Jobi rrëfen fuqinë e Perëndisë
1 Jobi u përgjigj e tha:
2 «Vërtet ju jeni njerëzia
e me ju do të vdesë urtia,
3 por edhe unë kam mend si ju
e nuk jam më pak se ju.
Kush nuk i ditka këto gjëra?
4 U bëra shpotia e shokëve të mi,
unë që i thërras Perëndisë të më përgjigjet.
Shpoti jam unë, i drejti e i përkryeri.
5 “Përçmim për të pafatin!”,
mendon kush është mirë
“shtymën këmbëzvarrit!”.
6 Banesat e rrënimtarëve janë të qeta,
është i sigurt kush cyt Perëndinë,
kush e ka Perëndinë në dorë.
7 Pyeti kafshët e ato të mësojnë,
edhe zogjtë e qiellit e ata të tregojnë.
8 Ose ankoju tokës e ajo të mëson,
edhe peshqve të detit e ata të rrëfejnë.
9 Kush nga gjithë këta s'e di
se i bëri dora e Zotit?
10 Se ai ka në dorë frymën e çdo gjallese
dhe shpirtin e çdo njeriu prej mishi.
11 A nuk i dallon veshi fjalët,
siç shijon qiellza gjellën?
12 A s'është urtia me pleqtë
e dija me jetëgjatët?
13 Me Perëndinë është urtia e fuqia,
atij i takon këshilla e mençuria.
14 Ja, ai shemb e askush nuk ndërton dot,
ndryn në burg e askush nuk mund të hapë.
15 Ja, ai e ndal ujin e thahen të gjitha,
e lë të vërshojë e toka rroposet.
16 Me të është forca e mençuria,
ai ka në dorë të mashtruarin e mashtruesin.
17 Zbathur i nis këshilltarët
e tallet me gjykatësit.
18 Ua zgjesh brezin mbretërve
e ijët ua lidh me lak.
19 I nis priftërinjtë zbathur
e i përmbys sunduesit.
20 Ua heq fjalën gojëtarëve
dhe pleqve u heq gjykimin.
21 Zbraz përçmim mbi prijësit,
ua liron rripin të fortëve.
22 Shpërfaq thellësitë e errësirës
e nxjerr në dritë terrinën.
23 Kombet i madhëron e i asgjëson,
i shpërndan kombet e u prin.
24 Ua merr mendtë prijësve të dheut,
i end në shkretëtirën pa udhë.
25 Kuturisen në terr pa dritë
dhe sillen si të dehur».
1 respondens autem Iob dixit
2 ergo vos estis soli homines
et vobiscum morietur sapientia
3 et mihi est cor sicut et vobis nec inferior vestri sum
quis enim haec quae nostis ignorat
4 qui deridetur ab amico suo sicut ego
invocabit Deum et exaudiet eum
deridetur enim iusti simplicitas
5 lampas contempta apud cogitationes divitum
parata ad tempus statutum
6 abundant tabernacula praedonum et audacter provocant Deum
cum ipse dederit omnia in manibus eorum
7 nimirum interroga iumenta et docebunt te
et volatilia caeli et indicabunt tibi
8 loquere terrae et respondebit tibi et narrabunt pisces maris
9 quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit
10 in cuius manu anima omnis viventis
et spiritus universae carnis hominis
11 nonne auris verba diiudicat et fauces comedentis saporem
12 in antiquis est sapientia et in multo tempore prudentia
13 apud ipsum est sapientia et fortitudo
ipse habet consilium et intellegentiam
14 si destruxerit nemo est qui aedificet
et si incluserit hominem nullus est qui aperiat
15 si continuerit aquas omnia siccabuntur
et si emiserit eas subvertent terram
16 apud ipsum est fortitudo et sapientia
ipse novit et decipientem et eum qui decipitur
17 adducit consiliarios in stultum finem
et iudices in stuporem
18 balteum regum dissolvit et praecingit fune renes eorum
19 ducit sacerdotes inglorios
et optimates subplantat
20 commutans labium veracium et doctrinam senum auferens
21 effundit despectionem super principes
et eos qui oppressi fuerant relevans
22 qui revelat profunda de tenebris
et producit in lucem umbram mortis
23 qui multiplicat gentes et perdet eas
et subversas in integrum restituet
24 qui inmutat cor principum populi terrae
et decipit eos ut frustra incedant per invium
25 palpabunt quasi in tenebris et non in luce
et errare eos faciet quasi ebrios