Vulat
1 Pastaj pashë Qengjin që theu një nga shtatë vulat dhe dëgjova një nga katër gjallesat që më tha me një zë që gjëmonte: «Eja !». 2 Pashë një kalë të bardhë dhe kalorësin që mbante një hark. Atij iu dha një kurorë. Ai u nis si fitimtar dhe për të fituar.
3 Kur Qengji theu vulën e dytë, dëgjova zërin e gjallesës së dytë që më tha: «Eja!». 4 Pastaj doli një kalë tjetër, një kalë i kuq, dhe kalorësit iu dha pushteti të hiqte paqen nga toka, që njerëzit të vrisnin njëri-tjetrin. Atij iu dha një shpatë e madhe.
5 Kur theu vulën e tretë, dëgjova zërin e gjallesës së tretë që më tha: «Eja!». Pashë një kalë të zi dhe kalorësin që mbante një peshore në dorë. 6 Dëgjova edhe një si zë që dilte nga mesi i katër gjallesave që tha: «Një kilogram grurë për një denar dhe tre kilogramë elb për një denar. Vajin e verën mos i prek!».
7 Kur theu vulën e katërt, dëgjova zërin e gjallesës së katërt që më tha: «Eja!». 8 Pashë një kalë të zbehtë dhe kalorësin që e kishte emrin Vdekja. Pas tij vinte skëterra. Atyre u ishte dhënë pushteti për të vrarë një të katërtën e tokës me shpatë, me zi buke, me epidemi dhe me bishat e tokës.
9 Kur theu vulën e pestë, pashë nën altar shpirtrat e atyre që ishin vrarë për fjalën e Perëndisë dhe për dëshminë që kishin dhënë. 10 Ata thirrën me zë të lartë: «Deri kur, o Sundues i shenjtë dhe i vërtetë, do të presësh për të gjykuar e për të marrë shpagim për gjakun tonë nga ata që banojnë mbi tokë?».
11 Secilit prej tyre iu dha nga një rrobë e bardhë dhe iu tha të presin edhe pak kohë, derisa të plotësohej numri i bashkëshërbëtorëve dhe i vëllezërve që do të vriteshin si ata.
12 Kur pashë Qengjin të thyejë vulën e gjashtë, ra një tërmet i madh. Dielli u errësua si rrobë vajtimi dhe hëna u bë e tëra si gjak. 13 Yjet e qiellit ranë në tokë, ashtu si bien kokrrat e papjekura nga fiku kur e tund era e fortë. 14 Qielli u zhduk si një pergamenë që mblidhet, ndërsa malet dhe ishujt lëvizën nga vendi.
15 Mbretërit e tokës, të mëdhenjtë, kryemijësit, të pasurit, të fortët, të gjithë, skllevër e të lirë, u fshehën nëpër shpella e nëpër shkëmbinjtë e maleve 16 dhe u thoshin maleve e shkëmbinjve: «Bini mbi ne e na fshihni nga sytë e atij që rri ulur në fron dhe nga zemërimi i Qengjit, 17 sepse erdhi dita e madhe e zemërimit të tyre; e kush mund t'i bëjë ballë asaj?».
1 et vidi quod aperuisset agnus unum de septem signaculis
et audivi unum de quattuor animalibus dicentem
tamquam vocem tonitrui veni
2 et vidi
et ecce equus albus
et qui sedebat super illum habebat arcum
et data est ei corona et exivit vincens ut vinceret
3 et cum aperuisset sigillum secundum
audivi secundum animal dicens veni
4 et exivit alius equus rufus
et qui sedebat super illum datum est ei ut sumeret pacem de terra
et ut invicem se interficiant
et datus est illi gladius magnus
5 et cum aperuisset sigillum tertium
audivi tertium animal dicens veni et vidi
et ecce equus niger
et qui sedebat super eum
habebat stateram in manu sua
6 et audivi tamquam vocem
in medio quattuor animalium dicentem
bilibris tritici denario
et tres bilibres hordei denario
et vinum et oleum ne laeseris
7 et cum aperuisset sigillum quartum
audivi vocem quarti animalis dicentis veni et vidi
8 et ecce equus pallidus
et qui sedebat desuper nomen illi Mors
et inferus sequebatur eum
et data est illi potestas super quattuor partes terrae
interficere gladio fame et morte et bestiis terrae
9 et cum aperuisset quintum sigillum
vidi subtus altare animas interfectorum
propter verbum Dei et propter testimonium quod habebant
10 et clamabant voce magna dicentes
usquequo Domine sanctus et verus non iudicas
et vindicas sanguinem nostrum de his
qui habitant in terra
11 et datae sunt illis singulae stolae albae
et dictum est illis ut requiescerent tempus adhuc
modicum
donec impleantur conservi
eorum
et fratres eorum qui interficiendi sunt sicut et illi
12 et vidi cum aperuisset sigillum sextum
et terraemotus factus est magnus
et sol factus est niger tamquam saccus cilicinus
et luna tota facta est sicut sanguis
13 et stellae caeli ceciderunt super terram
sicut ficus mittit grossos suos
cum vento magno movetur
14 et caelum recessit sicut liber involutus
et omnis mons et insulae de locis suis motae sunt
15 et reges terrae et principes et tribuni
et divites et fortes et omnis servus et liber
absconderunt se in speluncis et petris montium
16 et dicunt montibus et petris cadite super nos
et abscondite nos a facie sedentis super thronum et ab ira agni
17 quoniam venit dies magnus irae ipsorum et quis poterit stare