Agjërimi i drejtë
1 Bërtit fort! Mos u përmba!
Ngrije zërin porsi boria!
Shpallja popullit tim paudhësitë e veta,
shtëpisë së Jakobit mëkatet e veta.
2 Ditë për ditë më kërkojnë,
udhët e mia duan t'i njohin,
si të ishin një popull, që zbaton drejtësinë,
që nuk i braktis vendimet e Perëndisë.
Kërkojnë prej meje gjykim të drejtë,
dëshirojnë t'i afrohen Perëndisë.
3 «Përse të agjërojmë, kur ti nuk shikon?», thonë.
«Përse ta mundojmë veten, kur ti nuk do t'ia dish?».
Ja, ditën e agjërimit ju bëni si doni
e të gjithë punëtorët tuaj në punë i mbytni.
4 Ju agjëroni mes grindjesh e zënkash,
njëri-tjetrin pabesisht me grusht e gjuani.
Nëse agjëroni si sot,
zëri juaj lart nuk do të dëgjohet.
5 Përse, i tillë qenka agjërimi që unë pëlqej?
E tillë dita kur njeriu përul shpirtin e tij?
Të ulësh kokën porsi xunkthi e
të shtrihesh në grathore e në hi,
pse, këtë quan agjërim
e ditë që i pëlqen Zotit?
6 Agjërimi që më pëlqen mua, a s'është vallë
të këputësh vargonjtë e paudhësisë,
të zgjidhësh litarët e zgjedhës,
të lësh të lirë të shtypurit,
të dërrmosh çdo zgjedhë?
7 A s'është ta ndash bukën me të uriturin,
të presësh në shtëpi të varfrin e pastrehë,
ta shohësh dikë të zhveshur e ta veshësh,
dhe farefisin tënd të mos e lësh pas dore?
8 Atëherë drita jote do të shpërthejë si agimi,
shërimi yt do të gëlojë me vrull,
përpara do të të prijë drejtësia jote,
praparojë do të kesh lavdinë e Zotit.
9 Atëherë do të thërrasësh
e Zoti do të të dëgjojë,
do t'i kërkosh ndihmë
e do të të përgjigjet: «Ja, ku jam!».
Nëse heq dorë prej zgjedhës,
prej gishtit paditës e fjalëve të liga,
10 nëse jepesh me shpirt ndaj të pangrënit,
nëse ia ngin barkun skamnorit,
atëherë drita jote do të shndritë në errësirë
e terri yt do të jetë porsi mesdita.
11 Zoti do të të prijë përherë,
do të ta kënaqë shpirtin në shkreti,
do t'i forcojë kockat e tua,
e ti do të jesh si kopshti i ujitur,
porsi burimi i ujërave
që nuk shterojnë kurrë.
12 Njerëzit e tu do t'i ndërtojnë rrënojat e lashta,
do t'i ngresh sërish themelet e lëna brez pas brezi.
Kështu ti do të quhesh: «Rindërtuesi i rrënojave,
ndreqësi i udhëve për në vendbanim».
13 Nëse e përmban këmbën,
që të mos e shkelësh të shtunën,
nëse nuk bën ç'të duash
në ditën time të shenjtë,
por e çmon si kënaqësi të shtunën,
si ditën e nderuar e të shenjtë të Zotit,
dhe e nderon duke mos u nisur për udhë,
duke mos kryer punë e duke mos bërë marrëveshje,
14 atëherë do të gjesh kënaqësi në Zotin
e unë do të të bëj të kalërosh mbi lartësitë e tokës,
do të të ushqej prej trashëgimisë së Jakobit, atit tënd,
se kështu ka folur goja e Zotit.
1 clama ne cesses quasi tuba exalta vocem tuam
et adnuntia populo meo scelera eorum
et domui Iacob peccata eorum
2 me etenim de die in diem quaerunt et scire vias meas volunt
quasi gens quae iustitiam fecerit
et quae iudicium Dei sui non reliquerit
rogant me iudicia iustitiae adpropinquare Deo volunt
3 quare ieiunavimus et non aspexisti
humiliavimus animam nostram et nescisti
ecce in die ieiunii vestri invenitur voluntas
et omnes debitores vestros repetitis
4 ecce ad lites et contentiones ieiunatis
et percutitis pugno impie
nolite ieiunare sicut usque ad hanc diem
ut audiatur in excelso clamor vester
5 numquid tale est ieiunium quod elegi
per diem adfligere hominem animam suam
numquid contorquere quasi circulum caput suum
et saccum et cinerem sternere
numquid istud vocabis ieiunium et diem acceptabilem Domino
6 nonne hoc est magis ieiunium quod elegi
dissolve conligationes impietatis solve fasciculos deprimentes
dimitte eos qui confracti sunt liberos et omne onus disrumpe
7 frange esurienti panem tuum
et egenos vagosque induc in domum tuam
cum videris nudum operi eum et carnem tuam ne despexeris
8 tunc erumpet quasi mane lumen tuum et sanitas tua citius orietur
et anteibit faciem tuam iustitia tua
et gloria Domini colliget te
9 tunc invocabis et Dominus exaudiet clamabis et dicet ecce adsum
si abstuleris de medio tui catenam
et desieris digitum extendere et loqui quod non prodest
10 cum effuderis esurienti animam tuam
et animam adflictam repleveris
orietur in tenebris lux tua et tenebrae tuae erunt sicut meridies
11 et requiem tibi dabit Dominus semper
et implebit splendoribus animam tuam et ossa tua liberabit
et eris quasi hortus inriguus
et sicut fons aquarum cuius non deficient aquae
12 et aedificabuntur in te deserta saeculorum
fundamenta generationis et generationis suscitabis
et vocaberis aedificator sepium avertens semitas in quietem
13 si averteris a sabbato pedem tuum
facere voluntatem tuam in die sancto meo
et vocaveris sabbatum delicatum et sanctum Domini gloriosum
et glorificaveris eum dum non facis vias tuas
et non invenitur voluntas tua ut loquaris sermonem
14 tunc delectaberis super Domino
et sustollam te super altitudines terrae
et cibabo te hereditate Iacob patris tui
os enim Domini locutum est