1 Unë jam vjollcë Sharoni,
lilak lugine jam unë.
Ai
2 Si lilak mes drizash,
ashtu është mes vajzash mikja ime.
Ajo
3 Si pema e mollës mes pemëve të pyllit,
ashtu është mes djemve i shtrenjti im.
Me ëndje nën hije të tij u ula
e fryti i tij qiellzën ma ëmbëlton.
4 Te qilari i verës mua më çoi
e mbi mua ngriti flamurin e dashurisë.
5 Mbamëni me kuleç rrushi të thatë,
përtërimëni me mollë,
se më flashku mua dashuria.
6 Me dorën e majtë kokën ai ma mban
e me të djathtën më përqafon.
7 Ju përbehem, o bijat e Jerusalemit,
pash sorkadhet a sutat e fushës:
mos e zgjoni, mos e ngucni dashurinë
deri kur t'ia ketë ënda.
Poema e dytë
8 Një zë! I shtrenjti im!
Ja, po vjen, duke u hedhur nëpër male,
duke u tundur nëpër kodra.
9 Ngjan si kaproll, i shtrenjti im,
ose porsi zog drenushe.
Ja, rri prapa murit tonë,
nga dritarja ai përgjon,
përmes hekurash vështron.
10 Flet i shtrenjti im e më thotë:
«Ngrihu, mikja ime, bukuroshja ime, e eja!
11 Se, ja, dimri iku e vate,
pushoi shiu e kaloi,
12 çelën lulet nëpër ara,
erdhi koha për të harrur
e nëpër korijet tona
zëri i turtullit dëgjohet.
13 Fiku i poqi kokrrat e para,
çeli hardhia e po erëmon:
ngrihu e eja, mikja ime,
bukuroshja ime, eja!
14 Oh, pëllumbesha ime,
që nëpër plasa shkrepash fshihesh
e nëpër strofkat e rrëpirës,
shfaqma mua pamjen tënde,
jepma tingullin e zërit tënd,
se zëri yt i ëmbël është
e joshëse është pamja jote.
15 Na i zini neve dhelprat,
na i zini dhelpërushët,
që vreshtat po batërdisin,
vreshtat tona luleçelur».
16 Imi është i shtrenjti im,
edhe unë jam e atij,
që kullot përmes lilakëve.
17 Pa pushuar era e ditës
e para se të zhduken hijet,
kthehu, o i shtrenjti im,
si kaproll, si zog drenushe,
në bjeshkët erëmira.
1 ego flos campi et lilium convallium
2 sicut lilium inter spinas sic amica mea inter filias
3 sicut malum inter ligna silvarum sic dilectus meus inter filios
sub umbra illius quam desideraveram
sedi
et fructus eius dulcis gutturi meo
4 introduxit me in cellam vinariam ordinavit in me caritatem
5 fulcite me floribus stipate me malis quia amore langueo
6 leva eius sub capite meo et dextera illius amplexabitur me
7 adiuro vos filiae Hierusalem per capreas cervosque camporum
ne suscitetis neque evigilare faciatis dilectam quoadusque ipsa velit
8 vox dilecti mei
ecce iste venit saliens in montibus transiliens
colles
9 similis est dilectus meus capreae hinuloque cervorum
en ipse stat post parietem nostrum
despiciens per fenestras prospiciens per cancellos
10 et dilectus meus loquitur mihi
surge propera amica mea formonsa
mea et veni
11 iam enim hiemps transiit imber abiit et recessit
12 flores apparuerunt in terra
tempus putationis advenit
vox turturis audita est in terra nostra
13 ficus protulit grossos suos
vineae florent dederunt odorem
surge amica mea speciosa mea et veni
14 columba mea in foraminibus petrae in caverna maceriae
ostende mihi faciem tuam sonet vox tua in auribus meis
vox enim tua dulcis et facies tua decora
15 capite nobis vulpes vulpes parvulas quae
demoliuntur vineas
nam vinea nostra floruit
16 dilectus meus mihi et ego illi qui pascitur inter lilia
17 donec adspiret dies et inclinentur umbrae
revertere similis esto dilecte mi capreae aut hinulo
cervorum
super montes Bether