Udhëtimi drejt Horebit
1 Ahabi i tregoi Izebelës për gjithçka që kishte bërë Elia dhe si i kishte vrarë me shpatë të gjithë profetët e Baalit. 2 Atëherë Izebela i dërgoi lajm Elisë e i tha: «Keq e më keq ma bëfshin perënditë nëse nesër në këtë kohë nuk të bëj atë që ti i bëre secilit prej profetëve». 3 Elia u tremb dhe u ngrit të ikte për të shpëtuar jetën. Shkoi në Bershebë të Judës dhe atje la shërbëtorin e tij.
4 Vetë mori rrugën e shkretëtirës dhe udhëtoi një ditë. Pastaj u ndal dhe u ul nën një gjineshtër. I kërkoi Zotit të vdiste e i tha: «Mjaft, o Zot! Merrma jetën, se nuk jam më i mirë se të parët e mi». 5 Më pas ra e fjeti nën hijen e gjineshtrës. Papritur e preku një engjëll e i tha: «Çohu e ha». 6 Elia u çua të shohë dhe, ja, te koka ishte një kulaç i pjekur në thëngjij dhe një katruve me ujë. Elia hëngri e piu dhe pastaj u shtri sërish. 7 Engjëlli i Zotit u kthye përsëri, e preku Elinë e i tha: «Çohu e ha, se ke rrugë të gjatë për të bërë». 8 Elia u çua dhe hëngri e piu. Me forcën që i dha ushqimi, eci dyzet ditë e dyzet net, derisa mbërriti në malin e Perëndisë, në Horeb.
Elia në Horeb
9 Kur mbërriti në Horeb, Elia hyri në shpellë dhe atje kaloi natën. Atëherë fjala e Zotit iu drejtua e i tha: «Ç'bën këtu, Eli?». 10 Elia u përgjigj: «Të jam përkushtuar me shumë zell, o Zot, Perëndi i ushtrive, por izraelitët e kanë shkelur besëlidhjen tënde, kanë shkatërruar altarët e tu dhe i kanë vrarë me shpatë profetët e tu. Kam ngelur vetëm unë dhe po kërkojnë të ma marrin jetën edhe mua». 11 Zoti i tha: «Dil nga shpella e qëndro në mal në prani të Zotit». E, ja, po kalonte Zoti. Para se të kalonte Zoti, fryu një erë e furishme dhe e fortë që çante malin e thërrmonte shkëmbinjtë, por Zoti nuk ishte në erë. Pas erës, ra tërmet, por Zoti nuk ishte as në tërmet. 12 Pas tërmetit, shpërtheu zjarri, por Zoti nuk ishte as në zjarr. Pas zjarrit, u dëgjua fërfërima e një puhize të lehtë. 13 Kur dëgjoi fërfërimën, Elia mbuloi fytyrën me gunë, doli jashtë dhe qëndroi te hyrja e shpellës. Papritur, një zë i tha: «Ç'bën këtu, Eli?». 14 Elia u përgjigj: «Të jam përkushtuar me shumë zell, o Zot, Perëndi i ushtrive, por izraelitët e kanë shkelur besëlidhjen tënde, kanë shkatërruar altarët e tu dhe i kanë vrarë me shpatë profetët e tu. Kam ngelur vetëm unë dhe po kërkojnë të ma marrin jetën edhe mua». 15 Zoti i tha: «Ngrihu, merre përsëri rrugën e kthimit nëpër shkretëtirë e shko në Damask. Atje do të vajosësh Hazaelin si mbret të Aramit. 16 Jehun, birin e Nimshit, vajose si mbret të Izraelit, ndërsa Eliseun, birin e Shafatit nga Abel Meholahu, vajose si profet në vendin tënd. 17 Kush do t'i shpëtojë shpatës së Hazaelit do të vritet nga Jehu dhe kush do t'i shpëtojë shpatës së Jehut do të vritet nga Eliseu. 18 Në Izrael do të lë gjallë shtatë mijë vetë, ata, gjunjët e të cilëve nuk u përkulën para Baalit dhe goja e të cilëve nuk e puthi».
Thirrja e Eliseut
19 Elia u largua prej andej dhe gjeti Eliseun, birin e Shafatit, tek lëronte arat me dymbëdhjetë pendë qe. Eliseu ishte te penda e dymbëdhjetë. Elia iu afrua dhe i hodhi Eliseut gunën e vet përsipër. 20 Eliseu i la menjëherë qetë, vrapoi pas Elisë e i tha: «Më lejo të përshëndetem me tim atë e time më, para se të vij pas teje». Elia i tha: «Shko e kthehu. Mos të pengova gjë unë?». 21 Eliseu u kthye pas, mori një pendë qe dhe i kushtoi si fli. Me veglat e lërimit zieu mishin e ua dha njerëzve të hanin. Mandej u çua dhe shkoi pas Elisë e u vu në shërbim të tij.
1 nuntiavit autem Ahab Hiezabel omnia quae fecerat Helias
et quomodo occidisset universos prophetas gladio
2 misitque Hiezabel nuntium ad Heliam dicens
haec mihi faciant dii et haec addant
nisi hac hora cras posuero animam tuam sicut animam unius ex illis
3 timuit ergo Helias et surgens abiit quocumque eum ferebat voluntas
venitque in Bersabee Iuda et dimisit ibi puerum suum
4 et perrexit in desertum via unius diei
cumque venisset et sederet subter unam iuniperum
petivit animae suae ut moreretur et ait
sufficit mihi Domine tolle animam meam
neque enim melior sum quam patres mei
5 proiecitque se et obdormivit in umbra iuniperi
et ecce angelus tetigit eum
et dixit illi surge comede
6 respexit et ecce ad caput suum subcinericius panis et vas aquae
comedit ergo et bibit et rursum obdormivit
7 reversusque est angelus Domini secundo et tetigit eum dixitque illi
surge comede grandis enim tibi restat via
8 qui cum surrexisset comedit et bibit
et ambulavit in fortitudine cibi illius
quadraginta diebus et quadraginta noctibus
usque ad montem Dei Horeb
9 cumque venisset illuc mansit in spelunca
et ecce sermo Domini ad eum dixitque illi quid hic agis Helia
10 at ille respondit zelo zelatus sum pro Domino Deo exercituum
quia dereliquerunt pactum Domini filii Israhel
altaria tua destruxerunt et prophetas tuos occiderunt gladio
et derelictus sum ego solus
et quaerunt animam meam ut auferant eam
11 et ait ei egredere et sta in monte coram Domino
et ecce Dominus transit
et spiritus grandis et fortis
subvertens montes et conterens petras ante Dominum
non in spiritu Dominus
et post spiritum commotio non in commotione Dominus
12 et post commotionem ignis non in igne Dominus
et post ignem sibilus aurae tenuis
13 quod cum audisset Helias operuit vultum suum pallio
et egressus stetit in ostio speluncae
et ecce vox ad eum dicens quid agis hic Helia
14 et ille respondit zelo zelatus sum pro Domino Deo exercituum
quia dereliquerunt pactum tuum filii Israhel
altaria tua destruxerunt et prophetas tuos occiderunt gladio
et derelictus sum ego solus
et quaerunt animam meam ut auferant eam
15 et ait Dominus ad eum
vade et revertere in viam tuam per desertum in
Damascum
cumque perveneris ungues Azahel regem super Syriam
16 et Hieu filium Namsi ungues regem super Israhel
Heliseum autem filium Saphat qui est de Abelmaula
ungues prophetam pro te
17 et erit quicumque fugerit gladium Azahel occidet eum Hieu
et qui fugerit gladium Hieu interficiet eum Heliseus
18 et derelinquam mihi in Israhel septem milia
universorum genua quae non sunt incurvata
Baal
et omne os quod non adoravit eum osculans manum
19 profectus ergo inde repperit Heliseum filium Saphat
arantem duodecim iugis boum
et ipse in duodecim arantibus unus erat
cumque venisset Helias ad eum
misit pallium suum super illum
20 qui statim relictis bubus cucurrit post Heliam et ait
osculer oro te patrem meum et matrem meam et sic sequar te
dixitque ei vade et revertere quod enim meum erat feci tibi
21 reversus autem ab eo tulit par boum et mactavit illud
et in aratro boum coxit carnes et dedit populo et comederunt
consurgensque abiit et secutus est Heliam et ministrabat ei