e tij dhe jetoi në vendin e Tobit. Rreth tij u bashkuan njerëz të poshtër, që dilnin për të plaçkitur bashkë me të.
4 Pas njëfarë kohe amonitët sulmuan Izraelin. 5 Kur amonitët sulmuan Izraelin, pleqësia e Gileadit shkoi për të marrë Jeftahun në vendin e Tobit. 6 Ata i thanë Jeftahut: «Eja e bëhu prijësi i ushtrisë sonë, për të luftuar me amonitët». 7 Jeftahu i tha pleqësisë së Gileadit: «A nuk ishit ju ata që më urryet e më zbuat nga shtëpia e tim eti? Përse keni ardhur tek unë tani që keni rënë ngushtë?». 8 Pleqësia e Gileadit i tha: «Kemi ardhur tani te ti, që të vish me ne e të luftosh kundër amonitëve e të bëhesh prijësi i të gjithë banorëve të Gileadit». 9 Jeftahu i tha pleqësisë së Gileadit: «Nëse më ktheni për të luftuar kundër amonitëve dhe nëse Zoti m'i dorëzon, do të bëhem prijësi juaj». 10 Pleqësia e Gileadit i tha: «Zoti do të jetë dëshmitar mes nesh, se do të bëjmë siç the». 11 Atëherë Jeftahu shkoi bashkë me pleqësinë e Gileadit dhe populli e caktoi si prijës e sundues. Jeftahu i përsëriti në Micpah para Zotit të gjitha fjalët që pati thënë më parë.
12 Jeftahu i dërgoi lajmëtarë mbretit të amonitëve e i tha: «Çfarë ke me mua, që ke ardhur për të sulmuar vendin tim?». 13 Mbreti i amonitëve iu përgjigj lajmëtarëve të Jeftahut: «Izraeli mori tokën time kur erdhi nga Egjipti, duke filluar nga Arnoni e deri në Jabok e në Jordan. Tani, na i ktheni këto toka me paqe». 14 Jeftahu i dërgoi përsëri lajmëtarë mbretit të amonitëve 15 e i tha: «Kështu thotë Jeftahu: Izraeli nuk ka marrë as tokën e Moabit e as tokën e amonitëve. 16 Kur izraelitët dolën nga Egjipti, kaluan shkretëtirën deri në detin e Kuq dhe mbërritën në Kadesh. 17 Atëherë i dërguan lajmëtarë mbretit të Edomit e i kërkuan që t'i lejonte të kalonin nëpër tokën e tij, por mbreti i Edomit nuk dëgjoi. I dërguan lajmëtarë edhe mbretit të Moabit, por as ai nuk donte t'i lejonte. Izraelitët u ndalën në Kadesh. 18 Pastaj udhëtuan në shkretëtirë dhe anashkaluan tokat e Edomit e të Moabit. Mbërritën në lindje të tokës së Moabit dhe e ngritën fushimin në anën tjetër të Arnonit, pa hyrë brenda kufijve të Moabit, sepse Arnoni është kufiri i Moabit. 19 Izraelitët i dërguan lajmëtarë Sihonit, mbretit të amoritëve, mbretit të Heshbonit e i kërkuan që t'i lejonte të kalonin nëpër tokën e tij për të shkuar në vendin e tyre. 20 Por Sihoni nuk pati besim tek izraelitët dhe nuk i la të kalonin përmes trojeve të tij. Ai mblodhi tërë popullin e tij dhe e ngriti fushimin në Jahac për të sulmuar Izraelin. 21 Por Zoti, Perëndia i Izraelit, ia dorëzoi Sihonin dhe tërë popullin e tij izraelitëve. Izraeli i mposhti dhe mori të gjitha tokat e amoritëve që banonin në atë vend. 22 Izraelitët pushtuan gjithë trojet e amoritëve, nga Arnoni deri në Jabok dhe nga shkretëtira deri në Jordan. 23 E tani që Zoti, Perëndia i Izraelit, i ka dëbuar amoritët para Izraelit, popullit të tij, ti dashke që ta marrësh këtë tokë për vete? 24 A nuk zotëron ti tokën që të dha Kemoshi, perëndia yt? E pra, edhe ne do të zotërojmë gjithçka që na ka dhënë Zoti, Perëndia ynë. 25 Mos je më i mirë se Balaku, biri i Ciporit, mbreti i Moabit? Ai nuk u grind kurrë me Izraelin e as luftoi kundër tij. 26 Izraelitët kanë treqind vjet që banojnë në Heshbon dhe në fshatrat përreth, në Aroer dhe në fshatrat përreth, si edhe në të gjitha qytetet që ndodhen në brigjet e Arnonit. Përse nuk i keni marrë këto troje gjatë kësaj kohe? 27 Unë s'të kam faj, që të më biesh në qafë duke më shpallur luftë. Zoti, gjykatësi, vendostë sot drejtësi mes izraelitëve dhe amonitëve». 28 Por mbreti i amonitëve nuk i përfilli fjalët që i tha Jeftahu përmes lajmëtarëve.
Premtimi i Jeftahut
29 Atëherë shpirti i Zotit e pushtoi Jeftahun. Jeftahu përshkoi Gileadin dhe Manaseun, shkoi në Micpah të Gileadit e prej andej tek amonitët. 30 Jeftahu iu betua Zotit e i tha: «Nëse më dorëzon amonitët, 31 i pari që do të dalë nga dyert e shtëpisë sime për të më takuar, kur të kthehem ngadhënjimtar mbi amonitët, do të të përkasë ty dhe do të ta kushtoj si fli shkrumbimi». 32 Kështu, Jeftahu kaloi kufijtë e amonitëve për të luftuar kundër tyre dhe Zoti ia dorëzoi. 33 I shpartalloi krejt dhe bëri kërdinë nga Aroeri deri në Minit, gjithsej njëzet qytete, e deri në Abel Keramin. Amonitët u mposhtën prej izraelitëve.
34 Jeftahu po kthehej në shtëpi në Micpah, kur, ja, përpara i doli e bija, duke i rënë dajres e duke vallëzuar. Ishte vajza e tij e vetme, se nuk kishte as djem e as vajza të tjera. 35 Jeftahu kur e pa, shqeu rrobat e tha: «Mjerë, o bija ime! Sa po ma thyen shpirtin! Sa fatkeq po më bën! I kam dhënë fjalën Zotit e s'mund ta thyej». 36 Ajo i tha: «Ati im, nëse i ke dhënë fjalën Zotit, vepro me mua sipas fjalës që ke dhënë, sepse Zoti të dha fitoren mbi armiqtë e tu, amonitët». 37 Pastaj i tha të atit: «Por, të lutem për një gjë: shtyje për dy muaj, që të shkoj nëpër male me shoqet e mia e të qaj virgjërinë time». 38 Ai i tha të shkonte dhe e la të ikte për dy muaj. Ajo shkoi bashkë me shoqet nëpër male dhe qau për virgjërinë e saj. 39 Pas dy muajsh ajo u kthye tek i ati dhe ai veproi me të sipas fjalës që kishte dhënë. Ajo nuk njohu kurrë burrë. Kështu, u bë zakon në Izrael, 40 që bijat e izraelitëve të shkonin çdo vit për katër ditë për të vajtuar bijën e Jeftahut nga Gileadi.
1 fuit illo tempore Iepthae Galaadites vir fortissimus atque pugnator
filius meretricis mulieris qui natus est de Galaad
2 habuit autem Galaad uxorem de qua suscepit filios
qui postquam creverant eiecerunt Iepthae dicentes
heres in domo patris nostri esse non poteris
quia de altera matre generatus es
3 quos ille fugiens atque devitans habitavit in terra Tob
congregatique sunt ad eum viri inopes et latrocinantes
et quasi principem sequebantur
4 in illis diebus pugnabant filii Ammon contra Israhel
5 quibus acriter instantibus perrexerunt maiores natu de Galaad
ut tollerent in auxilium sui Iepthae de terra Tob
6 dixeruntque ad eum
veni et esto princeps noster et pugna contra filios Ammon
7 quibus ille respondit
nonne vos estis qui odistis me et eiecistis de domo patris mei
et nunc venistis ad me necessitate conpulsi
8 dixeruntque principes Galaad ad Iepthae
ob hanc igitur causam nunc ad te venimus
ut proficiscaris nobiscum et pugnes contra filios Ammon
sisque dux omnium qui habitant in Galaad
9 Iepthae quoque dixit eis
si vere venistis ad me ut pugnem pro vobis contra filios Ammon
tradideritque eos Dominus in manus meas
ego ero princeps vester
10 qui responderunt ei
Dominus qui haec audit ipse mediator ac testis est
quod nostra promissa faciamus
11 abiit itaque Iepthae cum principibus Galaad
fecitque eum omnis populus principem sui
locutusque est Iepthae omnes sermones suos coram Domino in Maspha
12 et misit nuntios ad regem filiorum Ammon
qui ex persona sua dicerent quid mihi et tibi est
quia venisti contra me ut vastares terram meam
13 quibus ille respondit
quia tulit Israhel terram meam quando ascendit de Aegypto
a finibus Arnon usque Iaboc atque Iordanem
nunc igitur cum pace redde mihi eam
14 per quos rursum mandavit Iepthae
et imperavit eis ut dicerent regi Ammon
15 haec dicit Iepthae
non tulit Israhel terram Moab nec terram filiorum Ammon
16 sed quando de Aegypto conscenderunt
ambulavit per solitudinem usque ad mare Rubrum et venit in Cades
17 misitque nuntios ad regem Edom dicens
dimitte ut transeam per terram tuam
qui noluit adquiescere precibus eius
misit quoque et ad regem Moab
qui et ipse transitum praebere contempsit
mansit itaque in Cades
18 et circuivit ex latere terram Edom et terram Moab
venitque contra orientalem plagam terrae Moab
et castrametatus est trans Arnon
nec voluit intrare terminos Moab
Arnon quippe confinium est terrae Moab
19 misit itaque Israhel nuntios
ad Seon regem Amorreorum qui habitabat in Esebon
et dixerunt ei
dimitte ut transeam per terram tuam usque ad fluvium
20 qui et ipse Israhel verba despiciens
non dimisit eum transire per terminos suos
sed infinita multitudine congregata egressus est contra eum in Iassa
et fortiter resistebat
21 tradiditque eum Dominus in manu Israhel cum omni
exercitu suo
qui percussit eum
et possedit omnem terram Amorrei habitatoris regionis illius
22 et universos fines eius de Arnon usque Iaboc
et de solitudine usque ad Iordanem
23 Dominus ergo Deus Israhel subvertit Amorreum pugnante
contra illum populo suo Israhel
et tu nunc vis possidere terram eius
24 nonne ea quae possedit Chamos deus tuus tibi iure
debentur
quae autem Dominus Deus noster victor obtinuit
in nostram cedent possessionem
25 nisi forte melior es Balac filio Sepphor rege Moab
aut docere potes quod iurgatus sit contra Israhel
et pugnaverit contra eum
26 quando habitavit in Esebon et viculis eius
et in Aroer et villis illius
vel in cunctis civitatibus iuxta Iordanem per trecentos annos
quare tanto tempore nihil super hac repetitione temptastis
27 igitur non ego pecco in te sed tu contra me male agis
indicens mihi bella non iusta
iudicet Dominus arbiter huius diei inter Israhel et inter filios Ammon
28 noluitque adquiescere rex filiorum Ammon verbis Iepthae
quae per nuntios mandaverat
29 factus est ergo super Iepthae spiritus Domini
et circumiens Galaad et Manasse Maspha quoque Galaad
et inde transiens ad filios Ammon
30 votum vovit Domino dicens
si tradideris filios Ammon in manus meas
31 quicumque primus fuerit egressus de
foribus domus meae
mihique occurrerit revertenti cum pace a filiis Ammon
eum holocaustum offeram Domino
32 transivitque Iepthae ad filios Ammon ut pugnaret contra eos
quos tradidit Dominus in manus eius
33 percussitque ab Aroer usque dum venias in
Mennith viginti civitates
et usque ad Abel quae est vineis consita plaga magna nimis
humiliatique sunt filii Ammon a filiis Israhel
34 revertenti autem Iepthae in Maspha domum suam
occurrit unigenita filia cum tympanis et
choris
non enim habebat alios liberos
35 qua visa scidit vestimenta sua et ait
heu filia mi decepisti me et ipsa decepta es
aperui enim os meum ad Dominum et aliud facere non potero
36 cui illa respondit pater mi si aperuisti os tuum ad Dominum
fac mihi quodcumque pollicitus es
concessa tibi ultione atque victoria de hostibus tuis
37 dixitque ad patrem hoc solum mihi praesta quod deprecor
dimitte me ut duobus mensibus circumeam montes
et plangam virginitatem meam cum sodalibus meis
38 cui ille respondit vade et dimisit eam duobus mensibus
cumque abisset cum sociis ac sodalibus suis
flebat virginitatem suam in montibus
39 expletisque duobus mensibus reversa est ad patrem suum
et fecit ei sicut voverat quae ignorabat virum
exinde mos increbuit in Israhel
et consuetudo servata est
40 ut post anni circulum conveniant in unum filiae Israhel
et plangant filiam Iepthae Galaaditae diebus quattuor