1 Pastaj më tha: «Bir njeriu, ha çfarë të gjesh, haje këtë rrotull dhe shko e foli shtëpisë së Izraelit». 2 Atëherë hapa gojën e ai më dha të haja atë rrotull. 3 Pastaj më tha: «Bir njeriu, ushqeje barkun me këtë rrotull që unë po të jap e mbushi zorrët». Unë e hëngra dhe në gojë m'u bë e ëmbël porsi mjalti. 4 Pastaj më tha: «Bir njeriu, shko te shtëpia e Izraelit e folu me fjalët e mia, 5 se nuk u dërgove te një popull fjalëhollë e gjuhërëndë, por te shtëpia e Izraelit 6 e jo te popujt e shumtë fjalëhollë e gjuhërëndë, fjalët e të cilëve nuk mund t'i kuptosh. Po të të kisha dërguar tek ata, do të të kishin dëgjuar, 7 por shtëpia e Izraelit nuk dëshiron të të dëgjojë, se ata nuk dëshirojnë të më dëgjojnë mua, sepse mbarë shtëpia e Izraelit e ka ballin të ashpër e zemrën të ngurtë. 8 Ja, unë po ta bëj fytyrën të ashpër, si fytyrat e tyre, dhe ballin të ashpër, si ballin e tyre. 9 Si diamantin, më të fortë se strallin e bëra ballin tënd. Mos ki frikë prej tyre e mos u tremb prej tyre, se janë fis kryeneç». 10 Pastaj më tha: «Bir njeriu, të gjitha fjalët që po t'i them, merri për zemër e vëru vesh. 11 Shko te të shpërngulurit, te bijtë e popullit tënd, e folu. Thuaju: “Kështu thotë Zoti im, Zoti”, si në të dëgjofshin, si në mos të dëgjofshin».
12 Atëherë një shpirt më ngriti dhe dëgjova mbrapa meje ushtimën e një dridhjeje të fortë: «Bekuar qoftë lavdia e Zotit atje ku e ka vendin!». 13 Ishte ushtima e krahëve të gjallesave që përplaseshin me njëri-tjetrin, ushtima e rrotave pranë tyre dhe ushtima e dridhjes së madhe. 14 Një shpirt më ngriti e më rrëmbeu. Unë shkova i hidhëruar e me shpirt të zemëruar, se dora e Zotit u bë e ashpër mbi mua. 15 Mbërrita te të shpërngulurit e Telavivit që banojnë pranë lumit Kebar, ku janë ngulur, dhe ndenja aty shtatë ditë i trullosur mes tyre.
Rojtari i Izraelit
16 Pas shtatë ditësh, fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 17 «Bir i njeriut, të kam caktuar rojtar për shtëpinë e Izraelit. Sapo të dëgjosh ndonjë fjalë nga goja ime, do t'i paralajmërosh nga ana ime. 18 Nëse i them të paudhit: “Do të vdesësh”, por ti nuk e paralajmëron e nuk flet, që ta paralajmërosh të paudhin e ai të heqë dorë prej sjelljeve të veta të paudha e të jetojë, ai, i paudhi, do të vdesë për shkak të ligësisë së vet, por gjakun e tij do të ta kërkoj ty. 19 Por, nëse ti e paralajmëron të paudhin e ai nuk kthehet prej paudhësisë së vet e prej sjelljeve të veta të paudha, ai do të vdesë për shkak të ligësisë së vet e ti do të shpëtosh veten. 20 Nëse i drejti heq dorë nga drejtësia dhe bën padrejtësi, unë do t'i vë para një pengesë e ai do të vdesë. Nëse ti nuk e ke lajmëruar, ai do të vdesë për shkak të mëkatit të vet e nuk do të kujtohen veprat e drejta që pati bërë, por gjakun e tij do të ta kërkoj ty. 21 Por, nëse ti e paralajmëron të drejtin, që të mos mëkatojë, e ai nuk mëkaton, ai do të jetojë, se ishte paralajmëruar, e ti do të shpëtosh veten».
22 Atje dora e Zotit ishte mbi mua e ai më tha: «Çohu e dil në luginë, se atje do të të flas». 23 U çova e dola në luginë dhe, ja, aty qëndronte lavdia e Zotit, si lavdia që kisha parë buzë lumit Kebar, e rashë me fytyrë përtokë. 24 Atëherë hyri në mua një shpirt e më ngriti më këmbë. Pastaj më foli e më tha: «Shko e mbyllu brenda në shtëpi. 25 E ty, o bir i njeriut, ja, do të të hedhin përsipër litarët e do të të lidhin me to, që të mos dalësh mes tyre. 26 Do të ta ngjis gjuhën për qiellzë e do të mbetesh memec dhe nuk do të jesh më për ta ai që i qorton, se janë fis kryeneç. 27 Por, kur do të flas me ty, do të ta hap gojën e ti do t'u thuash: “Kështu thotë Zoti im, Zoti”. Kush do të dëgjojë, të dëgjojë, kush nuk do, të mos dojë, sepse janë fis kryeneç».
1 et dixit ad me fili hominis quodcumque inveneris comede
comede volumen istud et vadens loquere ad filios Israhel
2 et aperui os meum et cibavit me volumine illo
3 et dixit ad me
fili hominis venter tuus comedet et viscera tua conplebuntur
volumine isto quod ego do tibi
et comedi illud et factum est in ore meo sicut mel dulce
4 et dixit ad me fili hominis vade ad domum Israhel
et loqueris verba mea ad eos
5 non enim ad populum profundi sermonis et ignotae linguae
tu mitteris ad domum Israhel
6 neque ad populos multos profundi sermonis et ignotae linguae
quorum non possis audire sermones
et si ad illos mittereris ipsi audirent te
7 domus autem Israhel nolent audire te
quia nolunt audire me
omnis quippe domus Israhel adtrita fronte est et duro corde
8 ecce dedi faciem tuam valentiorem faciebus eorum
et frontem tuam duriorem frontibus eorum
9 ut adamantem et ut silicem dedi faciem tuam
ne timeas eos neque metuas a facie eorum
quia domus exasperans est
10 et dixit ad me
fili hominis omnes sermones meos quos loquor ad te
adsume in corde tuo et auribus tuis audi
11 et vade ingredere ad transmigrationem ad filios populi tui
et loqueris ad eos et dices eis
haec dicit Dominus Deus si forte audiant et quiescant
12 et adsumpsit me spiritus
et audivi post me vocem commotionis magnae
benedicta gloria Domini de loco suo
13 et vocem alarum animalium percutientium altera ad alteram
et vocem rotarum sequentium animalia
et vocem commotionis magnae
14 spiritus quoque levavit me et adsumpsit me
et abii amarus in indignatione spiritus mei
manus enim Domini erat mecum confortans me
15 et veni ad transmigrationem acervum novarum frugum
ad eos qui habitabant iuxta flumen Chobar
et sedi ubi illi sedebant
et mansi ibi septem diebus maerens in medio eorum
16 cum autem pertransissent septem dies
factum est verbum Domini ad me dicens
17 fili hominis speculatorem dedi te domui Israhel
et audies de ore meo verbum et adnuntiabis eis ex me
18 si dicente me ad impium morte morieris
non adnuntiaveris ei neque locutus fueris
ut avertatur a via sua impia et vivat
ipse impius in iniquitate sua morietur
sanguinem autem eius de manu tua requiram
19 si autem tu adnuntiaveris impio
et ille non fuerit conversus ab impietate sua et via sua
impia
ipse quidem in iniquitate sua morietur
tu autem animam tuam liberasti
20 sed et si conversus iustus a iustitia sua fecerit
iniquitatem
ponam offendiculum coram eo
ipse morietur quia non adnuntiasti ei
in peccato suo morietur
et non erunt in memoria iustitiae eius quas fecit
sanguinem vero eius de manu tua requiram
21 si autem tu adnuntiaveris iusto ut non peccet iustus
et ille non peccaverit
vivens vivet quia adnuntiasti ei et tu animam tuam liberasti
22 et facta est super me manus Domini et dixit ad me
surgens egredere in campum et ibi loquar tecum
23 et surgens egressus sum in campum
et ecce ibi gloria Domini stabat
quasi gloria quam vidi iuxta fluvium Chobar
et cecidi in faciem meam
24 et ingressus est in me spiritus et statuit me super pedes meos
et locutus est mihi et dixit ad me
ingredere et includere in medio domus tuae
25 et tu fili hominis ecce data sunt super te vincula
et ligabunt te in eis et non egredieris in medio eorum
26 et linguam tuam adherescere faciam palato tuo
et eris mutus nec quasi vir obiurgans
quia domus exasperans est
27 cum autem locutus fuero tibi aperiam os tuum et dices ad eos
haec dicit Dominus Deus
qui audit audiat et qui quiescit quiescat
quia domus exasperans est