Mbjellësi
(Mt 13.1-9Lk 8.4-8)1 Jezui filloi përsëri t'i mësonte njerëzit në breg të liqenit dhe, ja, një turmë shumë e madhe u mblodh pranë tij. Ai hipi në varkën që ishte në liqen dhe u ul. E tërë turma qëndronte në breg të liqenit. 2 Ai i mësonte me anë të shumë shëmbëlltyrave dhe, teksa i mësonte, u tha: 3 «Dëgjoni! Një mbjellës doli për të mbjellë 4 e ndërsa po mbillte, disa fara ranë në rrugë dhe erdhën zogjtë e i hëngrën. 5 Disa fara të tjera ranë në gurishtë, ku nuk kishte shumë dhe. Ato mbinë menjëherë, sepse dheu nuk ishte i thellë, 6 por u vyshkën kur doli dielli dhe, ngaqë nuk kishin rrënjë, u thanë. 7 Disa fara të tjera ranë ndër ferra e ferrat u rritën, ua zunë frymën e nuk dhanë fryt. 8 Fara të tjera ranë në tokë të mirë e ndërsa rriteshin e zhvilloheshin, dhanë fryt e prodhuan njëra tridhjetë, tjetra gjashtëdhjetë e një tjetër njëqindfish».
9 Pastaj u tha: «Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!».
Qëllimi i shëmbëlltyrave
(Mt 13.10-17Lk 8.9-10)10 Kur mbeti vetëm, ata që ishin rreth tij bashkë me të dymbëdhjetët e pyetën për shëmbëlltyrat. 11 Dhe ai u tha: «Juve ju është bërë e njohur e fshehta e mbretërisë së Perëndisë, ndërsa atyre që janë përjashta u jepet gjithçka me shëmbëlltyra, 12 që,
megjithëse kanë sy për të parë,
të mos shohin,
megjithëse kanë veshë për të dëgjuar,
të mos marrin vesh,
përndryshe do të ishin kthyer te Perëndia
dhe ai do t'i falte ».
Shpjegimi i shëmbëlltyrës
(Mt 13.18-23Lk 8.11-15)13 Jezui u tha: «A nuk e kuptoni këtë shëmbëlltyrë? E si do t'i merrni vesh të gjitha shëmbëlltyrat e tjera? 14 Mbjellësi mbjell fjalën. 15 Farat që gjenden rrugës ku është mbjellë fjala, janë ata që sapo e kanë dëgjuar fjalën, por menjëherë vjen Satani dhe e rrëmben fjalën që është mbjellë në ta . 16 Farat që janë mbjellë në gurishtë janë ata që e pranojnë fjalën me gëzim sapo e dëgjojnë, 17 por nuk kanë rrënjë në vetvete, sepse janë të përkohshëm dhe, kur vijnë vështirësitë e përndjekja për shkak të fjalës, bien menjëherë. 18 Farat që kanë rënë në ferra janë ata që e kanë dëgjuar fjalën, 19 por shqetësimet e kësaj jete, joshja e pasurisë dhe lakmia për gjëra të tjera hyjnë brenda tyre, ia zënë frymën fjalës dhe e bëjnë të pafrytshme. 20 Por ka edhe nga ata që janë mbjellë në tokë të mirë. Këta e dëgjojnë fjalën, e pranojnë dhe japin fryt tridhjetë, gjashtëdhjetë e njëqindfish».
Drita nën magje
(Lk 8.16-18)21 Dhe u tha: «A mos ndizet kandili për ta vënë nën magje a nën shtrat? A nuk duhet vënë mbi mbajtësen e vet? 22 Sepse nuk ka asnjë të fshehtë që s'do të zbulohet e asnjë të fshehtë që s'do të dalë në dritë. 23 Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë».
24 Pastaj u tha: «Kujdes çfarë dëgjoni! Me masën që do të matni, do të mateni edhe ju , madje edhe më shumë. 25 Atij që ka, do t'i jepet edhe më shumë. Atij që nuk ka, do t'i merret edhe ajo që ka».
Fara që rritet
26 Dhe tha: «Mbretëria e Perëndisë është si ai njeriu që ka hedhur farën në tokë. 27 Në gjumë apo zgjuar, natë a ditë, fara mbin e rritet pa e ditur as ai sesi. 28 Vetvetiu toka prodhon më parë filizin, pastaj kallirin e më pas kallirin plot me kokrra. 29 Dhe kur piqet fryti, i vihet menjëherë drapri, se është koha e të korrave».
Fara e sinapit
(Mt 13.31-32Lk 13.18-19)30 Pastaj tha: «Me çfarë ta krahasojmë mbretërinë e Perëndisë? Me cilën shëmbëlltyrë mund ta përfytyrojmë? 31 Ajo është si fara e sinapit. Kur mbillet në arë, është më e vogla ndër farërat që ka toka, 32 por pasi të jetë mbjellë, rritet e bëhet më e madhja ndër të gjitha barishtet e nxjerr degë aq të mëdha, saqë zogjtë e qiellit mund të strehohen nën hijen e saj».
Dobia e shëmbëlltyrave
(Mt 13.34-35)33 Jezui u shpallte atyre fjalën e Perëndisë me shumë shëmbëlltyra të tilla, në masën që ata ishin në gjendje të kuptonin. 34 Nuk u fliste pa shëmbëlltyra, por kur ishin vetëm, ua shpjegonte të gjitha dishepujve të vet.
Fashitja e stuhisë
(Mt 8.23-27Lk 8.22-25)35 Po atë ditë, kur ra mbrëmja, Jezui u tha: «Le të shkojmë në bregun tjetër». 36 Ata e lanë pas turmën dhe e morën Jezuin me varkën në të cilën ndodhej. Me të ishin edhe disa varka të tjera. 37 Atëherë filloi një erë e fortë. Valët përplaseshin mbi varkë dhe gati e mbushën plot me ujë. 38 Jezui ishte në kiç, kishte vënë kokën mbi nënkresë e po flinte. Ata e zgjuan e i thanë: «Mësues, a nuk shqetësohesh se po mbytemi?». 39 Jezui u ngrit, qortoi erën e i tha liqenit: «Hesht! Fashitu!». Era pushoi e u bë bunacë e madhe. 40 Pastaj u tha: «Përse keni frikë? Ende nuk keni besim?». 41 Atëherë ata i zuri një frikë e madhe e i thanë njëri-tjetrit: «Vallë, kush është ky që i binden edhe era, edhe liqeni?».
1 Et iterum coepit docere ad mare
et congregata est ad eum turba multa
ita ut in navem ascendens sederet in mari
et omnis turba circa mare super terram erat
2 et docebat eos in parabolis multa
et dicebat illis in doctrina sua
3 audite
ecce exiit seminans ad seminandum
4 et dum seminat aliud cecidit circa viam
et venerunt volucres et comederunt illud
5 aliud vero cecidit super petrosa ubi non habuit terram multam
et statim exortum est quoniam non habebat altitudinem terrae
6 et quando exortus est sol exaestuavit
et eo quod non haberet radicem exaruit
7 et aliud cecidit in spinas
et ascenderunt spinae et offocaverunt illud
et fructum non dedit
8 et aliud cecidit in terram bonam
et dabat fructum ascendentem et crescentem
et adferebat unum triginta et unum sexaginta et unum centum
9 et dicebat qui habet aures audiendi audiat
10 et cum esset singularis
interrogaverunt eum hii qui cum eo erant cum
duodecim parabolas
11 et dicebat eis
vobis datum est
mysterium regni Dei
Illis autem qui foris sunt in parabolis omnia fiunt
12 ut videntes videant et non videant
et audientes audiant et non intellegant
nequando convertantur et dimittantur eis peccata
13 et ait illis nescitis parabolam hanc
et quomodo omnes parabolas cognoscetis
14 Qui seminat verbum seminat
15 hii autem sunt qui circa viam ubi seminatur verbum
et cum audierint confestim venit Satanas
et aufert verbum quod seminatum est in corda
eorum
16 et hii sunt similiter qui super petrosa
seminantur
qui cum audierint verbum statim cum gaudio accipiunt illud
17 et non habent radicem in se sed temporales sunt
deinde orta tribulatione et persecutione propter verbum
confestim scandalizantur
18 et alii sunt qui in spinis seminantur
hii sunt qui verbum audiunt
19 et aerumnae saeculi et deceptio divitiarum
et circa reliqua concupiscentiae introeuntes suffocant verbum
et sine fructu efficitur
20 et hii sunt qui super terram bonam seminati sunt
qui audiunt verbum et suscipiunt et fructificant
unum triginta et unum sexaginta et unum centum
21 Et dicebat illis
numquid venit lucerna ut sub modio ponatur aut sub lecto
nonne ut super candelabrum ponatur
22 Non enim est aliquid absconditum quod non manifestetur
nec factum est occultum sed ut in palam veniat
23 si quis habet aures audiendi audiat
24 Et dicebat illis videte quid audiatis
in qua mensura mensi fueritis remetietur vobis et adicietur vobis
25 Qui enim habet dabitur illi
et qui non habet etiam quod habet auferetur ab illo
26 Et dicebat sic est regnum Dei
quemadmodum si homo iaciat
sementem in terram
27 et dormiat et exsurgat nocte ac die
et semen germinet et increscat dum nescit ille
28 ultro enim terra fructificat primum herbam deinde spicam
deinde plenum frumentum in spica
29 et cum se produxerit fructus
statim mittit falcem quoniam adest messis
30 Et dicebat cui adsimilabimus regnum Dei
aut cui parabolae conparabimus illud
31 sicut granum sinapis quod cum seminatum fuerit in terra
minus est omnibus seminibus quae sunt in terra
32 et cum seminatum fuerit ascendit et fit maius omnibus holeribus
et facit ramos magnos
ita ut possint sub umbra eius aves caeli habitare
33 Et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum
prout poterant audire
34 sine parabola autem non loquebatur eis
Seorsum autem discipulis suis disserebat omnia
35 Et ait illis illa die cum sero esset factum
transeamus contra
36 et dimittentes turbam adsumunt eum
ita ut erat in navi
et aliae naves erant cum illo
37 et facta est procella magna venti
et fluctus mittebat in navem
ita ut impleretur navis
38 et erat ipse in puppi supra cervical dormiens
et excitant eum et dicunt ei
magister non ad te pertinet quia perimus
39 et exsurgens comminatus est vento
et dixit mari tace obmutesce
et cessavit ventus et facta est tranquillitas magna
40 et ait illis quid timidi estis necdum habetis fidem
et timuerunt magno timore et dicebant ad alterutrum
quis putas est iste quia et ventus et mare oboediunt ei