1 Lutja vajtuese e profetit Habakuk.
Lutja e profetit
2 «O Zot, dëgjova ç'thuhet për ty,
bëmat e tua më tmerrojnë, o Zot.
Përtëriji ato në vitet tona,
në vitet tona bëji të ditura.
Kur të zemërohesh,
mëshirën kujto.
3 Perëndia vjen prej Temanit,
i Shenjti prej malit Paran. selah
Madhështia e tij mbulon qiejt,
lavdia e tij mbush tokën.
4 Porsi drita shkëlqen,
rreze duart e tij lëshojnë
e atje fshihet fuqia e tij.
5 Murtaja i paraprin,
lëngata ndjek hapat e tij.
6 Ai qëndron e toka trandet,
hedh vështrimin e kombet dridhen,
malet e moçme treten,
kodrat e përjetshme përulen,
udhët e amshuara janë të tij.
7 Tendat e Kushanit i pashë në mjerim,
pëlhurat e tendave të Midianit fërfërijnë.
8 A u zemërove, o Zot, me lumenjtë?
A me lumenjtë u ndez tërbimi yt?
A me detin u hidhërove,
që po kalëron mbi kuaj,
mbi karrocat ngadhënjyese?
9 E zhvesh harkun, e bën gati,
shigjetat i ngjesh në kukurë. selah
Me lumenj e ndan tokën.
10 Malet të shohin e përpëliten,
shtrëngata shpërthen,
humnera lëshon britmën
e lart duart i ngre.
11 Shtangen dielli e hëna në qiell
prej dritës së shigjetave të tua fluturuese,
prej shkëlqimit të heshtës tënde flakëruese.
12 Marshon mbi tokë plot furi,
kombet i shtyp i zemëruar.
13 Del, që popullin tënd të shpëtosh,
të shpëtosh të vajosurin tënd.
Kryet e shtëpisë ia shembe të mbrapshtit,
e zhveshe nga themeli deri në majë. selah
14 Me heshtën e vet e shpove kreun e ushtarëve
që furishëm mësynë për të më degdisur
e që thërrasin si të babëzitur,
për të përpirë të mjerin që fshihet.
15 E shkele detin me kuajt e tu
dhe deti i madh shkumëzon.
16 E dëgjova e barku m'u trazua,
buzët m'u drodhën prej zërit,
kalbësira m'i kaploi eshtrat
e këmbët zunë të më dridhen.
Por, i qetë do të pres për fatkeqësinë
që do ta zërë popullin që po na sulmon.
Përfundimi
17 Ndonëse fiku nuk do të lulëzojë,
hardhia fryt nuk do të japë,
mundi i ullirit do të zhbëhet,
arat nuk do të prodhojnë ushqim,
dhentë do të mungojnë nëpër vatha,
e stallat nuk do të kenë qe,
18 unë Zotit do t'i ngazëllehem,
do të gëzohem me Perëndinë, shpëtimtarin tim.
19 Zoti, Zoti im, është fuqia ime,
m'i bën këmbët si të drerit,
në vende të larta më bën të eci».
Mjeshtrit të korit. Për vegla me korda.
1 oratio abacuc prophetae pro ignorationibus
2 Domine audivi auditionem tuam et timui
Domine opus tuum in medio annorum vivifica illud
in medio annorum notum facies
cum iratus fueris misericordiae recordaberis
3 Deus ab austro veniet et Sanctus de monte Pharan
semper
operuit caelos gloria eius et laudis eius plena est terra
4 splendor eius ut lux erit
cornua in manibus eius ibi abscondita est fortitudo eius
5 ante faciem eius ibit mors et egredietur diabolus ante pedes eius
6 stetit et mensus est terram aspexit et dissolvit gentes
et contriti sunt montes saeculi
incurvati sunt colles mundi ab itineribus aeternitatis eius
7 pro iniquitate vidi tentoria Aethiopiae
turbabuntur pelles terrae Madian
8 numquid in fluminibus iratus es Domine
aut in fluminibus furor tuus vel in mari indignatio tua
quia ascendes super equos tuos
et quadrigae tuae salvatio
9 suscitans suscitabis arcum tuum
iuramenta tribubus quae locutus es
semper
fluvios scindes terrae
10 viderunt te et doluerunt montes
gurges aquarum transiit
dedit abyssus vocem suam altitudo manus suas levavit
11 sol et luna steterunt in habitaculo suo
in luce sagittarum tuarum ibunt
in splendore fulgurantis hastae tuae
12 in fremitu conculcabis terram in furore obstupefacies gentes
13 egressus es in salutem populi tui
in salutem cum christo tuo
percussisti caput de domo impii
denudasti fundamentum usque ad collum
semper
14 maledixisti sceptris eius capiti bellatorum eius
venientibus ut turbo ad dispergendum me
exultatio eorum sicut eius qui devorat pauperem in abscondito
15 viam fecisti in mari equis tuis in luto aquarum multarum
16 audivi et conturbatus est venter meus
ad vocem contremuerunt labia mea
ingrediatur putredo in ossibus meis et subter me scateat
ut requiescam in die tribulationis
ut ascendam ad populum accinctum nostrum
17 ficus enim non florebit et non erit germen in vineis
mentietur opus olivae et arva non adferent cibum
abscidetur de ovili pecus
et non erit armentum in praesepibus
18 ego autem in Domino gaudebo exultabo in Deo Iesu meo
19 Dominus Deus fortitudo mea
et ponet pedes meos quasi cervorum
et super excelsa mea deducet me
victori in psalmis canentem
EXPLICIT ABACUC PROPHETA