Davidi dhe Jonatani
1 Sapo mbaroi së foluri me Saulin, Jonatani u lidh me gjithë shpirt me Davidin. Ai e deshi Davidin si veten. 2 Sauli e mori atë ditë Davidin e nuk e la të kthehej te shtëpia e të atit. 3 Jonatani e Davidi lidhën besën, sepse ai e donte si veten. 4 Jonatani e hoqi petkun e ia dha Davidit. I dha edhe tunikën, shpatën, harkun e brezin e vet. 5 Davidit i printe e mbara kudo që e dërgonte Sauli, prandaj ky e vuri në krye të ushtarëve. Populli e shërbëtorët e Saulit e patën për zemër Davidin.
6 Pasi Davidi vrau filistinin, trupat u kthyen dhe gratë nga të gjitha qytetet e Izraelit dolën me këngë e valle për të takuar mbretin Saul, duke u rënë dajreve e qesteve plot hare. 7 Dhe kënduan:
«Sauli vrau me mijëra,
Davidi me dhjetëra mijëra!».
8 Sauli u zemërua shumë e nuk i pëlqeu kjo, sepse mendoi: «Davidit i numëruan dhjetëra mijëra, ndërsa mua vetëm mijëra. U mbetet vetëm ta bëjnë mbret!». 9 Që prej asaj dite Sauli e shihte me sy të keq Davidin.
10 Të nesërmen shpirti i lig i dërguar prej Perëndisë e pushtoi Saulin e ai u përçart në shtëpi. Davidi po i binte lirës siç bënte përditë, ndërsa Sauli mbante një heshtë në dorë. 11 Sauli e qëlloi me heshtë, se mendoi ta mbërthente Davidin pas murit, por Davidi iu shmang dy herë.
12 Sauli e druante Davidin, se Zoti ishte larguar prej tij dhe ishte me Davidin. 13 Sauli e largoi prej vetes dhe e bëri kryemijës. Ai i printe popullit 14 e i shkonte mbarë në çdo gjë, sepse Zoti ishte me të. 15 Sauli e vuri re se Davidit i shkonte shumë mbarë, prandaj filloi ta kishte frikë. 16 Tërë Izraeli e Juda e donte Davidin, se ai i udhëhiqte.
Martesa e Davidit
17 Sauli i tha Davidit: «Do të të jap për grua Merabën, vajzën time të madhe. Ti vetëm më shërbe si luftëtar e lufto betejat e Zotit». Sauli thoshte: «Të mos vdesë prej dorës sime, por prej dorës së filistinëve». 18 Davidi iu përgjigj: «Kush jam unë apo shtëpia e atit tim në Izrael, që të bëhem dhëndri i mbretit?». 19 Por, kur erdhi koha për t'u martuar me Davidin, Merabën, bijën e Saulit, ia dhanë Adriel Meholatitit.
20 Mikala, bija e Saulit, e donte Davidin dhe, kur i treguan Saulit, atij i pëlqeu kjo, 21 se thoshte: «Do t'ia jap për grua, që të bjerë në kurth e të vritet nga dora e filistinëve». Kështu, për të dytën herë Sauli i kërkoi Davidit të bëhej dhëndri i tij. 22 Sauli i urdhëroi shërbëtorët e vet e u tha: «Flisni me Davidin e thuajini në fshehtësi: “I ke pëlqyer mbretit dhe shërbëtorët të duan, pse nuk bëhesh dhëndri i mbretit?”». 23 Shërbëtorët e Saulit folën me Davidin, por ai u tha: «Përse, punë e lehtë ju duket të jesh dhëndri i mbretit? Unë jam i varfër e i parëndësishëm». 24 Kur shërbëtorët i treguan Saulit çfarë kishte thënë Davidi 25 ai u tha: «Kështu thuajini Davidit: “Mbreti nuk do pajë, por lafshën e njëqind filistinëve të vdekur, që të hakmerret kundër armiqve të tij”». Sauli mendonte si e si të vritej Davidi prej dorës së filistinëve. 26 Shërbëtorët e Saulit folën me Davidin dhe atij iu mbush mendja të bëhej dhëndri i mbretit. Para se të plotësoheshin ditët, 27 Davidi bashkë me njerëzit e vet shkoi e vrau dyqind filistinë e ia dërgoi mbretit të tëra lafshat që të bëhej dhëndri i tij. Kështu, Sauli i dha për grua bijën e vet, Mikalën. 28 Sauli e pa se Zoti ishte me Davidin dhe se Mikala, bija e tij, e donte Davidin. 29 Sauli e pati frikë Davidin edhe më shumë e u bë armik i tij përjetë.
30 Sa herë që prijësit e filistinëve dilnin për luftë, Davidit i shkonte mbarë më shumë se tërë shërbëtorëve të Saulit, prandaj dhe bëri emër të madh.
1 et factum est cum conplesset loqui ad Saul
anima Ionathan conligata est animae David
et dilexit eum Ionathan quasi animam suam
2 tulitque eum Saul in die illa
et non concessit ei ut reverteretur in domum patris sui
3 inierunt autem Ionathan et David foedus
diligebat enim eum quasi animam suam
4 nam expoliavit se Ionathan tunicam qua
erat vestitus
et dedit eam David
et reliqua vestimenta sua usque ad gladium et arcum suum et usque ad
balteum
5 egrediebatur quoque David ad omnia quaecumque misisset eum Saul
et prudenter se agebat
posuitque eum Saul super viros belli
et acceptus erat in oculis universi populi
maximeque in conspectu famulorum Saul
6 porro cum reverteretur percusso Philistheo David
egressae sunt mulieres de universis urbibus Israhel
cantantes chorosque ducentes
in occursum Saul regis in tympanis laetitiae et in sistris
7 et praecinebant mulieres ludentes atque dicentes
percussit Saul mille et David decem milia
8 iratus est autem Saul nimis
et displicuit in oculis eius iste sermo
dixitque dederunt David decem milia
et mihi dederunt mille
quid ei superest nisi solum regnum
9 non rectis ergo oculis Saul aspiciebat David
ex die illa et deinceps
10 post diem autem alteram invasit spiritus Dei malus
Saul
et prophetabat in medio domus suae
David autem psallebat manu sua sicut per singulos dies
tenebatque Saul lanceam
11 et misit eam
putans quod configere posset David cum pariete
et declinavit David a facie eius secundo
12 et timuit Saul David eo quod esset Dominus cum eo
et a se recessisset
13 amovit ergo eum Saul a se
et fecit eum tribunum super mille viros
et egrediebatur et intrabat in conspectu populi
14 in omnibus quoque viis suis David prudenter agebat
et Dominus erat cum eo
15 vidit itaque Saul quod prudens esset nimis et coepit cavere eum
16 omnis autem Israhel et Iuda diligebat David
ipse enim egrediebatur et ingrediebatur ante eos
17 dixit autem Saul ad David
ecce filia mea maior Merob ipsam dabo tibi uxorem
tantummodo esto vir fortis et proeliare bella Domini
Saul autem reputabat dicens non sit manus mea in eo
sed sit super illum manus Philisthinorum
18 ait autem David ad Saul
quis ego sum aut quae est vita mea aut cognatio patris mei in Israhel
ut fiam gener regis
19 factum est autem tempus
cum deberet dari Merob filia Saul David
data est Hadrihel Molathitae uxor
20 dilexit autem Michol filia Saul altera David
et nuntiatum est Saul et placuit ei
21 dixitque Saul dabo eam illi ut fiat ei in scandalum
et sit super eum manus Philisthinorum
dixit ergo Saul ad David
in duabus rebus gener meus eris hodie
22 et mandavit Saul servis suis loquimini ad David clam me dicentes
ecce places regi et omnes servi eius diligunt te
nunc ergo esto gener regis
23 et locuti sunt servi Saul in auribus David omnia verba haec
et ait David num parum vobis videtur generum esse regis
ego autem sum vir pauper et tenuis
24 et renuntiaverunt servi Saul dicentes
huiuscemodi verba locutus est David
25 dixit autem Saul sic loquimini ad David
non habet necesse rex sponsalia
nisi tantum centum praeputia Philisthinorum
ut fiat ultio de inimicis regis
porro Saul cogitabat tradere David in manibus
Philisthinorum
26 cumque renuntiassent servi eius David verba quae diximus
placuit sermo in oculis David ut fieret gener regis
27 et post dies paucos surgens David
abiit cum viris qui sub eo erant
et percussis Philisthim ducentis
viris
adtulit praeputia eorum
et adnumeravit ea regi ut esset gener eius
dedit itaque ei Saul Michol filiam suam uxorem
28 et vidit Saul et intellexit quia Dominus esset cum David
Michol autem filia Saul diligebat eum
29 et Saul magis coepit timere David
factusque est Saul inimicus David cunctis diebus
30 et egressi sunt principes Philisthinorum
a principio autem egressionis eorum
prudentius se gerebat David quam omnes servi Saul
et celebre factum est nomen eius nimis