Rënia e Babilonisë
1 Ra Beli, u rrëzua Neboja!
Idhujt e tyre janë ngarkuar
mbi kafshë e mbi bagëti.
Barrët, që ju i mbanit,
rëndojnë mbi kafshët e këputura.
2 Kanë rënë, janë rrëzuar të gjitha,
ngarkesën nuk e shpëtojnë dot,
edhe ato vetë po shkojnë në robëri.
3 Më dëgjoni, o shtëpi e Jakobit,
dhe tërë ju, o teprica e shtëpisë së Izraelit,
ju që ju kam mbajtur që në bark të nënës,
që ju kam mbartur që në ngjizje.
4 Derisa të plakeni, unë jam po ai,
derisa të thinjeni, unë do t'ju mbaj.
Unë ju kam bërë, unë do t'ju mbart,
unë do t'ju mbaj e do t'ju çliroj.
5 Me kë doni të më barazoni
e të ngjashëm të më bëni?
Me kë doni të më krahasoni,
që të njëjtë të jemi?
6 Nga kuleta e nxjerrin arin,
argjendin në peshore e matin,
paguajnë argjendarin që t'ua punojë hyjninë,
bien përmbys para saj dhe e adhurojnë.
7 E ngrenë mandej mbi supe për ta mbartur,
në vendin e duhur e vendosin.
Atje qëndron, s'luan vendit,
edhe po t'i thërrasësh, nuk përgjigjet,
nga fatkeqësia nuk shpëton askënd.
8 Kujtohuni për këtë e mbahuni fort!
Thellohuni për këtë në zemrat tuaja, o të paudhë!
9 Kujtohuni për gjërat e tejshkuara,
se unë jam Perëndia e tjetër s'ka,
unë jam Perëndia e të ngjashëm me mua s'ka.
10 Që nga fillimi e paralajmëroj të ardhmen,
qëmoti, ngjarjet që s'kanë ndodhur ende.
Ju them se qëllimi im do të përmbushet
e gjithë dëshirat e mia do të plotësohen.
11 Nga lindja e thërras shpendin grabitqar,
nga vendi i largët atë njeri për qëllimin tim.
E kam thënë e do ta sjell,
e kam shestuar e do ta bëj.
12 Më dëgjoni mua, o zemërgurë,
ju që i rrini larg drejtësisë.
13 Drejtësia ime po afron, nuk është larg,
shpëtimi im nuk ka për të vonuar,
Sionit do t'i sjell shpëtimin,
lavdinë time, Izraelit.
1 conflatus est Bel contritus est Nabo
facta sunt simulacra eorum bestiis et iumentis
onera vestra gravi pondere usque ad lassitudinem
2 contabuerunt et contrita sunt simul
non potuerunt salvare portantem
et anima eorum in captivitatem ibit
3 audite me domus Iacob et omne residuum domus Israhel
qui portamini a meo utero
qui gestamini a mea vulva
4 usque ad senectam ego ipse et usque ad canos ego portabo
ego feci et ego feram et ego portabo et salvabo
5 cui adsimilastis me et adaequastis
et conparastis me et fecistis similem
6 qui confertis aurum de sacculo
et argentum statera ponderatis
conducentes aurificem ut faciat deum
et procidunt et adorant
7 portant illud in umeris gestantes et ponentes in loco suo
et stabit ac de loco suo non movebitur
sed et cum clamaverint ad eum non audiet
de tribulatione non salvabit eos
8 mementote istud et fundamini
redite praevaricatores ad cor
9 recordamini prioris saeculi quoniam ego sum Deus
et non est ultra Deus nec est similis mei
10 adnuntians ab exordio novissimum
et ab initio quae necdum facta sunt
dicens consilium meum stabit et omnis voluntas mea fiet
11 vocans ab oriente avem et de terra longinqua virum voluntatis meae
et locutus sum et adducam illud creavi et faciam illud
12 audite me duro corde qui longe estis a iustitia
13 prope feci iustitiam meam non elongabitur
et salus mea non morabitur
dabo in Sion salutem et Israheli gloriam meam