Mëkati i Judës
1 Mëkati i Judës është shkruar me penë të hekurt, është gdhendur me majë diamanti në rrasën e zemrës së tyre dhe në brirët e altarëve tyre. 2 Kështu do t'i kujtojnë bijtë e tyre altarët dhe shtyllat e Asherave të tyre pranë pemëve të harlisura, në kodra të larta, 3 në mal e në arë. Pasurinë tënde dhe thesaret e tua do t'i jap për plaçkë, për shkak të mëkatit të faltoreve në vende të larta të trojeve të tua. 4 Do të heqësh dorë nga trashëgimia jote, që unë ta pata dhënë, do të të bëj skllav të armiqve të tu në një tokë që nuk e njeh, se e ndeze zemërimin tim që do të jetë në flakë përgjithmonë.
5 Kështu thotë Zoti:
«Mallkuar ai burrë që në njeriun beson,
që gjen forcë te qenia njerëzore
e prej Zotit zemrën e largon.
6 Do të jetë si shkurrja në stepë
e nuk do të shohë si vjen e mbara,
do të banojë thatinave në shkretëtirë,
në tokë kripore të pabanueshme.
7 Bekuar njeriu që në Zotin beson,
besimi i të cilit është Zoti vetë.
8 Do të jetë si pemë e mbjellë ndanë ujit,
që rrënjët drejt rrjedhës i shtrin.
Nuk do t'i trembet zhegut që vjen,
e gjethet do t'i harlisen.
Në vitin e thatësirës nuk do ta zërë brenga
e nuk do të reshtë së dhëni fryte.
9 Më mashtruese është zemra se çdo gjë,
e pashërueshme është ajo,
kush mund ta kuptojë?
10 Unë, Zoti, shqyrtoj zemrën,
hetoj veshkat,
për t'i dhënë secilit sipas sjelljes së vet,
sipas frytit të veprave të veta.
11 Si shkurta që ngroh vezët që s'i ka bërë vetë,
ashtu edhe kush mbledh pasuri me padrejtësi:
në gjysmën e ditëve të tij do ta bjerrë
e në fund do të mbetet i marrë».
12 Fron i lavdishëm, i lartësuar që në krye të herës,
është vendi i shenjtërores sonë.
13 O shpresë e Izraelit, o Zot,
ata që të braktisin do të turpërohen të gjithë,
ata që të kthejnë krahët, mbi pluhur do të shkruhen,
se braktisën burimin e ujit të gjallë: Zotin.
Lutja e Jeremisë
14 Shëromë, o Zot, e do të shërohem,
shpëtomë, e do të shpëtohem,
se ti je lavdi im.
15 Ja, ata më thonë:
«Ku është fjala e Zotit?
Le të përmbushet, pra».
16 Por unë nuk u shporra,
nuk reshta së shërbyeri pas teje si bariu,
ditën e zezë nuk e dëshirova, ti e di,
çfarë doli nga buzët e mia, para teje ishte.
17 Mos u bëj tmerr për mua,
ti, streha ime në ditë të ligë.
18 U turpërofshin armiqtë e mi,
por mos u turpërofsha unë!
U tmerrofshin ata
e mos u tmerrofsha unë!
Sillua atyre ditën e ligë
e rrënoi me dy rrënime.
Shenjtërimi i të shtunës
19 Kështu më tha Zoti: «Shko e qëndro te Porta e Popullit, nëpër të cilën hyjnë mbretërit e Judës e nga e cila dalin, edhe te të gjitha portat e Jerusalemit. 20 E thuaju: dëgjojeni fjalën e Zotit, o mbretërit e Judës, mbarë Juda e të gjithë banorët e Jerusalemit, që hyjnë nëpër këto dyer. 21 Kështu thotë Zoti: për hir të jetës suaj, kini kujdes të mos mbartni asnjë barrë në ditën e shtunë e mos ta sillni përmes portave të Jerusalemit. 22 Mos nxirrni asnjë barrë nga shtëpitë tuaja në ditë të shtunë e mos bëni asnjë punë, por shenjtërojeni ditën e shtunë, siç i urdhërova etërit tuaj. 23 Veçse ata nuk dëgjuan e nuk vunë vesh, por u bënë kryeneçë, për të mos e dëgjuar e për të mos e pranuar qortimin.
24 Nëse do të më dëgjoni mirë, kumton Zoti, nëse nuk do të sillni asnjë barrë nëpër dyert e këtij qyteti në ditë të shtunë e do ta shenjtëroni ditën e shtunë, pa bërë asnjë punë në të, 25 atëherë do të hyjnë nëpër dyert e këtij qyteti mbretër e princa, që ulen mbi fronin e Davidit, me karroca e kuaj, ata e zyrtarët e tyre, burrat e Judës dhe banorët e Jerusalemit, e ky qytet do të banohet përgjithmonë. 26 Do të vijnë prej qyteteve të Judës e prej rrethinave të Jerusalemit, prej dheut të Benjaminit, nga Shefelahu, nga kodrinat, nga Negevi, duke mbartur fli shkrumbimi, fli drithi, temjan e duke sjellë fli falënderimi në tempullin e Zotit. 27 Por, nëse nuk do të më dëgjoni mua, për të shenjtëruar ditën e shtunë, për të mos mbartur barra e për të mos i sjellë nëpër dyert e Jerusalemit në ditë të shtunë, unë do të ndez në dyert e tij një zjarr që do t'i përpijë kullat e Jerusalemit e nuk do të shuhet».
1 peccatum Iuda scriptum est stilo ferreo in ungue adamantino
exaratum super latitudinem cordis eorum
et in cornibus ararum eorum
2 cum recordati fuerint filii eorum ararum suarum
et lucorum lignorumque frondentium in montibus excelsis
3 sacrificantes in agro
fortitudinem tuam et omnes thesauros tuos in direptionem dabo
excelsa tua propter peccata in universis finibus tuis
4 et relinqueris sola ab hereditate tua quam dedi tibi
et servire te faciam inimicis tuis in terra quam ignoras
quoniam ignem succendisti in furore meo usque in aeternum
ardebit
5 haec dicit Dominus maledictus homo qui confidit in homine
et ponit carnem brachium suum
et a Domino recedit cor eius
6 erit enim quasi myrice in deserto
et non videbit cum venerit bonum
sed habitabit in siccitate in deserto
in terra salsuginis et inhabitabili
7 benedictus vir qui confidit in Domino
et erit Dominus fiducia eius
8 et erit quasi lignum quod transplantatur super aquas
quod ad humorem mittit radices suas
et non timebit cum venerit aestus
et erit folium eius viride
et in tempore siccitatis non erit sollicitum
nec aliquando desinet facere fructum
9 pravum est cor omnium et inscrutabile
quis cognoscet illud
10 ego Dominus scrutans cor et probans renes
qui do unicuique iuxta viam
et iuxta fructum adinventionum suarum
11 perdix fovit quae non peperit
fecit divitias et non in iudicio
in dimidio dierum suorum derelinquet eas
et in novissimo suo erit insipiens
12 solium gloriae altitudinis a principio locus sanctificationis nostrae
13 expectatio Israhel Domine
omnes qui te derelinquunt confundentur
recedentes in terra scribentur
quoniam dereliquerunt venam aquarum viventium Dominum
14 sana me Domine et sanabor salvum me fac et salvus ero
quoniam laus mea tu es
15 ecce ipsi dicunt ad me ubi est verbum Domini veniat
16 et ego non sum turbatus te pastorem sequens
et diem hominis non desideravi tu scis
quod egressum est de labiis meis rectum in conspectu tuo fuit
17 non sis mihi tu formidini spes mea tu in die
adflictionis
18 confundantur qui persequuntur me et non confundar ego
paveant illi et non paveam ego
induc super eos diem adflictionis et duplici contritione contere eos
19 haec dicit Dominus ad me vade et sta in porta filiorum populi
per quam ingrediuntur reges Iuda et egrediuntur
et in cunctis portis Hierusalem
20 et dices ad eos
audite verbum Domini reges Iuda et omnis Iudaea
cunctique habitatores Hierusalem qui ingredimini per portas istas
21 haec dicit Dominus custodite animas vestras
et nolite portare pondera in die sabbati
nec inferatis per portas Hierusalem
22 et nolite eicere onera de domibus vestris in die sabbati
et omne opus non facietis
sanctificate diem sabbati sicut praecepi patribus vestris
23 et non audierunt nec inclinaverunt aurem suam
sed induraverunt cervicem suam
ne audirent me et ne acciperent disciplinam
24 et erit si audieritis me dicit Dominus
ut non inferatis onera per portas civitatis huius in die sabbati
et si sanctificaveritis diem sabbati ne faciatis in ea
omne opus
25 ingredientur per portas civitatis huius reges
et principes sedentes super solium David
et ascendentes in curribus et equis
ipsi et principes eorum vir Iuda et habitatores
Hierusalem
et habitabitur civitas haec in sempiternum
26 et venient de civitate Iuda et de circuitu Hierusalem
et de terra Beniamin et de campestribus
et de montuosis et ab austro
portantes holocaustum et victimam et sacrificium et tus
et inferent oblationem in domum Domini
27 si autem non audieritis me ut sanctificetis diem sabbati
et ne portetis onus et ne inferatis per portas Hierusalem in die sabbati
succendam ignem in portis eius
et devorabit domos Hierusalem et non extinguetur