1 Ah, të të kisha si vëllanë tim
që gjinjtë e nënës sime thithi!
Do të të gjeja përjashta
e do të të puthja,
njeri pa më përçmuar.
2 Do të të prija në shtëpinë e nënës sime,
e ti do të më mësoje,
por unë verë erëmirë do të të koja
e lëngun e shegës sime.
3 Me dorën e majtë kokën ai ma mban
e me të djathtën më përqafon.
4 Ju përbehem, o bijat e Jerusalemit,
mos e zgjoni, mos e ngucni dashurinë,
deri kur t'ia ketë ënda.
Mikeshat
5 Kush është ajo që ngjitet shkretëtirës
mbështetur tek i shtrenjti i vet?
Ajo
Nën mollë të zgjova ty,
atje ku të lindi nëna,
atje ku lehona ty të pati lindur.
6 Vërmë si vulë në zemër,
si vulë në krahun tënd,
se e fortë si vdekja është dashuria,
e egër si skëterra smira,
zjarrmia e saj zjarrmi përflakëse,
flakë përvëluese.
7 Ujërat e mëdha
dashurinë s'mund ta shuajnë,
as lumenjtë nuk mund ta përmbytin.
Kush për dashuri jep shtëpi e katandi,
fiton veçse qesëndi.
Vëllezërit
8 Një motër të vogël kemi,
që gjinjtë s'i kanë dalë.
Ç'do të bëjmë me motrën tonë,
kur për të të flitet?
9 Po të ishte mur,
bedena argjendi do t'i bënim,
flegra cedra do t'i vinim,
po të ishte derë.
Ajo
10 Mur jam unë
e gjinjtë e mi si kulla.
Para syve të tij
paqe unë kam gjetur.
11 Një vresht pati Solomoni
në Baalhamon,
e rojtarëve vreshtin ua dha.
Secili për frytet e saj do të sillte
një mijë monedha argjendi.
12 Vreshti im, që më përket mua,
shtrihet para meje.
Ja, një mijë monedha për ty Solomon
e dyqind për rojat e fryteve të tij.
Ai
13 O ti, që banon në kopshte,
e shokët e mi zërin ta dëgjojnë,
edhe unë ta dëgjofsha!
Ajo
14 Shpejto, i shtrenjti im,
porsi kaprolli a zogu i drenushës,
në bjeshkët erëmira.
1 quis mihi det te fratrem meum sugentem ubera matris meae
ut inveniam te foris et deosculer
et iam me nemo despiciat
2 adprehendam te et ducam in domum matris meae
ibi me docebis et dabo tibi poculum ex vino condito
et mustum malorum granatorum meorum
3 leva eius sub capite meo
et dextera illius amplexabitur me
4 adiuro vos filiae Hierusalem
ne suscitetis et evigilare
faciatis dilectam donec ipsa velit
5 quae est ista quae ascendit de deserto deliciis affluens
et nixa super dilectum suum
sub arbore malo suscitavi te
ibi corrupta est mater tua ibi violata est genetrix tua
6 pone me ut signaculum super cor tuum
ut signaculum super brachium tuum
quia fortis est ut mors dilectio
dura sicut inferus aemulatio
lampades eius lampades ignis atque flammarum
7 aquae multae non poterunt extinguere
caritatem
nec flumina obruent illam
si dederit homo omnem substantiam domus suae pro dilectione
quasi nihil despicient eum
8 soror nostra parva et ubera non habet
quid faciemus sorori nostrae in die quando adloquenda est
9 si murus est aedificemus super eum propugnacula argentea
si ostium est conpingamus illud tabulis cedrinis
10 ego murus et ubera mea sicut turris
ex quo facta sum coram eo quasi pacem repperiens
11 vinea fuit Pacifico in ea quae habet populos
tradidit eam custodibus
vir adfert pro fructu eius mille argenteos
12 vinea mea coram me est
mille tui Pacifice
et ducenti his qui custodiunt fructus eius
13 quae habitas in hortis amici auscultant
fac me audire vocem tuam
14 fuge dilecte mi
et adsimilare capreae hinuloque cervorum super montes aromatum
EXPLICIT LIBER CANTICUM CANTICORUM