1 Mes shtëpisë së Saulit dhe shtëpisë së Davidit u bë luftë e gjatë. Davidi forcohej e Sauli dobësohej.
Bijtë e Davidit
2 Davidit i lindën djem në Hebron. Amoni ishte i parëlinduri dhe Ahinoama, prej Izrelit, ishte nëna e tij. 3 I dyti ishte Kilabi dhe nëna e tij ishte Abigajla, ish gruaja e Nabal Karmelitit. I treti ishte Absalomi, biri i Makës, të bijës së Talmait, mbretit të Geshurit. 4 I katërti ishte Adonjahu, biri i Hagitës. I pesti ishte Shefatjahu, biri i Abitalës. 5 I gjashti ishte Itreami dhe nëna e tij ishte Eglaja, gruaja e Davidit. Këta ishin bijtë që i lindën Davidit në Hebron.
6 Gjatë luftës mes shtëpisë së Saulit dhe shtëpisë së Davidit, Abneri e forcoi pushtetin e vet në shtëpinë e Saulit. 7 Sauli kishte një shemër, që quhej Ricpa, bija e Ajahut. Atëherë Ishbosheti i tha Abnerit: «Përse shkove me shemrën e atit tim?». 8 Abneri u zemërua shumë me fjalët e Ishboshetit e i tha: «Mos jam gjë qen i Judës! Gjer më sot i kam ndenjur besnik Saulit, atit tënd, vëllezërve dhe miqve të tij. Unë nuk të dorëzova te Davidi e ti po më fajëson për një grua? 9 Më zi ma bëftë Perëndia, nëse nuk e ndihmoj Davidin për të plotësuar çfarë i premtoi Zoti, 10 për t'ia marrë mbretërinë shtëpisë së Saulit e për të forcuar fronin e Davidit mbi Izraelin e Judën, që nga Dani e deri në Bershebë». 11 Ishbosheti pati frikë e nuk i ktheu dot përgjigje Abnerit.
12 Atëherë Abneri i dërgoi lajmëtarë Davidit për t'i thënë: «Kujt i takon toka? Eja lidhim besën. Unë do të të përkrah dhe do ta kthej mbarë Izraelin te ti». 13 Davidi i tha: «Mirë. Do ta lidhim besën, veçse me një kusht: mos më dil para syve pa më sjellë më parë Mikalën, bijën e Saulit». 14 Davidi dërgoi lajmëtarë edhe tek Ishbosheti, biri i Saulit, e i tha: «Ma jep Mikalën, gruan time, që m'u premtua për njëqind lafsha filistinësh». 15 Atëherë Ishbosheti dërgoi njerëz dhe ia morën Mikalën burrit të saj, Paltielit, birit të Laishit. 16 Por ai e ndoqi pas duke qarë deri në Bahurim. Abneri i tha: «Ik e kthehu!». Ai u kthye.
17 Abneri kishte folur me pleqësinë e Izraelit e u kishte thënë: «Prej kohësh e kërkoni për mbret Davidin. 18 Bëjeni, pra! Zoti i ka thënë Davidit se nëpërmjet tij do ta çlirojë Izraelin, popullin e vet, nga filistinët dhe nga tërë armiqtë». 19 Abneri i foli edhe Benjaminit. Pastaj shkoi edhe te Davidi, në Hebron, për t'i thënë se çdo gjë ishte gati me Izraelin dhe me shtëpinë e Benjaminit.
20 Ai shkoi te Davidi në Hebron me njëzet burra dhe Davidi u shtroi një gosti. 21 Pastaj Abneri i tha Davidit: «Më lër të shkoj e ta mbledh tërë Izraelin rreth timzoti, mbretit, që ta lidhin besën me ty e ti të sundosh mbi ç'të ta ketë ënda». Davidi e la dhe Abneri shkoi në paqe.
Vrasja e Abnerit
22 Atëherë erdhën shërbëtorët e Davidit. Joabi ishte kthyer nga plaçkitja dhe kishte sjellë plaçkë të madhe. Por Abneri nuk ishte më me Davidin, në Hebron, sepse kishte shkuar në paqe. 23 Kur mbërriti Joabi bashkë me ushtrinë, e njoftuan se te mbreti kishte ardhur Abneri, biri i Nerit, dhe se ai e kishte lënë të shkonte në paqe. 24 Atëherë ai shkoi te mbreti e i tha: «Çfarë ke bërë? Abneri erdhi te ti dhe ti e le të shkonte? 25 A nuk e di se Abneri, biri i Nerit, ka ardhur për të të mashtruar, për të parë nga hyn e nga del dhe gjithçka që bën?».
26 Joabi u largua nga Davidi, dërgoi lajmëtarë te Abneri dhe ata e kthyen nga burimi i Sirahut. Davidi nuk dinte gjë. 27 Kur Abneri u kthye në Hebron, Joabi e mori mënjanë te porta, për t'i folur vetëm. Aty e qëlloi në bark. Abneri vdiq, për shkak të gjakut të Asahelit, vëllait të Joabit. 28 Kur e mori vesh, Davidi tha: «Unë dhe mbretëria ime jemi të pafajshëm para Zotit deri në amshim për gjakun e Abnerit, birit të Nerit. 29 Gjaku i Abnerit rëntë mbi kryet e Joabit dhe mbi tërë familjen e atit të tij. Mos iu ndaftë shtëpisë së tij rrjedhja e farës, lebra, puna e furkës, shpata shfarosëse dhe zia e bukës». 30 Joabi dhe vëllai i tij Abishai e vranë Abnerin, sepse ai kishte vrarë Asahelin, vëllanë e tyre, në betejën e Gibeonit.
31 Atëherë Davidi i tha Joabit dhe tërë popullit që ishte me të: «Shqyeni petkat dhe vishuni me grathore për të vajtuar Abnerin». Vetë mbreti David ecte pas arkivolit. 32 E varrosën në Hebron dhe Davidi ngriti zërin e vajtoi mbi varrin e Abnerit bashkë me tërë popullin. 33 Mbreti e vajtoi e tha:
«Siç vdes i marri vdiq Abneri?
34 Duart nuk i kishe të lidhura,
as këmbët në pranga,
por re porsi ata
që nga keqbërësit e pësojnë!».
Tërë populli e vajtonte pareshtur. 35 Pastaj tërë populli u përpoq ta bindte Davidin të hante diçka para se të ngrysej, por ai ishte betuar e kishte thënë: «Më zi ma bëftë Perëndia nëse ha bukë apo vë gjë në gojë para se të perëndojë dielli». 36 Mbarë populli e vuri re këtë dhe i pëlqeu. Çdo gjë që bënte mbreti e pëlqente tërë populli. 37 Kështu, mbarë populli e mbarë Izraeli e morën vesh atë ditë se Abnerin, birin e Nerit, nuk e kishte vrarë mbreti. 38 Mbreti u tha shërbëtorëve të vet: «A nuk e dini se sot në Izrael u shua një prijës i madh? 39 Unë jam ende i pafuqishëm edhe pse jam vajosur mbret, ndërsa këta burra, bijtë e Cerujahut, janë më të dhunshëm se unë. Zoti e shpërbleftë keqbërësin sipas ligësisë së tij!».
1 facta est ergo longa concertatio
inter domum Saul et inter domum David
David proficiens et semper se ipso robustior
domus autem Saul decrescens cotidie
2 nati quoque sunt filii David in Hebron
fuitque primogenitus eius Amnon de Ahinoem Iezrahelitide
3 et post eum Chelaab de Abigail uxore Nabal Carmeli
porro tertius Absalom filius Maacha filiae Tholomai regis Gessur
4 quartus autem Adonias filius Aggith
et quintus Safathia filius Abital
5 sextus quoque Iethraam de Agla uxore David
hii nati sunt David in Hebron
6 cum ergo esset proelium inter domum Saul et domum David
Abner filius Ner regebat domum Saul
7 fuerat autem Sauli concubina nomine Respha filia Ahia
dixitque Hisboseth ad Abner
8 quare ingressus es ad concubinam patris mei
qui iratus nimis propter verba Hisboseth ait
numquid caput canis ego sum adversum Iuda hodie
qui fecerim misericordiam super domum Saul patris tui
et super fratres et proximos eius
et non tradidi te in manu David
et tu requisisti in me quod argueres pro muliere hodie
9 haec faciat Deus Abner et haec addat ei
nisi quomodo iuravit Dominus David sic faciam cum eo
10 ut transferatur regnum de domo Saul
et elevetur thronus David super Israhel et super Iudam
a Dan usque Bersabee
11 et non potuit respondere ei quicquam quia metuebat illum
12 misit ergo Abner nuntios ad David pro se dicentes cuius est terra
et loquerentur fac mecum amicitias et erit manus mea
tecum
et reducam ad te universum Israhel
13 qui ait optime ego faciam tecum amicitias
sed unam rem peto a te dicens
non videbis faciem meam antequam adduxeris Michol filiam Saul
et sic venies et videbis me
14 misit autem David nuntios ad Hisboseth filium Saul dicens
redde uxorem meam Michol
quam despondi mihi centum praeputiis Philisthim
15 misit ergo Hisboseth et tulit eam a viro suo Faltihel filio Lais
16 sequebaturque eam vir suus plorans usque Baurim
et dixit ad eum Abner vade revertere qui reversus est
17 sermonem quoque intulit Abner ad seniores Israhel dicens
tam heri quam nudius tertius quaerebatis David
ut regnaret super vos
18 nunc ergo facite quoniam Dominus locutus est ad David dicens
in manu servi mei David salvabo populum meum Israhel
de manu Philisthim et omnium inimicorum eius
19 locutus est autem Abner etiam ad Beniamin
et abiit ut loqueretur ad David in Hebron omnia
quae placuerant Israhel et universo
Beniamin
20 venitque ad David in Hebron cum viginti viris
et fecit David Abner et viris eius qui venerant cum eo convivium
21 et dixit Abner ad David
surgam ut congregem ad te dominum meum regem omnem Israhel
et ineam tecum foedus et imperes omnibus sicut desiderat anima tua
cum ergo deduxisset David Abner et ille isset in pace
22 statim pueri David et Ioab venerunt caesis latronibus
cum praeda magna nimis
Abner autem non erat cum David in Hebron
quia iam dimiserat eum et profectus fuerat in pace
23 et Ioab et omnis exercitus qui erat cum eo postea venerant
nuntiatum est itaque Ioab a narrantibus
venit Abner filius Ner ad regem et dimisit eum et abiit in pace
24 et ingressus est Ioab ad regem et ait
quid fecisti ecce venit Abner ad te
quare dimisisti eum et abiit et recessit
25 ignoras Abner filium Ner quoniam ad hoc venit ut deciperet
te
et sciret exitum tuum et introitum tuum et nosset omnia quae agis
26 egressus itaque Ioab a David
misit nuntios post Abner et reduxit eum a cisterna Sira
ignorante David
27 cumque redisset Abner in Hebron
seorsum abduxit eum Ioab ad medium portae
ut loqueretur ei in dolo
et percussit illum ibi in inguine
et mortuus est in ultionem sanguinis Asahel fratris eius
28 quod cum audisset David rem iam gestam ait
mundus ego sum et regnum meum apud Dominum
usque in sempiternum
a sanguine Abner filii Ner
29 et veniat super caput Ioab et super omnem domum patris eius
nec deficiat de domo Ioab fluxum seminis sustinens et leprosus
tenens fusum et cadens gladio et indigens pane
30 igitur Ioab et Abisai frater eius interfecerunt Abner
eo quod occidisset Asahel fratrem eorum in Gabaon in proelio
31 dixit autem David ad Ioab et ad omnem populum qui erat cum eo
scindite vestimenta vestra et accingimini saccis
et plangite ante exequias Abner
porro rex David sequebatur feretrum
32 cumque sepelissent Abner in Hebron
levavit rex vocem suam et flevit super tumulum Abner
flevit autem et omnis populus
33 plangensque rex Abner ait
nequaquam ut mori solent ignavi mortuus est Abner
34 manus tuae non sunt ligatae
et pedes tui non sunt conpedibus adgravati
sed sicut solent cadere coram filiis iniquitatis corruisti
congeminansque omnis populus flevit super eum
35 cumque venisset universa multitudo
cibum capere cum David clara adhuc die
iuravit David dicens haec faciat mihi Deus et haec addat
si ante occasum solis gustavero panem vel aliud quicquam
36 omnisque populus audivit
et placuerunt eis cuncta quae fecit rex in conspectu totius populi
37 et cognovit omne vulgus et universus Israhel in die illa
quoniam non actum fuisset a rege ut occideretur Abner filius Ner
38 dixit quoque rex ad servos suos
num ignoratis quoniam princeps et maximus cecidit hodie in Israhel
39 ego autem adhuc delicatus et unctus rex
porro viri isti filii Sarviae duri mihi sunt
retribuat Dominus facienti malum iuxta malitiam suam