Kthimi i Absalomit
1 Joabi, biri i Cerujahut, e kishte kuptuar se Davidi dëshironte me gjithë zemër ta takonte Absalomin. 2 Atëherë ai dërgoi njerëz në Tekoa, që t'i sillnin një grua të urtë. Joabi i tha: «Bëj sikur mban zi dhe vishu me rroba zie. Mos u lyej me vaj, që të dukesh si një grua që ka kohë që vajton për të vdekurin. 3 Shko te mbreti dhe thuaji siç të them unë». Joabi e mësoi se ç'duhej të thoshte.
4 Gruaja nga Tekoaja shkoi te mbreti, u përkul para tij me fytyrë përtokë e i tha: «Më shpëto, o mbret!». 5 Mbreti e pyeti: «Çfarë ke?». Ajo iu përgjigj: «E mjera unë! Jam vejushë dhe burri më ka vdekur. 6 Shërbëtorja jote kishte dy djem, por ata u grindën në arë dhe askush nuk ndërhyri. Njëri i ra tjetrit dhe e vrau. 7 Tani është ngritur tërë fisi i shërbëtores sate dhe më thonë: “Dorëzoje djalin që vrau të vëllanë. Duam ta vrasim, t'i marrim gjakun vëllait që vrau dhe ta shfarosim”. Duan të më shuajnë edhe atë dritëz që më ka mbetur, që të mos i mbetet burrit tim as emër e as pasardhës mbi tokë».
8 Mbreti i tha: «Shko në shtëpi dhe do të lëshoj një urdhëresë lidhur me çështjen tënde». 9 Gruaja nga Tekoaja i tha mbretit: «Paudhësia rëntë mbi mua dhe mbi shtëpinë e atit tim, o imzot mbret, e jo mbi mbretin e mbi fronin e tij». 10 Mbreti i tha: «Atë që të thotë ndonjë gjë, sille tek unë. Askush nuk do të të prekë më». 11 Ajo i tha: «Le të betohet mbreti për Zotin, Perëndinë e tij, se nuk do ta lejojë gjakmarrësin të bëjë një të keqe edhe më të madhe e të më vrasë djalin». Ai i tha: «Pasha Zotin, djalit tënd s'ka për t'i rënë asnjë fije floku».
12 Atëherë gruaja i tha: «Lejoje shërbëtoren tënde t'i thotë një fjalë mbretit, timzotit». Mbreti i tha: «Fol!». 13 Gruaja i tha: «Atëherë përse sheston kështu kundër popullit të Perëndisë? Mbreti e tregoi veten fajtor me fjalët që tha, duke mos e kthyer të arratisurin. 14 Të gjithë vdesim dhe jemi si uji që derdhet në tokë e nuk mblidhet më. As Perëndia nuk merr jetë, por mendon sesi i dëbuari të mos mbetet larg tij. 15 Kam ardhur për t'ia thënë mbretit zotërisë tim këtë fjalë, sepse populli më futi frikën. Shërbëtorja jote mendoi: “Do të flas me mbretin dhe ndoshta mbreti ia dëgjon fjalën shërbëtores së tij. 16 Mbreti do të më dëgjojë dhe do ta shpëtojë shërbëtoren e vet prej dorës së atij që kërkon të më fshijë bashkë me tim bir prej trashëgimisë së Perëndisë”. 17 Se shërbëtorja jote mendoi: “Fjalët e timzoti, mbretit, do të më qetësojnë, sepse imzot, mbreti, është si engjëlli i Perëndisë dhe e dallon të mirën nga e keqja”. Zoti, Perëndia yt, qoftë me ty!».
18 Atëherë mbreti i tha gruas: «Mos më fshih asgjë për çfarë do të të pyes». Gruaja i tha: «Fol, imzot, mbret». 19 Mbreti i tha: «A mos të shtyu Joabi për të gjitha këto?». Gruaja iu përgjigj: «Pasha jetën tënde, imzot mbret, nuk i shmangem dot asgjëje nga çfarë thotë imzot, mbreti. Po, shërbëtori yt, Joabi, më urdhëroi e ia tha shërbëtores sate të gjitha këto fjalë. 20 Shërbëtori yt Joabi e bëri këtë për të ndryshuar rrethanat, por ti, imzot, ke urtinë e një engjëlli të Perëndisë për të kuptuar ç'ndodh mbi tokë».
21 Atëherë mbreti i tha Joabit: «Mirë, pra, po e bëj. Shko, merre djaloshin Absalom dhe ktheje këtu». 22 Joabi ra me fytyrë përdhe, u përkul para mbretit, e bekoi e i tha: «Sot shërbëtori yt e kuptoi se ka pëlqimin tënd, o imzot, mbret, sepse mbreti ia dëgjoi fjalën shërbëtorit të tij». 23 Atëherë Joabi u ngrit e shkoi në Geshur për ta kthyer Absalomin në Jerusalem. 24 Megjithatë mbreti tha: «Le të kthehet në shtëpi, por të mos më dalë para syve». Kështu, Absalomi u kthye në shtëpi, por nuk i doli mbretit para syve.
25 Në mbarë Izraelin nuk kishte burrë më të pashëm e më të përlëvduar se Absalomi. Ai nuk kishte asnjë të metë që nga shputa e këmbëve deri në majë të kokës. 26 Në fund të çdo viti ai i qethte flokët e kokës, sepse i rëndonin. Kur i qethte, i peshonte, dhe ishin më shumë se dhjetë kilogramë, sipas masës së mbretit. 27 Absalomit i lindën tre djem dhe një vajzë, që quhej Tamara. Tamara ishte shumë e bukur.
28 Absalomi ndenji dy vjet në Jerusalem pa i dalë para syve mbretit. 29 Atëherë ai dërgoi të thërrisnin Joabin, që ta paraqiste te mbreti, por Joabi nuk deshi të shkonte tek ai. E thirri për së dyti, por ai prapë nuk deshi të vinte. 30 Absalomi u tha shërbëtorëve të vet: «Ja, ara e Joabit është afër arës sime dhe është e mbjellë me elb. Shkoni dhe vërini flakën». Shërbëtorët e Absalomit i vunë flakën arës së Joabit. 31 Atëherë Joabi u ngrit, shkoi në shtëpinë e Absalomit e i tha: «Përse ia vunë flakën arës sime shërbëtorët e tu?». 32 Absalomi iu përgjigj: «Sepse të kërkova të vije tek unë, që të të dërgoja te mbreti për t'i thënë: “Përse u ktheva nga Geshuri? Do të kishte qenë më mirë për mua të kisha qëndruar atje”. Le të shkoj te mbreti dhe, nëse jam fajtor, të më vrasë». 33 Joabi shkoi e foli me mbretin. Atëherë mbreti e thirri Absalomin. Absalomi shkoi te mbreti dhe ra me fytyrë përtokë para tij. Mbreti e përqafoi Absalomin.
1 intellegens autem Ioab filius Sarviae
quod cor regis versum esset ad Absalom
2 misit Thecuam et tulit inde mulierem sapientem dixitque ad eam
lugere te simula et induere veste lugubri et ne unguaris oleo
ut sis quasi mulier plurimo iam tempore lugens mortuum
3 et ingredieris ad regem
et loqueris ad eum sermones huiuscemodi
posuit autem Ioab verba in ore eius
4 itaque cum ingressa fuisset mulier thecuites ad regem
cecidit coram eo super terram et adoravit et dixit serva me rex
5 et ait ad eam rex quid causae habes
quae respondit heu mulier vidua ego sum
mortuus est enim vir meus
6 et ancillae tuae erant duo filii qui rixati sunt adversum se in agro
nullusque erat qui eos prohibere posset
et percussit alter alterum et interfecit eum
7 et ecce consurgens universa cognatio adversum ancillam tuam dicit
trade eum qui percussit fratrem suum
ut occidamus eum pro anima fratris sui quem interfecit
et deleamus heredem
et quaerunt extinguere scintillam meam quae relicta est
ut non supersit viro meo nomen et reliquiae super terram
8 et ait rex ad mulierem vade in domum tuam et ego iubebo pro te
9 dixitque mulier thecuites ad regem
in me domine mi rex iniquitas et in domum patris mei
rex autem et thronus eius sit innocens
10 et ait rex qui contradixerit tibi adduc eum ad me
et ultra non addet ut tangat te
11 quae ait recordetur rex Domini Dei sui
ut non multiplicentur proximi sanguinis ad ulciscendum
et nequaquam interficient filium meum
qui ait vivit Dominus
quia non cadet de capillis filii tui super terram
12 dixit ergo mulier
loquatur ancilla tua ad dominum meum regem verbum
et ait loquere
13 dixitque mulier
quare cogitasti istiusmodi rem contra populum Dei
et locutus est rex verbum istud
ut peccet et non reducat eiectum suum
14 omnes morimur
et quasi aquae delabimur in terram quae non
revertuntur
nec vult perire Deus animam
sed retractat cogitans ne penitus pereat qui abiectus est
15 nunc igitur veni
ut loquar ad regem dominum meum verbum hoc
praesente populo
et dixit ancilla tua loquar ad regem
si quo modo faciat rex verbum ancillae suae
16 et audivit rex ut liberaret ancillam suam de manu omnium
qui volebant delere me et filium meum simul de hereditate Dei
17 dicat ergo ancilla tua
ut fiat verbum domini mei regis quasi
sacrificium
sicut enim angelus Dei sic est dominus meus rex
ut nec benedictione nec maledictione moveatur
unde et Dominus Deus tuus est tecum
18 et respondens rex dixit ad mulierem
ne abscondas a me verbum quod te interrogo
dixitque mulier loquere domine mi rex
19 et ait rex numquid manus Ioab tecum est in omnibus istis
respondit mulier et ait per salutem animae tuae domine mi rex
nec ad dextram nec ad sinistram est
ex omnibus his quae locutus est dominus meus rex
servus enim tuus Ioab ipse praecepit mihi
et ipse posuit in os ancillae tuae omnia verba haec
20 ut verterem figuram sermonis huius
servus tuus Ioab praecepit istud
tu autem domine mi sapiens es
sicut habet sapientiam angelus Dei
ut intellegas omnia super terram
21 et ait rex ad Ioab ecce placatus feci verbum tuum
vade igitur et revoca puerum Absalom
22 cadensque Ioab super faciem suam in terram
adoravit et benedixit regi et dixit Ioab
hodie intellexit servus tuus
quia inveni gratiam in oculis tuis domine mi rex
fecisti enim sermonem servi tui
23 surrexit ergo Ioab et abiit in Gessur
et adduxit Absalom in Hierusalem
24 dixit autem rex revertatur in domum suam
et faciem meam non videat
reversus est itaque Absalom in domum suam
et faciem regis non vidit
25 porro sicut Absalom vir non erat pulcher in omni Israhel et decorus
nimis
a vestigio pedis usque ad verticem non erat in eo ulla macula
26 et quando tondebatur capillum
semel autem in anno tondebatur quia gravabat eum caesaries
ponderabat capillos capitis sui ducentis siclis pondere publico
27 nati sunt autem Absalom filii tres
et filia una nomine Thamar eleganti forma
28 mansitque Absalom Hierusalem duobus annis
et faciem regis non vidit
29 misit itaque ad Ioab ut mitteret eum ad regem
qui noluit venire ad eum
cumque secundo misisset et ille noluisset venire
30 dixit servis suis
scitis agrum Ioab iuxta agrum meum habentem messem hordei
ite igitur et succendite eum igni
succenderunt ergo servi Absalom segetem igni
31 surrexitque Ioab et venit ad Absalom in domum eius
et dixit quare succenderunt servi tui segetem meam igni
32 et respondit Absalom ad Ioab
misi ad te obsecrans ut venires ad me
et mitterem te ad regem ut diceres ei quare veni de
Gessur
melius mihi erat ibi esse
obsecro ergo ut videam faciem regis
quod si memor est iniquitatis meae interficiat me
33 ingressus Ioab ad regem nuntiavit ei
vocatusque Absalom intravit ad regem
et adoravit super faciem terrae coram eo
osculatusque est rex Absalom