Ngushëllim për Izraelin
1 Ngushëllojeni, ngushëllojeni popullin tim,
thotë Perëndia juaj.
2 Flitini zemrës së Jerusalemit,
i shpallni atij,
se mori fund thirrja nën armë,
paudhësia e tij u shlye,
se dyfish u ndëshkua prej dorës së Zotit
për gjithë mëkatet e tij.
3 Ja, një zë thërret:
«Bëni gati në shkretëtirë
një udhë për Zotin,
rrafshoni nëpër stepë
një shteg për Perëndinë tonë.
4 Le të ngrihet lart çdo luginë,
le të ulet poshtë çdo mal e kodër,
rruga dredha-dredha le të drejtohet,
rrëpira le të bëhet e rrafshët.
5 Lavdia e Zotit do të shfaqet
e atëherë çdo qenie njëherësh do të shohë,
se foli vetë goja e Zotit».
6 Ja, një zë thotë: «Shpall!».
E pyeta: «Çfarë të shpall?».
«Se çdo njeri është si bari,
e mirësia e tij si lulja e fushës.
7 Bari thahet e lulja vyshket,
kur fryma e Zotit puhat mbi të,
e vërtet, populli është si bari.
8 Thahet bari, vyshket lulja,
por fjala e Perëndisë tonë
mbetet në amshim».
9 Ngjitu mbi një mal të lartë,
ti që i sjell lajmin Sionit!
Ngrije sa më fort zërin,
ti që i sjell lajmin Jerusalemit!
Ngrije zërin e mos ki frikë,
qyteteve të Judës thuaju:
«Ja, Perëndia juaj!».
10 Ja, Zoti Perëndi, po vjen me fuqi,
e krahu i tij do të sundojë.
Ja, me vete sjell shpagimin,
në prani të tij është shpërblimi.
11 Si bariu do ta kullotë kopenë e tij,
me krahun e vet do t'i mbledhë qengjat,
në gji do t'i mbajë,
deleve pjellake me kujdes do t'u prijë.
Madhështia e Zotit
12 Kush e ka matur me shuplakë detin
apo me pëllëmbë qiellin?
Kush e mati me masë pluhurin e tokës
apo i vuri në peshore malet e në kandar kodrat?
13 Kush e drejtoi shpirtin e Perëndisë
apo i dha ndonjëherë këshilla?
14 Me kë u këshillua e mësoi prej tij
apo kush ia mësoi shtegun e drejtësisë?
Kush i dha atij dije
apo i tregoi udhën e mençurisë?
15 Ja, kombet janë si pika e ujit në kovë,
çmohen sa pluhuri në peshore.
Ja, ujdhesat i ngre
si të ishin kokërr pluhuri.
16 Libani s'do të mjaftonte për të ndezur zjarrin,
kafshët e tij s'do të dilnin për flinë e shkrumbimit.
17 Kombet mbarë s'janë asgjë para tij,
si një hiç e kotësi vlerësohen prej tij.
18 Me kë, pra, ta krahasoni Perëndinë?
Ç'shëmbëllesë do të vini përballë tij?
19 Idhullin e shkrin farkëtari,
me fletë ari e vesh argjendari,
vargje prej argjendi i derdh përreth.
20 Më i varfri zgjedh dru që s'kalbet
e kërkon mandej një mjeshtër të ditur,
që idhullin atij t'ia punojë,
një idhull që nuk lëviz.
21 A nuk e ditkeni vallë?
A nuk e paskeni dëgjuar?
A nuk ju është thënë qëmoti?
Themelimin e tokës a s'e paskeni kuptuar?
22 Ai rri ulur mbi kubenë e tokës,
banorët e saj si karkaleca duken,
ai i shpalos qiejt porsi vel,
i shtrin si tendë për të banuar.
23 Ai i kthen princat në hiç,
të kotë i bën gjyqtarët e tokës.
24 Të porsambjellë, të porsahedhur në tokë,
pa zënë rrënjë ende kërcelli,
ai u fryn e ata thahen,
stuhia i rrëmben porsi kashtën.
25 «Me kë do të më krahasoni?», pyet i Shenjti.
«Me kë vallë qenkam i ngjashëm?».
26 Ngrini sytë lart e shikoni!
Kush i krijoi çka shihni?
Ai që i radhit të gjitha si ushtri,
që e thërret secilin me emër.
E madhe është fuqia e tij,
e vrullshme forca e tij,
prandaj dhe nuk mungon
asnjë prej tyre.
27 Pse flet kështu, o Jakob?
Përse thua, o Izrael:
«Udha ime është e fshehur për Zotin,
Perëndia im s'kujdeset për të drejtën time?».
28 A thua nuk e ditke vallë?
A thua s'e paske dëgjuar?
Zoti është Perëndia i amshimit,
ai i krijoi skajet e tokës.
As lodhet, as mundohet,
dija e tij është e pagjurmueshme.
29 Ai i jep fuqi të lodhurit,
të këputurit ia shton fuqitë.
30 Të rinjtë lodhen e këputen,
më të rriturit pengohen e bien.
31 Por ata që shpresojnë te Zoti
përtërihen në fuqi,
marrin krahë si të shqiponjës,
vrapojnë e nuk lodhen,
ecin e nuk këputen.
1 consolamini consolamini populus meus dicit
Deus vester
2 loquimini ad cor Hierusalem et avocate eam
quoniam conpleta est malitia eius dimissa est iniquitas
illius
suscepit de manu Domini duplicia pro omnibus peccatis suis
3 vox clamantis in deserto parate viam Domini
rectas facite in solitudine semitas Dei nostri
4 omnis vallis exaltabitur et omnis mons et collis humiliabitur
et erunt prava in directa et aspera in vias planas
5 et revelabitur gloria Domini
et videbit omnis caro pariter quod os Domini locutum est
6 vox dicentis clama
et dixi quid clamabo
omnis caro faenum et omnis gloria eius quasi flos agri
7 exsiccatum est faenum et cecidit flos
quia spiritus Domini sufflavit in eo
vere faenum est populus
8 exsiccatum est faenum cecidit flos
verbum autem Dei nostri stabit
in aeternum
9 super montem excelsum ascende tu quae evangelizas Sion
exalta in fortitudine vocem tuam quae
evangelizas Hierusalem
exalta noli timere dic civitatibus Iudae ecce Deus vester
10 ecce Dominus Deus in fortitudine veniet
et brachium eius dominabitur
ecce merces eius cum eo et opus illius coram eo
11 sicut pastor gregem suum pascet
in brachio suo congregabit agnos et in sinu suo levabit
fetas ipse portabit
12 quis mensus est pugillo aquas et caelos palmo ponderavit
quis adpendit tribus digitis molem terrae
et libravit in pondere montes et colles in statera
13 quis adiuvit spiritum Domini
aut quis consiliarius eius fuit et ostendit illi
14 cum quo iniit consilium et instruxit eum
et docuit eum semitam iustitiae
et erudivit eum scientiam et viam prudentiae ostendit illi
15 ecce gentes quasi stilla situlae
et quasi momentum staterae reputatae sunt
ecce insulae quasi pulvis exiguus
16 et Libanus non sufficiet ad succendendum
et animalia eius non sufficient ad holocaustum
17 omnes gentes quasi non sint sic sunt coram eo
et quasi nihilum et inane reputatae sunt ei
18 cui ergo similem fecistis Deum aut quam imaginem ponetis ei
19 numquid sculptile conflavit faber
aut aurifex auro figuravit illud et lamminis argenteis argentarius
20 forte lignum et inputribile elegit artifex sapiens
quaerit quomodo statuat simulacrum quod non moveatur
21 numquid non scietis numquid non audietis
numquid non adnuntiatum est ab initio vobis
numquid non intellexistis fundamenta terrae
22 qui sedet super gyrum terrae
et habitatores eius sunt quasi lucustae
qui extendit velut nihilum caelos
et expandit eos sicut tabernaculum ad inhabitandum
23 qui dat secretorum scrutatores quasi non sint
iudices terrae velut inane fecit
24 et quidem neque plantatos neque satos
neque radicato in terra trunco eorum
repente flavit in eos et aruerunt
et turbo quasi stipulam auferet eos
25 et cui adsimilastis me et adaequastis dicit Sanctus
26 levate in excelsum oculos vestros et videte quis creavit haec
qui educit in numero militiam eorum et omnes ex nomine vocat
prae multitudine fortitudinis et roboris virtutisque eius
neque unum reliquum fuit
27 quare dicis Iacob et loqueris Israhel
abscondita est via mea a Domino
et a Deo meo iudicium meum transibit
28 numquid nescis aut non audisti
Deus sempiternus Dominus qui creavit terminos terrae
non deficiet neque laborabit nec est investigatio sapientiae eius
29 qui dat lasso virtutem
et his qui non sunt fortitudinem et robur multiplicat
30 deficient pueri et laborabunt
et iuvenes in infirmitate cadent
31 qui autem sperant in Domino mutabunt fortitudinem
adsument pinnas sicut aquilae
current et non laborabunt ambulabunt et non deficient