Populli murmurit
1 Populli murmuriti ligësisht kundër Zotit. Atëherë zemërimi i Zotit u ndez kundër tyre dhe zjarri i zemërimit të tij përpiu skajet e fushimit. 2 Populli i thirri Moisiut. Ai iu lut Zotit e zjarri u shua. 3 Kështu, ai vend u quajt Taberah, sepse atje zjarri i Zotit u ndez kundër tyre.
4 Gjindjen e huaj që ishte me popullin e Izraelit e kapi grykësia. Atyre iu bashkuan edhe izraelitët e filluan të qahen sërish: «Kush do të na japë mish për të ngrënë? 5 Ende na kujtohet peshku që hanim falas në Egjipt, kastravecat, shalqinjtë, preshtë, qepët e hudhrat. 6 Por tani, na është tharë barku e s'na shohin sytë gjë tjetër veç manës!».
7 Mana ishte si fara e koriandrës, nga ngjyra i ngjante bdelit. 8 Populli dilte anembanë, e mblidhte, e bluante në mokër ose e shtypte në havan. Pastaj e ziente në kusi dhe e bënte kulaç. Shijen e kishte si kulaçi me vaj. 9 Kur binte vesa e natës në fushim, binte edhe mana.
10 Moisiu dëgjoi si qahej populli, çdo familje e çdo njeri, në tendën e vet. Zoti u zemërua shumë dhe Moisiu u mërzit. 11 Atëherë Moisiu i tha Zotit: «Përse e mundon shërbëtorin tënd? Përse nuk gjeta hir para teje, që ma ngarkove si barrë tërë këtë popull? 12 Mos e ngjiza dhe e polla unë tërë këtë popull që të më thuash mbaje në gji ashtu siç e mban mëndesha foshnjën, deri sa të arrijë në vendin që iu premtove etërve të tij? 13 Ku ta gjej mishin për tërë këtë popull që më qahet e më thotë: “Na jep mish për të ngrënë!”? 14 Unë s'e mbaj dot vetëm barrën e tërë këtij populli, sepse është tepër e rëndë për mua. 15 Po u solle kështu me mua, vritmë një herë e mirë në më do, që të mos e shoh më mjerimin tim».
Shtatëdhjetë pleqtë
16 Zoti i tha Moisiut: «Më mblidh shtatëdhjetë burra nga pleqtë e Izraelit që i njeh si të tillë dhe silli te tenda e takimit. Të paraqiten atje bashkë me ty. 17 Atje do të zbres edhe unë e do të flas me ty. Do t'u jap shpirtin që është në ty edhe të shtatëdhjetë burrave, që të mbajnë barrën e popullit bashkë me ty. Kështu, nuk do ta mbash barrën vetëm. 18 Popullit thuaji: “Nesër shenjtërohuni, se do të hani mish. Zoti do t'ju japë mish për të ngrënë, sepse u qatë para tij e thatë: ‘Kush do të na japë mish për të ngrënë? Ishim mirë në Egjipt!’. 19 Do të hani mish jo vetëm për një, dy, pesë, dhjetë apo njëzet ditë, 20 por për tërë muajin derisa t'ju vijë në majë të hundës e t'ju neveritet, sepse e përbuzët Zotin që është mes jush kur iu qatë e i thatë: ‘Përse dolëm nga Egjipti?’”». 21 Por Moisiu i tha: «Populli që është me mua ka gjashtëqind mijë këmbësorë e ti thua se do t'u japësh për të ngrënë mish për një muaj?! 22 A thua qetë e dhentë apo tërë peshqit e detit do të mjaftojnë për ta?». 23 Zoti i tha Moisiut: «Mos i është tharë dora Zotit?! Tani do të shohësh nëse fjala ime do të plotësohet apo jo».
24 Moisiu doli dhe i tregoi popullit fjalët e Zotit. Pastaj mblodhi shtatëdhjetë burra nga pleqtë e popullit dhe i vendosi përreth tendës. 25 Atëherë Zoti zbriti në re, foli me Moisiun dhe u dha shtatëdhjetë pleqve shpirtin që ishte në Moisiun. Kur shpirti u preh mbi ta, ata filluan të profetizojnë, por kjo nuk u përsërit më.
26 Dy nga pleqtë qëndruan në fushim. Njëri quhej Eldad e tjetri Medad. Ata ishin përzgjedhur, por nuk kishin shkuar te tenda. Megjithatë, shpirti u preh edhe mbi ta e ata filluan të profetizojnë në fushim. 27 Një djalosh vrapoi dhe i tregoi Moisiut: «Eldadi e Medadi po profetizojnë në fushim». 28 Atëherë, Jozuehu, biri i Nunit, shërbëtori i Moisiut që në rini, i tha Moisiut: «Imzot, ndaloji!». 29 Moisiu iu përgjigj: «Pse ke smirë? Ah, sikur tërë populli i Zotit të profetizonte dhe Zoti t'u jepte shpirtin e tij!». 30 Pastaj Moisiu dhe pleqtë e Izraelit u kthyen në fushim.
Shkurtat
31 Atëherë me urdhër të Zotit u ngrit një erë që mbarti shkurta nga deti dhe i solli në fushim. Shkurtat mbuluan një sipërfaqe sa dy kute mbi tokë dhe sa një dite udhë, anembanë fushimit. 32 Populli u çua dhe tërë ditën e tërë natën, madje edhe të nesërmen, mblodhi shkurta. Ai që mblodhi më pak kishte një mijë kilogramë. Pastaj i shtrinë përreth fushimit. 33 Pa e përtypur mirë mishin, u ndez zemërimi i Zotit kundër popullit dhe i goditi shumë rëndë. 34 Prandaj dhe vendi u quajt Kibrot Hatavah, sepse atje u varrosën grykësit. 35 Populli u nis nga Kibrot Hatavahu e mbërriti në Hacerot.
1 interea ortum est murmur populi
quasi dolentium pro labore contra Dominum
quod cum audisset iratus est
et accensus in eos ignis Domini
devoravit extremam castrorum partem
2 cumque clamasset populus ad Mosen
oravit Moses Dominum et absortus est ignis
3 vocavitque nomen loci illius Incensio
eo quod succensus fuisset contra eos ignis Domini
4 vulgus quippe promiscuum quod ascenderat cum eis
flagravit desiderio sedens et flens
iunctis sibi pariter filiis Israhel
et ait quis dabit nobis ad vescendum carnes
5 recordamur piscium quos comedebamus in Aegypto gratis
in mentem nobis veniunt cucumeres et pepones porrique et cepae et alia
6 anima nostra arida est
nihil aliud respiciunt oculi nostri nisi man
7 erat autem man quasi semen coriandri coloris bdellii
8 circuibatque populus
et colligens illud frangebat mola sive terebat in mortario
coquens in olla et faciens ex eo tortulas saporis quasi panis oleati
9 cumque descenderet nocte super castra ros descendebat pariter et man
10 audivit ergo Moses flentem populum per familias
singulos per ostia tentorii sui
iratusque est furor Domini valde
sed et Mosi intoleranda res visa est
11 et ait ad Dominum cur adflixisti servum tuum
quare non invenio gratiam coram te
et cur inposuisti pondus universi populi huius super me
12 numquid ego concepi omnem hanc multitudinem vel genui eam
ut dicas mihi porta eos in sinu tuo sicut portare solet nutrix
infantulum
et defer in terram pro qua iurasti patribus eorum
13 unde mihi carnes ut dem tantae multitudini
flent contra me dicentes da nobis carnes ut comedamus
14 non possum solus sustinere omnem hunc populum
quia gravis mihi est
15 sin aliter tibi videtur obsecro ut interficias me
et inveniam gratiam in oculis tuis ne tantis adficiar malis
16 et dixit Dominus ad Mosen
congrega mihi septuaginta viros de senibus Israhel
quos tu nosti quod senes populi sint ac magistri
et duces eos ad ostium tabernaculi foederis faciesque ibi stare tecum
17 ut descendam et loquar tibi
et auferam de spiritu tuo tradamque eis
ut sustentent tecum onus populi et non tu solus graveris
18 populo quoque dices
sanctificamini cras comedetis carnes
ego enim audivi vos dicere quis dabit nobis escas carnium
bene nobis erat in Aegypto
ut det vobis Dominus carnes et comedatis
19 non uno die nec duobus vel quinque aut decem nec viginti
quidem
20 sed usque ad mensem dierum
donec exeat per nares vestras et vertatur in nausiam
eo quod reppuleritis Dominum qui in medio vestri est
et fleveritis coram eo dicentes quare egressi sumus ex Aegypto
21 et ait Moses
sescenta milia peditum huius populi sunt
et tu dicis dabo eis esum carnium mense integro
22 numquid ovium et boum multitudo caedetur
ut possit sufficere ad cibum
vel omnes pisces maris in unum congregabuntur ut eos satient
23 cui respondit Dominus numquid manus Domini invalida est
iam nunc videbis utrum meus sermo opere conpleatur
24 venit igitur Moses et narravit populo verba Domini
congregans septuaginta viros de senibus Israhel
quos stare fecit circa tabernaculum
25 descenditque Dominus per nubem et locutus est ad eum
auferens de spiritu qui erat in Mosen et dans
septuaginta viris
cumque requievisset in eis spiritus
prophetaverunt nec ultra cessarunt
26 remanserant autem in castris duo viri
quorum unus vocabatur Heldad et alter Medad
super quos requievit spiritus
nam et ipsi descripti fuerant et non exierant ad
tabernaculum
27 cumque prophetarent in castris
cucurrit puer et nuntiavit Mosi dicens
Heldad et Medad prophetant in castris
28 statim Iosue filius Nun minister Mosi et electus e pluribus ait
domine mi Moses prohibe eos
29 at ille quid inquit aemularis pro me
quis tribuat ut omnis populus prophetet
et det eis Dominus spiritum suum
30 reversusque est Moses et maiores natu Israhel in castra
31 ventus autem egrediens a Domino
arreptas trans mare coturnices detulit et dimisit in
castra
itinere quantum uno die confici potest
ex omni parte castrorum per circuitum
volabantque in aere duobus cubitis altitudine super terram
32 surgens ergo populus toto die illo et nocte ac die
altero
congregavit coturnicum qui parum decem choros
et siccaverunt eas per gyrum castrorum
33 adhuc carnes erant in dentibus eorum
nec defecerat huiuscemodi cibus
et ecce furor Domini concitatus in populum
percussit eum plaga magna nimis
34 vocatusque est ille locus sepulchra Concupiscentiae
ibi enim sepelierunt populum qui desideraverat
egressi autem de sepulchris Concupiscentiae
venerunt in Aseroth et manserunt ibi