1 «Mba vesh, o qiell, se do të flas,
dëgjoji, o tokë, fjalët e gojës sime.
2 U derdhtë mësimi im si shiu,
pikoftë kumti im si vesa,
si pikëlimi mbi bar,
si rrebeshi mbi livadh.
3 Emrin e Zotit do ta shpall.
Madhërojeni Perëndinë tonë!.
4 Shkëmb ai, të përsosura veprat e tij,
të drejta të gjitha udhët e tij.
Perëndi besnik, në të nuk ka padrejtësi.
I drejtë e i vërtetë është ai.
5 Kjo brezni e shthurur dhe e mbrapshtë mëkatoi kundër tij
e për faj të vet bij të tij nuk janë.
6 A kështu ia shpërblen Zotit,
o popull i marrë e i pamend?
A s'është ati yt, që të krijoi,
ai që të bëri e të themeloi?
7 Kujto kohët e moçme,
shqyrto vitet e breznive të hershme,
pyet tët atë e ai do të të tregojë,
pyet pleqtë e ata do të të rrëfejnë.
8 Kur i Tejlarti u dha kombeve trashëgimi,
kur njerëzimin ai e ndau,
kufijtë e popujve i caktoi,
sipas numrit të bijve të Izraelit.
9 Pjesë e Zotit është populli i tij,
Jakobi, trashëgimia e tij.
10 E gjeti në një vend të shkretë,
në një djerrinë ku humbëtira jehon.
E përqafoi e për të u kujdes,
e ruajti si beben e syrit.
11 Porsi shqiponja që folenë vrojton,
e mbi zogjtë e saj flatron.
Zoti krahët i shtriu, e kapi,
e mbi vete e mbarti.
12 I vetëm Zoti e udhëhoqi,
asnjë perëndi i huaj nuk ishte me të.
13 E vuri të kalërojë mbi bjeshkët e dheut
e prodhime fushe ai hëngri.
E mëkoji me mjaltë prej shkëmbi,
me vaj prej shkrepit të strallit,
14 me gjalpë gjedhi e qumësht dhensh,
me dhjamë qengjash e deshësh,
me qe Bashani e cjep,
bashkë me drithë të përzgjedhur.
Gjak rrushi, ti porsi verë pive.
15 Por Jeshuruni u majm e hodhi vickla,
u majm, u dend e u trash,
harroi Perëndinë që e krijoi,
përçmoi shkëmbin që e shpëtoi.
16 E bënë xheloz, me hyjni të huaja,
me poshtërsi e ngucën.
17 U kushtuan fli djajve e jo Perëndisë,
perëndive që s'i njihnin,
perëndive të sapoardhur,
që as etërit tuaj nuk i kishin frikë.
18 Shkëmbin që të lindi e harrove,
e le mënjanë Perëndinë që të dha jetë.
19 Zoti e pa dhe i përbuzi,
se e ngucën bijtë e bijat e veta.
20 “Do ta fsheh fytyrën”, tha,
“Do të shoh ç'fund do të kenë,
se janë brezni e mbrapshtë,
fëmijë të pabesë.
21 Me perëndi të paqena më bënë xheloz,
me kotësi më ngucën.
Ndaj dhe unë, xhelozë do t'i bëj,
me një popull të paqenë,
e me një komb të pamend do t'i nguc.
22 Se flakë m'u ndez zemërimi,
flakë që djeg skëterrën thellë,
që përzhit tokë e fryt,
që me themel malet i shkrumbon.
23 Me ligësi do t'i kaploj,
shigjetat mbi ta do t'i shteroj.
24 Do të veniten nga uria,
do të sharrojnë nga murtaja
e nga i hidhuri shfarim.
Do të çoj bisha për t'i shqyer me dhëmbë,
bashkë me helmin e zvarritësit të pluhurit.
25 Do t'i grijë përjashta shpata
e brenda lemeria,
të riun, edhe vashën,
foshnjën bashkë me burrin plak.
26 Copë-copë, thashë t'i bëja,
fshirë nga kujtesa e njerëzve,
27 por druaj se armiqtë do të mburreshin,
do të gënjeheshin kundërshtarët e do të thoshin:
‘Dora jonë, ajo ngadhënjeu,
të gjitha këto nuk i bëri Zoti’”.
28 Popuj ku arsyeja ka marrë fund,
ku gjykimi s'ka më vend.
29 Në ishin të urtë, do ta kuptonin,
do ta merrnin vesh fundin që i pret.
30 Si mundet njëri të ndjekë një mijë
e dy të zmbrapsin mijëra,
po mos qe Shkëmbi që i shiti,
Zoti që i dorëzoi?
31 Se shkëmbi i tyre s'është si i yni,
kështu mendojnë edhe armiqtë tanë.
32 Hardhia e tyre, hardhi Sodome,
prej vreshtave të Gomorrës.
Rrushi i tyre, rrush helmi,
vilet të hidhura i kanë.
33 Vera e tyre, vrer gjarpërinjsh,
helm i tmerrshëm shlligash.
34 A nuk i kam ruajtur këto pranë vetes,
a nuk i kam kyçur në visaret e mia?
35 Derisa të vijë dita e hakmarrjes dhe e shpagimit,
derisa këmba t'u rrëshqasë,
se afër është dita e shkatërrimit,
fati i tyre shpejt nxiton.
36 Zoti do të bëjë drejtësi për popullin e tij,
do të ketë dhembshuri për shërbëtorët e tij,
kur të shohë se e lanë fuqitë
e se s'ka më rob e të lirë.
37 Veçse ai do të thotë:
“Ku janë perënditë e tyre,
shkëmbi ku kërkonin strehë,
38 ata që hëngrën dhjamin e flijuar
dhe pinë verën e blatuar?
Të ngrihen, pra, e t'ju shpëtojnë,
ata t'ju strehojnë”.
39 Shikoni, pra, se unë
e vetëm unë jam Perëndi,
e krah meje s'ka tjetër.
Unë vras e kthej në jetë,
unë gjymtoj e shëroj.
Prej meje s'ka kush të të shpëtojë.
40 Dorën ngre drejt qiellit e betohem:
“Pasha jetën time të amshuar,
41 do ta mpreh shpatën që vezullon,
do ta rrokë dora ime gjykimin,
do t'u hakmerrem armiqve,
e hasmit do t'ia shpërblej.
42 Me gjak do t'i deh shigjetat e mia,
me mish shpatën do ta ngop,
me gjakun e të vrarëve e të robërve,
me kokat e prijësve armiq”.
43 Ngazëlloni, o kombe, me popullin e tij,
se e shpagoi gjakun e shërbëtorëve të tij,
kundërshtarëve ua shpërbleu,
e shleu tokën e popullit të tij».
44 Atëherë Moisiu shkoi bashkë me Hosenë, birin e Nunit dhe këndoi të gjithë këtë këngë, që populli ta dëgjonte. 45 Kur e mbaroi këngën para gjithë Izraelit, 46 Moisiu u tha: «Thadrojini në zemër të gjitha këto fjalë që unë po i dëshmoj sot kundër jush. Urdhërojini fëmijët, që t'i mbajnë e zbatojnë të gjitha fjalët e këtij ligji, 47 sepse nuk janë të kota. Falë kësaj fjale do të jetoni e do të rroni gjatë në tokën që do të trashëgoni përtej Jordanit».
Vdekja e Moisiut
48 Po atë ditë Zoti i tha Moisiut: 49 «Ngjitu në malin Abarim, në malin Nebo që është në tokën e Moabit, përballë Jerikosë e shikoje tokën e Kanaanit që po u jap izraelitëve për ta pushtuar. 50 Do të vdesësh në malin ku do të ngjitesh. Atje do të bashkohesh me të parët e tu, siç vdiq Aroni në malin Hor e u bashkua me të parët e vet. 51 Ju u treguat të pabesë ndaj meje, në mes të izraelitëve, tek ujërat e Meribë Kadeshit, në shkretëtirën e Cinit, se nuk më shenjtëruat në mes të izraelitëve. 52 Do ta shohësh tokën nga larg, por nuk do të hysh në të, në vendin që unë po u jap izraelitëve».
1 Audite caeli quae loquor audiat terra verba oris mei
2 concrescat in pluvia doctrina mea
fluat ut ros eloquium meum
quasi imber super herbam et quasi stillae super gramina
3 quia nomen Domini invocabo
date magnificentiam Deo nostro
4 Dei perfecta sunt opera et omnes viae eius iudicia
Deus fidelis et absque ulla iniquitate iustus et rectus
5 peccaverunt ei non filii eius in sordibus
generatio prava atque perversa
6 haecine reddis Domino popule stulte et insipiens
numquid non ipse est pater tuus
qui possedit et fecit et creavit
te
7 memento dierum antiquorum cogita generationes singulas
interroga patrem tuum et adnuntiabit tibi maiores tuos et dicent tibi
8 quando dividebat Altissimus gentes quando separabat filios Adam
constituit terminos populorum iuxta numerum filiorum Israhel
9 pars autem Domini populus eius Iacob funiculus hereditatis
eius
10 invenit eum in terra deserta in loco horroris et vastae solitudinis
circumduxit eum et docuit et custodivit quasi pupillam oculi
sui
11 sicut aquila provocans ad volandum pullos suos et super eos volitans
expandit alas suas et adsumpsit eum atque portavit in umeris suis
12 Dominus solus dux eius fuit et non erat cum eo deus alienus
13 constituit eum super excelsam terram
ut comederet fructus agrorum
ut sugeret mel de petra oleumque de saxo durissimo
14 butyrum de armento et lac de ovibus
cum adipe agnorum et arietum filiorum Basan
et hircos cum medulla tritici
et sanguinem uvae biberet meracissimum
15 incrassatus est dilectus et recalcitravit
incrassatus inpinguatus dilatatus
dereliquit Deum factorem suum
et recessit a Deo salutari suo
16 provocaverunt eum in diis alienis
et in abominationibus ad iracundiam concitaverunt
17 immolaverunt daemonibus et non Deo diis quos
ignorabant
novi recentesque venerunt quos non coluerunt patres eorum
18 Deum qui te genuit dereliquisti
et oblitus es Domini creatoris tui
19 vidit Dominus et ad iracundiam concitatus est
quia provocaverunt eum filii sui et filiae
20 et ait abscondam faciem meam ab eis et considerabo novissima eorum
generatio enim perversa est et infideles filii
21 ipsi me provocaverunt in eo qui non erat Deus
et inritaverunt in vanitatibus suis
et ego provocabo eos in eo qui non est populus
et in gente stulta inritabo illos
22 ignis succensus est in furore meo
et ardebit usque ad inferni novissima
devorabitque terram cum germine suo
et montium fundamenta conburet
23 congregabo super eos mala et sagittas meas conplebo in eis
24 consumentur fame et devorabunt eos aves morsu amarissimo
dentes bestiarum inmittam in eos
cum furore trahentium super terram atque serpentium
25 foris vastabit eos gladius et intus pavor
iuvenem simul ac virginem lactantem cum
homine sene
26 dixi ubinam sunt cessare faciam ex hominibus memoriam eorum
27 sed propter iram inimicorum distuli
ne forte superbirent hostes eorum et dicerent
manus nostra excelsa et non Dominus fecit haec omnia
28 gens absque consilio est et sine prudentia
29 utinam saperent et intellegerent
ac novissima providerent
30 quomodo persequatur unus mille
et duo fugent decem milia
nonne ideo quia Deus suus vendidit eos et Dominus conclusit illos
31 non enim est Deus noster ut deus eorum
et inimici nostri sunt iudices
32 de vinea Sodomorum vinea eorum
et de suburbanis Gomorrae uva eorum
uva fellis et botri amarissimi
33 fel draconum vinum eorum et venenum aspidum insanabile
34 nonne haec condita sunt apud me et signata in thesauris meis
35 mea est ultio et ego retribuam in tempore ut labatur pes eorum
iuxta est dies perditionis et adesse festinant tempora
36 iudicabit Dominus populum suum et in servis suis miserebitur
videbit quod infirmata sit manus
et clausi quoque defecerint
residuique consumpti sint
37 et dicet ubi sunt dii eorum in quibus habebant
fiduciam
38 de quorum victimis comedebant adipes et bibebant vinum libaminum
surgant et opitulentur vobis et in necessitate vos protegant
39 videte quod ego sim solus et non sit alius deus praeter me
ego occidam et ego vivere faciam percutiam et ego sanabo
et non est qui de manu mea possit eruere
40 levabo ad caelum manum meam
et dicam vivo ego in aeternum
41 si acuero ut fulgur gladium meum et arripuerit iudicium manus mea
reddam ultionem hostibus meis et his qui oderunt me retribuam
42 inebriabo sagittas meas sanguine
et gladius meus devorabit carnes
de cruore occisorum et de captivitate nudati inimicorum capitis
43 laudate gentes populum eius
quia sanguinem servorum suorum ulciscetur
et vindictam retribuet in hostes eorum
et propitius erit terrae populi sui
44 venit ergo Moses et locutus est omnia verba cantici huius
in auribus populi
ipse et Iosue filius Nun
45 conplevitque omnes sermones istos loquens ad universum Israhel
46 et dixit ad eos
ponite corda vestra in omnia verba quae ego testificor vobis hodie
ut mandetis ea filiis vestris
custodire et facere et implere universa quae scripta sunt legis huius
47 quia non in cassum praecepta sunt vobis
sed ut singuli in eis viverent
quae facientes longo perseveretis tempore
in terra ad quam Iordane transmisso ingredimini possidendam
48 locutusque est Dominus ad Mosen in eadem die dicens
49 ascende in montem istum Abarim id est transituum
in montem Nebo qui est in terra Moab contra Hiericho
et vide terram Chanaan quam ego tradam filiis Israhel obtinendam
et morere in monte 50 quem conscendens iungeris populis tuis
sicut mortuus est Aaron frater tuus in monte Hor
et adpositus populis suis
51 quia praevaricati estis contra me in medio filiorum Israhel ad aquas Contradictionis in Cades deserti Sin
et non sanctificastis me inter filios Israhel
52 e contra videbis terram et non ingredieris in eam
quam ego dabo filiis Israhel