Thirrje për pendesë
1 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 2 «Bir i njeriut, fol me bijtë e popullit tënd e thuaju: nëse ngre shpatën kundër një vendi, njerëzit e atij vendi do të marrin një burrë nga brenda kufijve e do ta caktojnë rojtar për ta. 3 Nëse ai e sheh shpatën duke iu sulur vendit dhe i bie borisë për ta lajmëruar popullin, 4 ai që e dëgjon zërin e borisë nuk e përfill lajmin, kur të vijë shpata e ta përlajë, gjaku do t'i bjerë mbi kokën e vet. 5 Ai e dëgjoi zërin e borisë, por nuk e përfilli lajmin. Gjaku do t'i bjerë mbi kokën e vet. Po ta kishte pranuar lajmin, do ta kishte shpëtuar jetën. 6 Por, nëse rojtari e sheh shpatën duke ardhur e nuk i bie borisë dhe populli nuk e merr lajmin, kur të vijë shpata e të përlajë ndonjërin prej tyre, ai do të përlahet për shkak të ligësisë së vet, por gjakun e tij do t'ia kërkoj rojtarit.
7 Ty, bir i njeriut, të kam caktuar rojtar për shtëpinë e Izraelit. Kur të dëgjosh ndonjë fjalë nga goja ime, paralajmëroi nga ana ime. 8 Nëse i them të paudhit: i paudhë, do të vdesësh, por ti nuk flet për ta paralajmëruar që të heqë dorë nga sjellja, ai, i paudhi, do të vdesë për fajin e vet, por gjakun e tij do të ta kërkoj ty. 9 Por, nëse ti e paralajmëron të paudhin të heqë dorë nga sjellja e vet e të pendohet, por ai nuk pendohet, ai do të vdesë për fajin e vet e ti do të shpëtosh.
10 Ti, bir i njeriut, thuaji shtëpisë së Izraelit: “Ju flisni e thoni: shkeljet dhe mëkatet tona ranë mbi ne e po kalbemi në to. Si do të mbetemi gjallë?”. 11 Ti thuaju: pasha jetën time, kumton Zoti im, Zoti, unë nuk gëzohem me vdekjen e të paudhëve, por që i paudhi të pendohet për sjelljen e vet e të jetojë. Pendohuni, pendohuni për sjelljet tuaja të liga. Pse doni të vdisni, o shtëpia e Izraelit?
12 Ti, o bir i njeriut, thuaju bijve të popullit tënd: të drejtin nuk e shpëton drejtësia e vet, kur ai bën shkelje. I paudhi nuk do të pengohet në paudhësinë e vet, nëse pendohet për paudhësinë e vet. I drejti nuk mund të jetojë falë drejtësisë, nëse mëkaton. 13 Nëse i them të drejtit: “Do të mbetesh gjallë”, por ai, i sigurt për drejtësinë e vet, bën padrejtësi, nuk do t'i kujtohet më asnjë veprim i drejtë, por do të vdesë në padrejtësinë që ka bërë. 14 Nëse i them të paudhit: “Do të vdesësh” dhe ai pendohet për mëkatin e vet dhe bën të drejtën e drejtësinë, 15 kthen pengun, shpaguan vjedhjen, i zbaton rregullat e jetës, jeton pa bërë padrejtësi, ai do të jetojë e nuk do të vdesë. 16 Nuk do t'i kujtohet asnjë nga mëkatet që pati bërë. Ai zbatoi të drejtën e drejtësinë dhe do të jetojë.
17 Bijtë e popullit tënd thonë: “Nuk është e rregullt udha e Zotit”. Në të vërtetë, udha e tyre nuk është e drejtë. 18 Nëse i drejti heq dorë nga drejtësia dhe bën padrejtësi, do të vdesë për shkak të saj. 19 Nëse i paudhi heq dorë nga paudhësia dhe vepron me të drejtë e drejtësi, falë tyre do të jetojë. 20 Ju thoni: “Nuk është e rregullt udha e Zotit”. Do ta gjykoj secilin prej jush sipas udhës së vet, o shtëpia e Izraelit.
Ndëshkimi i Jerusalemit
21 Në vitin e dymbëdhjetë të shpërnguljes sonë, në muajin e dhjetë, në ditën e pestë të muajit, erdhi tek unë një i ikur nga Jerusalemi e më tha: “Qyteti ra!”. 22 Mbrëmjen para se të vinte i ikuri, dora e Zotit kishte qenë mbi mua dhe në mëngjes, kur mbërriti i ikuri, Zoti ma hapi gojën. M'u hap goja e nuk isha më memec.
23 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 24 bir i njeriut, banorët e këtyre djerrinave në tokën e Izraelit flasin e thonë: “Abrahami ishte një i vetëm dhe e kishte tokën për pronë, ndërsa ne jemi shumë. Neve na është dhënë toka për pronë”. 25 Prandaj thuaju se kështu thotë Zoti im, Zoti: ju e hani mishin me gjak, i ngrini sytë drejt idhujve, derdhni gjak dhe dashkeni ta keni tokën për pronë? 26 Ju mbështeteni te shpatat tuaja, bëni pështirësi, secili çnderon gruan e të afërtit dhe dashkeni ta keni tokën për pronë? 27 Po ashtu thuaju se kështu thotë Zoti im, Zoti: pasha jetën time, ata që gjenden në djerrina do të bien prej shpatës. Ata që gjenden nëpër ara, do t'ua jap kafshëve për ushqim, ndërsa ata që janë nëpër fortesa e nëpër shpella, do të vdesin prej murtajës. 28 Do ta katandis vendin në shkretim e djerrinë e do të marrë fund krekosja e fuqisë së tij. Do të shkretohen malet e Izraelit e nuk do t'i përshkojë askush. 29 Do ta marrin vesh se unë jam Zoti kur ta kem tharë e shkretuar vendin e tyre, për shkak të gjithë pështirësive që kanë bërë.
30 Sa për ty, bir i njeriut, bijtë e popullit tënd flasin për ty rrëzë mureve dhe te dyert e shtëpive të veta, i thonë njëri-tjetrit, secili të afërtit: “Ejani e dëgjoni çfarë është kjo fjalë që del nga Zoti!”. 31 Vijnë te ti siç mblidhet populli, ulen para teje dhe i dëgjojnë fjalët e tua, por nuk i zbatojnë, se veprojnë sipas gojës së tyre epshore e zemra u rend pas përfitimeve. 32 Ja, ti je për ta si një këngë epshore, me zë të bukur, që u bie këndshëm veglave. Ç'thua ti e dëgjojnë, por nuk e zbatojnë. 33 Por, kur do të ndodhë kjo dhe, ja, po ndodh, do ta marrin vesh se mes tyre gjendej një profet».
1 et factum est verbum Domini ad me dicens
2 fili hominis loquere ad filios populi tui et dices ad eos
terra cum induxero super eam gladium
et tulerit populus terrae virum unum de novissimis suis
et constituerit eum super se speculatorem
3 et ille viderit gladium venientem super terram
et cecinerit bucina et adnuntiaverit populo
4 audiens autem quisquis ille est sonum bucinae
non se observaverit veneritque gladius et tulerit eum
sanguis ipsius super caput eius erit
5 sonum bucinae audivit et non se observavit
sanguis eius in ipso erit
si autem custodierit animam suam salvavit
6 quod si speculator viderit gladium venientem
et non insonuerit bucina et populus non se custodierit
veneritque gladius et tulerit de eis animam
ille quidem in iniquitate sua captus est
sanguinem autem eius de manu speculatoris requiram
7 et tu fili hominis speculatorem dedi te domui Israhel
audiens ergo ex ore meo sermonem adnuntiabis eis ex me
8 si me dicente ad impium impie morte morieris
non fueris locutus ut se custodiat impius a via sua
ipse impius in iniquitate sua morietur
sanguinem autem eius de manu tua requiram
9 si autem adnuntiante te ad impium ut a viis suis convertatur
non fuerit conversus a via sua
ipse in iniquitate sua morietur porro tu animam tuam liberasti
10 tu ergo fili hominis dic ad domum Israhel
sic locuti estis dicentes
iniquitates nostrae et peccata nostra super nos sunt
et in ipsis nos tabescimus quomodo ergo vivere poterimus
11 dic ad eos vivo ego dicit Dominus Deus nolo mortem impii
sed ut revertatur impius a via sua et vivat
convertimini a viis vestris pessimis
et quare moriemini domus Israhel
12 tu itaque fili hominis dic ad filios populi tui
iustitia iusti non liberabit eum in quacumque die peccaverit
et impietas impii non nocebit ei
in quacumque die conversus fuerit ab impietate sua
et iustus non poterit vivere in iustitia sua
in quacumque die peccaverit
13 etiam si dixero iusto quod vita vivat
et confisus in iustitia sua fecerit iniquitatem
omnes iustitiae eius oblivioni tradentur
et in iniquitate sua quam operatus est in ipsa morietur
14 sin autem dixero impio morte morieris
et egerit paenitentiam a peccato suo feceritque iudicium et iustitiam
15 pignus restituerit ille impius rapinamque reddiderit
in mandatis vitae ambulaverit nec fecerit quicquam iniustum
vita vivet non morietur
16 omnia peccata eius quae peccavit non inputabuntur ei
iudicium et iustitiam fecit vita vivet
17 et dixerunt filii populi tui non est aequi ponderis via Domini
et ipsorum via iniusta est
18 cum enim recesserit iustus a iustitia sua
feceritque iniquitatem
morietur in eis
19 et cum recesserit impius ab impietate sua
feceritque iudicium et iustitiam
vivet in eis
20 et dicitis non recta via Domini
unumquemque iuxta vias suas iudicabo de vobis domus Israhel
21 et factum est in duodecimo anno in duodecimo mense
in quinta mensis transmigrationis nostrae
venit ad me qui fugerat de Hierusalem dicens vastata est civitas
22 manus autem Domini facta fuerat ad me vespere
antequam veniret qui fugerat
aperuitque os meum donec veniret ad me mane
et aperto ore meo non silui amplius
23 et factum est verbum Domini ad me dicens
24 fili hominis qui habitant in ruinosis his super humum Israhel loquentes
aiunt
unus erat Abraham et hereditate possedit terram
nos autem multi nobis data est terra in possessionem
25 idcirco dices ad eos haec dicit Dominus Deus
qui in sanguine comeditis
et oculos vestros levatis ad inmunditias vestras
et sanguinem funditis
numquid terram hereditate possidebitis
26 stetistis in gladiis vestris fecistis abominationes
et unusquisque uxorem proximi sui polluit
et terram hereditate possidebitis
27 haec dices ad eos sic dicit Dominus Deus
vivo ego quia qui in ruinosis habitant gladio cadent
et qui in agro est bestiis tradetur ad devorandum
qui autem in praesidiis et in speluncis sunt peste morientur
28 et dabo terram in solitudinem et desertum
et deficiet superba fortitudo eius
et desolabuntur montes Israhel
eo quod nullus sit qui per eos transeat
29 et scient quia ego Dominus
cum dedero terram desolatam et desertam
propter universas abominationes suas quas operati sunt
30 et tu fili hominis
filii populi tui qui loquuntur de te iuxta muros et in ostiis domorum
et dicunt unus ad alterum vir ad proximum suum loquentes
venite et audiamus qui sit sermo egrediens a Domino
31 et veniunt ad te quasi si ingrediatur populus
et sedent coram te populus meus
et audiunt sermones tuos et non faciunt eos
quia in canticum oris sui vertunt illos
et avaritiam suam sequitur cor eorum
32 et es eis quasi carmen musicum quod suavi dulcique sono canitur
et audient verba tua et non facient ea
33 et cum venerit quod praedictum est ecce enim venit
tunc scient quod prophetes fuerit inter eos